ဖဲဝိုင်းကဒီနေ့စောစောသိမ်းလိုက်သည်။ ဒေါ်တင်တင် ဒီနေ့တော်တော်နိုင်သွားမှန်းသိသာသည်။ သူမလက်ပွေ့အိတ်ထဲကို ၅ထောင်တန်တွေ ၁ သောင်းတန်တွေ တော်တော်များမျ ား ထည့်လိုက်တာတွေ့ရသည်။ကေသီလည်းဒီနေ့နိုင်တယ်ဆိုပေမဲ့ ဒေါ်တင်တင်လောက်တော့မနိုင်။၃ သိန်းလောက်သာရှိမည်။ဒီတစ်ခါတော့ မောင်ခိုင်ကိုသင်ခန်းစာပေးလိုက်ရသည်။ မောင်ခိုင်ကပါလာသောဆွဲကြိုးလက်စွပ်ဆိုင်ကယ်များပါ ကုန်သည့်အပြင်ဒေါ်တင်တင်ကိုပေးရန် အကြွေး ၅ သိန်းလောက်တင်သွားသည်။ မောင်ခိုင်အမ မင်းအိမ်လိုက်ယူရမှာလား။ မောင်ခိုင်မျက်နှာလေးငယ်သွားတာကိုတွေ့ရသည်။ အမ ကျွန်တော့်ကို ၂ ရက် ၃ ရက်လောက်စောင့်ပေးနိုင်မလား။ နင်တို့ကပြောလိုက်ဒီအတိုင်းကြီးဘဲ။ မရဘူးနော်မောင်ခိုင်။ ငါကပေးစရာရှိလဲဝိုင်းပြီး အပြတ်ပေးတာ။ ရစရာရှိလည်းခုချက်ချင်းရရမှ။ မောင်ခိုင်က အခုရှုံးသွားသောငွေတွေကလည်း သူ့ပိုက်ဆံချည်း မဟုတ်မှန်းကေသီရိပ်မိသည်။
မောင်ခိုင်ကား ၁၈နှစ်ဝန်းကျင်သာရှိသော လူချောတစ်ဦး။ လူပျိုတစ်ယောက်ပင်။ မိဘတွေကတော့မရှိကြတော့။ဒီငွေကိုဒီကောင်လေးဘယ်လိုဆပ်မည်တော့မပြောတတ်။ရွှေဆိုင်ပိုင်ရှင် ဦးမျိုးလွင်၏ အမျု်းသမီးဒေါ်တင်တင်ထံမှအကြွေးသွားတင်နေသည်။ ဒေါ်တင်တင်ကငွေတိုးလည်းပေးသူပီပီ နည်းနည်းအာကြမ်းသည်။ ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က ခပ်တုပ်တုပ်ဖြူဖြူတောင့်တောင့်ပင်။ ကလေးနှစ်ယောက်အမေဆိုပေမဲ့ ငွေကြေးချမ်းသာသူပီပီ ခေတ်မှီပြီးဟော့မှန်းတော့ ကေသီသိသည်။ဒါတွေသူမစိတ်မဝင်စားပါ။ ဒေါ်တင် ဒေါ်တင်တင်ကားပေါ်ကို မောင်ခိုင်တက်လိုက်သွားတာတွေ့လိုက်ရသည်။ ကေသီလည်း အချိန်လင့်နေပြီဖြစ်သောကြောင့် ပိုက်ဆံများကိုအိတ်ထဲထိုးထည့်ကာ ဆိုင်ကယ်ကိုထုတ်ကာ ပြန်ခဲ့နော့သည်။ အချိန်က ညနေ ၃ နာရီလောက်ရှိနေပြီလေ။ ဒီနေ့အလုပ်ပိတ်ရက်မို့လို့ သူမတို့ ချိန်းဝိုင်းလေးဖြစ်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ဖဲဝိုင်းက