မင်းအချစ်ဟာ သေစေနိုင်တယ်

ဖုန်းထဲက မန်မိုရီစတစ်ခ်လေးထဲမှာ ထည့်သွင်းထားသော အပြာဗွီဒီယိုကားတွေကို တစ်ကားပြီးတစ်ကား အချိန်ဖြုန်းကာ ထိုင်ကြည့်ရင်း ဝင်းထိန်လီးထောင်လာသည်။ သူက ခါတိုင်းဆိုလျှင် ဒီလို အပြာဗွီဒီယိုကား တွေလောက်ကို စိတ်ဝင်တစား ကြည့်လေ့ရှိသူတစ်ယောက် မဟုတ်ပါ။ လက်တွေ့လုပ်ရမှ အားရကျေနပ်မှုရှိသူ ဖြစ်သည်။ ဖြစ်ချင်တော့ သူယခု ဇာတ်လမ်းဖြစ်နေသော မမက သူ့ထက် အသက်များစွာကြီးပြီး၊ လှလည်းလှ တောင့်လည်းတောင့်ကာ အခြား သူတွေ့ဖူးသော မိန်းမတွေထက်လည်း တဏှာရာဂ ပိုမိုပြင်းထန်သူတစ်ယောက်ဖြစ်သည် ဆိုတာ ဝင်းထိန် မမျှော်လင့်ဘဲ သိလိုက်ရသည့်အတွက် ကိုယ့်ဖက်က လိုလေးသေးမရှိ ပြုစုပေးနိုင်ရေးအတွက် သင်ခန်းစာအဟောင်းများကို ပြန်လှန်သင်ကြားသည့်အနေနှင့် အချစ်ဇာတ်ဝင်ခန်းအကြမ်းစားကြီးတွေကို အချိန်တိုကလေးအတွင်း တစ်ထိုင်တည်း ပြန်လည် ကြည့်ရှုလေ့လာ နေခြင်းလည်း ဖြစ်ပေသည်။

မမအိနှင့်သူ တည်းခိုခန်းတစ်ခုမှာ ချိန်းတွေ့ကြသည်။ နာမည်ရင်းက အိအိခိုင်ဖြစ်ပြီး သူမမှာ ရန်ကုန်ဆေးတက္ကသိုလ်မှ အမ်ဘီဘီအက်စ်ဘွဲ့ရ အထွေထွေရောဂါကု ဆရာဝန်မတစ်ယောက်လည်းဖြစ်သည်။ အသက်အားဖြင့် ၄၀ ကျော်အရွယ် အပျိုကြီးဟုသိရပြီး အစိုးရအလုပ်မလုပ်တော့ဘဲ ကိုယ်ပိုင်ဆေးခန်းဖွင့်ကာ စီးပွါးရှာနေသူ တစ်ယောက်လည်း ဖြစ်ပေသည်။ အပျိုစစ်မစစ်တော့ စဉ်းစားစရာမလိုပါ။ ဒီအရွယ်ရောက်လို့မှ အမြီးမပေါက်ဘဲ ဘယ်သူနေနိုင်မှာလဲ။ ပြီးတော့ သူမကဲ့သို့ ယောက်ျားနှင့်တစ်ချီကောင်း နှစ်ချီကောင်းဆက်ဆံရုံဖြင့် အားရတင်းတိမ်နိုင်စွမ်း မရှိသူက အပျိုစစ်မည်ဆိုတာ ပိုပြီးတော့တောင် မယုံကြည်ချင်စရာ ကောင်းနေသေးသည် မဟုတ်ပါလား။ တစ်ကြိမ်နှစ်ကြိမ်မဟုတ် သူတို့နှစ်ယောက်တွေ့ဆုံခြင်းက သုံးလေးကြိမ်တိုင်ခဲ့ပေပြီ။ ဒီညအဖို့ ရောက်ရောက်ချင်းတစ်ချီ အရက်သေစာသောက်စားပြီးတစ်လီ ဆော်ပြီး ခေတ္တနားနေခိုက်မှာ ဝင်းထိန်တစ်ယောက် ပါဝါပြန်ပြည့်ဖို့ရန် အပြာကားနှင့်ငြိမ့်ပြီး ရမ္မက်စိတ်ညွှတ်နူးလာအောင် အပတ်တကုတ် ကြိုးပမ်းအားထုတ်နေခြင်းလည်း ဖြစ်ပေသည်။ သူ့ပေါင်ကြားထဲက ပစ္စည်းမာကြောတောင့်တင်းလာပြီဆိုမှ ဝင်းထိန်အိပ်ခန်းထဲ ပြန်ဝင်လာခဲ့သည်။

မအိက ဝိုင်ခွက်ကို ကိုင်ကာ စိမ်ပြေနပြေ စုပ်သောက်ရင်း သူ့အလာကို စောင့်စားနေလျှက်ရှိပေသည်။ “မောင်လေး လာကွယ် ” “မမ အိပ်နေလောက်ပြီ ထင်နေတာ ” သူမ မအိပ်နိုင်မှန်း သိသိနှင့်ပင် ဝင်းထိန်က စလိုက်သည်။ အိအိခိုင်မျက်စောင်းလှလှကလေးထိုးလိုက်ရင်းက … “အံမယ် မမ မအိပ်မှန်း မင်းသိသားနဲ့ ” ဝင်းထိန် သူမအနားကို ချက်ချင်းမသွားဘဲ သူ့ခါးဝတ်ပုဆိုးကို ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်ပြီး ပေါင်ကြားထဲကလီးကို ထောင်မတ်လာအောင် လက်နှင့်ဆွဲဆန့် ဂွင်းထုလိုက်ပြီးမှ သူ့လီးတန်းလန်းနှင့် အိအိခိုင်အနားကို အသာတိုးကပ်လာခဲ့သည်။ သူမမျက်လုံးများက ဝင်းထိန်၏ပေါင်ကြားမှ ညိုညိုတုတ်တုတ် လီးညိုထွားကြီးအား မမှိတ်မသုန်ပင် ငေးစိုက်ကြည့်နေပေသည်။ ဝင်းထိန်လီးမှာ လုံးပတ်ကျပ်လုံးထက်ကြီးပြီး အရှည် ၇ လက်မခန့်ရှိသဖြင့် စံချိန်မှီလီးဟုပင်ခေါ်ဆိုနိုင်ပေသည်။ “မမ အကြိုက်ပဲ မဟုတ်လား မရဲ့ ဟင်း ဟင်း ” “ဒါပေါ့ မောင်လေးရယ် လာ လာ မမအနားတိုးလာစမ်းပါကွယ် ” ဝင်းထိန် သူမအရှေ့မှာ ခြေစုံရပ်လိုက်ပါသည်။ သူ့လီးကြီးကတော့ဖြင့် သူ့ချစ်မမ အိအိခိုင်၏ မျက်နှာအရှေ့ တည့်တည့်မှာ တန်းတန်းမတ်မတ်ကြီးဖြစ်ကာ အမြောက်တစ်လက် အသင့်ချိန်ရွယ်ထားသလို ဖြစ်နေချေပြီ။ အိအိခိုင်တစ်ယောက် ဝင်းထိန်လီးကို လက်နှစ်ဖက်နှင့်ဆွဲယူဆုပ်ကိုင်ပြီး သူမပါးစပ်ထဲထည့်ကာ တပြွတ်ပြွတ်နှင့် အသံထွက်အောင် စုပ်ပစ်လိုက်ပါသည်။

