ရင်တထိတ်ထိတ်နဲ့ ဆွဲခဲ့ရတာလေးပါ…ဇိုးလေးရဲ့ လေးယောက်မြောက်ရီးစားကို သူ့အလုပ်ကအပြန် သွားကြိုခဲ့တုန်းကပါ။သူအလုပ်က နည်းနည်းနောက်ကျတယ်လေ။ ည၉နာရီလောက်မှပြီးတာ။ တစ်ရက်သူ့ကို သွားကြိုပြီး ရထားနဲ့ပြန်အလာ အဲနေ့မှဘာဖြစ်မှန်းမသိ ညီတော်မောင်က တင်းနေတာ။ အဲဒါနဲ့ ရထားပေါ်ကတည်းက ချစ်ချစ်ကို နည်းနည်းနှူးနေတာ။ သူ့အိမ်နားလည်းရောက်ရော သူ့ကိုအိမ်ပေါ်မတက်ခိုင်းသေးပဲ လှေကားထစ်မှာစကားပြောရင်း ဟိုကိုင်ဒီကိုင်ရင်းပေါ့။နည်းနည်းလည်းညနက်လာတော့ အနော့အထင် ၁၀နာရီကျော် ၁၁နာရီလောက်တော့ရှိပြီလေ အဲ့အချိန် နှုးရင်းနဲ့ ကိုယ်လည်းတင်းသူလည်းတင်းလာရော အဲအချိန်ကြီး ဟိုတယ်လည်းပြန်မသွားချင်။ ပြောပြဦးမယ် သူတို့ flat က အဟောင်းဓာတ်လှေကားရယ် အသစ်ဓာတ်လှေကားရယ်ဆိုပြီး နှစ်ခုရှိတယ်။ အဟောင်းက လူသိပ်မသုံးဘူး အသစ်ကိုပဲသုံးကြတာများတယ်။ အဲဒါနဲ့ချစ်ချစ်ကိုချုပ်ရပြီပေါ့ လုပ်ချင်နေပီလေ တော်တော်တင်းနေပြီ။ သူက အစတော့ ဓာတ်လှေကားထဲ မလိုက်ချင်ဘူးငြင်းနေတုန်း နောက်တော့နဇိုးလည်း သူ့ကို မရမကပြန်နှူး။ နောက်တော့ သူလည်းမနေနိုင်တော့ဘူး ပါလာရော။
အဲဒါနဲ့ ဓာတ်လှေကားထဲသွား..အပေါ်ဆုံးထပ်ကိုတက်.. ဓာတ်လှေကားထဲက မထွက်ပဲ…အပြင်ကြည့်လို့ရတဲ့မှန်ကနေလူရိပ်လူခြေကြည့်..ကံကောင်းချင်တော့လူကရှင်းနေတာ.. ဓာတ်လှေကားမှာ စီစီတီဗီ လည်းမရှိ..အဲဒါနဲ့..ချစ်ချစ်ကိုအတွင်းခံချွတ်ခိုင်း..ပြီးတော့….နည်းနည်းပြန်နှူး….ဇိုးလေးလည်း. .ဘောင်းဘီကိုအောက်ရှောချ.. ပြီးတော့… သူ့ခြေထောက်တစ်ဘက်ကို ဓာတ်လှေကားထဲက ကိုင်ဘို့ထားတဲ့ လက်ယန်းပေါ်တင်..သူ့ပိပိလေးထဲကိုညီလေးကိုရအောင်ထည့်….ရင်တစ်ခုန်ခုန်နဲ့…. လူလာမလားလည်းကြည့်ရသေး…လူကြည့်လိုက် ဆွဲလိုက်..သူလည်း ဖီးလ်တွေကိုတက်လို့..ဇိုးလေးကတော့ပြောမနေနဲ့..ကောင်းမှကောင်း.. လူလာမှာစိုးလို့ ရင်တစ်ထိတ်ထိတ်နဲ့လုပ်ရတာ..တော်တော်ကိုဖီးလ်လာတယ်ဗျာ..သိပ်မကြာဘူး နှစ်ယောက်လုံးတော်တော်ထန်နေတော့ ပြီးသွားတယ်.. ကိုယ်တွေ့လေးပါ.. နောက်မှ မမကြီးနဲ့လူမြင်ကွင်း နေ့ခင်းကြောင်တောင် ဆွဲခဲ့တာလေးတင်ရဦးမယ်.. ဇိုးလေး ပိပိဆိုဂျာပြီးမှ…ပြောခဲ့တဲ့အတိုင်း လူမြင်ကွင်းမှာ ဆွဲခဲ့တာလေး ဆက်ဦးမှ..ဒီပို့စ်ကစလို့ တစ်ခါကချစ်မမ လို့ ခေါင်းစဉ်တပ်လိုက်မယ် ကိုကိုမမတို့ရာ.. အားလုံးအဆင်ပြေကြပါစေ… “တစ်ခါကချစ်မမ”ဇိုးလေး အမရဲ့သယ်ရင်းတစ်ယောက်နဲ့ ညိတုန်းကပါ။ သူနဲ့စတွေ့တာက အမကောင်းမူ့ကြောင့် အွန်လိုင်းက စတွေ့တာ။အဲတုန်းက ဇိုးလေးက စလုံးမှာ သူကရန်ကုန်မှာ။ ဖုန်းလေးပြောလိုက် ချက်တင်ထိုင်လိုက်ပေါ့။
ဇိုးလေးထက်အသက်ကြီးတော့ မမလို့ပဲ ရေးလိုက်တော့မယ်ဗျာ။ သူနဲ့ကြူတော့ ၂၀၀၈ခုနှစ်။ လူချင်းတွေ့ဖြစ်တာက ၂၀၀၉ခုနှစ်။ မမကလည်းရုပ်ကတော့သိပ်မလှပါဘူး။ ဒါပေမဲ့ ဇိုးလေး အပေါ်ကြင်နာတယ်၊ အနွံတာခံတယ်။ ၂၀၀၉ကြတော့ မမက စလုံးကို အလည်လာတယ် အလုပ်ရှာရင်းနဲ့ပေါ့။ ဇိုးလေးတို့ အပျော်ကြီးပျော်တာပေါ့။ တွေ့ရတော့မယ်လေ။ မမလာမယ့်ရက်ကို ဇိုးလေးရယ်သူ့အစ်ကို၊ သူ့ယောင်းမရယ်သွားကြိုကြရော။ ပြောရဦးမယ် ဇိုးလေးကို သူ့အကိုနဲ့ သူ့ယောင်းမက သဘောတူတယ်ထင်တယ်။ ဟိဟိ..သူစလုံးကိုမလာခင်ကတည်းက မမကောင်းမူကြောင့် ယောက်ဖအိမ်ကို အဝင်အထွက်ရှိတယ်။ ဘာမှတော့ပြောဘူး။မမရောက်မဲ့ရက်ကြသွားကြိုတော့ ဇိုးလေး နည်းနည်းတော့မျက်နာပူတာပေါ့ ယောက်ဖပါတာကိုး။ ချန်ဂီလေဆိပ်မှာ မမကိုတွေ့တော့ ပြေးဖက်ပြီးနမ်းပလိုက်ချင်တာ။ ယောက်ဖကြီးပါတော့ မှင်သေသေနဲ့ မခုတ်တတ်တဲ့ကြောင်လေးလို့နေရတယ်။လုပ်ရဲဘူး ယောက်ဖရှေ့မှာ။ အဲဒါနဲ့ မမ ခရီးဆောင်အိတ်တွေနဲ့ အမ်အာနီနဲ့ပဲပြန်မယ်တဲ့ ယောက်ဖက လုပ်ပုံ။ ဇိုးလေးက မမကိုခေါ်ပြီး တက်ကစီနဲ့ လစ်မလို့ကြံထားတာ ပျက်ပြီပေါ့။ အဲဒါနဲ့ မမအတွက် အမ်အာတီကတ်ဝယ် ပိုက်ဆံဖြည့်ပြီးအာလူးလေးဖုတ်ရင်း အမ်အာတီနဲ့ပြန်လာကြတာ။ မမယောင်းမက အလိုက်သိတယ်။
