ကျမ အိမ့်ချို။ တောင်ဒဂုံမှာနေတယ်။ အသက်၂၈နှစ်၊ အပျိုမဟုတ်ဘူးတစ်ခုလပ်။ ကလေးတော့မရှိဘူး၊ မိသားစုတော့ရှိတယ်။ မောင်နှမလေးယောက်ရှိတယ်။ အကိုတွေက လူဆိုးတွေမို့အိမ်မလာကြဘူး။ အိမ့်ချိုလည်း အကိုတွေကြားနေခဲ့တာ ပျော့စိပျော့ညံ့တော့ မဟုတ်ဘူး။ အပျိုမဟုတ်တော့ဘူးဆိုပေမယ့် အထင်မသေးကြနဲ့။ ရုပ်အခံရှိတယ်။ အသားဖွေးတယ်။ လုံးကြီးပေါက်လှဆိုတာ ကျမလိုပုံမျျိုးပဲ။ မျက်ခုံးကောင်းနှာတံပေါ်တယ်။ နို့ထွားတယ်။ တင်ကြီးက ကောက်ချိတ်နေတာ။ ရှင်တို့မြင်အောင်ပြောရရင် ဇွန်သဉ္ဇာလိုပုံမျိုးပဲ။ လူအိုတွေလည်း သဘောကျသလို လူပျိုတွေလည်း သဘောကြတယ်။ လမ်းသွားရင် ယောက်ျားလေးတွေ အပြောဆုံးက နည်းတဲ့ဖင်ကြီးမဟုတ်ဘူး။ ဖင်ထောင်လိုးခွဲလိုက်ရရင်တော့ ရှယ်ပဲတဲ့။ တစ်ခုလပ်ပေမယ့် လိုးချင်နေသူတွေတစ်ပုံကြီး၊ အင်းလေ အိမ့်ချိုလိုလူမျိုးမှ သဘောမကျရင် အဲလူက အာသဝေါကုန်ပြီးတဲ့လူပဲ။ ဟုတ်တယ်မလား။ ယောကျားဆုံးတော့ စားဝတ်နေရေးအတွက် အလုပ်လုပ်ချင်တယ်။ တစ်ခုတော့ရှိတယ်။ ကျမကတခုလပ်ဆိုတော့ လူတွေက ရိသဲ့သဲ့တော့ အပြောခံရတယ်။ ကျမကလည်း အရင်ကတည်းက ဖော်ဖော်ရွေရွေသမားဆိုတော့ လူတွေနှင့် အဆင်ပြေတယ်။ ကျမအလုပ်ကို ပင်ပင်ပန်းပန်းရှာဖွေရတာ့ မလုပ်ချင်ဘူးလေ။
အဲဒါနှင့် ကျမနှစ်လုံးသုံးလုံးလေး လက်ခွဲရောင်းတယ်။ လဘ်ကောင်းတယ်ရှင်။ ကံကြမ္မာအကျိုးပေးထူး ခြားတယ်။ ကျမဆီက အလျော်ဆိုတာအရမ်း နည်းတယ်။ ပေါက်ရင်လည်း အကွက်သေးတွေချည်းပဲ။ လက်ခွဲဒိုင်ရောင်းရတော့ ကျမမှာ ပြသနာမရှိဘူး၊ ဒိုင်ကြီးတွေက ရှင်းရတယ်။ ကော်မရှင်ခ မျိုးမျိုးမြက်မြက်ရတယ်။ ရဲတွေနှင့်လည်း ရင်းနီးလာတယ်။ အဲရဲတွေက ငွေပေးရင်ရတယ်။ သူတို့ငွေလာယူရင် ကျမကိုအသေအချာကြည့်တယ်။ တဏှာမျက်လုံးတွေနှင့်ပေါ့။ ကျမစီးပွားရေးလုပ်တာ။ ဒီလောက်တော့ ခံရမှာပေါ့လေ။ ဒီလိုနှင့်တနှစ်လောက်ရောင်းရတော့ ငွေတော်တော်လေး စုမိတဲ့အခါ ကျမလောဘတက်လာ တယ်။ ဒိုင်လုပ်ချင်တယ်။ အဲဒါဆိုပိုမြတ်မယ် လေ။ အဲဒိမှာ ကျမ အတွက်အရေးကြီးတာက ချဲဒိုင်ဖြစ်တဲ့အတွက် ရဲနှင့်ပတ်သက်ရမယ်။ ကျမတို့မြို့နယ်က စခန်းမူးအသစ်ရောက်တဲ့အတွက် စနည်းနာရတယ်။ ခုရောက်တဲ့ရဲနာမည်က ကိုရဲနောင်တဲ့။ မိန်းမရှိတယ်။ ကျောင်းဆရာမမို့ ရန်ကုန်မှာ မရှိတာပါ။ သဘောကောင်းတယ်လို့ အသံထွက်တယ်။ ရဲသဘောကောင်းတယ်ဆိုတာ ကျမတို့စေတနာမရှိသလောက်ပါပဲ။ အဲဒါနှင့်ရဲတစ်ယောက်ကို အကူအညီတောင်းပြီး စခန်းမူးနှင့်စားသောက်ဆိုင်မှာ စကားပြောချင်လို့ဆိုပြီး ချိန်းလိုက်တယ်။ ကျမလည်း အလှပြင်ပြီး စားသောက်ဆိုင်မှာ စောင့်လိုက်တယ်။
ကိုရဲနောင်ရောက်လာပြီးတော့ ကျမကို တချက်လမ်းကြည့်ပြီးပြုံးပြတယ်။ သူကတော့ ယူနီဖောင်းဝတ်မလာပဲ ရိုးရိူးအဝတ်အစားနှင့်ပါပဲ။ ရုပ်ရည်သန့်သန့်ပဲ။ ဗိုက်ပု နံကားမဟုတ်ပဲ စမတ်ကျတယ်။ “ကြွပါစခန်းမှူးကြီးရှင့်” “ဟုတ်ကဲ့ပါဗျာ ဒါနှင့်စခန်းမူကြီးလို့မခေါ်ပါနှင့် ကိုရဲနောင်လို့ပဲ ခေါ်ပါဗျာ” “ဟုတ်ကဲ့ရှင့်၊ လေးစားမှု့နှင့်ခေါ်တာပါရှင်” “ကဲဗျာဒီကညီမက ဘာကိစ္စများရှိလို့လဲ” “အေးအေးဆေးဆေးပြောကြတာပေါ့ရှင်” “ဟုတ်ကဲ့ ပါဗျာ” “ကိုရဲနောင်ကြိုက်တာမှာပါ” “သောက်လို့ရလား” “ရတာပေါ့ ကြိုက်တာပြော အဆင်ပြေအောင် လုပ်ပေးမယ်” ကိုရဲနောင်စားစရာ၊ သောက်စရာတွေမှာပြီးတေ ာ့ သောက်ကြတာပေါ့။ အရက်သောက်လာပြီဆိုရင် လူတွေသဘောကောင်းတတ်ကြသလို ပြောရဲဆိုရဲလည်း ရှိလာတယ်။ ကိုရဲနောင်က… “ကဲညီမပြော ဘာကိစ္စလဲ” “ဒီလို..ကိုရဲနောင်၊ ကျမချဲရောင်းချင်တာ” “အခုလည်း ရောင်းနေတာပဲ မဟုတ်လား” “အခုကလက်ခွဲလေ၊ ကျမကိုင်တိုင်လုပ်ချင်တာ” “ကျနော်ဘာကူညီရမလဲ ပြော” “ရိုင်းတယ်လို့မထင်ပါနဲ့ ကိုရဲနောင်၊ ကိုရဲနောင်တို့အတွက် ကျမလိုင်းကြေးလေး ပေးချင်တာပါ”