လဒစ်ထိပ်ကိုလျှာနှင့်ရစ်ဝိုက်ပြီး ဒစ်အောက်ခြေပတ်လည်ကို လျှာနှင့်တို့ကာတို့ကာဖြင့် ယက်ဆွပေးလိုက်သည်။ လီးကိုယ်ထည်တစ်လျှောက်ကို လျှာနှင့်အသွားအပြန်ယက်သည်။ ဂွေးဥတွဲတွဲနှစ်လုံးကို ငုံလိုက်စုပ်လိုက်လုပ်ပေးလိုက်သည်။ ဝင်းထိန်သူမခေါင်းကလေးကို ဖိအုပ်ကိုင်၍ တအီးအီးညည်းလိုက်မိလေသည်။ “အား ကောင်းလိုက်တဲ့ အရသာ ” သူ့စိတ်ထဲက ပြောလိုက်မိခြင်းဖြစ်သည်။ အိအိခိုင်လည်း လီးစုပ်ရင်း သူမပေါင်ကြားထဲကို လက်ထည့်နှိုက်နေတာတွေ့ရပြီး သူ့လဒစ်ခေါင်းကို ပါးစပ်ထဲထည့်ငုံ၍ လီးကို ရှေ့နောက်အသွားအပြန် ဂွင်းထုပေးနေလေရာ ဝင်းထိန်မအောင့်အည်းနိုင်တော့ပေ။ “တော် တော်ပြီ ချစ်မရေ ဂွင်းချည်းလှိမ့်ထုနေရင် လရည်ထွက်ပြီး ရှောသွားလိမ့်မယ်” “မင်း လိုးချင်ပြီလား မောင်လေး မလိုးခင် မမကို တစ်လှည့်လုပ်ပေးဦး ” “စိတ်ချပါ မမ ဒါတော့ လုပ်ရမှာပေါ့ မမကိုအပီမှုတ်မှာနော် ” “အင်း ကြိုက်တယ် ” နောက်ပိုင်း ဒီထက်ကြမ်းတာတွေ လာချင်လာလိမ့်မည်ဆိုတာ သူ့စိတ်ထဲကပဲ ပြောလိုက်မိပါသည်။ လောလောဆယ်တော့ ဝတ္တရားရှိသည့်အတိုင်း တတိယအချီပြီးအောင် လိုးရဦးမည်လို့ စိတ်ထဲက တေးထားလိုက်မိသည်။ အိအိခိုင် ပက်လက်ပေါင်နှစ်ဖက် ဖြဲကားအိပ်လိုက်တော့ သူမစောက်ပတ် ဟဟပြဲပြဲကလေးက ပေါင်ခွဆုံဆီးခုံအောက်မှာ ဘွားကနဲပေါ်ထွက်လာရလေသည်။

ဝင်းထိန် သူမပေါင်နှစ်ဖက်အကြားမှာ ဝင်ရောက်၍ မှောက်အိပ်ချလိုက်ပြီး သူမစောက်ဖုတ်နှင့် မျက်နှာအပ်လိုက်သည်။ အိအိခိုင်၏အရွယ်ရောက်ပြီးဖြစ်သော စောက်ဖုတ်ကြီးကား အမွှေးအမြင်တစ်ပြုံတစ်မကြီးဖြစ်ကာ ထူထပ်တောထစွာ ပေါက်ရောက်နေတာကို တွေ့ရပြီး အမွှေးအဖုတ်အောက်ကမှ နှုတ်ခမ်းသားညိုတိုတို ထူအိအိရှိလှသော စောက်ဖုတ်ဝင်းဝင်းမို့မို့ကြီးအား အရည်အရွှဲသားနှင့် သွားရည်တမြားမြားကျချင်စရာ မြင်တွေ့လိုက်ရပါသည်။ ဝင်းထိန်လက်နှစ်ဖက်က သူမစောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ဖက်ကို ဖြဲဟ၍ စောက်စိပြူးပြူးကလေးကို ပြွတ်ကနဲ စုပ်ပစ်လိုက်သည်။ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားပတ်လည်ကို လျှာဖြင့်ရစ်ဝိုက်ယက်ကာ စောက်ခေါင်း အပေါက်ကျဉ်းကလေးထဲကို လျှာတစ်ချောင်းလုံး လှည့်ပတ်ထိုးသွင်းလျှက် မွှေနှောက်ယက်ဆွကစား ပေးလိုက်ပါသည်။ စောက်ပတ်တစ်ခုလုံးကို အောက်မှနေ၍ အကွဲကြောင်းလေးအတိုင်း သိမ်းကျုံးယက်သပ်ပစ်လိုက်လေသည်။ အိအိခိုင် အားကနဲအော်၍ ကော့ထိုး တက်သွားရရှာသည်။ ဝင်းထိန်ခေါင်းကိုလည်း အမှတ်မထင်ဆုပ်ဆွဲကာ ခေါင်းမှဆံပင်တွေကို ကုတ်ဖွကစားမိပေသည်။ “အား ဟင်း ဟင်း ကောင်းတယ် ကောင်းတယ် မောင်လေး ယက် ယက် အပြတ်ယက်ပစ်လိုက်စမ်းကွာ စောက်ပတ်တစ်ခုလုံး နေရာလပ်မကျန်အောင် ယက်ပေး အစိကိုလည်းနာနာစုပ်စမ်း ဟင့် အိအိ အို့ အိ ဟိ အိ အီး ဟီး ” မမအိ အပြတ်ဟော့သွားသည်။