ဆိတ်ငြိမ်ရပ်ကွက်ထဲကအိမ်တစ်အိမ်မှာ။ သူဌေးရပ်ကွက်ပီပီ လူသွားလူလာရှင်းသည်။ ပိုင်ရှင်အမျိုးသမီးကလည်းသူဌေးမပင်။ ဒေါ်တင်တင်မိတ်ဆွေ။ ဝါသနာတူ စရိုက်တူတွေပင်။ ဒေါ်တင်တင်တစ်ယောက်ဆိုဖာပေါ်တွင်ကျောမှီထိုင်နေသည်။ သူမအဖုတ်ထဲမှ အရမ်းကိုကျင်လာပြီး ဆီးသွားချင်သလိုလိုခံစားချက်မျိုးဖြစ်လာသည်။နှုတ်ခမ်းကိုကိုက်ကာ လက်နှစ်ဖက်လုံးကမောင်ခိုင် ခေါင်းကိုဆွဲကိုင်ကာ သူမပါင်ခွကြားမှအတင်းကပ်ထားသည်။
မောင်ခိုင်ခေါင်းကသူမပေါင်တံတုတ်တုတ်နှစ်ချောင်းကြားမှာညှပ်နေပြီးထမိန်ဖြင်အုပ်ထားခြင်းခံရသည်။ စိန်ခြေကျင်းလေးတွေဝတ်ဆင်ထားသော ဒေါ်တင်တင်ရဲ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းက မောင်ခိုင်ကျောပေါ်မှာတင်ထားသည်။ အားဟ အင်းအင်း ဒေါ်တင်တင်ဖင်တွေက တဆတ်ဆတ်တုန်နေသလို ရင်အစုံကလဲနိမ့်ချီမြင့်ချီဖြစ်နေသည်။ ဆိတ်ငြိမ်ရပ်ကွက်က သူမအပန်းဖြေရန်ဝယ်ထားသော တိုက်ပုလေးမှာ မောင်ခိုင်ကိုနေ့တိုင်း သူမခေါ်ပြီး အတိုးယူနေကျလေ။ သူဌေးမကြီးဒေါ်တင်တင်ရဲ့အတိုးပေါ်အတိုးဆင့်ယူခြင်းခံရသဖြင့် မောင်ခိုင်ကားဒေါ်တင်တင်စေစားရာဖြစ်နေသည်။ ဒေါ်တင်တင်ကား မောင်ခိုင်ကို သူမအဖုတ်ကိုနေ့တိုင်းယက်ခိုင်းသည်။သူမဖင်ကိုပါယက်ခိုင်းသည်။ မောင်ခိုင်ကား ဒေါ်တင်တင်ကိုအကြွေးများပေးစရာရှိသဖြင့် ကြောက်နေရသည်။တဏှာကြီးလှသောဒေါ်တင်တင်ရဲ့ အပီချုပ်ကိုင်ခြင်းခံရသည်။ သူမအကြွေးကိုနေ့ပြန်တိုးယူခြင်းဖြစ်သည်။ဒေါ်တင်တင်ကလည်း မောင်ခိုင်ကိုနိုင်စားပေးသည်။ ပြွတ်ပြွတ် ဒေါ်တင်တင်ရဲ့စောက်စိကိုအသံမည်အောင်စုပ်ပေးနေရသည်။ အားအင်း ဒေါ်တင်တင်ကမောင်ခိုင်ပါးစပ်နှင့် သူမအဖုတါကိုအတင်းထိကပ်လိုက်သည်။