သူ့ယောင်္ကျားနဲ့ နည်းနည်းဝေးတဲ့နေရာမှာထိုင်။ ဇိုးလေးနဲ့ မမနဲ့က တူတူထိုင်ပြီး မမကို ချုပ်နေတာ အိမ်မှာ အိတ်တွေထားပြီးဇိုးလေးနဲ့အပြင်သွားဘို့။ အဲဒါကို မမကလည်း ဒတ်တယ်။ သူ့ယောင်းမကိုသွားပြောတယ် သူငယ်ချင်းတွေ့စောင့်နေတယ်တဲ့ ဇိုးလေးနဲ့ စီးတီးဟောကို ပြန်ထွက်မယ်ဆိုတော့ ယောက်ဖက ရူ့သိုးသိုးနဲ့ဇိုးလေးကိုကြည့်နေပြီ။ အဲဒီတော့ သူ့ယောင်းမကဘာပြောလိုက်လည်းသိလား မိန်းမတွေဉာဏ်ကောင်းပုံများ အောချယူရတယ်။ “အိမ်အထိမလိုက်နဲ့တော့၊ စီတီးဟောမှာပဲဆင်းလိုက်”“အိတ်တွေ အမတို့ယူသွားမယ် စောစောပြန်ခဲ့ကြ” တဲ့ ကဲကြည့်ဦး ယောင်းမ အရောက်ပို့ကောင်းလို့ ယောက်ဖ ဘာမှမပြောနိုင်တော့ဘူး။အဲဒါနဲ့ ဇိုးလေးနဲ့မမလည်း မျက်နာပူပူနဲ့ပဲ စီးတီးဟောမှာ ဆင်းလိုက်ပါတယ်။ အမ်အာတီကနေထွက်ပြီး ပင်နီဆူးလား ပလာဇာကိုတက် မမကိုလည်း အအေးလေး ဘာလေးတိုက် ထမင်းလေးဘာလေးစား ခုမှတွေ့တာဆိုတော့စကားတွေဖောင်ဖွဲ့နေတာပေါ့။ စားလို့သောက်လို့လည်းပြီးရော “မမပြန်ကြရအောင် အိမ်ကစိတ်ပူနေမယ်” “အင်း ပြန်ကြရအောင်” “မလည်းပင်ပန်းနေပြီ” အဲဒါနဲ့ သူနေတဲ့ယောက်ဖအိမ်ကိုပြန်ပို့ဘို့ ရထားနဲ့ပဲပြန်လာခဲ့လိုက်တယ်။
ရထားပေါ်မှာ အာဘွားလေးပေးလိုက် ဖက်ထားလိုက်ပေါ့။ လမ်းမှာမမကို ချုပ်ရပြီ။ အိမ်ကို အရင်မပြန်နဲ့ဦးလို့ ဇိုးလေးအိမ်လိုက်ခဲ့လို့ အိမ်သိအောင် လိုက်ပြမယ် နောက်လာလို့ရအောင်ဆိုတော့။ သွားလေတဲ့။ သူ့ယောက်ဖအိမ်နဲ့ ဇိုးလေးအိမ်နဲ့က နီးတယ်။ နီးဆို ယောက်ဖအိမ်နဲ့ ဇိုးလေးအိမ်က ၁၀မိနစ်လောက် လမ်းလျှောက်ရင်ရောက်ရော။ အဲဒါနဲ့ ဇိုးလေးအိမ်ကိုခေါ်သွားတာပေါ့။ ဇိုးလေးကြံနေရပြီ ဘယ်လို့စရမလည်း။ ခုမှတွေ့တာ ဒီကိစ္စကို ဘယ်လိုလုပ်ရပါ့။ အဲဒါနဲ့အိမ်ရောက် ဒါဇိုးလေးအခန်း၊ ဒါဘယ်သယ်ရင်းအခန်း၊ ဇိုးလေးတို့ ဘယ်လိုနေတာရှင်းပြ။ ဇိုးလေးနေတာက မာစတာခန်းကို သယ်ရင်းတစ်ယောက်နဲ့အတူနေတာ။ အိမ်ရောက်တော့ အခန်းဖေါ်သယ်ရင်းက မရှိဘူး အပြင်သွားနေတာ။ နောက်ဆုံးကြံရာမရ ဘယ်လိုလုပ်ရပါ့။ မထူးပါဘူး ဇိုးလေးသူ့လက်ကို ဆွဲပြီးအခန်းသော့ဖွင့် ဝင်ခဲ့လိုက်တယ် အခန်းထဲကို။ “ဘာလုပ်မလို့လည်း” “ဘာမှမလုပ်ပါဘူး၊ မမ ကျန်းမာရေးသွားချင်သွားလို့ရအောင်လို့၊ အပြင်အိမ်သာက သိပ်မသန့်ဘူး၊ မောင့်အခန်းမှာ အိမ်သာ၊ရေချိုးခန်းတစ်ခါတည်းပါတယ် ” ဟီးဟီးး အဲလိုစည်းရုံးရေးတော်တာ။ အခန်းတံခါးတော့ဝင်ကတည်းက လော့ခ်ချပလိုက်တယ် အေးရော။
မမလည်း အခန်းထဲရောက်တော့ ဘယ်မှာထိုင်ရမှန်းမသိ ဇိုးလေးကုတင်မှမသိတာ။ ” လာမမ၊ ဒါမောင့်ကုတင်” ” အင်း ” ကုတင်ပေါ်နှစ်ယောက်တူထိုင်ပြီး မမကိုဖက်လို့ စကားတွေပြောရင်း ဇိုးလေးကြံတုန်း ဘယ်လိုစရမလည်း အခန်းထဲတော့ရောက်ပြီး ၅၀ရာခိုင်တုန်းတော့ သေချာပြီ။ နောက်ဆုံး မမစိတ်ဆိုးလည်း ဆိုးပစေတော့ မမကို စကားပြောရင်း မမနှုခမ်းလေးကို ဆွဲနမ်းပလိုက်တယ်။ မမလည်း အစတော့ အီအီအဲအဲနဲ့။ ၂မိနစ်လောက်လည်းနေရော ဇိုးလေးကို ဖက်လာတယ်။ သိလိုက်ပြီ အိုကေပြီဆိုတာ။ “မမ နို့တွေစို့ချင်တယ်” “အာ မလုပ်ပါနဲ့ကွာ” “လုပ်ပါမမရာ ဇိုးလေးကို မချစ်ဘူးလား” “ချစ်တာပေါ့မောင်ရာ၊ ချစ်လို့ပဲ စလုံးထိလိုက်လာတာ” “အဲဒါဆို ဘာမှမညင်းနဲ့တော့ မောင် မမနို့ကိုမြင်ဘူးချင်တယ်၊ စို့လည်းစို့ချင်တယ်” အဲလိုပြောပြီး မမကိုအင်္ကျီကို ဇွတ်ချွတ်တော့တာ။ မမလည်း မရတဲ့အဆုံး လက်လျှော့လိုက်ပါတယ်။ မမရဲ့ချိုချိုလေး တစ်ဘက်ကိုစို့ တစ်ဘက်က ချိုချိုခေါင်းလေးကို ခြေပေးရင်းစို့နေတာ မမလည်း အင်းအင်းနဲ့ ဇိုးလေးခေါင်းကို ဖက်လို့ ဖီးလ်တွေတက်နေတာ။ ပြီးတော့ မမကို ကုတင်ပေါ်တွန်းလှည်း၊ သူ့ပေါ်တက်ခွ၊ မမခြေထောက်ရော ဇိုးလေးခြေထောက်ရောက ကုတင်အောက်မှ တန်းလန်းချလို့။ ကစ်ဆင်ဆွဲရင်း ချိုချိုတွေကိုခြေ။ ခွရက်နဲ့ မမ ပိပိနဲ့ ဇိုးလေး ညီတော်မောင်ကိုထက်အောက် စုံဆန်ပွတ်။မမလည်းဖီးလ်တွေတက် ဇိုးလေးလည်းတင်းနေပြီ ညီတော်မောင်က။ တိုက်ပွဲဝင်ချင်လှပြီအောက်မှာ။ “မမ ပိပိလေးကိုကြည့်ချင်တယ်” “မလုပ်ပါနဲ့မောင်ရယ်” “မရဘူးကွာ၊ မောင့်ကိုချစ်ရင်ပြ” အဲ့တစ်လုံးနဲ့ပဲကိုင်ကိုင်ပေါက်နေတာ ဇိုးလေးက။ ဟိဟိ..။ ဇိုးလေးလည်းတင်းနေပြီ မွှန်နေပြီ မရတော့ဘူး။
အဲဒါသူ့ဘောင်းဘီကိုဆွဲချွတ်။ပင်တီလေးပါတစ်ခါတည်းဆွဲချွတ်။ ဇိုးလေးလက်မြန်ချက်ကတော့ မမတောင် ဘာမှမလုပ်နိုင်ဘူး။ အဲဒါနဲ့ပိပိလေးကို လေ့လာရေဆင်းနေတုန်း။ ဗြုန်းဆို ဇိုးလေးဖုန်းက မြည်လာတယ်။ သာသနာဖျက်ပြီ။ ဘူလည်းကြည့်လိုက်တော့ မမယောင်းမ။တေပြီ။ မမနဲ့သူဖုန်းပြောခိုင်းလိုက်တယ်။ ပြန်လာနေပြီလို့၊ အိမ်နားရောက်နေပြီလို့ ဇိုးလေးကပြောခိုင်းလိုက်ရတယ်။ ညောင်းသွားပြီရေးရတာ၊ နောက်မှဆက်ရေးဦးမယ်ဗျာ။အဲ့လိုနဲ့ မမလည်း အဝတ်တွေပြန်ဝတ်။ ဇိုးလေးလည်းတင်းနေတဲ့ ညီလေးကိုချော့ပြီးအိမ်သာဝင် ရှုးရှုးပေါက်။ မမလည်း အိမ်သာထဲဝင်သွားပြီး သန့်ရှင်းလေးလုပ် ပြီးတော့ ဇိုးလေး မမကို သူ့အကိုအိမ်ပြန်လိုက်ပို့ဘို့ ထွက်လာခဲ့လိုက်ပါတယ်။ ယောက်ဖအိမ်ရောက်တော့ ယောက်ဖက မျက်ထောင့်နီကြီးနဲ့ကြိုနေတာ ဇိုးလေးတို့ကို ဘာမှတော့မပြောဘူး။ ညီမက အလိုတူ အလိုပါဆိုတော့ ဘာမှလည်း မပြောရဲ မိန်းမကလည်းကြောက်ရသေး။ ဇိုးလေးလည်း မတော်ရသေးတဲ့ မမတူမလေးကို သွားစပြီးသူနဲ့ကစားလိုက် မမယောင်းမနဲ့ စကားပြောလိုက်ပေါ့။