ဝင်းထိန်လည်း ဒါကိုမှ လိုချင်သည်။ ဒီလို မိန်းမမျိုးမှ သူနှင့်ကွက်တိ။ အပေးအယူမျှသလောက် အတွဲညီသည်ဟုဆိုရမည်။ ဝင်ထိန်က တော်ရုံ ပဲများသည့် ဟာမတွေဆိုလျှင် သဘောမကျတတ်ပေ။ တောကျသည်ဟုဆိုချင်ဆို အောကားကြည့်ရင်လည်း အပြည့်ဖူးကားမျိုးမှ အားရသည်။ လိုးရမည်ဆိုလျှင်လည်း မာယာမများဘဲ သူအလိုရှိသလို ကုန်းရုန်းကျုံးခံပေးမှ အမှန်တကယ်အားရသူ ဖြစ်ပေသည်။ မမအိစောက်ဖုတ်ပြဲပြဲကြီးက စောက်ရည်များ ဒလဟောစီးကျလာသည်။ သက်လတ်ပိုင်းအရွယ် ရောက်နေပြီမို့ စိတ်ခံစားမှုကို အောင့်အည်း မျိုသိပ်ချုပ်ထိန်းထားအပ်သည့် အရွယ်လည်းမဟုတ်တော့ချေ။ အိအိခိုင်ကိုယ်တိုင်လည်း ယခုလို ရာဂတဏှာနှင့်ပတ်သက်လာလျှင် ဘယ်အခါမှ ထိန်းချုပ်ထားတတ်သူ တစ်ယောက် မဟုတ်ခဲ့ပါပေ။ “မမ အပြတ်ထန်နေပြီထင်တယ် လိုးကြတော့မလား” သူမအခြေအနေကို ကြည့်ပြီး ဟန်ပုံမရတော့တာမို့ ဝင်းထိန်ကမေးလိုက်ရာ သူမက … “လုပ်လိုက် မောင်လေး မမကို အသေလိုးပစ်လိုက် မင်းလီးကြီးကို မမအိ ခံချင်လွန်းလှပြီ ” ဒီလို အပြောပက်စက်တာကို ကြားရတော့လည်း ဝင်ထိန် သူ့သူငယ်ချင်း အောင်မင်း ခွေးသိုးနှင့် ညှပ်ကြီးတို့ကို သတိရသွားမိပေသည်။

ဟိုကောင်တွေသာ ကြားရင် ဘယ်လိုနေမယ်တော့မသိဘူး ငါတောင် ဒီအသံကြားတာနဲ့ လိုးချင်လွန်းလို့ လီးတစ်ခုလုံးတောင် ပေါက်ထွက်တော့မယ် ဟုလည်း တစ်ယောက်တည်း တွေးချင်ရာတွေးလိုက်မိလေသည်။ ဟိုကောင် အောင်မင်းတို့ တစ်တွေလည်း သူတို့ ထိန်းထားသည့် စော်တွေ ကိုယ်စီ ရှိကြသည်ပင်။ တစ်ချိန်ချိန် ချိန်းလိုးရကောင်းမလား ဟူ၍လည်း ဝင်းထိန် အတွေးပေါက်မိသွားရပေသည်။ ဝင်းထိန် သူ့မမကို ကုတင်ပေါ်မှာ စိတ်ကြိုက်နေရာချ ပေးလိုက်သည်။ သူကဲ့သို့ လီးကြီးသူယောက်ျားသားများ အဖို့ မိန်းမနှင့်ဆက်ဆံမည်ဆိုလျှင် လှေကြီးထိုး ဒါမှမဟုတ် နွားတက် ကျားရေသောက် ခွေးလိုးစသည့် နည်းတွေသာ အမိုက်ဆုံး ထိရောက်မှုအရှိဆုံးပဲ ဆိုတာကို ဝင်းထိန်သဘောပေါက်ပြီးလည်းဖြစ်သည်။ “ပက်လက်ပဲ လိုးမယ်မဟုတ်လား မောင်လေး ” “အကောင်းဆုံးပေါ့ မမရာ မမက ပေါင်လုံးတွေရော ဖင်ကြီးတွေရောကြီးတော့ ပက်လက် ပေါင်ဖြဲလိုးတာ အမိုက်ဆုံးပဲ မဟုတ်လား ” “အေးပါကွာ ဖင်တော့ မလိုးနဲ့ဦး ဖင်တစ်ခုသာ ချမ်းသာပေးရင် ရပြီ မမကျေနပ်တယ် ဟင်းဟင်း ” “ကဲ မမစောက်ပတ်ကို လက်နဲ့ဖြဲပေး ကျွန်တော့် လဒစ်သွင်းလိုက်မယ် ” “အင်း အင်း ရ ရပြီ မဟုတ်လား သွင်းတော့ အသေလိုး မင်းစိတ်ကြိုက် လိုးလို့ရတယ်နော် မောင်လေး မမကို မညှာနဲ့ ” “စွိ ဗြွတ် စွတ် ဖွပ် ဗွပ် ” “အ အိ အီး အင့် အင့် ဟင့် ဟင်းးး အင့် အင်းးး လိုး လိုး ကြမ်းကြမ်းလိုးစမ်းးး အ အိ အီးးး ဟီးးးး အ အိ … အိ အီးးးး …” ဝင်းထိန်လဒစ်ကြီးက မမအိ၏စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ တစ်တစ်ကြပ်ကြပ်နှင့်ပင် တိုးဝင်သွားလေသည်။ အိအိခိုင် မျက်လုံးကလေးအပြူးသားနှင့် အံကိုတင်းတင်းကြိတ်ကာ အောင့်အည်းအလိုးခံသည်။

ဝင်းထိန်က သူ့လီးကြီးကို သူမစောက်ဖုတ်ထဲကနေ ပြန်လည်ဆွဲထုတ်ပြီး အရှိန်ပြင်းပြင်းနှင့် ထပ်မံ၍ ဖိဆောင့် လိုးသွင်းလိုက်ပြန်သည်။ လီးဝင်လီးထွက်တဖြည်းဖြည်းမှန်လာပြီး အသားဆိုင်ချင်း ပွတ်တိုက်လိုးသံများလည်း အချက်မှန်မှန်ဖြင့် ထွက်ပေါ်လာပေသည်။ အိအိခိုင်တစ်ယောက် သူမကိုယ်ခန္ဓာ၏ ဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်ဆီမှာ ထောက်ထားသော ဝင်းထိန်၏ လက်နှစ်ဖက်ကို လက်ကောက်ဝတ်နေရာကနေ သူလက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အားယူဆုပ်ကိုင်ကာ သူမဖင်သားအိအိကားကားကြီးတွေကို သူ့ဆောင့်ချက်အတိုင်း လိုက်ပါ၍ ကော့လိုက်ကြွလိုက်လုပ်ပြီး ပင့်မြှောက်ခံပေးနေသည်။ ဝင်းထိန်၏လီးကြီးလည်း တဖြည်းဖြည်းနှင့် လိုးချိန်ကြာမြင့်လာလေ အထဲကို ပိုမိုဝင်ရောက်နိုင်လေဖြစ်ပြီး အရင်းဆုံးနားအထိ ရောက်ရှိလာကာ တစ်ချက်တစ်ချက် အိအိခိုင်၏သားအိမ်ကိုပင် ထောက်မိလာသည်။ အိအိခိုင် ရင်ညွန့်မှာ စူးကနဲနင့်ကနဲ ကျင်ကနဲအောင့်ကနဲဖြစ်ကာ ဝင်းထိန်ရင်ဘတ်ကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် တွန်းကန်ထားမိ ပေသည်။ ဆောင့်လိုးချက်က ထင်ထားတာထက် ပိုပြီးပြင်းထန်လာသည်။ ခါးအားကိုအသုံးပြုပြီး လှုပ်ရှားရသော အလုပ်ဖြစ်၍ အားကစားသမားတစ်ယောက်လို ခါးအားသန်သူ တစ်ယောက်ဖြစ်သည့် ဝင်းထိန်လိုလူအတွက် အခြားတစ်ပါးသော ယောက်ျားသားများထက်ပိုပြီး အရှိန်အဟုန်ပြင်းထန်စွာဖြင့် ခါးကို ကော့ဝိုက်ညွှတ်ကိုင်း လိုးဆောင့်ပေးနိုင်လေရာ ရမ္မက်ပြင်းသော အိအိခိုင်၏ကာမလိုအင်ဆန္ဒကို သူမအလိုကျဖြည့်ဆီးပေးနိုင်သည့်အပြင် တစ်ချက်တစ်ချက် ပင့်ဝိုက်လှည့်ပတ်ထိုးမွှေ၍ သူမစောက်ဖုတ်နံရံတွေကို အမျိုးမျိုးအဖုံဖုံ ထူးခြားဆန်းကြယ်သော အတွေ့အရသာကို ပေးစွမ်းနိုင်လေသော ဝင်းထိန်လီးကြီးအားလည်း သူမတစ်သက်မှာကြုံတွေ့ဖူးသမျှ ယောက်ျားသားတွေရဲ့ လီးများထက်တောင် ပိုပြီး အချစ်ပိုနေမိလေသည်။