သူမရဲ့ဖြူဖြူချွဲချွဲစောက်ရည်တွေက မောင်ခိုင်ပါးစပ်ထဲပြည့်သွားသည်။ သူမနှစ်ချီမြောက်ပြီးသွားချေပြီ။ ထမိန်ကိုအသာလှန်တင်လိုက်သည်။ ငါ့အရည်တွေကိုမြိုချနော် မောင်ခိုင်။ အဖုတ်မှာပွနေတာတွေပါ မင်းလျှာနဲ့လိုက်ယက်။ မောင်ခိုင်ကား ဒေါ်တင်တင်အမိန့်အတိုင်း အဖုတ်ပြဲပြဲကြီးမှသုတ်ရည်များကို လျှာနဲ့လိုက်ယက်ကာမြိုချရသည်။ လာလိုက်ခဲ့အခန်းထဲကို။ ဒေါ်တင်တင်ကမောင်ခိုင်ကို အခန်းထဲခေါ်သွားသည်။ အခန်းထဲက မွေ့ယာထူကြီးခင်းထားသည့် ကျွန်းကုတင်ကြီးပေါ်မှာ မောင်ခိုင်ကို ကိုယ်လုံးတီး ပက်လက်လှန်အနေအထားဖြင့် ခြေတွေလက်တွေကိုကုတင်တိုင်တွေမှာကြိုးနဲ့ပူးချည်လိုက်တော့သည်။မကြာခင်မှာတော့ သူဌေးမကြီးဒေါ်တင်တင်က မောင်ခိုင်ကို တက်ခွပြီး ကုတင်ကြီးပေါ်မှာ တစ်နေကုန်လိုးပွဲဆင်နွဲတော့မှာဖြစ်ပါတယ်။ မောင်ခိုင်ကို သူမဖိုက်လို့မဝမချင်း ကြိုးတုပ်ထားမှာဖြစ်ပါတယ်။ အဝတ်တွေချွတ်ချနေတဲ့ဒေါ်တင်တင်ကိုကြည့်ပြီး မောင်ခိုင်လဲ ရမ္မက်တွေကြွလာကာ လီးကြီးကထောင်မတ်လာပါတယ်။ စွပ်စွပ် ဘတ်ဘတ် အင်း အင်း ဒေါ်တင်တင်နို့နှစ်လုံးက ယမ်းခါနေသည်။သူမလက်နှစ်ဖက်ကို မောင်ခိုင်ရင်ဘတ်အားထောက်ထားပြီးသူမအဖုတ်ထဲထည့်ထားသောမောင်ခိုင်လီးအား အပီဆောင့်နေသည်။ မောင်ခိုင်ကလည်းအောက်မှာတအိုးအိုး တအင်းအင်းဖြစ်နေသည်။
မောင်ခိုင်ကို ဒေါ်တင်တင်က ရင်ဘတ်များကိုပါ ကုတ်ခြစ်ကစားပေးနေသဖြင့်ကော့တက်နေသည်။ဒေါ်တင်တင်တိုက်ကျွေးထားသောရာဂကြွဆေးများကြောင့် သူ့လီးကလည်းအစွမ်းကုန်မာထောင်နေသည်။ ဒေါ်တင်တင်က မောင်ခိုင်အရမ်းကောင်းနေပြီဆိုတာသိပါတယ်။ ဒါကြောင့်မောင်ခိုင်ကိုညဉ်းဆဲတဲ့အနေနဲ့ လီးကိုသူမအဖုတ်ထဲ စိမ်ထားပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆောင့်နေပါတယ်။ မြန်မြန်ဆောင့်ပါ အင်း အင်း မောင်ခိုင်ကား သူမအကျဉ်းသားသဖွယ်ဖြစ်နေသဖြင့် သူမအဖုတ်ထဲတပ်ထားသောလီးကား သူမစိတ်ကြိုက်ပင်။ ဒေါ်တင်တင်ကား မောင်ခိုင်လီးကို သူမအဖုတ်ဖြင့်ညှစ်ညှစ်လိုက်လျှင် မောင်ခိုင်ကားခါးကော့သွားသည်။ မောင်ခိုင်ရဲ့ခြေတွေလက်တွေကိုကုတင်တိုင်မှာ ကြိုးနဲ့ပူးချည်ပေး ထားသဖြင့် မောင်ခိုင်ကား သူမအလိုကျ ဖျော်ဖြေနေရသည်။ လိုးချင်စိတ်များပြင်းထန်နေသဖြင့် လက်ချောင်းများက မွေ့ယာစများကို မမီမကမ်းအတင်းဆွဲဆုပ်ကုတ်ခြစ်နေတာကိုက ဒေါ်တင်တင်အတွက်အရသာပင်။