မမလည်း ဖောသောရှောသောနဲ့ သူ့အကိုနဲ့စကားပြော။ ဇိုးလေးလည်း အကြာကြီးမနေရဲတော့ ခဏပဲနေပြီး မမကိုနှုတ်ဆက်၊ မမယောင်းမကိုနှုတ်ဆက်ပြီး လစ်လာခဲ့ရတယ်။ ယောက်ဖကိုကြောက်လို့။ ညကျတော့ ဇိုးလေးကို ဖုန်းဆက်တယ်မမက သူဖုန်းတစ်လုံးရပြီတဲ့ ကိုကြီးပေးတာတဲ့။ မမနဲ့ချစ်စကားလေးတွေ ကြူ။ အဲ့ညက ဇိုးလေးတစ်ညလုံးအိပ်လို့မပျော်ဘူးဗျာ။ မမအကြောင်းပဲစဉ်းစားနေဖြစ်တယ် အဲဒီတစ်ညလုံး။ နောက်နေ့မနက်ကြတော့ အိပ်ချင်မူးတူးနဲ့ အလုပ်ကလာကြိုမဲ့ ဖယ်ရီသွားစောင့် ပြီးတော့အလုပ်ကိုရောက်။ အလုပ်ထဲလည်းစိတ်မပါပါဘူး မနေ့ကတွေ့လိုက်ရတဲ့ မမရဲ့ ပိပိကစ်ကစ်လေး ကိုပဲမျက်လုံးထဲမြင်နေတယ်။ မမက အသန့်ကြိုက်တော့ အမွှေးတွေရိတ်ထားတာများ တစ်တောလုံးကိုရှင်းလို့။ ချစ်ဖူးလေးက ထိုးထိုးထောင်ထောင်၊ ပွင့်ဖတ်လေးက ညိုတိုတို၊ တွင်းဝလေးများရဲလို့။ ဘယ်လိုလုပ်ရပါ့ အလုပ်ကို ခုမှစရောက်တယ် အိမ်ပြန်ပြေးချင်လှပြီ။ မမနဲ့တွေ့ချင်လှပြီ။ မနေ့က မဖြစ်မြောက်လိုက်တဲ့ ကြံစည်မူကို အကောင်အထည်ဖော်ချင်နေပြီ။ အဲလိုမျက်စိထဲက မထွက်လေ ညီလေးက တစ်ဝုန်းဝုန်းဖြစ်လေ။ အတော်ကို ဒုက္ခရောက်ရတဲ့နေ့ပဲ။တစ်နေကုန် ရုံးမှာ ဘာမှမလုပ်နိုင်ဘူး၊ လုပ်လည်းမလုပ်ချင်ဘူး။ ညနေရောက်ဘို့ကိုပဲစိတ်လောနေမိတယ်။
တစ်နေကုန် မမနဲ့ မက်ဆေ့ဒ်လေးတွေပို့လို့ ချစ်စကားလေးတွေပြောရင်း ဇိုးလေးမျှော်နေတဲ့ညနေကိုရောက်လာပေါ့။ မမကလာကြိုပါတယ်ညနေဇိုးလေးအလုပ်ဆင်းတော့။ “မောင် မဘယ်နားကစောင့်ရမှာလည်း” “—– ကစောင့်နေမ၊ မောင်အဲကိုလာခဲ့မယ်” မမကိုလိုက်ရှာရသေး သူဘယ်နားမှာစောင့်နေမှန်းမသိ၊ သူကခုမှ စလုံးကိုရောက်တာဆိုတော့။ ဖုန်းတစ်ဂွမ်ဂွမ်ခေါ်ရင်း သူ့လိုက်ရှာရသေး နောက်ဆုံးတွေ့တော့ ဇိုးလေး မမကိုဖက်ပြီး အနမ်းတွေခြွေပလိုက်တယ် အမ်အာတီ စတေရှင်ပေါ်မှာ။ မမလည်း သဘောတွေကျလို့ ဇိုးလေးအဲလိုဆိုးတာကို။ မမလက်ကိုဆွဲလို့ အိမ်ကို ရထားနဲ့အမြန်ပြန်ခဲ့လိုက်တယ်။ ဇိုးလေးအိမ်လည်းရောက်ရောလူရိပ်လူခြေကြည့်ရသေးတယ် ဘော်ဘော်တွေများရောက်နေလားဆိုပြီးတော့။ တော်သေးဘူမှမရှိဘူး။ မရှိအောင်လည်း နေ့ခင်းက ဘော်ဘော်တွေကို ဖုန်းဆက်ပြီးကြိုရှင်းထားရတာ ဘီယာတိုက်ပါ့မယ်ဆိုပြီးတော့။ အိမ်တံခါးကိုသော့ခတ် ပြီးမမလက်ကိုဆွဲလို့ အခန်းထဲဝင်ပြီး အခန်းတံခါးကိုပါ လော့ခ်ချလိုက်တယ်။ အဲလိုနဲ့ အခန်းတံခါးကိုလော့ချ်လိုက်ပြီး ဇိုးလေးက မမရဲ့ရှက်သွေးဖြာနေတဲ့ ပါးနှစ်ဖက်ကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ကိုင်ပြီး မမရဲ့ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို အနမ်းကိုရှည်ကြာစွာ နမ်းလိုက်သည်။
နည်းနည်းကြာလာတော့ မမလည်းဇိုးလေး လည်ပင်းကို ဖက်လို့ တုန့်ပြန်မူတွေ ပိုကြမ်းလာသည်။ လျှာခြင်း ထိုးစစ်ဆင်နေသည်မှာ ကြောက်ခမန်းလိလိ ကြမ်းတမ်းလာသည်။ ဇိုးလေးလည်း မမရဲ့ကျစ်ပြီးတင်းရင်းနေတဲ့ မမရဲ့ တင်နှစ်ဖက်ကို လက်နဲ့ခြေလို့၊ တောင့်တင်းနေတဲ့ညီတော်မောင်ကို မမရဲ့ပိပိလေးနဲ့ အဝတ်တွေပေါ်ကနေပဲ ပွတ်ဆွဲလေး မိတ်ဆက်ပေးလိုက်ရင်း မမရဲ့ပေါင်ရင်းနှစ်ဖက်ကို ကိုင်ပြီးပွေ့ချီလိုက်ပါသည်။ မမလည်းအလိုက်သင့်လေးပါလာရင်း ဇိုးလေးခါးကို ခြေထောက်နှစ်ဖက်နဲ့ ခွပြီးချိတ်ထားလိုက်ကာ ဇိုးလေးက မမကို ပွေ့ရက်နှင့် ကုတင်ပေါ်ကိုခေါ်သွားလိုက်သည်။ ဒီနေ့မှ မမဝတ်လာတာက ပေါင်လည်လောက်ရှိတဲ့ ဘောင်းဘီတိုတိုလေးနဲ့ တီရှပ်ပါးပါးလေး။ မမကို ကုတင်ပေါ်တင်လို့ ဇိုးလေးလည်းမမကိုခွလိုက်ပါသည်။ ဇိုးလေးလက်တွေက မမရဲ့တီရှပ်လေးကို အပေါ်ကိုမတင်ပြီးချွတ်တော့ မမက အလိုက်သင့် ခါးလေးကို ကော့ကာပေးရင်း လက်နှစ်ဘက်ကိုမြှောက်လို့ အင်္ကျီအချွတ်ခံလိုက်သည်။ မမဝတ်လာတဲ့ ဘော်လီက ပန်းနုရောင် ဖျော့ဖျော့လေး တစ်ခါတည်း လက်နှစ်ဘက်နဲ့ မမရဲ့ နောက်ကျောက ဘော်လီချိတ်ကလေးကို ဆွဲဖြုတ်လိုက်သည်။မမရဲ့ ချိုချိုထိပ်ဖူးလေးကို ဆွဲစုပ်ပလိုက်သည်။