အိအိခိုင်၏မချိအောင် ခံစားရလေဟန်ဖြင့် သူမနှုတ်ဖျားဆီမှ တအီးအီးတဟီးဟီး ထွက်ပေါ်လာသော ညည်းသံရှည်ကြီးများကပင် သူမအဘယ်မျှ နှလုံးထိခိုက် ခံစားနေရသလဲဆိုတာကို အကောင်းဆုံးသက်သေ သာဓကအနေနှင့် ထုတ်လှစ်ဖော်ကျူးပြသလျှက်ရှိနေပေသည်။ ဝင်းထိန် အဆက်မပြတ်လိုးသွင်းနေရာက အချိန်နည်းနည်းရလာတော့ သူ့လီးကို သူမစောက်ဖုတ်ထဲ တစ်ဆုံးထိုးနှစ်သွင်းပြီး ခေတ္တခဏ စိမ်ထားလိုက်ကာ အိအိခိုင်၏ရင်သားအိအိကြီးနှစ်မြွှာအား ပယ်ပယ်နယ်နယ်ဆုပ်နယ်ရင်း အမောဖြေနို့စို့ပေးနေလေသည်။ အိအိခိုင်လည်း ထိုခဏကျမှပင် အသက်ဝဝရှူနိုင်တော့သည်။ သူမရင်အစုံက ဖားဖိုလို နိမ့်ချည်မြင့်ချည်ဖြစ်လျှက်ရှိပြီး ဝင်းထိန်၏ အသည်းအသန် ဇယ်ဆက်သလို လိုးဆောင့်မှုဒဏ်ကြောင့်လည်း တော်ရုံနှင့်အမောမပြေနိုင်သလိုဖြစ်ကာ နေမိပေသည်။ “မမအိ ပျော်ကောပျော်ရဲ့လား ကျွန်တော်လိုးတာကို ကြိုက်ရဲ့လား ” “မအိ ဘယ်လိုပြောရမှန်းတောင်မသိတော့ဘူး မောင်လေးရာ … မင်းလိုးတာလည်းကြိုက်တယ် မင်းလီးကြီးကိုလည်း သိပ်ကို အားရတာပဲ ခဏချွတ်ဦး … မမ စုပ်ပေးမယ် ” “မမ အခုစုပ်ရင် ဟို … အရည်တွေ ပေကုန်မှာပေါ့ … လို့ ” “အို ပေ ပေကွာ စုပ်မယ်ဆို စုပ်မယ်ပဲ … ဟွင်း …တကတည်း ” အိအိခိုင် သူမစောက်ပတ်ထဲက လီးပိုပြန်ချွတ်ခိုင်းလိုက်ပြီး သူမပါးစပ်ထဲ အပြည့်အသိပ်ထည့်သွင်းကာ အားရပါးရ စုပ်လေသည်။ လီးကြီးကား အကြောအပြိုင်းပြိုင်းထလျှက် မားမားကြီးမတ်တောင်နေကာ ကျောချမ်းစရာကြီးဖြစ်နေပေသည်။ သူမလက်နှစ်ဖက်နှင့် အားပါးတရဆုပ်ကိုင်ကာ လီးစုပ်ပေးရင်း လီးတန်တစ်လျှောက်ပေကျံနေသော သူမစောက်ရည်များကိုလည်း လျှာနှင့်လိုက်လံယက်သပ်ပေးလိုက်သေးသည်။

ဝင်းထိန်၏လမွှေးအုံကြီးကို သူမလက်ကလေးနှင့်ဆွဲဖွရင်း ဂွေးဥနှစ်လုံးကိုဖွဖွကလေးညှစ်ပေးလိုက်ရာ လီးတန်ကြီးပိုစန့်ထွက်လာပြီး ၁ လက္မလောက်ပိုရှည်လာသလိုတောင် ထင်လိုက်ရသည်။ ဝင်းထိန်လီးထိပ်မှာ အရည်စို့ကာ ရီးလေးခိုတွဲနေသော လရည်စက်ကို သူမလျှာဖျားကလေးနှင့် တို့ကာတို့ကာ ယက်ပစ်လိုက်သည်။ လီးထိပ်မှာ ကျင်ကနဲ တလှပ်လှပ်ခံစားရမှုက ယောက်ျားတစ်ယောက်၏ရမ္မက်စိတ်ကို အမြင့်ဆုံးအဆင့်အထိ ရောက်အောင် မီးထိုးပေးလိုက်သလိုဖြစ်သွားသည်။ ဝင်းထိန် လရည်ထွက်ပြီး ပြီးသွားမှာကိုတောင် စိုးရိမ်သွားမိပြီး … “တော်ပြီ မမရာ ပြီးမှပဲ အားရအောင်စုပ်တော့ လိုးချင်စိတ်က ထိန်းမရတော့ဘူးဗျ ” သူကပြောလိုက်တော့ မမအိ မနောခွေ့သွားပုံရသည်။ လီးကိုပြန်လွှတ်ပေးလိုက်ပြီး သူ့သဘောကျ သူမစောက်ဖုတ်ထဲ လီးတစ်ချောင်းလုံးသွင်း၍ မပြီးမချင်း သဘောရှိ လိုးစေလိုက်ပါသည်။ “မမလည်း ကောင်းလွန်းလို့ ပြီးသွားမှာကြောက်နေတာ ငါ့မောင်ရယ် ဟင့် ဟင့် ” အိအိခိုင်အသံအဆုံးမှာ ဝင်းထိန်၏ တဇွပ်ဇွပ် တဗွပ်ဗွပ်လေအံသံများထွက်ပေါ်လာအောင် သူမစောက်ပတ်ကို တရစပ်ကြီး လိုးဆောင့်မှုက စတင်လာခဲ့ပြန်ပါသည်။ ဝင်းထိန်လီးကြီးက တစ်ကြပ်စီးပိုးလှစွာဖြင့် သူမစောက်ဖုတ်ထဲကို တစ်ချက်ချင်း ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်နှင့် လိုးဆောင့်ပေးလျှက်ရှိသည်။ အိအိခိုင်တစ်ယောက် ကော့နေအောင် ခံရခြင်းပဲ ဖြစ်သည်။