ဒေါ်တင်တင်ကအဖုတ်နှင့်တေ့ထားသောလီးကိုဖြည်းဖြည်းချင်းဖိသွင်းနေသည်။ မောင်ခိုင်ကခါးကော့ပြီ လီးကိုပြန်ကော့လာလျှင် သူမကပြန်ပြန်ကာ လီးအဖျားအထိရောက်အောင် သူမအဖုတ်ကို ကြွကြွကာဆွဲထုတ်လိုက်သဖြင့် မောင်ခိုင်ကားအားမလိုအားမရဖြစ်ကာ ဇောပိုကြွလာသည်။ ဆောင့်ပေးပါ တောင်းပန်ပါတယ် အင်းဟင်း။ ဒေါ်တင်တင် လိုချင်သောအနေအထားသို့ရောက်ရှိလာချေပြီ။ လိုးချင်နေပြီလား ဟင်းဟင်း ရင်ဘတ်ကိုခပ်ဖွဖွသူမလက်ဖြင့်ပွတ်ရင်းမေးလိုက်သည်။ မောင်ခိုင်ကား မရှက်နိုင်တော့ပါ။ လိုး လိုးချင်ပါပြီ။ တကယ်လိုးချင်တာပေါ့ ဟုတ်လား လီးကို လက်ဖြင့်ကိုင်ကာ အဖုတ်နှင့်တေ့ကာ အဖုတ်အမြောင်းဖြင့်တေ့ပွတ်ရင်း ဒေါ်တင်တင်က ညုတုတုမေးလိုက်ပြန်သည်။ လီးထိပ်က နူးညံ့သော စောက်ပတ်အဝ အရသာကြောင့် ကျဉ်တက်လာသဖြင့်မောင်ခိုင်ကား အရူးအမူးပင်။ လိုး လိုးချင်ပါတယ် ။ ဒါဆို အဖုတ်ထဲမင်းလီးတပ်ပြီး ဆက်ဆောင့်ပေးချင်တယ်ဆို မင်းငါ့ငယ်ကျွန်အဖြစ်တစ်သက်လုံးနေရမယ်။ မောင်ခိုင် ဘာမှမစဉ်းစားချင်တော့ပါ၊ လုပ်ချင်သလို လုပ်ပါဗျာ သခင်မခိုင်းတာ အခုလဲလုပ်ပေးနေရတာဘဲ။ သဘောရှိသာ လုပ်ပါဗျာ အင်း အင်း ဟင်းဟင်း။ ဟုတ်ပြီဒါမျိုးမှ မမကကြိုက်တာ ဟင်းဟင်း။ ဒေါ်တင်တင်က မောင်ခိုင်လီးကို သူမအဖုတ်တစ်ဆုံးထိမြုပ်အောင် ဖိထိုင်ချလိုက်ပြီး သူမစိတ်ကြိုက်ဆောင့်တော့သည်။
စွပ်စွပ် ပလွတ်ပလွတ် ဘောက်ဘောက် ဒေါ်တင်တင် မောင်ခိုင်ကိုဘယ်လောက်စားချင်နေတယ်ဆိုတာ ထိုနေရာမှာပေါ်လွင်သည်။ မောင်ခိုင်လဥနှင့်သူမဆီးခုံရိုက်သံက တဘတ်ဘတ်နှင့် အဖုတ်နှင့်လီးထိတွေ့သံက စည်းချက်ကြမ်းကြမ်း ထွက်ပေါ်နေသည်။ ကျွန်းကုတင်ကြီးကလည်း လှုပ်ရှားမှုများကြောင့် တကျီကျီထွက်ပေါ်နေသည်။ ဒေါ်တင်တင်လိုဖြူဖြူတောင့်တောင့် ဝါရင့်ဆော်ကြီးရဲ့အပီဆွဲခြင်းခံနေရသော မောင်ခိုင်အဖို့ မလွယ်ကူလှပါ။ လရေများထွက်ချင်လာသည်။ ဒေါ်တင်တင်က သိသည်။ မောင်ခိုင်ရင်ဘတ်ကို လက်သည်းများနဲ့ ခပ်ကြမ်းကြမ်းသွေးစို့အောင် ဆိတ်ဆွဲလိုက်သည်။ အား အ မောင်ခိုင်မျက်ရည်တွေဝိုင်းသွားသည်။ မင်းပြီးဖို့မစဉ်းစားနဲ့မောင်ခိုင်။ ငါနှစ်ချီပြီးမှ မင်းပြီးလို့ရမယ်။ အသားမနာချင်နဲ့။ ဒေါ်တင်တင်က မောင်ခိုင်ကိုအကြွေးနဲ့ သိမ်းထားသူပီပီ သူမစိတ်တိုင်းကျလုပ်တော့သည်။ လူပျိုလီးက သူမအတွက်အရသာရှိလှသည်။ မောင်ခိုင်က လူသာခပ်ပိန်ပိန်။လီးကကြီးလဲကြီးရှည်လဲရှည်တော့ သူမအကြိုက်ပင်။ ဆောင့်ရင်းဆောင့်ရင်းအဖုတ်ကကျင်လာသည်။
ရင်ထဲဖိုလာသည်။ ဆောင့်ချက်တွေကမြန်လာသည်။ အရသာပိုတွေ့လာသည်။ ဒေါ်တင်တင်စောက်ရည်တွေထွက်ကုန်သည်။ သူမကအဖုတ်ထဲမှလီးကိုချွတ်လိုက်သည်။ မောင်ခိုင်မျက်ခွက်ပေါ် ခွထိုင်လိုက်သည်။ ပါးစပ်ကိုသေချာဟလေ။ သူမအဖုတ်ထဲမှထွက်ကျလာသော စောက်ရည်ဖြူဖြူချွဲချွဲတွေက အောက်မှဟထားသော မောင်ခိုင်ပါးစပ်ထဲကျကုန်သည်။နင့်လျှာနဲ့ယက်လေ။ ဖင်ကိုပါယက်။ မောင်ခိုင်ကား ထိုနေ့တစ်နေ့လုံးကုတင်မှာ ကြိုးချည်ခံထားရပြီး အကြွေးရှင် သူဌေးမကြီးဒေါ်တင်တင်ရဲ့ အဖုတ်နဲ့ဖင်တွေကိုယက်ပေးရသည့်အပြင် စိတ်ကြိုက်လိုးပွဲဆင်နွဲခြင်းကို ခံရတော့သည်။ မောင်ခိုင်သတိရလာတော့တစ်လောကလုံးမှောင်မဲနေသည်။ ဘာဖြစ်နေတာလဲဆိုတာသေချာစဉ်းစားမရ။ မနေ့က ဒေါ်တင်တင်အပြတ်ဖိုက်တာ ခံရပြီး သူမောမောပန်းပန်းနဲ့ အိပ်ပျော်သွားတာတော့သိသည်။ တဖြည်းဖြည်းနှင့်အားယူပြီးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့သူ့အနေအထားက ပုံမှန်မဟုတ်။ လှုပ်မရ။ သူ့လက်ကိုနောက်ပြန်အနေအထားဖြင့် သံကွင်းဖြင့်ခတ်ထားခြင်းဖြစ်သလို ပါးစပ်ကို မအော်နိုင်အောင် အဝတ်ဖြင့်ဆို့ကာ တိပ်ဖြင့်ပိတ်ထားခြင်းဖြစ်သည်။ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကိုလည်း နှစ်ပေလောက်ရှိသော သံကြိုးဖြင့် ခတ်ထားသည်။ဇောချွေးတွေပြန်လာသည်။