မမလည်းခါးလေးကော့လို့ တစ်ရှီးရှီး တစ်အီးအီးဖြစ်နေတော့သည်။ မမရဲ့ချိုချိုကိုစို့ရင် ဇိုလေးလည်း ဝတ်ထားတယ် ရှပ်အင်္ကျီကိုကျယ်သီးများတစ်လုံးစီဖြုတ်ပြီး ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ မမကို အနမ်းရှည်များ ထပ်ပေးရင်း ချိုချိုခေါင်းလေးကို လက်ညိုးနဲ့ လက်မညှပ်လို့ ခြေပေးလိုက်သည်။ “မမ” “အင်း” “မမဘောင်းဘီတွေချွတ်လိုက်မယ်နော်၊ မောင်မနေနိုင်တော့ဘူး မမမောင့်ကို အဆုံးထိခွင့်ပြုမှာလား” “မောင့်သဘောပါမောင်ရယ်၊ မောင့်ကိုချစ်လွန်းလို့စလုံးအထိလိုက်လာတာပါ၊ အားလုံးမောင့်သဘော” “အဲဒါဆိုမောင်ချွတ်လိုက်တော့မယ်နော်၊ မမလည်းမောင့်ဘောင်းဘီတွေချွတ်ပေး” “အင်း မောင်” အဲလိုနဲ့ ဇိုးလေးလက်တွေက မမရဲ့ဘောင်းဘီကို အငမ်းမရချွတ်လို့ ပင်တီလေးပါတစ်ခါတည်းချွတ်ချလိုက်ပါသည်။ မမရဲ့ပိပိလေးကိုမြင်ရတော့ တင်းနေတဲ့ညီတော်မောင်က သားကောင်ရတဲ့ကျားလို မာန်ဖီနေတော့သည်။ မမလည်း ဇိုးလေးရဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီနဲ့ အောက်ခံကိုဆွဲချွတ်လိုက်ကာ ညီလေးကို အထူးအဆန်းသဖွယ်ကြည့်နေလေသည်။ ဇိုးလေးလည်း မမနှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို အာသာငမ်းငမ်း နမ်းစုပ်ရင်း ဘယ်ဘက်လက်က မမရဲ့ ပိပိလေးကို လှမ်းကိုင်လိုက်သည်။
မမညီမလေးရဲ့ စိုစွတ်တဲ့ အထိအတွေ့ကိုလည်းရရော ဇိုးလေး စိတ်ကိုဘယ်လိုမှ ထိန်းချုပ်ချင်းကာ မစွမ်းနိုင်တော့ပဲ နမ်းစုပ်နေတာကို ရပ်လို့ မမရဲ့ ပိပိလေးရှိတဲ့နေရာကို သွားရောက်ကာ ချစ်ဖူးလေးကို လျှာနဲ့တိုထိဆော့ကစားလိုက်သည်။ မမ လည်း ငြင်းဆန်မည် ပြုသောလည်း ဇိုးလေး လျှာစွမ်းအောက်တွင် ငြင်းဆန်ခြင်းကာ မစွမ်းနိုင်တော့။ ဇိုးလေး ခေါင်းကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ကိုင်လို့ ပိပိနဲ့လွတ်သွားမှာ စိုးသည့်အလား ပိုလို့သာဖိကပ်လို့နေတော့သည်။ “အားးး မောင် ဘာတွေလုပ်နေတာလည်းကွာ အားး အားးး” “မောင်ရယ် မကို မနှိပ်စက်နဲ့ကွာ၊ အထဲက ဘယ်လိုကြီးမှန်းမသိဘူး” “ကောင်းလားမမ” “အင်းကောင်းတယ် ဘယ်လိုကြီးမှန်းမသိဘူး၊ လူကိုလေထဲရောက်သွားသလို၊ ချောက်ထဲပြုတ်ကျသလိုကြီးကွာ” “မမ မရတော့ဘူးမောင်ရယ် လုပ်တော့ကွာ” “ဘာလုပ်ရမှာလည်းမမရ” “မောင်နော်၊ မညစ်နဲ့ကွာ” “မညစ်ပါဘူးမမရာ၊ ဘာလုပ်ရမှာလည်းပြောလေ၊ မမခိုင်းတာမောင်အကုန်လုပ်မှာပေါ့” “တော်တော်ကြားချင်နေလားမောင်၊ မောင့်ညီလေးနဲ -ိုးတော့ကွာ မမ မရတော့ဘူး” “အိုကေ မမ” ဇိုးလေးလည်း မမရဲ့ ဖင်အောက်ကို ဖက်လုံးခုလိုက်ပြီးနောက် မမပေါင်ကြားကိုဝင်ကာ ညီလေးနဲ့ မမရဲ့ပိပိလေးကို တို့ထိလိုက်ပါသည်။
မမရဲ့ ပိပိလေးထဲကို မသွင်းသေးဘဲ ညီလေးရဲ့ ထိပ်ဖူးနဲ့ စုံဆန် ပွတ်ဆွဲရင် ချစ်ဖူးလေးကို ဆော့ကစားလိုက်တော့ “အားးးး မောင် မကို အသေသတ်နေတာလားမောင်ရာ” ဟုငြီးတွားရင်း ဖင်လေးကိုကော့်ကာ ညီလေးနောက်ကို အငမ်းမရလိုက်လာပါသည်။ “မမ မောင်ထည့်လိုက်တော့မယ်နော်”ဟု ပြောတော့ မမလည်း စကားပြန်တောင်မရ မျက်စိကိုမှိတ်လို့ ခေါင်းကို ငြိမ့်လိုက်ပါသည်။ ညီလေးကိုကိုင်ပြီး တစ်ဖြည်းဖြည်းချင်း ပိပိလေးထဲ ထိုးသွင်းတော့ မမရဲ့လက်နှစ်ဖက်က ဇိုးလေးရဲ့ခါးကိုလာကိုင်ပါသည်။ အဲဒီနောက် ဇိုးလေးလည်း ထိုးသွင်းလိုက်တော့ စိုစွတ်တဲ့အရသာနဲ့ နွေးထွေးတဲ့အရသာကို ခံစားရင်း တောင်ထိပ် အဲဒီကာမတောင်ထိပ်ကို မမကို တစ်ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆွဲခေါ်သွားလိုက်ပါသည်။ ပိပိရဲ့ နူးညံတဲ့ အတွင်းနှုတ်ခမ်းသားလေးမျာကို ပွတ်တိုက်ရင်း “ကောင်းလားမ” “ကောင်းတယ် မောင်ရယ်၊ လုပ် လုပ် နာနာလေးလုပ်မောင်ရာ” “မ လေးဘက်ထောက်ပေးလေ၊ မောင် အားရပါးရ ဆောင့်ချင်နေပြီကွာ” “အင်း ဘယ်လိုနေရမှာလည်း” “လေးဘက်ထောက်ပြီး ဖင်လေးကို အပေါ်ကိုကော့်ထားပြီး ခါးကို အောက်ကိုခွက်ထား” “အင်းအင်းမောင် ဒီလိုလေးလား” မမကပြောလည်းပြော လေးဘက်လည်းထောက်ရင်း ဇိုးလေးကို ရမက်ခိုးတွေဝေနေတဲ့ မျက်လုံးနဲ့ သမင်လည်ပြန်ကြည့်လိုက်ပါသည်။
ဇိုးလေးလည်း အနေအထားကို နည်းနည်းပြင်ပေးပြီး မမရဲ့ဖင်နှစ်လုံးကို ကိုင်ပြီး ညီလေးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း အသွင်းအထုပ်လုပ်ရင်း- “မမကောင်းလား” “ကောင်းတယ်မောင်ရယ် အီးးးးးးအီးးးး” “မမခံနိုင်ရင် မောင်ဆောင့်တော့မယ် မ” “ဆောင့်တော့မောင်၊ မောင့်စိတ်ကြိုက်ဆောင့်တော့ကွာ၊ ဒီမှာတော်တော်ကောင်းနေပြီ” “အားးးးး အားးးး ကောင်းတာမောင်ရယ် အီးးးးး” “ဘွတ် ဘွတ် ဖြောင်းဖြောင်း ဖြောင်း..အီးးးးး အားးးးး…” “ကောင်းလိုက်တာ မမရယ်..မမပိပိလေးက စီးနေတာပဲဆောင့်ရတာ” “မောင်ရေ….