သူမဖင်သားအိအိနှစ်ဖက်ကို လက်နှင့်ဖိနှိမ်ကာ အားပါးရဆွဲဖြဲပြီး အဆက်မပြတ် ဖိလိုက်ကြွလိုက်နှင့် သူ့လိုးဆောင့်မှုက အိအိခိုင်ကို စောက်ခေါင်းထဲမှ စောက်ရည်များ တဖြစ်ဖြစ်ပန်းလွှတ်ထွက်သွားစေပြီး ကာမဂုဏ်၏ အထွတ်အထိပ် ပန်းတိုင်ဆီကို အဆောတလျင်ပင် ရောက်ရှိသွားစေပါသည်။ ဝင်းထိန်လည်း အချက်လေးငါးဆယ်ခန့် တရစပ်သွန်ဆောင့်ပြီး သူ့လီးကြီးထိပ်မှ လရည်တွေကို သူမစောက်ဖုတ် လိုဏ်ခေါင်းလေးထဲသို့ အဆက်မပြတ်ပန်းထည့်၍ တစ်ချီမပြီးချင်ဘဲ ပြီးလိုက်ရလေသည်။ နှစ်ယောက်သား ကုတင်ကြီးထက်မှာ လူးလှိမ့်ဖက်တွယ်ကာ နမ်းရှုံ့နေကြပြီး ဝင်းထိန် သူမကို စကားစလိုက်ပါသည်။ “မမနဲ့ လိုးရတာ အရမ်းတန်တယ်ဗျာ မမလို အပေးကောင်းတဲ့မိန်းမမျိုး ကျွန်တော့်တစ်သက်မှာ တစ်ခါမှမကြုံဖူးသေးဘူး ” အိအိခိုင်လည်း သူ့နှုတ်ခမ်းကို တမက်တမော လာရောက်စုပ်နမ်းကာဖြင့် ယခုလိုပြောသည်။ “မောင်လေး လီးကြီးကိုလည်း မမသိပ်ချစ်သွားပြီ မင်း ရှေ့ဆက်ချင်သေးတယ်ဆိုရင်လည်း ခုပဲထပ်ဆက်နိုင်ပါတယ် မမတောင်းထားတဲ့ကတိကို မင်းပေးဖို့တော့ မမေ့နဲ့ ငါ့မောင်ရယ် ” “ဘယ်သူမှ မပြောပါဘူးဆိုတဲ့ကတိလား ဒီကတိကို ထပ်ကြားချင်တယ်ဆိုရင်လည်း မမဟိုဖက်လှည့် ဖင်ကုန်းပေးမှ ရမယ် ” “ရပါတယ် မင်းသဘောပါလို့ မမ ပြောထားသားနဲ့ကွယ် ” အိအိခိုင် လှဲအိပ်နေရာက ထကာ ကုတင်ပေါ်မှာ ခြေလက် လေးဘက်ကျကျထောက်ပြီး ဖင်ကို ခပ်ကော့ကော့ကလေးလုပ်ကာ ကုန်းပေးရှာပါသည်။

သူမအနေနှင့် ဖင်အလိုးခံလိုခြင်းမဟုတ်သည့်တိုင် အကယ်၍ ဝင်းထိန်က သူမစောက်ပတ်ကိုရော ခရေ သို့မဟုတ်ဖင်ကိုပါ ဖွင့်မည်ဆိုပါကလည်း မင်းသဘောပဲဟု ပြောလိုက်သယောင်ယောင်ပင် ဖြစ်ပေသည်။ ဝင်းထိန် သူမဖင်ပေါက်ထဲကို လီးမသွင်းသေးဘဲ လက်ညှိုးလက်ခလယ်နှစ်ချောင်းကို တံတွေးဆွတ်ပြီး ကျင်လည်စွာဖြင့် အပေါက်ဝချဲ့ပေးနေသည်။ တစ်ဆက်တည်းမှာပဲ သူ့ရဲ့လဒစ်ထိပ်ပြဲကြီးကို မမအိ စောက်ခေါင်းပေါက်ကလေးထဲသို့ နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်မံ၍ လိုးဆောင့်သွင်းလိုက်ပြန်ပါသည်။ လီးနှင့်စောက်ပတ်က နောက်တစ်ကြိမ် မိတ်ဆက်လို့ သွားရသည်။ ဝင်းထိန်က သူမစောက်ပတ်ကိုလိုးရင်း ဖင်ပေါက်ထဲကိုလည်း လက်နှင့်အဆက်မပြတ်ပင် လှည့်ပတ်ထိုးမွှေကာ ဆွနှူးပေးနေလေသည်။ ဖင်စအိုပေါက်က တစ်ကြပ်နေတာမို့ တံတွေးတွေရော သူမစောက်ဖုတ်ဆီမှ ထွက်ကျလာခဲ့သည့် စောက်ရည်တွေကိုပါ ရွှဲနေအောင်သုတ်လိမ်းကာ တဖြည်းဖြည်းချင်း လက်နှင့်ထိုးဆောင့်၍ အပေါက်ချဲ့ပေးရသည်။ စောက်ပတ်ကို လိုးနေသောလီးက ခုနက လောလောလတ်လတ် တစ်ကြိမ် လိုးပြီးထားတာတောင် အနည်းငယ်မျှ ပျော့ကျသွားခြင်းမရှိသေးဘဲ သံချောင်းတစ်ချောင်းလို မာတောင်ပြီး တောင့်တင်းသန်စွမ်းနေဆဲဖြစ်၍ အိအိခိုင် သူ့ကို အရမ်းသဘောကျနေသည်။ ဝင်းထိန်ကို သူချစ်မိတာ ဒါကြောင့်ပင်ဖြစ်သည်။