သူ့အနေအထားက သေတ္တာကြီးတစ်လုံးထဲမှာ ထည့်ပြီးပိတ်ထားခြင်းဖြစ်သည်။ သူအော်သော်လည်း အသံထွက်မလာ။ ကားတစ်စီးပေါ်ရောက်နေတာတော့သေချာသည်။ တစ်ခစ်ခစ်နှင့်စကားပြောသံများကြားရသည်။ မကေသီနဲ့ဒေါ်တင်တင်အသံပင်။ ကေသီရေ ဒီတစ်ခါတော့ ဈေးကောင်းရမယ်ထင်တယ် အထဲကကောင်က။ဘာတွေပါလိမ့်။ ဒါပေါ့ မမတင်ရဲ့ ပိုင်တယ်နော်။ ဒီကောင်ကငယ်ငယ်လေး ရှိသေးတော့ ကြိုက်ကြမှာပါ။ ခစ်ခစ်။ ယခုမှ သူထောင်ချောက်ဆင်ခံရမှန်းသိတော့သည်။ ဒေါ်တင်တင်နှင့် မကေသီတို့တစ်ဖွဲ့ထဲတွေပင်။ သူ့ကို ရောင်းစားတော့မှာ သေချာနေသည်။ဘာမှမတတ်နိုင်တော့သည့်အနေအထား။ မကြာမီကားရပ်သွားသည်။ သြော် မကေသီတို့တောင် ရောက်လာကြပြီကိုး။ ခြံဝမှနှုတ်ဆက်သံများကြားရသည်။သူ့ကိုသယ်လာသောသေတ္တာကို လူတွေမလာကြသည်။ တစ်ဖြည်းဖြည်းနဲ့နိမ့်ဆင်းသွားတာ ခံစားရသည်။ မြေအောက်ခန်းတစ်ခုဖြစ်မည်ထင်သည်။ သေတ္တာကိုချလိုက်တာတော့သိသည်။ သေတ္တာသော့ကို ဖွင့်သံကြားရသည်။ သေတ္တာပွင့်သွားသည်နှင့်လှုပ်ချိန်မရလိုက် လက်နင်ကိုင်လူထွားကြီးနှစ်ယောက်က သူ့ကိုခပ်ကြမ်းကြမ်းဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ ကေသီက ကြာပွတ်ကိုဆလိုက်သည်။ ဆလိုက်ထိုးထားသည့် စင်ပေါ် မှာတော့ မောင်ခိုင်ကို တစ်ကိုယ်လုံးကိုယ်လုံးတီးချွတ်ထားပြီး မတ်တပ်အနေအထားဖြင့် တိုင်နှစ်တိုင်မှာ ကားယားကြီး ခြေတွေလက်တွေကိုပူးတုပ်ထားသည်။
ဒေါ်တင်တင်က မောင်ခိုင်နားသွား၍ ပါးစပ်မှ အဝတ်ကိုဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ မမတင် ကျွန်တော့်ကိုလွတ်ပေးပါဗျာ တောင်းပန်ပါတယ်။ ဒေါ်တင်တင်က ပြုံးလိုက်ပြီး။ မင်းကိုလွတ်ပေးဖို့ဒီခေါ်လာတာမှတ်နေလား။ ခစ်ခစ်။ နည်းနည်းနေရင် မင်းကို ဝယ်မဲ့အမျိုးသမီးတွေဆီမှာ ရောင်းတော့မှာ။ မလုပ်ပါနဲ့ဗျာ မလုပ်ပါနဲ့။ မောင်ခိုင်မအော်နိုင်အောင်ဒေါ်တင်တင်က ပါးစပ်ကို ရော်ဘာလုံး ခေါင်းပတ်ဖြင်းစွပ်ကာ ချုပ်လိုက်တော့သည်။ ခစ်ခစ်မင်းကို ဈေးကောင်းကောင်းနဲ့ငါရောင်းတော့မှာ။ လာဝယ်တဲ့ ကောင်မတွေကတော့ မင်းကိုငွေနဲ့ဝယ်ထားတာဆိုတော့ အမျိုးမျိုးခိုင်းကြမှာသေချာတယ်။ ကေသီရေ လိုက်ကာဖွင့်လိုက်တော့။ လိုက်ကာပွင့်သွားတော့ မောင်ခိုင်ရှက်လွန်း၍ မျက်နှာများပင်ပူသွားသည်။ စင်အောက်က စားပွဲဝိုင်းတွေမှာ ဝိုင်သောက်နေကြသော အမျိုးသမီးများ။ သူဌေးမတွေဖြစ်ဟန်တူသည်။ ဒေါ်တင်တင်က ဒီတစ်ခါကတော့ ဒီညအတွက် နောက်ဆုံးပစ္စည်း လေးပါ။ အရိုင်းလေးနော်။ ကဲစခေါ်လို့ရပါပြီ။ မောင်ခိုင်ချည်ထားသောကြိုးများကို ရုန်းတော့သည်။ လွတ်လိုလွတ်ငြား။ ထိုအချိန်မှာပင် နောက်မှ မကေသီရိုက်လိုက်သောကြာပွတ်ရိုက်ချက်ကသူ့ကျောပေါ်ကျလာသည်။
ရွမ်းရွမ်း စည်းချက်မှန်မှန်ရိုက်နက်နေသော သူမရဲ့ရိုက်ချက်များကို မောင်ခိုင် ကျောကော့ပြီး တစ်ဆတ်ဆတ်တုန်ယင်နေတာကို ကေသီ ကျေနပ်နေသည်။ စင်အောက်မှ မောင်ခိုင်ကို ကျွန်အဖြစ်ဝယ်ယူလိုသူ မိန်းမများက ဈေးကိုအမျိုးမျိုးတိုးပေးနေကြသည်။ ဒီလောက လူသိနည်းပြီး လျှို့ဝှက်လုပ်ကြတာလေ။ မောင်ခိုင်လို လူသိနည်းသည့်မိဘမဲ့တစ်ကောင်ကြွက်တစ်ယောက်ကိုထိုမိန်းမများထံမှာ ကျွန်အဖြစ်ရောင်းချခြင်းက သူမတို့အဖို့ငွေလဲရ နောက်ကြောင်းလဲရှင်းတယ်လေ။ နောက်တစ်လခန့်အကြာ မနက်ခင်းတစ်ခုမှာဖြစ်ပါတယ်။ အခန်းတံခါးသော့ဖွင့်သံကြားလိုက်ရတော့ မောင်ခိုင်အိပ်ပျော်ရာမှ နိုးလာပါတယ်။ သူအိပ်နေရတဲ့အခန်းထဲက ကုတင်အစုတ်လေးပေါ်မှာ ခွေခွေလေးအိပ်နေရတာပါ။ သူ့လည်ပင်းမှာတော့ သံနဲ့လုပ်ထားတဲ့ခွေးလည်ပတ်ပတ်ပေးထားခြင်းခံရပါတယ်။ ဒေါက်ဒေါက်နဲ့ ဒေါက်ဖိနပ်သံကိုကြားရပါတယ်။ ကုတင်အောက်ကိုဆင်းပြီး ဒူးထောက်ခေါင်းငုံ့နေတဲ့မောင်ခိုင် သူ့ရှေ့ကိုလာရပ်တဲ့ ခြေထောက်အစုံကိုလှမ်းမြင်နေရပါတယ်။ အနက်ရောင်ထမိန်အနားစအောက်မှာ လေဒီရှုးအနီဝတ်ဆင်ထားတဲ့ ခြေဖမိုးဖြူဖြူဝင်းဝင်းလေးတွေအထက်က မှာ စိန်ခြေကျင်းလေးတွေကို မြင်ရတာကြောင့် သခင်မဖြစ်သူ မေသီဝင်းမှန်း မပြောဘဲ သိနေပါတယ်။
