စားပွဲပေါ်မှ သောက်လက်စ ဘလတ် ပုလင်းထဲကနေ ဝင်းထိန်အတွက် ငှဲ့ထည့်ပေးလိုက်ပြီး သူတို့လည်း အတူသောက်ကြသည်။ အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်စလုံး ယမကာအရှိန်လေး နည်းနည်းရနေကြဟန်တူပါသည်။ အသားအရေ ဖြူဝင်းသူတွေမို့ မျက်နှာကလေးတွေနီမြန်းပြီး ပါးအို့နီနီနှင့် တောင်ပေါ်သူမိန်းကလေးတွေကို သတိရမိစရာပင် ဖြစ်နေပေသည်။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကလည်း နှစ်ယောက်စလုံးပင် တောင့်တင်းကြော့ရှင်း၍ အချိုးအစားကျန လှပကြသူတွေဖြစ်သည်။ အဒေါ်ဖြစ်သူနာမည်က ဒေါ်နီလာအောင် ဟုသိရပြီး ကျောက်လောကမှာ နာမည်ကြီးတစ်ယောက်ဖြစ်ကြောင်း နေရာတကာနှံ့နှံ့စပ်စပ်ရှိလှသော အောင်မင်း၏အပို့ကောင်းမှုကြောင့် ပြီးခဲ့သည့်အပတ်က ကျောက်ဝိုင်းမှာ အကြီးအကျယ်ရှုံးနိမ့်ကာ လက်မှိုင်ချရမလိုဖြစ်ခဲ့ရာက ယခုတစ်ပတ်တွင် မထင်မှတ်ဘဲ ပွပေါက်တိုးပြီး အရင်းကာမိရုံမျှမက အမြတ်အစွန်းအတော်များများပင် ပြန်လည်ရရှိခဲ့သဖြင့် သူမတို့ဖက်က ပြန်လည်၍ တုံ့ပြန်ကျေးဇူးဆပ်သည့်အနေနှင့် ယခုလို အောင်မင်းထံမှာ တစ်ကိုယ်လုံးပုံအပ်ကာ ပျော်ပါးဖို့ရာ ရောက်ရှိလာရခြင်းဖြစ်ကြောင်း သိရလေသည်။
အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်စလုံး အတွေ့အကြုံတော့ရှိကြသည်။ ရှမ်းပြည်နယ် သီပေါမြို့မှ လာသူတွေပီပီ စကားသံအနည်းငယ် ဝဲသော်လည်း ဗမာရည် တော်တော်လည်ကြသူတွေဖြစ်သည်။ မိုးကုတ်ဖက်နှင့် အဆက်အသွယ်အမြဲရှိကြပြီး ကျောက်တွင်းသူဋ္ဌေး တော်တော်များများနှင့်လည်း အဆက်အစပ်ရှိကြသည်။ မိုးကုတ်ကျောက်သူဋ္ဌေးဝမ်းမောင်ဆိုလျှင် သူမတို့တူဝရီးနှစ်ယောက်ကို အသည်းစွဲပင်ဖြစ်လေသည်။ အောင်မင်း၏မိတ်ဆက်ပေးမှုကြောင့် စီးပွားရေးလောကသားတစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး အရေးပါသူတစ်ဦးမှန်းလည်း သိရသဖြင့် တူဝရီးနှစ်ယောက် ဝင်းထိန်ကို အရေးတယူပင်ဆက်ဆံကြလေသည်။ အောင်မင်းကလည်း စကားရောသောဖောသောနှင့် တူမဖြစ်သူကို အခန်းတစ်ခုထဲခေါ်သွင်းသွားခဲ့ရာ ဝင်းထိန်နှင့်အတူ အဒေါ်ဖြစ်သည့် ဒေါ်နီလာအောင်တို့ နှစ်ယောက်သား အရက်သောက်ရင်းစားရင်း ကျန်နေခဲ့လေသည်။ “မောင်လေး သောက်ပါ မမကိုအားမနာနဲ့နော် ” “အင်း တစ်ယောက်တည်းတော့ ပျင်းစရာ မမပါ အတူလိုက်သောက်ပေါ့ ဒါမှ ဝိုင်းစည်သွားမှာ ဟင်းဟင်း ” ဝင်းထိန်ကပြောလိုက်သည်။
ဒေါ်နီလာအောင်ကလက်ခံပြီး ဝင်းထိန်နှင့်အတူ နှစ်ယောက်သား ခွက်ချင်းတိုက်ကာ ပျော်ပျော်ပါးပါးသောက်ကြသည်။ အမြည်းကို တစ်ယောက်တစ်လှည့် ခွံ့ကျွေးကြသည်။ ဝင်းထိန်ထက်စာလျှင် ဒေါ်နီလာအောင်က ၄၀ ဝန်းကျင်အရွယ်မို့ အသက် လေးငါးခြောက်နှစ်ခန့် ပိုကြီးမည်ဖြစ်သည်။ ဆရာဝန်မအိအိခိုင်ထက်တော့ တစ်နှစ်နှစ်နှစ်လောက် ပိုငယ်လိမ့်မည်။ တူမချောလေး နွေးနွေးလှိုင်ကတော့ အသက် ၂၂ နှစ်ဝန်းကျင်ခန့်ဖြစ်၍ ဝင်းထိန်ထက် ၁၀နှစ်လောက်တော့ ငယ်သူဖြစ်သည်။ ဒေါ်နီလာအောင် ကြက်ကြော်အမြည်းတစ်ဖတ်ခွံ့ကျွေးရင်း ဝင်းထိန်နှင့်ကိုယ်ချင်းထိကပ်မိသွားချိန်မှာ ဝင်းထိန်လက်တစ်ဖက်က သူမခါးသိမ်ကလေးကို အသာအယာသိုင်းဖက်လိုက်ရင်း သူ့လက်ထဲက အရက်ခွက်ကို မ ကာဖြင့် … “မမလည်း သောက် … ကဲ ပါးစပ်ဟစမ်း ” ဆိုပြီး အရက်ဖန်ခွက်ကို သူမနှုတ်ခမ်းဝမှာ တေ့ပေးလိုက်သည်။ ဒေါ်နီလာအောင် နှုတ်ခမ်းကလေး အသာဖွင့်ဟ၍ အရက်ကို တစိမ့်စိမ့် အရသာခံကာ စုပ်သောက်လိုက်သည်။
သူမတစ်ကိုယ်လုံး ဝင်းထိန်ရင်ခွင်ထဲကို မသိမသာနှင့်ရောက်ရှိနေပြီဖြစ်သည်။ တစ်ယောက်မျက်နှာကိုတစ်ယောက် နီးနီးကပ်ကပ် မျက်တောင်မခတ်စတမ်း စူးစိုက်ငေးကြည့်နေမိကြရာက ဝင်းထိန် သူ့ကိုယ်ကိုငုံ့ကိုင်းလိုက်ရင်း မပြောမဆိုနှင့် ဒေါ်နီလာအောင်နှုတ်ခမ်းအိအိတွဲတွဲကလေး နှစ်လွှာကို သူ့နှုတ်ခမ်းများဖြင့်အသာဖိကပ်၍ စုပ်နမ်း ပစ်လိုက်ပါသည်။ သူ ဘယ်လိုမှ ထင်မှတ်မထားဘဲနှင့် ဒေါ်နီလာအောင်ဆီမှ တုံ့ပြန်အနမ်းကို ပြန်လည်ရရှိလိုက်သည်။ ဝင်းထိန် တော်တော်ပျော်သွားသည်။ သူမကိုယ်လုံးအိအိကလေးကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နှင့်ကျစ်ကျစ်ပါအောင်သိုင်းဖက်ပြီး နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်မံ၍ ကုန်းနမ်းပြန်သည်။ ဒီတစ်ခါ အနမ်းက ကြာသင့်တာထက် ပိုမိုကြာမြင့်သွားသည်။ ဒေါ်နီလာအောင်၏ မျက်လုံးများကလည်း အရက်ရှိန်ကြောင့်လား သူ့အနမ်းများကြောင့်လားတော့မသိ ရီဝေမှေးစင်းလျှက်ရှိပြီး အတွေ့အရသာကို ခံစားလိုဟန်ဖြင့် တစ်စုံတစ်ရာသောအရိပ်အငွေ့တို့ လွှမ်းခြုံရစ်သိုင်းလို့လာပြီဆိုတာကို သူကောင်းစွာ သတိထားလိုက်မိပေသည်။
စကားမရှိစကားရှာသည့်အနေနှင့် … “အင်း ဟိုနှစ်ယောက်တောင် ဘယ်အခြေအနေရောက်နေကြပြီလဲမသိဘူး ပြန်ကို ထွက်မလာကြတော့တာ ဟင်း ဟင်း ” “မောင်လေးက ဘယ်လို ထင်လို့လဲ ဟင် ” ဒေါ်နီလာအောင်၏ စကားအသွားအလာက ရေလာမြောင်းပေးသဘောမျိုးမှန်း သိသာလွန်းလှပေသည်။ ဝင်းထိန်က … “မပြောတတ်ဘူးလေ မမကိုယ်တိုင်လိုက်ခဲ့ရင် သိနိုင်မယ်ထင်တာပဲ ” “အံမယ် ကိုဖိုးလိပ်ကြီး သူ့ဖက်သူယက်တတ်လိုက်တာ နော် ဟင်း ဟင်း ” ဒေါ်နီလာအောင် မချင့်မရဲဆိုပြီး ဝင်းထိန်ရင်အုပ်ကျယ်ကြီးကို သူမလက်သီးဆုပ်ကလေးနှင့် မနာကျင်အောင် ထုပစ်လိုက်သည်။ ဝင်းထိန်သူမလက်ကလေးကို ဖမ်းဆုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး သူမကိုယ်လုံးကလေးကို သူ့ရင်ခွင်ထဲသို့ ဆွဲသွင်းပစ်လိုက်သည်။