နဂိုမူလလို့ပြောပြော ကြီးဆေးကြာဆေးသုံးပြီးလိုးတယ်ပဲဆိုဆို ယခုလို နှစ်ချီသုံးချီဆက်တိုက် လိုးပေးနိုင်စွမ်း ရှိတာကို မည်သည့်မိန်းမသား တစ်ယောက်တစ်လေကမှ မကြိုက်ဘူးဆိုပြီး အပြစ်အနာရှာကာ ကန့်ကွက်ပြောဆိုကြလိမ့်မည် မထင်ပါချေ။ မိန်းမသားတို့သဘာဝကိုက ယောက်ျားသားများနှင့်မတူဘဲ တစ်ချီပြီးတစ်ချီ ပြီးနိုင်စွမ်း ရှိသူတွေချည်းပဲမို့ ယခုလို မနားစတမ်း နန်းစတော့လိုးခြင်းကို အထူးနှစ်ခြိုက် သဘောတွေ့ကြမည်ဆိုတာ ယုံမှားသံသယရှိစရာပင် မလိုအပ်လှပါချေ။ အိအိခိုင် ဖင်ကုန်းအလိုးခံရင်းမိနစ်နှစ်ဆယ်လောက်အကြာမှာ စောက်ရည်ထွက်ကာ တစ်ချီထပ်ပြီးပြန်သည်။ သူမအခြေအနေကိုသိပြီးဖြစ်၍ ဝင်းထိန်မသိမသာ မျှောလိုးကလေးလိုးပြီး သူမစောက်ရည်တွေ ပြန်စိုစွတ်လာချိန်ကျမှ စောက်ဖုတ်ထဲမှ လီးကိုချွတ်လိုက်ကာ သူမဖင်ပေါက်ထဲကို သူ့လီး မရမကထည့်သွင်းပြီး ဖင်လိုးမှုကို စတင်လိုက်တော့သည်။ “အ ကြပ် ကြပ်တယ် မ မရဘူးထင်တယ် ငါ့မောင်ရယ် မမ ဖင်ကွဲ လိမ့်မယ် ” “မကွဲပါဘူး မမရဲ့ မမဖင်က ကျွန်တော့်လီးလောက်တော့ ခံနိုင်ရည်ရှိမှာပါ နောင် ကောင်းလာမှာပါ မမရဲ့ ” ဝင်းထိန်ကပြောလည်းပြော သူ့လိုးဆောင့်မှုကိုလည်းမရပ်ဘဲ ဖင်ထဲကို လီးတစ်ဝက်လောက် ရောက်အောင် ခဲရာခဲဆစ်သွင်း၍ ဖင်စအိုကို သူ့လီးဖြင့် အသွင်းအထုတ်မှန်မှန် လုပ်ပေးနေသည်။

အိအိခိုင် ဖင်ပေါက်အဝကလေးစုတ်ပြဲသွားပြီး (သူမကိုယ်တိုင် သတိပြုမိခြင်းအလျဉ်းမရှိဘဲ)ဖင်ဝမှာ သွေးစသွေးနကလေးများထွက်လာကာ လီးတန်ထိပ်မှာ ကပ်ပါလာတာတွေ့ရသည်။ ဝင်းထိန်က မလျှော့သည့်အပြင် ရမ္မက်စိတ် ပိုတိုး၍ ဖြစ်ပေါ်လာရပြီး ဖင်ပေါက်ထဲကို လီးတစ်ချောင်းလုံးအရင်းထိ စိုက်နစ်ဝင်ရောက်သွားအောင် ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင် အပေါ်စီးကနေပြီး လေးငါးချက်ဆင့်၍ လိုးဆောင့်ချလိုက် ပြန်ပါသည်။ သူ့လီးက အရင်းထိ ရောက်ရှိလို့သွားပြီး အိအိခိုင်ဖင်ပေါက်ထဲ သပ်လျှိုလိုက်သလိုကြီးဖြစ်ကာ သူမဖင်လည်း ဟက်တက်ပင်ကွဲရရှာတော့သည်။ ဖင်ကွဲမှန်းသိသိနှင့်ပင် သူမ အံကိုကြိတ်၍ ခံသည်။ ဝင်းထိန်လည်း သူမ နာကျင်မှာစိုး၍ ဖင်ထဲမှာ လီးကိုစိမ်ထားပြီး နို့အုံနှစ်ဖက်ကို လက်လျှိုဆွဲ၍ နို့စီးကလေးတွကို လှိမ့်ချေဖျစ်ကစားပေးကာ တစ်ဖက်ကလည်း သူမစောက်ဖုတ်ကို နှိုက်ကလိရင်း အကွဲကြောင်းလေးအတိုင်း သူ့လက်ချောင်းများဖြင့် ပွတ်ဆွဲ၍ ချွန်တက်တက် စောက်စိထိပ်ဖူးကလေးအား ဖျစ်နယ်ပွတ်လှိမ့် ချော့နှူးပေးနေရလေသည်။ အိအိခိုင်စောက်ဖုတ်တစ်ဝိုက်မှာ အရည်များဖြင့် ရွှဲစိုလာရပြန်ပါသည်။ အတန်ကြာမှ လုပ်ငန်းပြန်စသည်။ သူ့ဟာကြီးကို သူမဖင်စအိုပေါက်ကလေးထဲကနေ လဒစ်အရင်းနားရောက်သည်အထိ ဆွဲချွတ်ထုတ်လိုက်ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်းပြန်လည်စိုက်သွင်းပြီး ဆောင့်လိုးချလိုက်သည်။

နောက်တစ်ဖန် ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက် ပြန်ဆောင့်သွင်းလိုက်နှင့် လေးငါးဆယ်ချက်ဆောင့်အချမှာ လီးအဝင်အထွက် အရင်ကလောက်မဆိုးတော့ဘဲ တဖြည်းဖြည်းချောလာသည်။ နောက်ထပ်နာရီဝက်ကျော်ခန့်အကြာမှာ သူ့လီးကြီး တရစပ်လိုးဆောင့်ချမှုဖြင့် အိအိခိုင် စောက်ပတ်မှ စောက်ရည်ရော သေးတွေပါ တဖြန်းဖြန်းပန်းလွှတ်ထွက်သွားရကာ ဝင်းထိန်လည်း သူမဖင်ကိုလိုးရင်း သူ့လီးထိပ်ဆီမှ လရည်ပျစ်ချွဲချွဲများကို သူမဖင်စအိုပေါက်ကလေးထဲ တဗြစ်ဗြစ်ပန်းထည့်လိုက်ရာက နှစ်ယောက်သား ကုတင်ပေါ်မှာ မှောက်ခုံရက်သား ထပ်မှောက်လဲပြိုကျသွားရပါတော့သည်။ ………… နှစ်ယောက်သား တစ်ရေးတစ်မောအိပ်ကာ ည ၁၂ နာရီလောက်မှာ တစ်ခါပြန်နိုးလာကြပြီး ပူးလိုက်ဖက်လိုက် လူးလိုက်လှိမ့်လိုက်နှင့် ဆစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန်ဆိုသလို စစ်စတီနိုင်းပုံစံ အခင်းအကျင်းအတိုင်း ဝင်းထိန် သူမစောက်ပတ်ကိုယက်၍ သူမကလည်း သူ့လီးကြီးကို ပယ်ပယ်နယ်နယ်စုပ်ကာ တစ်ချီထပ်ပြီး စခန်းသွားကြပြန်ပါသည်။ နာရီဝက်လောက်ကြာအောင်စခန်းသွားပြီး ဝင်းထိန်ရောအိအိခိုင်ပါ နှစ်ယောက်ပြိုင်တူ ပြီးသွားကြကာ မောမောနှင့် ကုတင်ထက်မှာ လဲလျှောင်းအနားယူရင်း ဝိုင်နှင့်ဝီစကီအရက်လက်ကျန်တွေကို နှစ်ယောက်သား ရှင်းပစ်လိုက်ကြသည်။