ငါလာနေပြီလေဘာလုပ်ရမယ်ဆိုတာမသိဘူးလား။ ဟုတ်ဟုတ် ကျွန်တော်မျိုးမေ့သွားလို့ပါသခင်မ။ မောင်ခိုင်က ပြာပြာသလဲဖြေရင်း သခင်မမေသီဝင်းရဲ့ ခြေဖမိုးကို ဦးညွှတ်နမ်းရှုပ်ပြီး အရိုအသေပေးလိုက်ပါတယ်။ ရပြီ ခေါင်းမော့ပြီးငါ့ကိုမော်ဖူးစမ်း။ မောင်ခိုင်ခေါင်းမော့လိုက်တော့ အပြာရောင်ဘလောက်စ်အင်္ကျိအောက်က ရင်မို့မို့ပေါ်ဝဲကျနေတဲ့ သခင်မမေသီဝင်းရဲ့ ပတ္တမြားလော့ကတ်သီးလေးကိုမြင်ရပြီး။ လည်တိုင်ဖြူဖြူအထက်မှာတော့ နှုတ်ခမ်းနီပြေပြေလေးဆိုးထားတဲ့နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေး။ မျက်နှာကချောပေမဲ့မျက်နှာထားကမာကျောပါတယ်။ အသက်ကလဲ(၃၅)လောက်သာရှိဦးမယ်။ ဆံပင်တွေကိုစုပြီး နောက်မှာစည်းထားတာကြောင့်မျက်နှာကရှင်းနေတာပါ။ မောင်ခိုင်ကို သူမကဝယ်ခဲ့တာပါ။ငွေနဲ့ဝယ်ထားတာ ဖြစ်တဲ့အတွက်ကြောင့် သူမစိတ်ကြိုက်ပါဘဲ။ မောင်ခိုင်ကို ခွေးတစ်ကောင်လောက်တောင်တန်ဖိုးထားတာမဟုတ်ပါဘူး။ နေ့စဉ် အိမ်အလုပ်မှန်သမျှကို မိုးလင်းမိုးချုပ်ခိုင်းတဲ့အပြင် မထင်လျှင်မထင်သလို သူမလက်စွဲတော်ကြိမ်နဲ့ အရေကွာအောင်ဆော်တတ်ပါတယ်။
ဒါ့အပြင်အိမ်မှာရှိတဲ့ သူမညီမ သီသီကလဲထိုနည်းအတိုင်းပါ။ မောင်ခိုင်ကို သူမတို့စားကျွင်းစားကျန်များသာကျွေးပြီး ခိုင်းစေနေကြတာပါ။ ဒေါ်မေသီဝင်းနဲ့သီသီကိုသာမက သူမတို့သူငယ်ချင်း အိမ်ထောင်သည်အမျိုးသမီးများလာလျှင်လဲ မောင်ခိုင်ကြောက်နေရပါတယ်။ မထင်လျှင် မထင်သလို ပါးရိုက်နားရိုက်လုပ်ပြီး။ တော်တော်စောကိသုံးမကျတဲ့ကောင် မေသီဝင်းမို့လို့ နင်ထမင်းစားနေရတယ်မှတ် ငါ့ဆီမှာဆို မင်းလိုကောင် ငါ့ချီးပဲစားခိုင်းရမယ် ဟုမညာမတာပြောဆိုတတ်ကြသည်။ဒီနေ့လဲ ဒေါ်မေသီဝင်း သူငယ်ချင်းများဖဲရိုက်လာကြဦးမည်။ မောင်ခိုင်ကတော့မရှုမလှ သူမတို့ဒဏ်ခံရပေဦးမည်။ဒါပေမဲ့ ဘာမှမတတ်နိုင်လုပ်ပေးရမှာပင်။ ထွက်ပြေးလွတ်မြောက်ဖို့ကလဲမလွယ်ကူနိုင်တော့ သူမတို့စေစားချင်သလို စေစားခြင်းကို ခံဖို့ပဲရှိတော့တာပေါ့လေ။ ပြီးပါပြီ နောက်လည်းလာဖတ်ပါဦးနော်