“ချစ်တယ် မမရယ် ” “ဟင် တကယ် … ” သူမက ပြောင်စပ်စပ်အမူအယာကလေးနှင့်ပြောလိုက်ပြီး … “နွေးနွေးနဲ့ကျရင်ကော သူ ဒီလိုပဲ ပြောဦးမှာပဲ မဟုတ်လား ဟင်း ဟင်း ရှင်တို့ယောက်ျားတွေကိုက … ” “ဒါတော့ ဘယ်တူမှာလဲ မမရဲ့ မမက ကျွန်တော့်အကြောင်း မသိသေးလို့ပါ မယုံရင်အောင်မင်း မေးကြည့် ကျွန်တော်က ချာတိတ်မငယ်ငယ်ချောချောကလေးတွေ တော်ရုံစိတ်မဝင်စားဘူး မမတို့အရွယ် လေးဆယ်ကျော်မှ စိတ်ထဲက ဖီလင်ပိုရှိတာ ခုလို မမလို တောင့်တောင့်တင်းတင်း ရေဆေးငါးကြီးတွေ ဆိုရင်တော့ ဒီက လက်မလွှတ်စတမ်းဘဲ တစ်ကိုယ်လုံး နေရာလပ်မကျန်အောင် ငုံခဲပြီး အားရပါးရ ချစ်ပစ်လိုက်မှာ သိလား မမနီလာရဲ့ ဟင်းဟင်း ဟင်း ” “အမယ်လေ့လေး မင်းပြောတာနဲ့တင် မမကျောချမ်းလှပြီကွယ် နည်းနည်းတော့လျှော့ပါ မောင်လေးရယ် နေပါဦး မင်းပြောတော့ ချစ်မယ်ဆိုလား ချမယ်ဆိုလား ဟင့်ဟင့် ဟင့် ” သူမက ရာနှုန်းပြည့် သူ့ဖက်ပါပြီဆိုတာ သေချာနေပြီမို့ ဝင်းထိန်လည်း ရင်ထဲရှိတာကို ခပ်ပြောင်ပြောင်ပင် ဖွင့်ပြောလိုက်ပါသည်။
သူမနားနားကိုတိုးကပ်ပြီး … “ချစ်မယ် ချမယ် ကြင်လည်းကြင်နာမယ် တွယ်လည်း အပီတွယ်မယ် …လ … လိုး … လည်း … ” “ဟိုး … ဟိုးထား ဆရာကြီးရယ် …နောက်ဆုံးဟာကြီးတော့ ထည့်မပြောပါနဲ့ကွာ မမ နားရှက်တယ် … ဒါ ဒါနဲ့ တွယ်လည်းတွယ်မယ် ဆိုတာကရော တွယ်တာတာကိုပြောတာ မဟုတ်ဘူးလား ” “ဟင့်အင်း တွယ်တာတာက နောက်မှ … တွယ်ဖို့က အရင်လေ … ဟင်းဟင်း ” “အိုးး ခစ်ခစ် ခစ် … မောင်ရယ် မင်း မင်းလေးကတော့ စကားတတ်လိုက်တာ ဟင့်ဟင့် … ဟင့် …မမကို တမင် မခိုက် ခိုက်အောင် လုပ်နေတာလားကွယ် မောင်လေးရယ် ” ဒေါ်နီလာအောင် ဝင်းထိန်ရင်ခွင်ထဲကို တစ်ကိုယ်လုံးပစ်ကာ ခပ်နွဲ့နွဲ့ကလေး ဝင်ရောက်မှီချလိုက်ပါသည်။ ဝင်းထိန်လည်း သူမကိုဖက်ပြီး ရင်သားအိအိနှစ်မြွှာနှင့်သူမ၏ပေါင်တွင်းသားများကို ဖွဖွရွရွကလေး လိုက်လံ ပွတ်သပ်ပေးလိုက်သည်။ တစ်ဆက်တည်းမှာပဲ သူ့ရဲ့ပေါင်ကြားထဲမှ ဖွားဖက်တော်သည်လည်း သားကောင်အနံ့ ရ၍ တစ်စတစ်စ လှုပ်ရှားနိုးကြွ ထောင်ထလာပြီဆိုတာကို သူကိုယ်တိုင် ရိပ်စားမိလိုက်ပြီ ဖြစ်သည်။
ဝင်းထိန် ရုတ်တရက် သူမလက်တစ်ဖက်ကို ဆွဲယူလိုက်ကာ သူ့ပေါင်ကြားထဲက ဖွားဖက်တော် ရှိရာဆီ ပို့ပစ်လိုက်ပါသည်။ ဒေါ်နီလာအောင် အထာနပ်သည်။ ဝင်းထိန် ပေါင်ကြားထဲရောက်သွားသော သူမလက်ကလေးကို တစမ်းစမ်းနှင့် သူ့လီးကြီးကို အသာအယာပင် ဖျစ်ညှစ်ဆုပ်ကိုင်လိုက်ပါသည်။ “အိုးး မောင်လေးးး … မင်း မင်းဟာက … အကြီး ကြီး …ဟင့် ဟင့် ” “မမ ကြည့်ချင်လား မောင်လေး ပြပေးမယ် လေ ” “အင်း ဟင်း ” သူမဖက်က အရင်စ ဖို့ မဖြစ်နိုင်တော့လည်း ကိုယ်က ယောက်ျားမို့ ကိုယ်သာ စ ရပေတော့မည်။ ဝင်းထိန် သူ့ပုဆိုးစကို အောက်ကနေ ပင့်လှန်ပြီး တဖြည်းဖြည်းတောင်မတ်စပြုနေပြီဖြစ်သော သူ့လီးချောင်းကြီးကို ဒေါ်နီလာအောင်အား ပြလိုက်သည်။ သူမ မျက်လုံးကလေးအဝိုင်းသားနှင့် လီးတန်ညိုညိုတုတ်တုတ်ကြီးကို အချိန်အတန်ကြာအောင် စူးစိုက်ကြည့်နေမိပေသည်။ ဝင်းထိန်၏ လဒစ်သားရေက ပြဲလန်နေတာမို့ လီးညိုထွားကြီးမှာ လဒစ်တစ်ခုလုံးပြဲအာပြီး ဒစ်ကားကြီးဖြစ်နေတာတွေ့ရကာ လီးလုံးပတ်ကလည်း တုတ်တုတ်ထွားထွားနှင့် သူမတွေ့ဖူးသမျှလီးတွေထဲမှာ နံပါတ်တစ်လို့ ဆိုရလောက်သည့် လီးအမျိုးအစားမို့ ဒေါ်နီလာအောင် ဟန်မဆောင်ချင်လောက်အောင်ဘဲ လီးစုပ်ချင်စိတ်များ တဖွားဖွား ဖြစ်ပေါ်လာခဲ့ရလေသည်။
“မမ လုပ်မလား ကျွန်တော် အရင် စ လုပ်ရမလား ” သူမက သူ့မျက်နှာကို မချိုမချဉ်ကလေး ကြည့်လိုက်ပါသည်။ ပြီးမှ မျက်နှာကလေးတစ်ဖက်ကို အသာလွှဲပြီး … “မင်း … အရင် လုပ် ” ဟုဆိုလိုက်ရာ ဝင်းထိန်လည်း အချိန်သိပ်အကြာကြီး ဆွဲမနေချင်တော့ပေ။ သူမကိုယ်လုံးကို ပေါ်တင်ပဲ ပွေ့ဖက် နမ်းရှုံ့ပစ်လိုက်ကာ အင်္ကျ ီရင်ဘတ်ကြယ်သီးများကို တစ်လုံးချင်းဖြုတ်ချွတ်ချလိုက်လေသည်။ သူမကလည်း မတားတော့ပေ။ ဟန်လုပ်ငြင်းဆန်နေခြင်းအားဖြင့် မလိုအပ်ဘဲ အလဟဿအချိန်များ ဖြုန်းတီးသလို ဖြစ်သွားကြမှာကို အတွေ့အကြုံရင့်ကျက်ပြီးသားသူတွေပီပီ ကောင်းကောင်းကြီးနားလည်နေကြပြီးဖြစ်သည်။ အပြင်အင်္ကျ ီကိုရော အတွင်းခံဘရာကိုပါချွတ်၍ သူမခါးအထက်မှာ ပြေလျော့လျော့ကလေး ဖြစ်နေသော ထမီကိုပါ ခါးပေါ်ကနေ အောက်ကို အသာအယာလျှောချွတ်ချလိုက်လေရာ ပန်းတစ်ပွင့်ပုံထိုးထားသော အနီရင့်ရင့် အတွင်းခံ ပင်တီပါးကလေးကို ရင်သပ်ရှုမောဖွယ်ရာမြင်တွေ့လိုက်ရပေသည်။ ပင်တီ မလုံမလဲ ဖုံးအုပ်ထားသော သူမ၏အင်္ဂါဇပ်ကြီးမှာ ကြီးမားမြင့်မောက်လှစွာဖြင့် ဖောင်းကြွပြန့်ကားလျက်ရှိပြီး အမွှေးအမြှင်တစ်စွန်းတစ်စပင် ပေါ်ထွက်နေကာ ဖုဖုဖောင်းဖောင်းကြီးဖြစ်နေပေသည်။
ဝင်းထိန်က ဆက်တီမှာ ထိုင်နေသော သူမအရှေ့မှာ ဆောင့်ကြောင့်ကလေး ထိုင်ချလိုက်ရင်း ပင်တီကလေးကို မရမကဆွဲချွတ်လိုက်ပြန်ရာ သူမကပင် ချွတ်ရလွယ်ကူစေအောင်ဆိုပြီး အလိုတူအလိုပါလုပ်ရင်း သူမ၏ကြီးမားထည်ဝါလှသည့် တင်ပါးအိအိကြီးနှစ်ဖက်ကို မသိမသာကြွပေးလိုက်လေသည်။ ဒေါ်နီလာအောင်တစ်ယောက် ဝတ်လစ်စားလစ်ဖြစ်သွားရချေပြီ။ ဝင်ထိန်က သူမ၏ပေါင်တန်ဖြူဖြူဝင်းဝင်းနှစ်ဖက်ကို တစ်ဖက်တစ်ချက်စီ ဆွဲကားဖြဲထုတ်လိုက်ရင်းက သူမ၏ပေါင်ခွကြားကို မျက်နှာထိုးအပ်ပြီး အမွှေးထူထူများဝိုင်းရံပေါက်ရောက်လျက်ရှိသည့် သူမ၏ စောက်ပတ်ကြီးအား အားပါးတရ ကုန်းမှုတ်နမ်းစုပ်ပစ်လိုက်လေသည်။ “အာ အ အ … ငါ့ မောင်ရယ် ဟင်း ဟင်း … အံမယ်လေး နော် … အီး အိ အင့် … အင်း ဟင်း ” “မမ ကြိုက်လား ကောင်းးလား … ဟင် ” “ကောင်း ကောင်း အင့် အိ အင့် … ကောင်းတယ် မမ … မမ ကြိုက်တယ် အ ယက် ယက် မောင်လေး ဟင့် မြန် မြန်မြန်လုပ် ဟင့် အင့် ဟင့် ” ဒေါ်နီလာအောင်တစ်ယောက် တင်ပါးကြီးနှစ်ဖက်စလုံး လူးလွန့်ကော့ကြွကာ သူမစောက်ပတ်တစ်ပြင်လုံး ဝင်းထိန်မျက်နှာနှင့်ကပ်လျက် အပေါ်ကို လိုက်ပါကြွတက်လာရလေသည်။