နှစ်ယောက်စလုံး မျက်လုံးတွေကြောင်ပြီး အိပ်မရကြတော့။ ဝင်းထိန်ကူးယူလာသော ဖုန်းထဲက အပြာဗွီဒီယိုတွေ နှစ်ဦးအတူ ထိုင်ကြည့်ကြရင်း အမေရိကန် နီဂရိုးသုံးလေးယောက်နှင့်ဂျပန်အပြာမယ်ကလေးတို့ အားပါးတရ နှစ်ယောက်သုံးယောက် လေးယောက် ဆင်နွှဲကြပုံတွေကို စိတ်ဝင်တစား ထိုင်ကြည့်နေကြသည်။ အိအိခိုင်ကို ကြည့်ရတာ အတော်ကလေး အားတက်သရော ရှိနေပုံရသည်။ “မမ စိတ်ပါရင် အဲဒီလိုပုံစံ လိုးကြမလား ကျွန်တော် စီစဉ်ပေးမယ် ” ဆိုတော့ … “မောင်လေးရယ် အစ်မက ဒီညမှ မင်း ဖင်အလိုးကောင်းလို့ ဖင်ကွဲခဲ့တာလည်း ထည့်ပြောစမ်းပါဦး ဒီလောက်လူအများကြီးလိုးရင် အသက်နဲ့ကိုယ်တောင် မြဲပါ့မလားမသိဘူး ဟင်းဟင်း ” “မမစိတ်ပါတဲ့အချိန်သာ ပြောပါ ကျွန်တော့်အနေနဲ့ မမဆန္ဒကို ပြည့်ပြည့်ဝဝ ဖြည့်ဆီးပေးချင်တယ် ကျွန်တော့်ကြောင့် မမတစ်စုံတစ်ရာ အလိုမကျဖြစ်မယ်ဆိုရင် ကျွန်တော့် အပြစ်မကင်းဘူးလို့ ခံစားရလို့ပါ မမအိရယ် ” ဝင်းထိန် အပြောကောင်းကောင်းနှင့်ပြောတော့ အိအိခိုင် သူ့မျက်နှာကို စေ့စေ့ကလေးစိုက်ကြည့်ပြီး သူမလက်တစ်ဖက်ဖြင့် ဝင်းထိန်ပါးပြင်ကို ကိုင်စမ်းလိုက်ကာ တယုတယနမ်းလိုက်ပါသည်။

“မောင်လေး မမကို တကယ်ချစ်တာပဲနော် ” “ချစ်တယ် အရမ်းချစ်တာပေါ့ မမရယ် ” “ဘာဖြစ်လို့ မမအလိုကို ဒီလောက်အထိ လိုက်လျောချင်ရတာလဲ မောင်လေးရယ် မမဟာ တကယ်တော့ ပညာသာတတ်ပေမယ့် အကျင့်စာရိတ္တအရာမှာ မကောင်းတဲ့မိန်းမတစ်ယောက်လို့ မင်း မထင်မိဘူးလားဟင် ” အိအိခိုင်က မပွင့်တပွင့်လေသံဖြင့်မေးလိုက်ရာ ဝင်းထိန်က သူမခါးလေးကို အသာအယာသိုင်းဖက်ကာဖြင့် … “အို မမရယ် ဒီလိုထင်ရက်စရာလား မမရဲ့ ဒီနေ့ခေတ်က အကုန်ခေတ်မှီနေတာပဲ အင်တာနက်တွေ အွန်လိုင်းတွေမှာ ဆိုရင်လည်း ဆက် ကိစ္စဆိုတာ ကလေးအဆင့်သာသာပဲ ရှိတော့တာပါ လေးငါးခြောက်တန်း ကျောင်းသူအရွယ်ကလေးတွေတောင်မှ စာတတ်ကုန်ကြပြီလေ ဆက် ပညာရေးပေးတွေ အားလုံးနားလည်နေကြပြီ မမ ဘာဖြစ်ချင်သလဲ ပြော လောကစည်းစိမ်ကိုတကယ်ခံစားချင်ရင် လူဆိုတာ ကိုယ့်ကိုယ်ပိုင်အခွင့်အရေးအရ ကိုယ်စိတ်သန်သလို လုပ်ခွင့်ရှိသားပဲ မဟုတ်လား မမအိရဲ့ ” “အင်း မင်းပြောတော့လည်း ဟုတ်တုတ်တုတ်ပါပဲ မမကို အချိန်ကလေး နည်းနည်းဖြစ်ဖြစ်တော့ ပေးပါကွယ် မမစဉ်းစားလိုက်အုံးမယ် မင်းဖက်ကလည်း မမကိုဖြစ်စေချင်တာပြောပေါ့ ဟုတ်ပြီလား မောင်လေးရယ် ” သူမက အထက်ပါအတိုင်း ပြန်လည် အဖြေပေးလိုက်ပါသည်။ နှစ်ယောက်သား တည်းခိုခန်းမှာ တစ်ညလုံး မိုးလင်းပေါက်အထိ နေလိုက်ကြပြီး မနက် ၇ နာရီလောက်ကျမှ ဝင်းထိန်မောင်းနှင်လာသော အနက်ရောင်မှန်လုံကားလေးနှင့်အတူ တည်းခိုခန်းကနေ ပြန်လာခဲ့ကြပေသည်။ အိအိခိုင်ကို စမ်းချောင်းဖက်ရှိ သူမနေထိုင်ရာ တိုက်ခန်းအရှေ့မှာ ချပေးခဲ့ပြီး ဝင်းထိန် အိမ်ကို ပြန်လာသည်။