အီးးးးအီးးး မမပြီးတော့မယ် အီးးးးအီးးးးဆောင့် ဆောင့်….” ဇိုးလေးလည်း အချက် ၃၀ခန့်ဆိုက်တိုက်ဆောင့်ရင်း တွန့်တွန့်လူးပြီး ပြီးသွားတဲ့မမကို ကြည့်ကာစိတ်မထိန်းနိုင်တော့ပဲ အချစ်ရည်များကို မမရဲ့ညီမလေးကို ပန်းထည့်လိုက်ပါတော့သည်။ မမလည်း ပန်းဝင်လာသော အချစ်ရည်၏ အရသာကို ခံစားရင်း တအီးးးအီးးးအော်ကာ မှိန်းနေတော့သည်။ ဇိုးလေးလည်း ညီလေးကို မချွတ်ပဲ စိမ်ထားရင်း နှစ်ယောက်သား ဝမ်းလျှားမှောက်ချရင်း ပြီးဆုံးသွားသောအရသာကို ခံစားရင်း မမဂုတ်လေးကိုဖွဖွလေး နမ်းလိုက်ရင်း “အရမ်းချစ်တယ်မရယ်” အဲလိုနှစ်ယောက်သားဝမ်းလျားမှောက်ရက်နဲ့မှိန်းနေရင်း ပျော့သွားတဲညီလေးက ပြွတ်ဆိုထွက်လာတဲ့အချိန် နှစ်ဦးလုံးရဲ့အချစ်ရည်တွေ ဟောကနဲထွက်ကျလာတာ အိပ်ရာခင်းကိုအကွက်လိုက်ကြီးရွှဲသွားတော့သည်။
ပြောရဦးမယ် ဇိုးလေးနေခဲ့တဲ့အိမ်က ခေါင်းရင်း တစ်ပြင်လုံးအပြည့် မှန်ကပ်ထားတာ။ အဲဒါကဘာလို့ပြောလည်းဆိုတော့ ခုဆက်မဲ့အခန်းမှာ အရေးပါလို့။ မမလည်း ထွက်ကျလာတဲ့အချစ်ရည်တွေကို တစ်ရှုးနဲ့သုပ်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲဝင်လို့ သန့်ရှင်းရေးလုပ်လိုက်သည်။ ဇိုးလေးလည်း ကုတင်ပေါ်ခဏမှေးပြီး မမပြန်ထွက်လာတော့ ညီလေးကို ရေချိုးခန်းထဲဝင်ပြီးသန့်စင်လိုက်သည်။ ပြန်ထွက်လာတော့ မမဘေးမှာ ဝင်အိပ်ရင်း ဖက်ပြီးတွတ်တီးတွတ်တာ ချစ်စကားလေးတွေပြောနေလိုက်သည်။ “မောင်” “မကိုချစ်လား” “ချစ်တာပေါ့ မရာ” “မ မောင့်ကိုအလိုလိုက်တာ စောသွားပြီးထင်တယ် မောင်ရယ်” “မကိုအထင်သေးနေလား” “အထင်မသေးပါဘူးမရယ်၊ ခုမှ မကိုပိုလို့ချစ်ချစ်လာတယ် မရာ” ဟု ပြောရင်း မမရဲ့ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို အနမ်းရှည်နမ်းရင်းနဲ့ လက်က မမရဲ့ ပြည့်တင်းနေတဲ့ အိုးကလေးကို ညှစ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ မမခန္ဒာကိုယ်တစ်လျှောက်စုံဆန် ပွတ်သပ်ရင်း မမရဲ့ ချိုလုံးလေးကို နယ်ပေးလိုက်သည်။ မမလည်း စိတ်ပြန်လာပြီး ဇိုးလေးရဲ့ ညီလေးကို လာကိုင်လိုက်သည်။ လက်နဲ့ ညီလေးကို ဂွင်းထုပေးရင်း နှစ်ဦးသား လျှာခြင်း ထိုးစစ်ဆင်နေကြပြန်သည်။ “မမ” “မောင့်ညီလေးကို စုပ်ပေးပါ့လား” “အင်း” ဟုပြောရင်း ထထိုင်လို့ ညီးလေးကို ဖမ်းငုံလိုက်သည်။ မမလည်း ညီလေးကို တင်းတင်းစုပ်ရင်း ဂွေးဥလေးများကို လက်နဲ့ကစားပေးနေသည်။
ညီလေးကို စုပ်ရင်း လျှာဖျားလေးနဲ့ ညီလေးနှုတ်ခမ်းကို ယက်ပေးလိုက်တော့ ဇိုးလေးလည်း မမခေါင်းကိုလှမ်းကိုင်လိုက်ပြီး ကျွတ်သပ်ရင်း ဖီးလ်တွေတစ်ရှိန်းထိုးတက်လာတော့သည်။ “မမ နောက်တစ်ခေါက် -ိုးရအောင်မရယ်” “အင်း မောင်” ဟုပြောရင်း ပက်လက်အိပ်လိုက်သည်။ ဇိုးလေးလည်း မမဖင်အောက်ကို ဖက်လုံးလေး ခုပြီး ညီလေးကို မမရဲ့ တွင်းဝလေးနား ခေါ်ဆောင်ကာ ချစ်ဖူးလေးကို ညီးလေးထိပ်နဲ့ ထက်အောင်ပွတ်ဆွဲလိုက်၊ တစ် ဖတ် ဖတ် ရိုက်လိုက်တော့ “မောင့် ထည့်တော့ကွာ” “မ မနေနိုင်တော့ဘူး” ဟုပြောရင်း တစ်ရှီးရှီး စုပ်သပ်နေတော့သည်။ ဇိုးလေးလည်း ညီလေးကို တွင်းဝနားတေ့လို့ ဖြည်းဖြည်းချင်း ထည့်ကာ မမပေါင်ကို ကိုင်ရင်း -ိုးနေတော့သည်။ “မ” “အင်း မောင်” “မောင်နဲ့ -ိုးရတာ ကောင်းလား” “ကောင်းတာပေါ့ မောင်ရယ်” “မောင်တော့ မညီမလေးကို ဆွဲသွားပြီ၊ နေ့တိုင်း -ိုးချင်တယ်မရယ်” “မောင့်အတွက်ဆို မက အမြဲအဆင်သင့်ပါမောင်ရယ်” ဟုပြောရင်း မမက ဖင်ကို စီးချက်ညီညီ ကော့ကော့ပေးကာ “ဆောင့်တော့ မောင်ရယ် မမကောင်းနေပြီ” ရှီးးးးးးး ရှီးးးးး အီးးး အင်းးးးး အင်းးးးးးး ဇိုးလေးလည်း မမခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ပုခုံးပေါ်ထမ်းတင် ပြီး လက်နှစ်ဖက် အိပ်ရာခင်းကိုထောက်ကာ အားနဲ့ဆောင့် -ိုးတော့သည်။ ဘွတ် ဘွတ် ဖြောင်း ဖြောင်း ဖြောင်း အီးးးးး အားးးးး ရှီးးးးးးးးး “မမပုံစံပြောင်းပြီး လုပ်ရအောင်မ” “ဘယ်လိုလုပ်မှာလည်း မောင်” “မတ်တပ် လုပ်ရအောင် မ၊ ခေါင်းရင်းက မှန်ကိုမျက်နာမူပြီး ဘယ်ဘက်ခြေထောက်ကို စားပွဲပေါ်တင်လိုက်” “ပြီးရင် ဖင်ကိုနည်းနည်းကော့ထား” ဟုပြောရင်း ညီလေးကို ဆွဲထုတ်လိုက်တော့သည်။ မမလည်း မတ်တပ်ရပ်လို့ စားပွဲပေါ်ခြေထောက်တစ်ဖက်တင်ကာ ဖင်လေးကိုနောက်ကို ပြစ်လိုက်သည်။