ဒေါ်နီလာအောင် အပြတ်ဟော့နေရပြီ။ ဝင်းထိန်လည်း သူမစောက်ဖုတ်တစ်ခုလုံးကို ထန်းလျက်အိုး ခွေးဝင်တိုးမိသလို အပြတ်အသတ်ပင် ယက်ပေးနေပါသည်။ ဒေါ်နီလာအောင်၏ စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းတစ်လျှောက် အောက်မှနေ၍ အပေါ်သို့ လျှာပြားကြီးနှင့် ယက်ကာယက်ကာ သပ်တင်ပစ်လိုက်ပြီး နီညိုညိုစောက်စိထိပ်ဖူးကလေးကို ပါးစပ်နှင့်စုပ် လျှာဖျားကလေးနှင့် မထိတထိ တို့ထိလှုပ်ခတ်ကာ ဆွနှူးပေးနေသည်။ သူမ၏စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသား တစ်ဖက်တစ်ချက်ကို လက်နှစ်ဖက်နှင့်ဆွဲဖြဲ၍ စောက်ခေါင်းကလေးထဲကို သူ့လျှာတစ်ခုလုံးထည့်သွင်းကာ အထက်အောက် ဘေးဘယ်ညာ ဝေ့ဝိုက်၍ အဆက်မပြတ် လှည့်ပတ်ထိုးမွှေ ယက်ပေးနေသည်။ သူမစောက်ခေါင်းလေးထဲမှ အရည်များ ဒလဟောပင် စီးကျလာကာ စောက်ဖုတ်တစ်ဝိုက်မှာ သူမစောက်ရည်များဖြင့် မြင်မကောင်းအောင်ပင် ရွှဲရွှဲစိုနေလျှက်ရှိပေတော့၏။ “တော် တော်ပါတော့ မောင်လေးရယ် မမမောနေပြီ မင်းကောင်ကြီး စုပ်ပေးဆို စုပ်ပေးပါ့မယ် ” ဒေါ်နီလာအောင်ပြောလိုက်ပေမယ့် ဝင်းထိန်က ရပ်နားပေးခြင်းမရှိဘဲ သူမစောက်ဖုတ်ဖောင်းအိအိကြီးကို မရွံမရှာပင် မက်မက်စက်စက် ဆက်လက်ယက်စုပ်ပေးနေပေသည်။
ဒေါ်နီလာအောင် လျှပ်စစ်ဓာတ်အလိုက် ခံရသလို တွန့်ကနဲတွန့်ကနဲဖြစ်ကာ တင်ပဆုံကြွက်သားများ ရှုံ့လိုက်တွန့်လိုက်နှင့် တစ်ချီပြီးသွားရသည်အထိ ဖြစ်လေသည်။ ဝင်းထိန်လည်း စောက်ပတ်ယက်၍ အားရတော့မှ လှဲနေရာက ထလိုက်ပါသည်။ မတ်မတ်တောင်နေလျက်ရှိသော သူ့လီးကြီးကို လက်နှင့်ဆုပ်ကိုင်ပြီး သူမနှုတ်ခမ်းဝမှာ သွားရောက် တေ့ပေးလိုက်ရာ ဒေါ်နီလာအောင်လည်း သူ့ရဲ့ဧရာမလီးကြီးကို အားရပါးရပင် ဟန်မဆောင်စတမ်း စုပ်ပေးနေပါပြီ။ သူ့လဒစ်ထိပ်ကို ပါးစပ်ထဲ ထည့်ငုံကာ လျှာနှင့်ရစ်ဝိုက်၍ ယက်ဆွကစားပေးသည်။ လီးချောင်းတစ်လျှောက်ကို အသွားအပြန် လျှာနှင့်တို့ထိယက်သပ်ကာ စုပ်နမ်းပေးသည်။ လီးတစ်ချောင်းလုံး သူမပါးစပ်ထဲ ထည့်ငုံကာ ကြံချောင်းစုပ်သလိုစုပ်၍ပေးသလို ဂွေးဥနှစ်လုံးကိုလည်း သကြားလုံးစုပ်သည့်အလား တပြွတ်ပြွတ် အသံထွက် သည်အထိ အားပါးတရ စုပ်ပေးလေသည်။ ဝင်းထိန် လဒစ်ထိပ်ပြဲကြီးက သူမ၏ကာမရမ္မက်မီးကို အစွမ်းကုန်မီးတောက်အောင် လောင်စာထည့်ပေး နေသလိုကြီးဖြစ်နေလေရာ လီးတစ်ချောင်လုံးကို အားရပါးရ လှည့်ပတ်ကြည့်လိုက် နမ်းလိုက်စုပ်လိုက် လျှာနှင့်တဖတ်ဖတ် နှူးဆွကာ ယက်ပေးလိုက်နှင့် သူမပေါင်ကြားထဲရှိ စောက်ဖုတ်ဆီမှ အရည်များက နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်မံ၍ ရွှဲနစ်နေအောင် ယိုစီးထွက်ကျလာခဲ့ရပြီး အလိုးခံရန်အသင့် ဆိုသည့် အနေအထားသို့ပင် ရောက်ရှိနေခဲ့တော့သည်။ “တော်ပြီ လိုးကြရအောင် မမရာ ” “လာ ဒီဖက်အခန်း သွားကြမယ် သူတို့က ဟိုဖက်အခန်းမှာ ရှိနေတယ် ” ဒေါ်နီလာအောင်က သူ့ကို နတ်လမ်းညွှန် လုပ်နေလိုက်သေးသည်။
“ရတယ် အပြင်ပဲလုပ်လုပ် အထဲပဲလုပ်ရလုပ်ရ မမကို လိုးရဖို့ အဓိကပဲ ” “ဟင်း မင်းလုပ်တာနဲ့ မမလည်း မနေနိုင်တော့ပါဘူး ငါ့မောင်ရယ် ” သူမကပြောလိုက်ပါသည်။ နှစ်ယောက်သား အောင်မင်းအိမ်ရှိ အိပ်ခန်းတစ်ခုထဲကို ရောက်လာခဲ့ကြသည်။ အောင်မင်းမိဘတွေ ရှိစဉ်ကတည်းက နေလာခဲ့သော အိမ်ဖြစ်၍ ဝင်းထိန် ဘယ်နေရာ ဘာရှိတယ်ဆိုတာ အပ်ကျတာကအစ သိနေပါသည်။ အောင်မင်းအစ်မကိုလည်း သူလိုးဖူးသည်။ အစ်မတစ်ယောက်တည်းမဟုတ် နှစ်ယောက် … နီနီကျော်နှင့် ဖြူဖြူသော် … ခု အချိန်ထိလည်း အခွင့်သာလျှင် လိုးတုန်းဖြစ်သည်။ အောင်မင်းက အိမ်စီးပွားရေး မတည်ငြိမ်သေးခင်အချိန်က မလေးရှားဖက်ကို သွားပြီး ငွေရှာနေခဲ့ရာ သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ဝင်းထိန်ကပင် သူတို့မိသားစုကို အစစအရာရာ လိုလေးသေးမရှိ ထောက်ပံ့ကျားကန် ပေးခဲ့ရပါသည်။ သူ့ကျေးဇူးရှိသည်ဟု ဆိုရမည်။ အောင်မင်းတစ်ယောက် ဆယ့်ငါးနှစ်လောက် နေထိုင်ပြီး ငွေထုပ်ပိုက်ပြန်လာနိုင်ခဲ့ကာ ယခုအချိန်မှာ မလေးရှားသို့ ပြည်ပအလုပ် လုပ်ကိုင်ရန်အတွက် ထွက်ခွာမည့်သူများအား တစ်ဖက်နိုင်ငံနှင့် ချိတ်ဆက် ပို့ဆောင်ပေးရသည့် အကျိုးဆောင်အေဂျင်စီ တစ်ခုကိုပင် အခြေတကျ ထူထောင်နိုင်ခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ တစ်နည်းပြောရလျှင် လူပွဲစား အလုပ်ပွဲစား သဘောမျိုးပင် ဖြစ်ပေသည်။
အောင်မင်းအထက်က အစ်မနှစ်ယောက်စလုံး အိမ်ထောင်ရက်သားကျပြီး တစ်ယောက်က ပဲခူးမှာ ကျောင်းဆရာမအလုပ်ကိုလုပ်ကိုင်၍ အငယ်မက အင်းစိန်မှာ အခြေချနေထိုင်နေကြသည်။ သူ့အမျိုးသားက တက္ကစီဒရိုင်ဘာတစ်ယောက် ဟုလည်း သိရသည်။ အကြီးမရော အငယ်မပါ သားသမီး တစ်ယောက်မှ မရကြသေးချေ။ ဒါကလည်း ယခင်တစ်ချိန်က သူ့ပယောဂနှင့် ပဋိသန္ဓေတားဆေးတွေ အစားများပြီး ယခုလို မြုံသွားခြင်း ဖြစ်ဟန်တူပေသည်။ ကျောင်းဆရာမဖြစ်သည့်အကြီးမက တစ်ခါတစ်ရံမှသာ ရန်ကုန်တက်လာပြီး သူနှင့်ဆုံတတ်ပေမယ့် အငယ်မဖြူဖြူကတော့ နှစ်ပတ်တစ်ကြိမ်လောက် မောင်ဖြစ်သူထံ ရောက်ရှိလာကာ ဝေယျာဝစ္စများ ကူညီလုပ်ဆောင် ပေးသွားလေ့ရှိပါသည်။ ငွေလိုအပ်လျှင်လည်း မောင်ဖြစ်သူအောင်မင်းထံမှာပဲ တစ်သိန်းတန်သည် နှစ်သိန်းတန်သည် ဆွဲဆွဲသွားတတ်ပါသည်။ အထူးသဖြင့်တော့ ဝင်းထိန်နှင့် တိတ်တဆိတ်တွေ့ဆုံကာ ရမ္မက်ရေယဉ်ကြောထဲမှာ စိတ်ရောကိုယ်ပါ မျောပါလေ့ရှိသူတစ်ယောက်ပင် ဖြစ်လေသည်။ ဒေါ်နှီလာအောင်နှင့်ဝင်းထိန်တို့ ဝင်လာသည့်အခန်းမှာ ယခင်က အကြီးမရော အငယ်မနှစ်ယောက်စလုံးကို သူဖြုတ်လေ့ရှိခဲ့သည့် ဖြူဖြူသော်၏ ကိုယ်ပိုင်အိပ်ခန်းပဲ ဖြစ်လေသည်။