ဝင်းထိန်က အလုပ်အကိုင်ကိုက ပွဲစား။ ကားဝယ်ရောင်းရော အိမ်ခြံမြေ ကွန်ဒိုတိုက်ခန်းအရောင်းအဝယ်ကအစ သူ့လက်နှင့်ထိသမျှ ရွှေဖြစ်နေချိန်လည်း ဖြစ်သည်။ ပိုင်ရာဆိုင်ရာတွေနှင့်လည်း ပုလဲနံပသင့်အောင် ပေါင်းတတ်သင်းတတ်သူ ဖြစ်၍ သူ့မှာ အမြတ်အစွန်းများစွာရပြီး လူသူမသိသော ဥပဒေနှင့်မလွတ်ကင်းသည့် အချို့သော လုပ်ငန်းငယ်ကလေးတွေလည်း များစွာရှိနေပေသေးသည်။ ငွေထောသည်။ ဆင်ခြေဖုံးရပ်ကွက်တွေထဲမှာ သူပိုင်ဆိုင်သောအိမ် နောက်ထပ် သုံးလေးလုံးမက ရှိပြီး အရက်သေစာနှင့်တွဲဖက်ရောင်းချသည့် စားသောက်ဆိုင်လုပ်ငန်းကိုလည်း သူငယ်ချင်းများနှင့် စပ်တူ ရှယ်ယာသဘောမျိုး ပူးတွဲလုပ်ကိုင်ကာ စီးပွားဖြစ်လာသူတစ်ယောက်ဖြစ်သည်။

မိန်းမ မရှိ အပျော်အပါးသက်သက် လိုက်စားပြီး အိအိခိုင်တို့လို မမကြီးတွေသာမက ညီမလေးအရွယ်တွေရော အန်တီအရွယ်တွေပါ ဆိုဒ်စုံမရွေးဘဲ ဖိုက်လေ့ရှိသူဖြစ်သည်။ သို့ရာတွင် သူအထူးနှစ်သက်သည်က မနူးမနပ်ချာတိတ်ကလေးများမဟုတ်ဘဲ သူ့ထက် အသက်များစွာ ကြီးသော အစ်မအရွယ် အဒေါ်အရွယ်များသာမို့ မလိုလားအပ်သောပြဿနာများ ကင်းရှင်းပြီး နောက်ကြောင်းအေးကာ စိတ်ချလက်ချ ထင်ရာစိုင်းနိုင်နေပေသည်။ မိန်းမတော်တော်များများက ကာမဂုဏ်အလိုရမ္မက်အတွက်သာ သူ့ကို ချဉ်းကပ်လေ့ရှိကြသည်။ သူတို့အရွယ်တွေက သစ်ရွက်လှုပ်တိုင်း ရယ်နေတတ်သည့် မြီးကောင်ပေါက်စ အပျိုဖြန်းအရွယ် ကလေးတွေလည်း မဟုတ်ကြ၍ အကောင်းအဆိုးကို ကိုယ်တိုင် ခွဲခြားသိမြင်နိုင်စွမ်းလည်း ရှိနေပေပြီ။ များသောအားဖြင့် လိုတာရလျှင်ပြီးရောဆိုသည့်သဘောနှင့် ရှည်လျားပေများမနေကြဘဲ ရမ္မက်ကိစ္စ လိုအင်ပြည့်သည်နှင့်တစ်ပြိုင်နက် ကိုယ့်လမ်းကိုယ်သွားကြသူတွေချည်းသာဖြစ်ကြလေသည်။ အိအိခိုင်လို အမျိုးသမီးမျိုးကသာ ချွင်းချက်ဖြစ်သည်။

သူမက ကိုယ်ပိုင်ဆေးခန်းဖွင့်လှစ်ထားပြီး သူမသာအလိုရှိလျှင် ကြိုက်သည့်ယောက်ျားတစ်ယောက် ခေါင်းခေါက်ယူရုံသာရှိသည်။ အိအိခိုင်က ရမ္မက်တဏှာကြီးသူ ဖြစ်သည့်အပြင် မည်သည့်အနှောင်အဖွဲ့မျိုး ကိုမှလည်း ကြိုက်သူမဟုတ်၍ ယခုလက်ရှိအချိန်အထိ အိမ်ထောင်ပြုဖို့မစဉ်းစားသေးဘဲ သူမနှင့် တွဲဖက် ပျော်ပါးမည့် ညအိပ်ဖော်ကိုသာ ရှာသူ ဖြစ်လေရာ ဝင်းထိန်နှင့် မထင်မှတ်ဘဲ အတွဲညိသွားခဲ့ကြခြင်း ဖြစ်ပေသည်။ လေးငါးရက် တစ်ပတ်တန်သည် သူမကိုအနားပေးပြီးမှ နောက်ထပ် နယ်ပယ်အသစ်တစ်ခုဆီ သူမကို ခေါ်ဆောင်သွားမည် ဟူသောအကြံနှင့် ဝင်းထိန် သူမကို ခဏမေ့ပစ်ထားခဲ့ပြီး သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ အောင်မင်းနှင့် ချိန်းထားခဲ့သော သမိုင်းဖက်ရှိအိမ်တစ်အိမ်ဆီသို့ သူပေးထားသည့်လိပ်စာအတိုင်း ကားနှင့် မောင်းထွက် လာခဲ့လေသည်။ အောင်မင်းက တူမနှင့်အဒေါ်အရင်းခေါက်ခေါက်ဖြစ်သူ အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်ကို တစ်ပြိုင်တည်း ဖန်ထားခဲ့ပြီး သူ့စိတ်ကြိုက်ဖဲ့ဖို့ ပြင်နေသည်။ ခါတိုင်းဆိုလျှင် ခွေးသိုး ညှပ်ကြီး မျိုးနိုင်ဝင်းတို့လည်း ပါဝင်နေကျပင်ဖြစ်သည်။ လောလောဆယ် အနေအထားအရ သူမတို့ကို ဆက်လက်စည်းရုံးရန်လိုအပ်နေသေး၍ မြာစွံသလောက် တော့ကီကောင်းသူတစ်ယောက်လည်း ဖြစ်သည့် ဝင်းထိန်ကိုသာ သူ့အနေနှင့် စစ်ကူ ခေါ်ထားလိုက်ခြင်း ဖြစ်ပေသည်။ ဝင်းထိန်ရောက်လာချိန်မှာ အောင်မင်းတစ်ယောက် အဒေါ်နှင့်တူမနှစ်ယောက်ထဲက တူမဖြစ်သူ နွေးနွေးလှိုင်ကို အိပ်ခန်းထဲဆွဲခေါ်ဖို့ပြင်နေချိန်ဖြစ်သည်။ အောင်မင်းရောက်လာတာနှင့် သူ့ကိုထိုင်စေလိုက်ပြီး အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်စလုံးနှင့်မိတ်ဆက်ပေးသည်။ ဆက်ရန်….