ဇိုးလေးလည်း မမနောက်ကဝင်ပြီး ညီလေးကို ကိုင်လို့ မမရဲ့တွင်းလေးကို ရှာပြီး -ိုးလိုက်သည်။ ဇိုးလေးက မမခါးကို ကိုင်ပြီးနောက်ကနေ ဆောင့်ဆောင့်ပြီး -ိုးရင်း မမလက်နှစ်ဘက်က မှန်နံရံမှာကပ်လို့ လက်မြှောက်ထားရင်း တစ် အီးးအီးးနဲ့ ဖီးလ်တက်နေတော့သည်။ “မ -ိုးလို့ကောင်းလား” “ကောင်းတယ် မောင်ရယ်” “မမ မှန်ထဲကိုကြည့်လိုက်နော်” “အင်းမောင် အားးး ကိုယ်-ိုးတာကို မှန်ထဲမှာပြန်ကြည့်ရတာ တကယ်ဖီးလ်ပဲ မောင်ရယ်” “ဟုတ်တယ် မရာ၊ ကိုယ်-ိုးတာကို တိုက်ရိုက်ပြည့်ကြည့်နေရတာ တော်တော်မိုက်တယ်” “ကောင်းတယ် မောင်ရယ် -ိုး -ိုး နာနာ -ိုး မမပြီးတော့မယ်”ဟု အားပေးသံကြားရတော့ ဇိုးလေးလည်း မမခါးကိုကိုင် ဆုပ်ကိုင်ပြီး အားရပါးရ နောက်ကနေဆောင့်တော့သည်။ မမလည်း မှန်နံရံကိုကပ်လို့ တစ်အားးး အားးးအော်ကာ အချက်၄၀လောက်အရောက်တွင်- “အားးး အားးး မောင် မောင် ပြီးတော့မယ်မောင် အားးး အားး ဆောင့်ပါမောင်ရယ် မပြီးတော့မယ်”ဟု အော်ငြီးရင်း တွန့်လိမ်ကာ ပြီးသွားလေသည်။ ဇိုးလေးလည်း နောက်ကနေ အားနဲ့ဆောင့်ဆောင့် -ိုးရင်း မမပြီးသွားသည်ကို ကြည့်ရင်း ဆက်လက်မထိန်းနိုင်တော့ပဲ အချစ်ရည်များကို မမရဲ့ညီမလေးထဲ ပန်းထဲ့လိုက်တော့သည်။
နှစ်ဦးသား မတ်တတ်ရပ်လျှက်နဲ့ မမခါးကိုဖက်ရင်း ညီလေးကိုမချွတ်သေးပဲ မှိန်းနေလိုက်သည်။ “မမ အရမ်းချစ်တယ် မရယ်၊ မောင်လုပ်ပေးတာကောင်းရဲ့လား” “အီစိမ့်နေတာပဲ မောင်ရယ်” “မလည်း မောင့်ကို အရမ်းချစ်နေပြီကွယ်” “မ မောင့်ညီလေးကိုချွတ်လိုက်တော့မယ်နော်၊ အရည်တွေထွက်လာဦးမယ်” “မ လက်ခံထားလိုက်မယ် မြန်မြန်ချွတ်” မမလည်း ပိပိအောက်က လက်ခံထားလိုက်ရင်း ထွက်ကျလာသော အချစ်ရည်များကို အိပ်ရာခင်းပေါ်မကျအောင် ပိပိကို အုပ်ကိုင်လိုက်ကာ ရေချိုးခန်းသို့ ဆင်းပြေးတော့သည်။ မမလက်ကြားထဲမှ အချစ်ရည်အချို့က အိပ်ယာခင်းပေါ်သို့ ပြုတ်ကျကျန်နေခဲ့သည်။ မမဖြစ်အင်ကိုကြည့်ရင်း ဇိုးလေးလည်း ရေချိုးခန်းထဲသို့လိုက်ဝင်သွားလိုက် သည်။ “မ ပိပိလေးကိုမောင်ဆေးပေးမယ်” “ရပါတယ်မရယ် မကိုချစ်လို့ မောင်ဆေးပေးမယ်နော်” “အင်း မောင်သဘောပါမောင်ရယ်” ဇိုးလေးလည်း မမရဲ့ ညီမလေးကို ရေပန်းယူပြီးရေနဲ့ အရင်ဆေး၊ ပြီးတော့ ဆပ်ပြာကိုလက်ထဲမှာ ရေလောင်းပြီး လက်ထဲမှာ ဆပ်ပြာကိုအမြှုပ်ထအောင် ပွတ်၊ ဆပ်ပြာရတော့ မမရဲ့ ညီမလေးကို လက်နဲ့ပွတ်ပြီးတော့ဆေးပေးလိုက်သည်။
အဖတ်ကြားလေးတွေထဲ လက်ခလယ်ထဲ့ပြီးပွတ်ဆေး၊ တွင်းဝလေးနေရာ၊ ပေါင်ခြံတစ်လျှောက် လက်ထဲက ဆပ်ပြာနဲ့ ပွတ်ဆေးပြီးရေပန်းဖွင့်ပြီး ရေနှင့်ထပ်ဆေးတော့ မမက ဇိုးလေးပါးကို ရွှတ်ကနည်း လာနမ်းရင်း-“အရမ်းချစ်တယ်မောင်ရယ်” “မလည်း မောင့်ညီလေးကို ဆေးပေးမယ်နော် မောင်” “မ စိတ်ကြိုက်သာလုပ်မ၊ သဘောရှိ” မမလည်း ဇိုးလေးရဲ့ ညီလေးကို ဆပ်ပြာနှင့်ဆေးကာ၊ ပေါင်ခြံနှင့်ဖင်ကြားပါမကျန် ဆပ်ပြာနှင့်ပွတ်ပြီး ဆေးပေးရင်း အပေါ်ကိုမော့ကြည့်လိုက်တော့ ဇိုးလေးလည်း မမခေါင်းကို လက်နဲ့ကိုင်လို့- “ချစ်လို့မဝဘူး မရယ်” ဟု ပြောနေတုန်း ဥကလေးကို မမကဆွဲညှစ်လိုက်တော့ ဇိုးလေး ကော့တက်သွားတော့သည်။ နှစ်ဦးသားရေဆေးပြီး ကုတင်ပေါ်ပြန်လာကာ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက်ဖက်လို့ မှိန်းနေလိုက်သည်။ စာဖတ်သူတွေပျင်းသွားမှာ စိုးလို့ နောက်တစ်ခေါက်ဆွဲတာတော့ မရေးတော့ပါဘူး။ နောက်တစ်ကြောင်း ဆွဲပြီးမှိန်းနေတုန်း အခန်းဖေါ်သယ်ရင်းစီက မက်စေ့ချ် လာလို့ ကြည့်လိုက်တော့ ဘယ်မှာလည်း၊ ငါအောက်မှာ ဘီယာသောက်နေတယ်၊ လာခဲ့တဲ့။ ဇိုးလေးသိလိုက်ပြီ ဒီကောင်ပြန်လာချင်နေပြီ။ အဲဒါနဲ့ဇိုးလေးတို့လည်း သန့်ရှင်းလေးဘာလေးလုပ်၊ ပြီးတော့ မမက အိပ်ယာခင်းတွေ ပြန်ဖြန့်၊ ဇိုးလေးက အခန်းကို ရေမွှေးဖြန်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ဇိုးလေး တံခါးကို အသာလေးဖွင့် အပြင်မှာ ဘယ်သူရှိလည်းကြည့် ဧည့်ခန်းမှာ ဘယ်သူမှ မရှိတော့ မမကို ခေါ်ပြီး တံခါးဖွင့်ကာ အပြင်ကိုလစ်ရတော့သည်။
အဲဒါနဲ့ အိမ်ကထွက်ပြီး လမ်းမှာ ဘော်ဒါ ဘော်ဒဂျွတ်ကိုကြည့်ရသေးတယ်။ သူနဲ့များထိပ်တိုက်တိုးနေမလားလို့။ မာန်တက်ပြီး ဆမာန်ခုတ်နေတာနဲ့ဗိုက်ဆာခုမှတော်တော်ဆိုးလာတယ်။ အဲဒါနဲ့မမကိုမေးတော့- “မမရေ မောင်တော့ခုမှ ဗိုက်တော်တော်ဆာလာတယ်” “မမကို အားဖြည့်ပေးရတာနဲ့ အားတွေလည်းကုန်သွားပြီထင်တယ် ပြန်ဖြည့်ရဦးမရယ်” “မောင်နော်၊ လမ်းကြီးမှာ ဘာတွေလျှောက်ပြောနေမှန်းမသိဘူး” ပြောကာ ဇိုးလေးကို ဆွဲဆိတ်ပါသည်။ ဇိုးလေးလည်း နာချင်ယောင်ဆောင်ကာ “အားးးး” ဟုအော်တော့ မမက “ဘွာတေး ဘွာတေး” ဟုပြောကာ ဆိတ်လိုက်သောနေရာကို လာနမ်းပါသည်။ “သိပ်ချစ်ဖို့ကောင်းတဲ့မမ” ဟုဇိုးလေးက ပြောရင်း မမပါးကိုနမ်းလိုက်သည်။ အဲလိုနဲ့လမ်းလျှောက်လာရင်း