ဝင်းထိန် မမဖြူကိုသတိရသွားသည်။ မတွေ့ရတာကြာပြီဖြစ်သည့် မမနီကိုလည်း လွမ်းမိပါသေးသည်။ ဒေါ်နီလာအောင်ကို ကုတင်ပေါ် ပွေ့ချီတင်လိုက်ပြီး ဝင်းထိန် တဒင်္ဂ သူမနှင့်အလုပ်များသွားလေသည်။ ဒေါ်နီလာအောင်တစ်ကိုယ်လုံးလည်း ဝတ်လစ်စားလစ်ဖြစ်လျှက်ရှိပြီ။ ဝင်းထိန်က သူမ၏ကိုယ်လုံးကို ကုတင်ပေါ်မှာ ကန့်လန့်ဖြတ်တင်လိုက်ပြီး ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကို ခပ်ကားကားလုပ်၍ ဖြဲထုတ်ပစ်လိုက်သည်။ အသားအရေ ဖြူဝင်းသူဖြစ်၍ အရည်ရွှမ်းလှသော ဒေါ်နီလာအောင်၏စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ဟဟပြဲပြဲကလေး ဖြစ်ကာ အဆီတဝင်းဝင်းဖြစ်လျက်ရှိလေပြီ။ အငမ်းမရပုံစံနှင့် သူမစောက်ဖုတ်ကို ကုန်းနမ်းပစ်လိုက်ရာက စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ဖက်ကို တစ်ချက်နှစ်ချက် လျှာနှင့်ထပ်မံယက်ဆွပစ်လိုက်ရင်း ဝင်းထိန်သူမပေါင်နှစ်ချောင်းကြားကိုဝင်ပြီး သူ၏လဒစ်ထိပ်ပြဲကြီးကို သူမစောက်ခေါင်းအဝတွင်တေ့ကာ အပေါ်စီးမှနေ၍ သူ့လီးကြီးကို ဖိဆောင့် သွင်းချလိုက်ပေသည်။ သူ့လီးဒစ်ကြီးက ဒေါ်နီလာအောင်စောက်ဖုတ်ထဲကို တစ်ကြပ်စီးပိုင်စွာဖြင့် တစ်ထစ်ချင်းတစ်ရစ်ချင်း ကျွံနိမ့်တိုးဝင်သွားလေသည်။ “အ အမေ့ အိ အင့် … အင့် ” သူမပါးစပ်မှ အမေဋိတ်သံကလေးတစ်စ လွင့်ထွက်လာသည်။
ဒေါ်နီလာအောင် သူမပေါင်တန်နှစ်ချောင်းကို ဖိကိုင်ထားသော သူ့လက်နှစ်ဖက်ကို လက်ကောက်ဝတ် နေရာကနေ သူမလက်ကလေးနှစ်ဖက်နှင့် အားယူဆွဲကိုင်ပြီး သူမတင်ပါးအိအိကားကားကြီးတွေကို အပေါ်သို့ ဆတ်ကနဲ ထိုးကော့ကြွကာ ပြန်လည် ညှောင့်ဆောင့်ပေးလိုက်ပါသည်။ ဝင်းထိန်ကလည်း သူ့လီးကို ပြန်နှုတ်ကာ နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်မံဆောင့်အချနှင့်မို့ လီးထိပ်ကြီးက သူမစောက်ပတ်ထဲသို့ တစ်ဝက်လောက်အထိ ဗြွတ်ကနဲပစ်ဆောင့် ထိုးနစ်ဝင်သွားသည်။ “အ မောင်လေး ကြပ်လိုက်တာ အရမ်းပဲ ကွယ် မင်းလီးက ကြီးလိုက်တာ ” “မမစောက်ဖုတ်လည်း လိုးလို့အရမ်းကောင်းနေတယ် ကျွန်တော် ဆက်လိုးမယ်နော် မမ ခဏအောင့်ခံထား ” “ရတယ် မမကိုမညှာပါနဲ့ မင်း စိတ်တိုင်းကျသာ လိုးလိုက်စမ်းပါ ” ဝင်းထိန်လည်း သူမထံမှ ခွင့်ပြုချက်ရသည်နှင့် သူမစောက်ဖုတ်ကိုမဲပြီး ကျုံးဆောင့်လိုးပစ်လိုက်လေတော့သည်။ လီးက တစ်ချက်ချင်း ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်ဖြစ်နေသည်။ လဒစ်ထိပ်ကားကြီးတိုးဝင်သွားချိန်မှာ ဒေါ်နီလာအောင်၏ စောက်ပတ်ကြီးက သူ့လီးလိုးခွဲမှုဒဏ်ကြောင့် မဟားဒရားကြီး ဟဟပြဲပြဲဖြစ်သွားလိုက် တစ်ဖန် လီးကိုပြန်ချွတ်ပြန်နှုတ်လိုက်ချိန်မှာ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားတွေ ပြန်စုကာ ပြန်လည်စေ့ကပ်သွားပြီး နောက်တစ်ကြိမ် ထပ်ဆောင့်အချမှာ ခုနကပုံစံအတိုင်း သူမစောက်ပတ်က မြင်မကောင်းရှုမကောင်းအောင် နီတာကွဲကြီး ပြဲအာလို့သွားရပြန်ကာ ဝင်းထိန်၏ လီးတစ်ချောင်းလုံး အားပါပါနှင့် အပီအပြင်လိုးခွဲခြင်းကို ခံရပြန်လေသည်။
သူ့လီးကို ပြန်ကြွနှုတ်လိုက်တိုင်းမှာ သူမစောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသားများက လီးကြီးနှင့်အတူ တစ်ပါတည်း ကပ်ကြွ လိုက်ပါလာရသေးသည်။ ရင်ထဲမှာလည်း ဟာကနဲဖြစ်ဖြစ်သွားရပြီး ဝင်းထိန် ပြန်လိုးဆောင့်ချ တော့မှသာ လီးကြီးတစ်တစ်ဆို့ဆို့နှင့် ကာမအရသာကို အီဆိမ့်နေအောင်ခံစားရသလိုဖြစ်ရလေသည်။ လိုးချိန်အနည်းငယ်ရလာသည့်တိုင်အောင် ဝင်းထိန်လီးကြီး၏တုတ်ထွားမှုကြောင့် သူမစောက်ခေါင်း အပေါက်ကျဉ်းကလေးထဲကနေ တစ်ဆို့ကြပ်ညှပ်နေသော ခံစားမှုက တော်ရုံနှင့်မပျောက်နိုင်သေးဘဲ ရှိနေလေသည်။ စောက်ဖုတ်တစ်ခုလုံး လီးကြီးအပြည့်အသိပ် ထည့်လိုးခြင်းခံရသည့်အရသာကလည်း ဘယ်အရာနှင့်မှ မလဲနိုင်သည့်အရသာတစ်မျိုးပင်ဖြစ်သည်။ ဝင်းထိန်အဖို့ရာမှာလည်း ဒီလို မမကြီးတွေကို လိုးခွင့်ကြုံတိုင်း ယခုလိုပင် အပျိုစောက်ပတ်လိုးရသည်နှင့်မခြား တစ်တစ်ကြပ်ကြပ်နှင့်နေပြီး ကာမစည်းစိမ်ကို အပြည့်အဝရရှိခံစားနိုင်တာမို့ သူတို့လိုမိန်းမကြီးတွေကို ဂျွတ်ဆတ်ဆတ် အပျိုဖြန်းမလေးတွေနှင့် ဘယ်လိုမှ အစားထိုးမလဲလှယ်နိုင်ခြင်းဘဲ ဖြစ်လေသည်။ “မောင် မောင်လေး ဆောင့်ဆောင့် မြန်မြန်ဆောင့် လိုးစမ်းပါ ကွယ် ” သူမ၏အားပေးအားမြှောက်ပြုသံကလည်း သူ့အာသာရမ္မက်မီးကို တဟုန်းဟုန်းတောင်လောင်အောင် မီးထိုး မြှင့်တင်ပေးနေသလိုကြီးဖြစ်နေသည်။ ဝင်းထိန် ဝင်လေကိုပြင်းပြင်းရှူရှိုက်သွင်းပြီး သူ့လိုးဆောင့်မှုအရှိန်ကို ထပ်မြှင့်လိုက်ကာ အားပါးတရ ဇယ်ဆက်သလို လိုးဆောင့်ချလိုက်လေသည်။
သူ့လီးက တစ်ရစ်ပြီးတစ်ရစ် တိုးကာ ဒေါ်နီလာအောင်စောက်ဖုတ်ထဲကို အရင်းဆုံးရောက်သည်အထိ ထိုးနစ်စိုက်ဝင်သွားသည်။ “သေပါပြီ အ အင့်အင့် ငါ့မောင်ရယ် မင်းလီးက နင့်ကနဲနင့်ကနဲ နေတော့တာပဲ ဟင်း ” ဒေါ်နီလာအောင် အမောတကောလေး ပြောလိုက်ပေမယ့် သူမအသက်မှန်မှန်ရှူချိန်ပင်မရတော့တာကို ကိုယ့်ဖာသာကိုယ်လည်း သိနေပြီဖြစ်သည်။ ဝင်းထိန်ဇောကပ်နေသလို သူမစောက်ပတ်ထဲက စောက်ရည်များကလည်း အပြင်ထွက်ဖို့ရာ တာစူလို့ နေပြီဖြစ်သည်။ စောက်ခေါင်းထဲမှ ယားယံမှုဝေဒနာ ပြေပျောက်ရန်အလို့ငှါ အဆက်မပြတ် လီးအသွင်းအထုတ်လုပ်ကာ အလိုးအဆောင့်ခံရုံမှတစ်ပါး အခြားမရှိတော့ပါပြီ။ “မမ မမ ကောင်းလား ကျွန်တော် ကြမ်းကြမ်းလိုးချင်တယ် ခံနိုင်တယ်မဟုတ်လား ” “လိုးပါ မောင်လေး မမလည်း ပြီးချင်နေပြီ နာရီဝက်လောက်မင်းလိုးနေတာ မမ လည်း မင်း မပြီးရင် သေရုံပဲရှိတော့တယ် ဟင်း ဟင်း ” “မမစောက်ဖုတ်ကွဲအောင် လိုးပေးမယ် စိတ်သာချ ဟဲ ဟဲ ” “လိုး လိုးစမ်း စောက်ဖုတ်ကွဲကွဲ စောက်စိပါ ပြုတ်ထွက်သွားအောင်လိုး ဟင့်ဟင့် မမ မင်းလရည်တွေ ပန်းထုတ်ပေးတာကို ခံချင်လှပြီ ” သူမအပြောကြောင့် ဝင်းထိန် အသားကုန်ပင် လိုးပစ်လိုက်လေတော့သည်။ အချက်လေးဆယ် ငါးဆယ်မက နာရီဝက်ကျော်ကျော်လောက်အချိန်အတွင်း သူမပေါင်နှစ်ချောင်းစလုံးကို ပုခုံးတင်ထောင်ကား၍ ထမ်းကာ တရစပ်လိုးပစ်လိုက်ရာ ဒေါ်နီလာအောင်ခမျာလည်း သူ့လိုးချက်အောက်မှာ တစ်ကိုယ်လုံး ထွန့်လူးကော့ပျံ၍ စောက်ရည်တွေ တဖြစ်ဖြစ်ပန်းလွှတ်ထွက်ကာ တစ်ချီပြီးသွားရလေသည်။