ညစာတခုခုစားဘို့ကို နှစ်ယောက်တိုင်ပင်နေတုန်း မမ ယောင်းမက ဖုန်းဆက်တယ် ညစာ စားဖို့စောင့်နေတယ်တဲ့ ဘယ်မှာလည်းတဲ့၊ အဲဒါနဲ့ဇိုးလေးတို့လည်း အပြင်မှာ မစားတော့ပဲ ယောက်ဖအိမ်မှာပဲ မမနဲ့အတူ ထမင်းလိုက်စားလိုက်တယ်။ အဲလိုနဲ့ဇိုးလေးလည်း ယောက်ဖအိမ်ရောက်တော့ တော်သေးတယ် ယောက်ဖအလုပ်က ပြန်မရောက်သေးဘူး။ တူမလေးနဲ့ ဆော့၊ ပြီးတော့ မမယောင်းမနဲ့စကားပြောပြီး မမခူးပေးတဲ့ ထမင်းကို မမနဲ့တူတူစားရတာ စားလို့ကောင်းမှကောင်းပဲဗျာ။ ဇိုးလေး ထမင်းကိုမြန်မြန်တော့စားလိုက်တယ် ယောက်ဖပြန်လာရင် ယောက်ဖရဲ့ မျက်ထောင့်နီကြီးကိုကြောက်လို့။ ထမင်းစားပြီး အာလ္လပ သာလ္လပလေး မမယောင်းမနဲ့ပြောပြီး အိမ်ပြန်ပြေးခဲ့တယ်။
ကိုယ့်စိတ်ကိုမလုံလို့။ ညီမနဲ့လည်းတူတူနေပြီး ယောက်ဖ အိမ်မှာ ထမင်းသွားစားရတာ ဘယ်လောက် စိတ်မလုံလည်းဗျာ။ အဲဒါတောင် ကံက ဆိုးချင်တော့ လမ်းမှာ ယောက်ဖနဲ့တိုးသေးတယ်။ မချိသွားဖြဲရီပြရင်း နှုတ်ဆက်ပြီး လစ်လာခဲ့ရတယ်။ နောက်နေ့ အလုပ်ဆင်းတော့ မမကလာကြိုတယ်။ အဲဒါနဲ့ ဇိုးလေး မမကိုခေါ်ပြီး ဂျူယောင်း ပွိုင့်မောလ် ကိုခေါ်လာပြီး ရေကူးဝတ်စုံ ဝယ်ပေးလိုက်တယ်။ ဇိုးလေးလည်း ရေကူးဘောင်းဘီတစ်ထည်ဝယ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ မမကို “လာမည့် ဆန်းဒေး ဆန်တိုဇာကျွန်းကို သွားမယ်၊ အိမ်ကိုကြိုပြောထား” ဆိုတော့ မမက “အင်း”တဲ့။အဲလိုနဲ့ ဇိုးလေးမျှော်နေတဲ့ ဆန်းဒေးကိုရောက်လာပြီပေါ့ဗျာ။ မနက် ၇နာရီခွဲလောက် အိပ်ရာက ထပြီး မမကို ဖုန်းခေါ်ပြီးနိုးလိုက်တယ်။ “မ ထတော့ ၇နာရီခွဲပြီ၊ ရေမိုးချိုးပြီးထွက်လာခဲ့တော့ မောင် အမ်အာတီက စောင့်နေမယ်။” “အင်း အင်း မောင် မထပြီ၊ အာဘွားမောင် ခဏနေရင်တွေ့မယ်” အဲလိုနဲ့ဇိုးလေးလည်း ပြင်ဆင်စရာရှိတာတွေပြင်ဆင်၊ ကျောပိုးအိတ်ထဲရေကူးဘောင်းဘီရယ် မမရဲ့ ရေကူးဝတ်စုံရယ်ထည့်ပြီး အိမ်ကထွက်လာခဲ့ပြီး မမကို အမ်အာတီမှာစောင့်နေလိုက်တယ်။ အမ်အာတီရောက်တော့ ဇိုးလေးရောက်နေပြီဆိုတဲ့အကြောင်း မမကိုမက်စေ့ပို့။ ပြီးတော့ ဆေးလိပ်လေးသောက်ရင်းစောင့်နေလိုက်တယ်။ မကြာပါဘူး ဆေးလိပ်လည်းကုန်ရော မမလည်းအမ်အာတီကိုရောက်လာတယ်။
“မောင် ဘယ်နားမှာစောင့်နေလည်း” ” မ မောင် ဂုန်းကျော်တံတားအောက်မှာစောင့်နေတယ် အဲကိုလာခဲ့” “အိုကေ မောင် မလာပြီ” ခဏကြာတော့ မရောက်လာပြီး ဇိုးလေးပါးကို ထိုးပေးလိုက်တော့ ရွှတ်ကနည်းနေအောင်နမ်းပြီး ဂုန်းကျော်တံတားကနေ တက်လာပြီး အမ်အာတီစီးဖို့ ကတ်နဲ့ စကန်လုပ်ပြီးတော့ အပေါ်ကိုတက်ပြီး ရထားစောင့်နေလိုက်သည်။ ရထားကမလာသေး လူကလောနေပြီ။ မမပါးကို တစ်ရွှတ်ရွှတ်နမ်းရင်း အလွမ်းသည်ရင်းနဲ့ ရထားလာတော့ ရထားပေါ်တက်ခဲ့လိုက်တယ်။အဲ့လိုနဲ့…ရထားကို ဟိုလိုင်းပြောင်းစီးလိုက် ဒီလိုင်းပြောင်းစီးလိုက်လုပ်ရင် နောက်ဆုံးပိတ်တော့ ဆန်တိုဆာ ကျွန်းကို ရောက်ခဲ့ပြီပေါ့ဗျာ…ကျွန်းကိုရောက်ရောက်ချင်း ကြိုးတံတားရှိတဲ့ဘက်ကို ဘက်ကီသေးသေးတွေနဲ့ သွားလိုက်တယ်… ပါလာတဲ့ အထုပ်အပိုးတွေချ၊ ရေကူးဝတ်စုံကို အများသုံး ရေချိုးခန်းမှာသွားလဲ။ ပြီးတာနဲ့ နှစ်ယောက်သား ပင်လယ်ရေကူးပေါ့ဗျာ…အဲ့မှာပြောစရာရှိတာက…နည်းနည်းကြွားဦးမယ်..ကျွန်းမကြီးနဲ့ ကျွန်းသေးလေးကို ဆက်သွယ်ထားတဲ့ ကြိုးတံတား.. အဲ့နေရာက ပင်လယ်ရေချိုးလို့ အရမ်းကောင်းတယ်ဗျ…လှိုင်း အရမ်းလည်းမထဘူး…ရေငြိမ်တယ်ပေါ့ဗျာ…ကျွန်းကလေးဘက်ကို မျက်နာမူရင် ညာဘက်ခြမ်းမှာ မှတ်မှတ်ရရ အဲ့မှာ လူရှင်းလို့ဗျာ..ဇိုးတို့သွားတဲ့အချိန်လည်းစောတာကိုဗျ…မနက် ၁၀နာရီလောက်ပဲရှိဦးမယ်။
အဲ့အချိန်က ကျွန်းမှာရေလာကူးပြီးရေဆော့တဲ့လူ နည်းနည်းပါးတယ်ဗျ…အများအားဖြင့်ကနေ့လည်ပိုင်း နဲ့ ညနေပိုင်းမှ လာကြတာများတာကိုး… “လာမမ ရေကူးကြမယ်” ” အင်း မောင်..မက ရေမကူးတတ်ဘူးနော်” “မောင် သင်ပေးမှာပေါ့မရ ” နှစ်ယောက်သားရေကူးတယ်ဆိုတာထက် ရေဆော့ရတာပေါ့ဗျာ…သူက ရေမှမကူးတတ်တာကိုး..သူ့ကိုရေကူးနည်းလေး နည်းနည်းသင်လိုက် ကိုယ်က ကျွန်းနှစ်ဖက်ကို ဟိုဘက်ဒီဘက်ကူးလိုက်။ ” မမ ပင်လယ်ရေဆော့ရတာပျော်လား” ” ပျော်တာပေါ့မောင်ရ..” ” လာမောင် ရေကူးသင်ပေးမယ်” ” အင်း မောင်” ” မောင်က မဗိုက်ကနေထိန်းပေးထားမယ် လက်တစ်ဖက်ချင်းခတ်၊ ခြေထောက်ကိုလည်း တစ်ဖက်ချင်းယက်” ” အင်းမောင်” မမကို ရေကူးသင်ပေးရင်း ဗိုက်ကလေးကိုအောက်ကကိုင်ပြီးထိန်းပေး.. သူရေမမွန်းအောင် တစ်ဖက်ကကျောကို ကိုင်ပြီးထိန်းထား..သူကတော့ မကူးတတ် ကူးတတ် ကူးပေါ့..