ဝင်းထိန်လည်း သူမပြီးမချင်းမရပ်ဘဲ ဆက်တိုက်သွန်လိုးရင်း မိနစ်အနည်းငယ်ခန့်အကြာမှာ သူ့လီးထိပ်မှ လရည်တွေကို သူမစောက်ခေါင်းလေးထဲ တဗြွတ်ဗြွတ် ပန်းလွှတ်ထည့်လိုက်ပါသည်။ နှစ်ယောက်သား ခြေပစ်လက်ပစ်ဖြစ်သွားကြသည်။ တစ်ချီပြီးတစ်ချီဆော်ရင်း လူလည်း တော်တော်ကလေး ပန်းလျနေပြီမို့ သဲသဲဆီ ဖုန်းဆက်စကားပြောရင်း ဖုန်း စပီကာ ကိုပါ ဖွင့်ပေးထားရာ အိအိခိုင်ပါ အတိုင်းသားကြားရပြီး နဘေးကနေ စိတ်ဝင်တစား နားထောင်နေပေသည်။ သဲသဲက မအိပ်သေး ဟုဆိုသည်။ အစ်ကို့ကို သတိရတယ် ဟုအစချီရင်း သူတို့နှစ်ယောက်တွေ့ဆုံစဉ် လိုးခဲ့သည့်အကြောင်းအရာတွေကို တစ်တစ်ခွခွပင် ပြန်လည် ပြောဆို နေလေသည်။ စောက်ပတ်လိုးတာရော ဖင်လိုးသည့်အကြောင်းတွေပါ ပါသည်။ အိအိခိုင်လည်း နားထောင်ရင်းပင် ကာမစိတ်ကြွလာရပြီး သူမစောက်ပတ်ကို လက်ကလေးနှင့် အသာပွတ်ပေး နေမိသည်အထိ ဖြစ်ရလေသည်။ မနက်လာနိုင်မလား ဟုမေးတော့ လာမည်ဖြစ်ကြောင်း ပြော၍ သူတို့တွေ့ဆုံ ဒိတ်လုပ်နေကျ တည်းခိုခန်းကို ချိန်းလိုက်လေသည်။ ဝင်းထိန်လည်း နှုတ်ဆက်ရင်း ဖုန်းကို ပြန်ချလိုက်သည်။ “မမ ဘယ်လို သဘောရလဲ ” “အင်း ကောင်းသားပဲ မမလည်း ဒီတစ်ခေါက် စိတ်အေးလက်အေး အနားယူချင်တယ် အိမ်လည်း မပြန်ချင်သေးဘူး ” အိအိခိုင်က ပြောလိုက်ပါသည်။
ထိုညတစ်ညလုံး အိအိခိုင်တစ်ယောက် သဲသဲနှင့်သူ လိုးသည့် ဗီဒရို တွေကို အပြန်ပြန်အလှန်လှန် ကြည့်လိုက် သူမက သူ့အပေါ်ကနေ ဦးဆောင်ကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်းပင် အားပါးတရ ဖိဆောင့်လိုးလိုက်နှင့် အငမ်းမရကြီး ဖြစ်နေပုံမှာ ဝင်းထိန်တစ်ယောက် ပြန်တွေးလိုက်တိုင်း ကြက်သီးပင် ထမိပေတော့သည်။ နောက်တစ်နေ့ မနက်မှာ သဲသဲဖုန်းဆက်လာတာနှင့် ဝင်းထိန်လည်း အိအိခိုင်ကို ခေါ်ပြီး တည်းခိုခန်း သွားကြသည်။ သဲသဲက အိအိခိုင်ပါလာတာတွေ့ပေမယ့် ကြောင်တက်တက်ဖြစ်မနေဘဲ ကောင်းကောင်းမွန်မွန်နှင့်ပင် လက်ခံကြိုဆိုသည်။ “ညီမလေး ကို တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ် မမက ညက သူပြတဲ့ဗွီဒီယိုကြည့်ပြီး ညီမကို တွေ့ချင်နေတာ ” “အို အဲ ဒါ … သူ သူ အပျော်ရိုက်မယ်ဆိုပြီး ဖုန်းကင်မရာနဲ့ ရိုက်ထားလိုက်တာနေမှာ သဲတော့ ရှက်လိုက်တာနော် ” “မရှက်နဲ့ သဲရေ သူတို့ယောက်ျားတွေဆိုတာ ဒီအတိုင်းချည်းပဲ လူကိုရတာတောင်အားမရနိုင်ကြဘူး မျက်စိအရသာက ခံချင်ကြသေးတာ ဟင်းဟင်း ဟင်း ” “ဟုတ်တယ်နော် မမ … အဟင်း ဟင်း ဟင်း ” အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်အဖွဲ့ကျသွားသည်။ သူမတို့နှစ်ယောက်သား ပူးပူးကပ်ကပ်ထိုင်ရင်း စကားတွတ်ထိုး ပြောဆိုနေကြလေသည်။ ဝင်းထိန်က ထုံးစံအတိုင်း သောက်စရာများ ပြင်ဆင်နေသည်။ “ဒီမှာ အချိန်ခဏပဲရမှာနော် ပြီးရင် အိမ်သွားကြမယ် သဲသဲ နင့်ဘောစိဆီ ခွင့်တောင်းစရာရှိရင် တောင်းလိုက် ” “ဟုတ်ကဲ့ သဲပြောကြည့်လိုက်ပါ့မယ် အစ်ကို ” အမှန်က ကေတီဗီ ပိုင်ရှင်ကိုယ်တိုင်ကိုက ဝင်းထိန် အောင်မင်းတို့အဖွဲ့သားတွေ။ ဝင်းထိန် ညကတည်းက သူ့ထံမှာ ကြိုတင် ညှိနှိုင်းထားခဲ့ပြီးဖြစ်သည်။
သဲသဲက လိုသလို စေခိုင်း၍ ရပြီး စိတ်သဘောထားလည်း သိမ်မွေ့နူးညံ့သူ ဖြစ်၍ ဝင်းထိန်သူမကို သဘောကျသည်။ ယခုလို အိအိခိုင်လို အမျိုးသမီးနှင့် ဒိတ်လုပ်ရာမှာလည်း သူမက တစ်ဖက်တစ်လမ်းကနေ ကူဖော်လောင်ဖက်ရသည်ပဲဖြစ်သည်။ သုံးယောက်သား အရက်ဖန်ခွက်တစ်ခွက်စီယူကာ သောက်ကြပြီး ဝင်ထိန်က သူမတို့အတွက် နောက်တစ်ခွက် ထပ်စပ်ပေးလိုက်သည်။ သူကိုယ်တိုင်လည်း ပထမအရက်တစ်ခွက် သောက်စဉ်ကတည်းက သူအမြဲသုံးနေကျ ကာမနှိုးဆွစေသောဆေးတစ်မျိုးကို ကြိုတင်သောက်သုံးခဲ့ပြီးဖြစ်ရာ ဆေးစွမ်းပြမည့်အချိန်ကိုစောင့်ရင်း အရက်တစ်ခွက်ပြီးတစ်ခွက် အချိန်ယူကာ မျှင်းသောက်နေလိုက်သည်။ အိအိခိုင်တို့နှစ်ဦးလည်း တဖြည်းဖြည်း ရေချိန်ကိုက်ကာ မျက်နှာတွေနီမြန်းစပြုလာပြီဖြစ်သည်။ ဝင်းထိန် သူမတို့နှစ်ယောက်အကြား ဝင်ထိုင်၍ နှစ်ယောက်စလုံးကို တစ်ဖက်တစ်ချက်စီဖက်ရင်း နှုတ်ခမ်းတွေကို တစ်လှည့်စီ စုပ်နမ်းလိုက်သည်။ အိအိခိုင်ကို နမ်းသည်။ နို့နှစ်လုံးကို အင်္ကျ ီပေါ်ကနေ ချေနယ်ပေးရင်း အင်္ကျ ီချွတ်ဖို့ မျက်ရိပ်ပြလိုက်သည်။ တစ်ဖန် သဲသဲဖက်ကိုလှည့်၍ သူမကိုနမ်းလိုက် မီနီစကပ် တိုနံ့နံ့ ကလေးအောက်မှ စောက်ပတ်ရှိရာကို လက်တစ်ဖက်နှင့် အသာနှိုက်စမ်းရင်း စောက်ပတ်တစ်ဝိုက်ကို သူ့လက်ဖဝါးကြမ်းဖြင့် ဖိအုပ်ကာ အစိ ကိုရော စောက်ခေါင်းလေးထဲကိုပါ လက်နှိုက်ဆောင့်ပေးလေရာ သဲသဲကော့ပျံ၍ နေလေတော့သည်။ အိအိခိုင်လည်း ကုတင်အောက်ကိုဆင်းကာ သူမကိုယ်ပေါ်ကအဝတ်လွှာတွေကို တစ်ခုမကျန်အောင် ချွတ်ပစ်လိုက်ပြီး ဝင်းထိန်အနားကို တိုးကပ်လာပါသည်။
သူ့ကျောပြင်ကို သူမရွှေရင်နှစ်မြွှာနှင့် ပွတ်သီးပွတ်သပ် ပြုလုပ်၍ သူမလက်တစ်ဖက်က ဝင်းထိန်၏ပေါင်ကြားထဲသို့ လျှိုနှိုက်ဝင်သွားကာ ဝင်ထိန်ပုဆိုးကို ချွတ်လှန်ပြီး သူ့လီးကို ဖျစ်ညှစ်ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ ဝင်းထိန်ကလည်း သဲသဲကို နို့ကိုင်ဖင်ကိုင် နယ်ပေးနေရင်း သူမကို ကုတင်ပေါ်မှာ ပက်လက်ကားယားဖြစ်အောင် လှဲအိပ်ချစေလိုက်ကာ ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကို ပြဲပြဲကားကားလုပ်၍ သဲသဲစောက်ဖုတ်ကလေးကို ကုန်းနမ်းလိုက်လေတော့၏။ အိအိခိုင်လည်း ဝင်းထိန်အောက် ကြမ်းပြင်မှာထိုင်ချလိုက်ကာ သူ့လီးကို အပီအပြင်စုပ်ပေးလိုက်လေသည်။ တစ်ယောက်ကလီးစုပ်၍ တစ်ယောက်က စောက်ဖုတ်အယက်ခံရင်း ဝင်းထိန်လီးကြီး တန်းတန်းမတ်မတ် ထောင်ထလာရပြီဖြစ်သလို သဲသဲစောက်ပတ်တစ်ခုလုံးမှာလည်း စောက်ရည်များရွှဲရွှဲစိုလို့ လာခဲ့ရချေပြီ။ အိအိခိုင်ကို လီးအစုပ်ရပ်ခိုင်းပြီး ဝင်းထိန်ကုတင်ပေါ်တက်ကာ သဲသဲကိုတစ်လှည့်သူ့လီးစုပ်စေလိုက်သည်။ သဲသဲလည်း ဝင်းထိန်လီးကို ကုန်းစုပ်လိုက်လေသည်။ အိအိခိုင်လည်း လီးစုပ်နေသော သဲသဲဖင်သားများကို ဖျစ်နယ်ပေး၍ သူမနို့အုံအိအိနှစ်လုံးကိုပါ နို့သီးများဖျစ်ညှစ် ဆုပ်ချေကာ စို့ပေးနေပေသည်။
အိအိခိုင် ရမ္မက်စိတ်ကိုထိန်းမရတော့ချေ။ မိန်းမချင်းအတွေ့အကြုံရှိသူပီပီ သဲသဲဖင်သားအိအိနှစ်ဖက်အကြားမှ ပြူတစ်တစ်ကလေးထွက်ပေါ်၍နေသော စောက်ဖုတ်ဖုဖုဖောင်းဖောင်း ကလေးကို အားပါးတရ စုပ်ယက်ပစ်လိုက်ချင်စိတ်ပေါက်ပြီး သူမကိုယ်ကို ငုံ့ကိုင်း၍ စောက်ပတ်ကို အငမ်းမရပင် ယက်စုပ်အနမ်းပေးနေမိလေတော့သည်။ သဲသဲ ကော့ကနဲ ဖြစ်သွားပေမယ့် ဝင်းထိန်လီးကိုတော့မလွှတ်ဘဲ စုပ်မြဲစုပ်ပေးနေသည်။ တော်တော်ကလေးကြာတော့မှ ဝင်းထိန် သူမခေါင်းလေးကို ပြန်ဆွဲတင်လိုက်ပြီး တစ်ဖက်သို့လှည့်ကုန်းဖို့ပြောလိုက်သည်။ သဲသဲလည်း သူမစောက်ပတ်ကို အိအိခိုင်ယက်စုပ်ပေးထား၍ ကာမဆန္ဒတွေ တဖွားဖွားဖြစ်ပေါ်နေပြီမို့ ဝင်းထိန်အလိုကျ ဖင်ကို ကုန်းပေးလိုက်သည်။ ဝင်းထိန်လည်း သဲသဲ၏ဖင်နှစ်ဖက်အကြားမှ စောက်ပတ်ထဲကို လီးသွင်းပြီး အားပါပါနှင့် ဆောင့်လိုးချလိုက်လေသည်။ အိအိခိုင်လည်း သဲသဲအနားကပ်ကာ သူမနှုတ်ခမ်းလေးများကို နမ်းလိုက် နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်နို့တစ်ယောက်ကိုင်လိုက်နှင့် အလုပ်ရှုပ်နေကြသည်။
“မမ ဒီကိုလာ … သဲ မှုတ် … ပေးချင်လို့ ” “အို ဖြစ်ပါ့မလား … သဲရဲ့ … ဟင့် ဟင့် ” “လာပါ ဆို ဒီဖက်လှည့် မမအဖုတ်ကို ဖြဲပေး ” အိအိခိုင် သဲသဲအရှေ့မှာ ပက်လက် ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဖြဲကားပေးလိုက်ကာ သူမစောင်ဖုတ်တစ်ခုလုံးအား သဲသဲမျက်နှာရှေ့ကပ်ထိုးပေးလိုက်ရာ သဲသဲလည်း ဝင်းထိန်၏လီးကို တစ်ဖက်က ကုန်းအလိုးခံရင်း အိအိခိုင်စောင်ဖုတ်ကို အားပါးတရ စုပ်လိုက်ယက်လိုက်နှင့် ဘာဂျာကုန်းမှုတ်ပေးလိုက်လေတော့သည်။ “အ အ ရှီး … အီး ဟီး … သဲ သဲရယ် … အင်း အင့် … ဟင်း ဟင်း ” အိအိခိုင်လည်း ကော့ပျံ ထွန့်လူးသွားရတော့သည်။ ဝင်းထိန်၏ဆောင့်လိုးချက်များကလည်း ပြင်းထန်ထိရောက်လှသည်။ သဲသဲ၏စောက်ပတ်ထဲကို တစ်ချက်ချင်း ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်နှင့် စောက်ပတ် အတွင်းနှုတ်ခမ်းသားများကို ဆွဲဖြဲနေသလို ဖြစ်ပြီး သူ့လီးက သဲသဲစောက်ခေါင်းတစ်ခုလုံး ပြည့်သိပ်ကြပ်ကာ ထိထိမိမိ ပွတ်တိုက်မှုကိုပေးနေပေသည်။ သဲသဲလည်း အိအိခိုင်စောက်ဖုတ်ကို ယက်စုပ်နေရာက တစ်ချက်တစ်ချက် သူမမေးကလေး ကော့ထိုး၍ပင်သွားရလေသည်။ သဲသဲ၏ ပြည့်တင်းစွင့်ကားသော ဖင်သားအိအိကာကားကြီးများက တုန်ကနဲတုန်ကနဲ လှုပ်ရှားယမ်းခါသွားရသည်။ “ကောင်းလား သဲ ကို လိုးတာကြိုက်လား ” “အင့် ဆောင့်ဆောင့်ပါ မြန်မြန်လိုး ကြမ်းကြမ်းလိုးပေး အစ်ကိုရယ် သဲ စောက်ပတ်ထဲမှာ ယားကျိကျိနဲ့ မနေနိုင်တော့ဘူး ” သဲသဲ သူ့ဖက်ကို လှည့်ပြီးပြောသည်။ အိအိခိုင်လည်း မဟန်နိုင်တော့ပြီ။ “မောင်လေး သဲကို မြန်မြန်လိုး ပြီးရင် မမကိုလည်း တစ်လှည့်လိုးပေးစမ်းပါ သဲသဲ မမစောက်ပတ်ထဲကို လက်နဲ့သာ ထည့်မွှေပေးစမ်းပါဦး ” သဲသဲလည်း သူမအပြတ်ထန်နေပြီဆိုတာ မိန်းမသားချင်း ကိုယ်ချင်းစာနာမိ၍ အိအိခိုင်စောက်ပတ်ထဲကို လက်ညှိုးလက်ခလယ် နှစ်ချောင်းပူးပြီး တဇပ်ဇပ် ထည့်မွှေဆောင့်လိုးပေးလိုက်ရလေသည်။
အိအိခိုင်လည်း သဲသဲလက်နှင့်အလိုးကောင်း၍ စောက်ရည်တွေ အဆက်မပြတ်ပန်းထွက်ကာ တစ်ချီပြီးသွားသည်။ ဝင်းထိန်လည်း သဲသဲ၏ဖင်သားအိအိနှစ်ဖက်ကို လက်နှင့် အားယူဆုပ်ဆွဲကာ စောက်ပတ်ကို မညှာစတမ်းပင် မီးကုန်ယမ်းကုန်ဖိလိုးပစ်နေသည်။ သူ့ဆောင့်ချက်ပြင်းလွန်းလှသဖြင့် သဲသဲတစ်ယောက် လူတစ်ကိုယ်လုံး အရှေ့သို့ တိုး၍ တိုး၍ ရွှေ့ရွှေ့သွားရပြီး ဟပ်ထိုးလဲပြိုကျမတတ်ပင် ဖြစ်ရလေသည်။ ဆယ့်ငါးမိနစ် လောက်အကြာမှာ သဲသဲလည်း ဝင်းထိန် အသည်းအသန်ဖိလိုးမှုအောက်မှာ သူမတစ်ကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ်တုန်ခါတွန့်တက်သွားရပြီး သူမစောက်ခေါင်းလေးထဲမှ စောက်ရည်များ ဒလဟောကြီး ပန်းထွက်လာရကာ အပြင်ဖက်သို့တိုင် လျှံကျလာတာကို တွေ့လိုက်ရပါသည်။ သဲသဲ ခွေကျသွားသည်နှင့်တစ်ပြိုင်နက် ဝင်းထိန်အရှေ့ကိုတိုးလာပြီး သူ့ရှေ့မှာ အခန့်သား စောက်ဖုတ်ဖြဲပေး ထားသလိုကြီး ဖြစ်နေသည့် အိအိခိုင်စောက်ခေါင်းဟဟပြဲပြဲလေးထဲကို သူ့လီးဒစ်ထိပ်ဖူးကြီး နှစ်မြှုပ် ထည့်သွင်း၍ တရစပ်ပင် ဆောင့်လိုးချလိုက်ပြန်ပါသည်။ အိအိခိုင် ဝင်းထိန်လီးကြီး သူမကိုယ်ထဲသို့ ထိုးဖောက် ဝင်ရောက်မှုကို အံတကြိတ်ကြိတ်နှင့်ခံစားရင်း စိတ်ထဲကနေပြီး အကြီးအကျယ်ပင် နှစ်ထောင်းအားရ ဖြစ်နေမိပေသည်။ တခြားယောက်ျားသားတွေနှင့် တွေ့ဆုံရတာထက် ဝင်းထိန်လိုကောင်မျိုးနှင့်တွေ့ခွင့်ရတာ သူမကံကောင်းလွန်းလှပေသည် ဟုလည်း တွေးနေမိပါသည်။