လူရှင်းတော့ လွတ်လွတ်လပ်ရေဆော့ရင်းနဲ့ မမ ဖင်လေးတွေကိုင်လိုက်၊ အောက်ကလက် ဗိုက်ကို လွှတ်ပြီး အဖုတ်လေးကို လှမ်းပွတ်လိုက်နဲ့တော်တော်ကြာရေကူးပြီးတော့ သူလည်းမောလာတုန်း.. ” မောင် မမောတယ်” ” လာမ..မောင့်ကိုခွပြီးဖက်ထားရေမမွှန်းအောင်..ပြီးတော့အမောဖြေ” ” အင်း” ” မောင် လူတွေနဲ့ လျှောက်မနိုက်နဲ့ကွာ ရှက်စရာကြီး” ” အာ..မကလည်း လူတွေနဲ့ နည်းနည်းဝေးတယ် မမြင်ရပါဘူး ရေထဲမှာကို” ” မောင်….” ” အင်း ” ” အရမ်းချစ်တယ်…ပြွတ်စ်…..” ” မ..မောင်ညီလေးနိုးနေပြီ..မညီမလေးရော နိုးပြီလား.. ” ” နိုးပြီပေါ့မောင်ရဲ့…မောင်ပဲလိုက်စွနေတာကို” ” အင်း လုပ်ချင်တယ်မရယ်..တော်တော်တင်းလာပြီ ” ” အာ..မလုပ်ပါနဲ့မောင်ရယ် လူမြင်ကွင်းကြီး…” “မ ကြောက်တယ် ” ” ကြောက်နဲ့မ…ရေအောက်မှ ဘယ်သူမှ မမြင်ရဘူးလေ..လူလည်း ရှင်းတယ် နော်..” နောက်ဆုံးတော့ သူလည်း ဇိုးကို အလိုလိုက်ရှာပါတယ်ဗျာ…မမရဲ့ရေကူးဝတ်စုံအောက်နားစလေးကို ဘေးကိုတွန်းပြီးပင်လယ်ရေနဲ့ထိပြီးနှူးနေတဲ့ မမအ-ုတ်လေးကို စွရင်း…. ” မ…မောင်ထည့်လိုက်မယ်နော်” ” အင်း မောင်” ” မ…မောင့်ကို သေချာခွပြီးဖက်ထား” “အင်း ” “မောင့် ညီလေးထည့်တော့မယ်…. ”
” အားး..ကြပ်လိုက်တာမောင်ရယ်…. ” ” အင်း…ကောင်းလားမ…” “သိဘူး…လူတွေလာမယ်..မြန်မြန်လုပ်မောင် ” “အင်းပါမရ…မလာကြသေးပါဘူး ” အဲလိုနဲ့ သူ့ကို ဖက်ထားရင်းရေထဲမှာပဲ ပင်လယ်ရေစိမ်ချိုးရင်းနဲ့ မမအ-ုတ်ကို -ိုးရင်း..ဆောင့်ရင်းနဲ့..စိတ်တော့ အတော်လှုပ်ရှားတာကလား…. လူမြင်ကွင်းမှာ ပေါ်တင်ကြီး..နေ့ခင်းကြောင်တောင် လူတွေလည်း အချိန်မရွေးလာနိုင်တဲ့နေရာ…တစ်ကယ်တမ်းသေချာကြည့်မယ်ဆိုရင် ဇိုးတို့လုပ်နေတာ သိနိုင်တယ်ဗျာ… “မောင်..မ ပြီးတော့မယ်…မြန်မြန်ဆောင့်တော့ ” ” အင်း…မောင်လည်းပြီးတော့မယ်” သူကဘယ်လိုပဲဆောင့်ခိုင်း ဆောင့်ခိုင်း ခါးအောက်ပိုင်းတစ်ခုလုံးက ရေထဲမှာဗျာ..ဘယ်လောက်အရှိန်ယူဆောင့်ဆောင့်..ဆောင့်ရတာအားမရဘူးဗျာ…မစို့မပို့ဆောင့်ပေါ့ ရသလောက်အားနဲ့… “မောင် မပြီးပြီ မောင်ရော ” ” အင်းမ…ပြီးတော့မယ် ” ပြီးခါနီးမှာ သူ့အထဲကနေ ညီလေးကို ဆွဲထုတ် အပြင်ရေထဲမှာပဲ ပန်းထုတ်လိုက်ရတယ်ဗျာ..
ကွန်လည်းမပါလာဘူးလေ…ရေကူးလာတာ ဘယ်ယူလာမိမလည်း…ထုတ်လိုက်ရတဲ့ဖီ်းလ်ကတော့ သိပ်မကြိုက်ပေမဲ့…လူမြင်ကွင်းမှာ ဆိုတော့ တော်တော်ကြိုက်သွားတယ်ဗျအဲမှာပဲ…အဟဲ..လူမြင်မှာစိုးတဲ့ စိုးရိမ်မူ၊ လူတွေရှိနေပါ့လား လူကြားထဲ -ိုးနေရပါ့လားစိုတဲ့ စိတ်လှုပ်ရှားမူ အဲလိုစိတ်လှုပ်ရှားမူ များစွာနဲ့ ဆန်တိုတာ ပင်လယ်ရေထဲလူမြင်ကွင်း ဇိုးတစ်ယောက် ပေါ်တင် -ိုးခဲ့ပါတယ်ဗျာ…. ဒီမမနဲ့ ပတ်သက်တဲ့ စာမျက်နာမှာနောက်ထပ်ရေးစရာတွေကျန်နေသေးမဲ့ ပါဆင်နယ်တွေပါလာတာရယ်… အကုန်ချရေးလိုက်ရင်…တော်ကြာ မမက ဒီကျောင်းထဲမှာရှိနေရင်…ဟဲ့ဇိုးလေး…နင်တော်တော်ရွပါ့လားးးငါ့တို့အကြောင်းဒီမှာ ဒီလိုရေးရလားဆိုပြီး လာရန်ထောင်မှာလည်းစိုးရသေးတယ်ဗျ…အဟဲ… နောက်ဆုံးတော့ မမနဲ့ကျနော် ဖူးစာမပါ ကံမဖက်စွာနဲ့ အကြောင်းတရားပေါင်းများစွာကို ထည့်တွက်ရင်း..ရင်နာနာနဲ့သူ့ကို အဆက်ဖြတ်လိုက်ရတယ်ဗျာ… “အောင်မလေးးးးးးလေးးး…” ” ရင်ဘတ်အောင့်လို့ပါဗျာ….” ပြီးပါပြီ