လီးကလည်းကြီးပြီ စံချိန်မှီလှသည့်အပြင် လိုးအားလည်း ကောင်းသူမို့ ယောက်ျားကောင်း မောင်းထောင်းသည့်နှယ် မိန်းမတစ်ယောက် စိတ်တိုင်းမကျ ကျအောင် လိုးပေးနိုင်စွမ်းရှိသူလည်း ဖြစ်နေသည်မဟုတ်ပါလား။ ဝင်းထိန်ပုခုံးပေါ်ကို သူမပေါင်နှစ်ဖက်စလုံး ပစ်မြှောက်တင်လိုက်ရင်း ပေါင်ထမ်းကာ အားပါးတရ လိုးခိုင်းသည်။ ဇယ်ဆက်သလို တဖြောင်းဖြောင်းတဖွပ်ဖွပ်နှင့်နေအောင် မောင်းအားသန်သန် လိုးချက်ပြင်းထန်မှုက သူမကို အပြီးမြန်စေခဲ့ပြီး စောစောက သဲသဲ ဘာဂျာအမှုတ်ကောင်းတာနှင့်ရောပြီး ဆယ်မိနစ် ဆယ့်ငါးမိနစ်သာသာခန့် မှာပင် အိအိခိုင်ကော့ပျံထွန့်လူး၍ စောက်ရည်များ ပွက်အံထွက်ခဲ့ရပါလေသည်။ အိအိခိုင်မောနေပေမယ့် ဝင်းထိန်လိုး၍ ပြီးသည်အထိ သည်းခံစောင့်ဆိုင်း ပေးသည်။ နောက်ထပ် အချက်လေးငါးဆယ်လိုးအပြီးမှာ ဝင်းထိန်လည်း ကာမပန်းတိုင်ကို မဆိုင်းမတွပင် ရောက်ရှိသွားကာ သူ့လီးဒစ်ထိပ်မှ လရည်တွေကို သူမသားအိမ်ထဲသို့ တဗြစ်ဗြစ်ပန်းထုတ်လိုက်ပါသည်။
သုံးယောက်သား ဒီတော့မှ အရက်တစ်ခွက်စီ အရသာခံသောက်ရင်း အမောဖြေကြသည်။ အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်က သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာ လဲလျောင်းရင်း သူ့လီးကြီးကို ပွတ်လိုက်သပ်လိုက်နှင့် တစ်ယောက်တစ်ပြန်စီ ပုလွေကိုင်ပေးနေကြပြန်သည်။ ကာမကြွဆေးအစွမ်းကြောင့် အစွမ်းကုန် တောင်မတ်လာပြီဖြစ်သော လီးကြီးမှာလည်း ခေါင်းတဆတ်ဆတ်ညိတ်လျက် အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်၏ ရင်ထဲက မျိုသိပ်ထားရသော ကာမဂုဏ်စိတ်ရိုင်းတွေကို မရိုးမရွကလေးဖြစ်အောင် အထူးတလည် လှုံ့ဆော်ပေးနေသလိုပင် … ။ ဝင်းထိန်၏မားမားမတ်မတ် မိုးပေါ်ချိန်ရွယ်ကာ မတ်တောင်ထောင်ထလို့နေသောလီးကြီးကို ကြည့်ရင်း သူမတို့နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်လူးလှိမ့်ပွေ့ဖက်ကာဖြင့် ရင်ချင်းအပ် စောက်ပတ်ချင်း ပွတ်သပ်ကာ ရမ္မက်ရေယဉ်ကြောထဲမျောပါနေမိကြလေသည်။ ဝင်းထိန် သူ့လီးကို ဂွင်းတိုက်ရင်း အိအိခိုင်နှင့်သဲသဲတို့နှစ်ယောက် သူ့ထံရောက်အလာကို စိတ်ရှည်ရှည်နှင့် သည်းညည်းခံ စောင့်နေခဲ့ပါသည်။
တည်းခိုခန်းမှာ တစ်နေကုန်အောင်မနေတော့ဘဲ ဝင်းထိန်စိတ်ကူးတစ်မျိုးပြောင်းပြီး သူမတို့နှစ်ယောက်ကို သူ့အိမ်သို့ ပြန်လည် ခေါ်ဆောင်လာခဲ့ပါသည်။ အိမ်ရောက်တော့ သုံးယောက်သား ဖြစ်ချင်တိုင်းဖြစ်ကာ ချစ်ဗျူဟာကျင်းလိုက်ကြသည်မှာ နောက်တစ်နေ့ ဘယ်လို ကူးသွားသည် ဆိုတာကိုပင် သတိမထားမိလောက်အောင်ပဲ ဖြစ်ရလေတော့သည်။ အမျိုးသမီးနှစ်ယောက်စလုံး၏ စိတ်အားတက်ကြွထက်သန်မှုက ဝင်းထိန် တစ်သက်နှင့်တစ်ကိုယ် တစ်ခါမှ မကြုံတွေ့ခဲ့ဖူးသည့်အတွေ့အကြုံ အသစ်အဆန်းတစ်ခုပင် ဖြစ်နေပေတော့သည်။ သုံးယောက်သား နည်းလမ်းစုံအောင် ချစ်ခဲ့ကြသည်။ ဖုန်း နှင့် အပြန်အလှန် ဗီဒရို မှတ်တမ်းတင်ရိုက်ကူးပြီး အချိန်မရွေးပြန်ကြည့်နိုင်အောင် ကိုယ့်ဖုန်းမှာ ကိုယ်သိမ်းထားကြသည်။ ဂျာမနီထုတ် စိတ်ကြွအားတိုးဆေးအရှိန်နှင့်မို့ ဝင်းထိန် သူမတို့နှစ်ယောက်ကို တစ်ယောက်လေးငါးချီစီလောက် ပြီးအောင် လိုးပေးလိုက်နိုင်သည်။ နဂိုကလည်း တဏှာကြီးပြီး အလိုးသန်သူဖြစ်ရာ ယခုလိုဆေးသုံးပြီးလိုးချိန်မှာ ဝင်းထိန်၏လိုးအားက ကြောက်ခမန်းလိလိ ဟုဆိုရမလိုဖြစ်နေသည်။ သုံးယောက်စလုံး ရေကုန်ရေခမ်းလိုးပြီး ခြေပစ်လက်ပစ်အိပ်မောကျခဲ့ကြကာ မိုးစင်းစင်လင်းမှပင် နိုးလာနိုင်ကြတော့သည်။
သဲသဲကိုပြန်ပို့ဖို့ အချိန်တန်ပြီဖြစ်၍ သူမကို ကိုယ်လက်များသန့်စင်စေလိုက်ပြီး ဝင်းထိန်လည်း ရေမိုးချိုး အဝတ်အစားများ လဲလှယ်ဝတ်ဆင်ကာ သဲသဲကိုခေါ်ပြီး အိမ်မှထွက်လာခဲ့လေသည်။ အိအိခိုင်ကတော့ အိပ်လို့ကောင်းတုန်းပင်ဖြစ်သည်။ သဲသဲကို သူမအလုပ်လုပ်ရာ ဆိုင်အထိ အရောက်ပို့ပေးခဲ့ပြီး ဝင်းထိန်အိမ်ကိုပြန်လာခဲ့သည်။ အိအိခိုင်က ကားစက်သံကြားမှ နိုးထလာကာ ကုတင်ပေါ်မှာ လူးကာလှိမ့်ကာဖြင့် အပျင်းကြောဆန့်နေတုန်းပင် ရှိလေသည်။ မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း:ဝတ်လစ်စားလစ်ဖြစ်ကာနေသော အိအိခိုင်၏ကိုယ်လုံးအိအိလေးမှာ ဘယ်လိုပဲကြည့်ကြည့် စွဲမက်လောက်စရာအတိ ပြီးပြည့်စုံ၍နေပေသည်။ ဝင်းထိန် သူမနဘေးမှာ အသာထိုင်၍ ကြည့်နေပြီး … “ကဲ မမ ထ မပြန်ချင်တော့ဘူးလား ဒီမှာပဲ နေတော့မလား ” “အင်း ဘာလဲ လူကို လုပ်ချင်တာလုပ်ပြီး မောင်းထုတ်တော့မလို့လား ” အိအိခိုင်က သူ့ကိုခပ်စွေစွေကလေးကြည့်ပြီး ပြန်မေးလိုက်သည်။ ဝင်းထိန် သူမကိုယ်လုံးအိအိကိုပွေ့ဖက်ကာ နှုတ်ခမ်းသားလေးများကို အသာနမ်းစုပ်လိုက်ပြီး … “မမကို ခု မနက်ပဲပြန်ပို့မှာ အလုပ်ပျက်အကိုင်ပျက်ဖြစ်ပြီး ဆေးခန်းပိတ်ရက်ဆက်နေမှာစိုးလို့ ညနေ ပြန်ခေါ်မယ် နော် …အဲဒီတော့မှ ” “ဟင်း … ” သူမ သက်ပြင်းကလေး အသာချလိုက်ပါသည်။ ဝင်းထိန်ဆက်ပြောမည့်စကားအဓိပ္ပါယ်ကို သူသိပြီးလည်း ဖြစ်သည်။
သူနှင့်အတူ ရမ္မက်နွံထဲမှာ အတိုင်းအဆမရှိ နစ်မွန်းပြီး သူမဘယ်အချိန်အထိတိုင် စိတ်တွေလေလွင့်ကာ ရမ္မက်နောက်ကို စိုက်လိုက်မတ်လိုက် ဆက်လက်မျောပါနေမိဦးမလဲဆိုတာကို တွေးရင်း ရင်ထဲက မောသလိုလိုကြီး ဖြစ်သွားမိရခြင်းပဲ ဖြစ်ပေသည်။ အိအိခိုင် သူ့ရင်ခွင်ထဲဝင်ကာ သူ့ခါးကို အားကိုးတကြီးဖက်တွယ်ထားမိပေသည်။ “မောင်လေးရယ် မမ မင်းနဲ့ မခွဲချင်တော့ဘူးကွယ် ” “စိတ်ချပါ မမရဲ့ မမအတွက်ဆို ကျွန်တော်ဘယ်တော့မှ တစ်ကိုယ်ကောင်းမဆန်ချင်ပါဘူး မမ ပျော်စေရမယ် … မမ အလိုရှိတာသာ ပြော ဖြစ်စေရမယ် အိမ်မှာအတူတူနေချင်တယ်ဆိုရင်လည်း စဉ်းစားပေါ့ မမသာ အဓိကပါပဲ ” ဝင်းထိန်လည်း ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပင် ပြောလိုက်ပါသည်။ နှစ်ယောက်သား အတန်ကြာအောင်ပင် ကုတင်ပေါ်မှာ ပူးပူးကပ်ကပ်ထိုင်လျက် ပွေ့လိုက်ဖက်လိုက်နှင့် စကားစမြည်ပြောဆိုနေကြပြီး အိအိခိုင်လည်း ရေချိုးခန်းထဲသွားရောက်၍ ကိုယ်လက်သုတ်သင်လိုက်ကာ ဝင်းထိန်ကားလေးနှင့်ပင် ဆေးခန်းကို ပြန်လာခဲ့လေသည်။ ဝင်းထိန် ပင်ပန်းသမျှ အတိုးချကာ နားမည်ကြံသော်လည်း နားခွင့်မရချေ။
ကျောက်မြောင်းဖက်ရှိ သူရှယ်ယာဝင်ထားသည့် စားသောက်ဆိုင်တစ်ဆိုင်တွင် စားဖိုဆောင်သုံး ဂက်စ်အိုးမှ အစပြုကာ အသေးစားပေါက်ကွဲမှုတစ်ခုဖြစ်၍ တစ်နေ့လုံး ဗျာများလိုက်ရသေးသည်။ လူသုံးယောက် ထိခိုက်ဒဏ်ရာ ရသော်လည်း အသေအပျောက်မရှိကြ၍သာ တော်သေးတော့သည်။ ရဲစခန်းရော ဆေးရုံပါ အခေါက်ခေါက်အခါခါ သွားရောက်ပြီး အမှုကိစ္စပြေပျောက်ဖို့ရန်အတွက် လုပ်ဆောင်စရာရှိသည်များကို ကိုယ်တိုင်တာဝန်ယူ ဖြေရှင်းလိုက်ရ၍ လူရောစိတ်ပါ ပင်ပန်းသွားရသည်။ ညနေပိုင်းတွင် အောင်မင်းနှင့်ဖုန်းဆက်ကာ စကားပြောဆို၍ ခွေးသိုး ညှပ်ကြီးတို့ကိုပါ စော်တွေ ခေါ်ထုတ်လာကြဖို့ တိုးတိုးတိတ်တိတ် ကြိတ်၍ တိုင်ပင်လိုက်ကြသည်။ သူတို့ စုရပ်မှာ နေရာကျယ်ကျယ်ဝန်းဝန်းရှိလှသော အောင်မင်း၏ နေအိမ်ပင်ဖြစ်သည်။ ညနေရောက်တော့ ဝင်းထိန်ဆိုင် တစ်ခုမှာ ဝ◌ီစကီ နှင့် ဝ◌ိုင် များ ဝင်ဝယ်ပြီး အိအိခိုင်ဆီဖုန်းဆက်၍ သူမအသင့်ဖြစ်ပြီဆိုမှ ကားလေးကို သူမအိမ်ရှိရာ မောင်းထွက်လာခဲ့ပါသည်။ အိအိခိုင် အသေအချာပင် စောင့်နေသည်။
ကားပေါ်ရောက်တော့ ဝင်းထိန်က … “မမကို ဒီည တစ်နေရာခေါ်သွားမယ် ” “ဘယ်သူတွေနဲ့ တွေ့ဖို့လဲ မောင်လေး ” ဝင်းထိန်က သူမကိုအကြောင်းစုံ ရှင်းပြသည်။ ပညာတတ်အမျိုးသမီးတစ်ယောက်ဖြစ်၍ ချက်ဆို နားခွက်ကမီးတောက်ပြီးလည်း ဖြစ်ရာ အိအိခိုင်က … “မောင်လေး တစ်မျိုးတော့ မထင်နဲ့ မမ မောင်လေးနဲ့ နှစ်ယောက်တည်း နေချင်သေးတယ် တည်းခိုခန်းတစ်ခုခုဖြစ်ဖြစ် ဒါမှမဟုတ် မောင်လေး အိမ်မှာ အေးဆေးနေပြီးမှ ဟိုသွားရင် မကောင်းဘူးလား ” “ဒါလည်း ကောင်းသားပဲ မမရဲ့ အရင်ဆုံး မောင်နဲ့ မမနဲ့ အေးဆေး နှစ်ယောက်တည်း …ငြိမ့်ကြတာပေါ့” ဝင်းထိန်လည်း အောင်မင်းဆီဖုန်းပြန်ဆက်၍ အကျိုးအကြောင်းပြောပြလိုက်ကာ မိမိတို့ အနည်းငယ် နောက်ကျမည့်အကြောင်း အသိပေးလိုက်သည်။ အောင်မင်းက ကောင်းပြီ ဟုဆိုပြီး သူ့အိမ်ကို ညှပ်ကြီး ရောက်ရှိနေပြီး (သူ့နာမည်ရင်း တေဇာအောင်ဖြစ်သည်။ နယ်ဇာတိ ရန်ကုန်မှာ အလုပ်လာရောက်လုပ်ကိုင်ရင်း ကြီးပွားလာသူဖြစ်၍ တောနာမည် ချက်ကြီး ညှပ်ကြီးဆိုပြီး နောက်ပြောင်ခေါ်ကြရာမှ ဤနာမည် တွင်သွားရခြင်း ဖြစ်သည်။ စကားချပ်) သူတို့ပင့်လာသော မိန်းကလေးနှစ်ယောက်နှင့်လုပ်ငန်းစနေပြီဖြစ်ကြောင်း မစားရဝခမန်း ပြောပြနေလေသည်။ ဝင်းထိန်လည်း ရယ်ကျဲကျဲနှင့်ပင် “မင်းတို့ လက်မလွန်စေနဲ့နော် ငါလိုးမသားတွေ ငါ့အတွက်လည်း ချန်ထားကြဦး” ဆိုပြီး ပြောရင်း ဖုန်းချလိုက်သည်။
အိအိခိုင်ကမေးတော့ … “ပွဲကတော့ ကောင်းနေပြီ မမရေ … မမ ဟိုရောက်တော့ သိမှာပဲ ” ဆိုပြီး စကားစဖြတ်လိုက်ရင်း သူသွားနေကျ ဆေး ၂ အနီးရှိ ဟော်တယ် ကို ကားလေး မောင်းနှင်လာခဲ့ပြီး အခန်းတစ်ခန်း ယူလိုက်ကြသည်။ နေရာက ချောင်ခပ်ကျကျဖြစ်၍ အေးအေးလူလူ နားနေချင်သူများ အကြိုက်ပင်ဖြစ်သည်။ သူတို့ရောက်ပြီး မကြာမီ ဖုန်းဝင်လာကာ ဓာတ်ပုံတွေပို့ပေးထားကြောင်း လိုင်းဖွင့်ကြည့်ပါက တွေ့ရမည်ဖြစ်ကြောင်းများပြောရာ ဝင်းထိန်လည်း အင်တာနက် ချက်ချင်း ထဖွင့်ကြည့်လိုက်ပါသည်။ အောင်မင်း ညှပ်ကြီးနှင့်မိန်းကလေးနှစ်ယောက်တို့ အရက်ထိုင်သောက်ရင်း ဖက်လှဲတကင်း ရှိနေကြသော ပုံတွေဖြစ်သည်။ ကောင်မလေးတွေက အသက်၂၀ ဝန်းကျင်အရွယ်တွေ ကြည့်ရတာ အောင်မင်း မလေးရှားပို့မည့်ကောင်မလေးတွေဖြစ်ဟန်တူသည်။ သူက လူစဉ်ကြည့်ပြီး အဆင်ပြေလျှင်ပြေသလို ဆွဲစားတတ်သူဖြစ်သည်။ ခုခေတ်ကောင်မလေးအများစုကလည်း ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နှင့် အတွေ့အကြုံကိုယ်စီ ရှိကြပြီး များသောအားဖြင့် ခပ်လွယ်လွယ် စည်းရုံးရမခက်လှတာမို့ အောင်မင်း၏ လုပ်ငန်းက လူလည်းလှ ဝမ်းလည်းဝ ဆိုသလို စားလွယ်သောက်လွယ်ရှိလှသော ကာမတံခါးပေါက်ကြီးသဖွယ် ဖြစ်နေပေသည်။
“မောင်လေး သူငယ်ချင်းတွေလား ” “အင်း ဟုတ်တယ် ” “နာမည် ဘယ်လိုခေါ်လဲ” “သူက အောင်မင်း ဒီတစ်ယောက်က ညှပ်ကြီးလို့ခေါ်တယ် နာမည်ရင်း တေဇာအောင် တဲ့” အိအိခိုင်က ဓာတ်ပုံတွေ စိတ်ဝင်တစားကြည့်နေသည်။ “မမက မိန်းကလေးတွေရော စိတ်မဝင်စားဘူးလား ” “ဘာဖြစ်လို့လဲ မောင်လေး ” “ဟိုမှာတုန်းက သဲသဲနဲ့ မမ အဆင်ပြေကြတာကိုကြည့်ပြီး မမကြိုက်တတ်တဲ့ပုံစံလေးတွေ သတိထားမိလို့ပါ ” ဝင်းထိန်က ပြုံးပြီး ပြောလိုက်ပါသည်။ သူမအနေနှင့် ဆန့်ကျင်ဖက်လိင်ကိုသာမက လိင်တူချင်းပါ ရောနှောဆက်ဆံတတ်သူ ဆိုတာ သူရိပ်စားမိနေပြီမှန်း အိအိခိုင် သဘောပေါက်လိုက်ပါသည်။ သူမက ဝန်ခံသည့်အနေနှင့် ခေါင်းကိုအသာညိတ်ပြလိုက်ပြီး … “မမက အားလုံး စိတ်ပါတာချည်းပဲ ကျောင်းသူဘဝကတည်းက အဖော်နဲ့အိပ်ဖူးတယ် အိမ်မှာလည်း ကောင်မလေးနှစ်ယောက်ရှိတာ တစ်ယောက်ကတော့ ညအိပ်ဖော်ပဲ မောင်လေးကို အဆင်ပြေမယ့်တစ်ရက် အိမ်ခေါ်သွားချင်တယ် မောင်လေးကြိုက်တဲ့ဟာလေး မမစီစဉ်ပေးမယ်လေ မကောင်းဘူးလား ” “အိုကေ မမသာ မီးစိမ်းပြလိုက် ကျွန်တော်ကတော့ အမြဲတမ်းအဆင်သင့် ပါပဲ မမရဲ့ ဟင်းဟင်း ဟင်း” မိခင်ဖြစ်သူက အိမ်ထောင်သည်ဖြစ်သော ညီမ ပြုံးပြုံးခိုင်ဆီ တစ်ခါလောက် အလည်သွားရောက်ချင်နေသည်။
ညီမက မင်္ဂလာဒုံရှိ တပ်ထဲမှာ သူမခင်ပွန်းဖြစ်သူ ဆေးတပ်ဗိုလ်မှူးနှင့်အတူ သွားရောက်နေထိုင်သူဖြစ်ရာ သွားရေးလာရေးလည်း သိပ်မခက်ခဲလှချေ။ တက္ကစီတစ်စီးငှားမည့်အစား ဝင်းထိန်ကိုပင် စစ်ကူခေါ်ပြီး သူ့ကားနှင့် သွားရောက်ပို့ဆောင်ခိုင်းရမည်ဟု သူမစဉ်းစားလိုက်မိသည်။ အိမ်မှာ မိခင်ဖြစ်သူမရှိလျှင် သူမအနေနှင့် လုပ်ချင်သလိုလုပ်လို့ရပြီ မဟုတ်ပါလား ဝင်းထိန်ကို သူမအစီအစဉ်ပြောပြလိုက်ရာ ဝမ်းမြောက်ဝမ်းသာဖြစ်ပြီး ဒီတစ်ရက်နှစ်ရက်အတွင်း သူ အချိန်ယူ၍ ပို့ပေးမည်ဖြစ်ကြောင်း ပြောလာပါသည်။ “မမ ကတိ မဖျက်နဲ့နော် ” ဝင်းထိန် ထပ်ပြောသည်။ ဆက်ရန်……..