“အင်း..အခုတလောစီမံချက်တွေများတာ ညီမသိတယ်မလား” “ကျမသိတယ်လေ၊ သူတို့လာမယ်ဆိုရင် ကျမပြောပေါ့၊ ကျမမရောင်းပဲနေမယ်” ‘”အင်း…ကျနော်လည်း အခုမှရာထူးတိုးနဲ့လာတာ ပြသနာမဖြစ်ချင်ဘူးဗျ” “မဖြစ်ရပါဘူး၊ အရင်ကဒိုင်ချုပ်တွေပေးတာထက် မနည်းစေရပါဘူး” “အင်းးးကျနော့်အတွက်ငွေမလိုဘူးဗျ” “ရှင် အဲဒါဆို ကျမဘာလုပ်ပေးရမလဲ” “အင်းဒီလိုဗျ ဒီအလုပ်မျိုးဆိုတာ ကျနော်တစ် ယောက်တည်းမပြီးဗျ ကျနော်ငွေမလိုပေမယ့် အောက်ကလူတွေအတွက် လိုပြန်တယ်။ နောက်လည်း တခြားကျန်သေးတာပေါ့ဗျာ” “ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောပါ ကိုရဲနောင်” “ကျနော့်အတွက်တော့ငွေမလိုဘူ၊ တပည့်တွေ မတိုင်ရအောင်ငွေလိုတယ်ပြောတာ” “အော အဲဒါဆို ကိုရဲနောင်အတွက် ကျမဘာလုပ်ပေးရမလဲ” “”အင်းးးးး” “ပြောပါကိုရဲနောင်လိုတာပြော ကျမစီစဉ်ပေးမယ်” “တကယ်လားဗျ” “တကယ်ပါ” “ညီမစဉ်းစားနှော် ” “ဘာမို့လို့..ကိုရဲနောင်” “ကျနော်ညီမကိုမြင်တော့ ဗျာ။စိတ်ထဲမှာ တမျိုးဖြစ်တယ် မိန်းမကိုသတိရတယ်။ အဲဒါ ညီမနှင့်အတူနေချင်လို့” ဒီယန်မြင်လို့ဒီခြုံကို ထွင်လိုက်တာ။
အိမ့်ချိုဆိုတဲ့ မိန်းမကရင်ကြီးကြီး ဒင်ကြီးကြီးလေ။ အိမ့်ချိုမြင်ကတည်းက လိုးချင်လို့ စားသောက်ဆိုင်မှာ ချိန်းတာလိုက်ခဲ့တာ ပေါ့။ အခုတော့ ကိုလိုချင်တဲ့ဂွင်ရောက်ပြီလေ။ “အမ် ကိုရဲနောင် ကျမကအပျိုမဟုတ်ဘူးနှော်” “သိတယ်..အဲဒါကြောင့်ကျနော်ပြောရဲတာပါ” “အင်း ကျမဘာပြောရမှန်းတောင်မသိသေးဘူး” “ညီမ အိမ့်ချိုရယ် ညီမလည်း ယောက်ကျားဆုံးတော့ တစ်ယောက်တည်းဖြစ်သလို အကိုလည်း အခုတစ်ယောက်တည်းဖြစ်နေတာ။ အခုကိစ္စက နှစ်ဘက်လုံးအဆင်ပြေမယ့်ကိစ္စလေ” “အင်း..ကိုရဲနောင်ကိုသဘောမကျစရာမရှိပေ မယ့် ကျမအဲဒါမျိုး ကိုယ့်ယောက်ျားကလွဲပြီး မလုပ်ဖူးဘူးလေ” “အင်း ဗျာ အိမ့်ချို..အဆင်ပြေမှပါ” အိမ့်ချုတော်တော်စဉ်းစားလိုက်ရတယ်။ လင်မရှိလို့ အလိုးမခံရတာကြာပြီ။ တဏှာကြီးတဲ့ မိန်းမမဟုတ်ပေမယ့် အခုက အဆင်ပြေရင်ငွေအ ရမ်းဝင်မှာပေါ့။ ကျမတွေးရင်းရင်ခုန်လာတယ်။ “ကိုရဲနောင်ဖက်က အဆငိပြေပါ့မလား” “ကျနော့်ဖက်က စိတ်ချ” “ပေါက်ကြားလို့မဖြစ်ဘူးရှင့် ကျမအကိုတွေရှိတယ်” “စိတ်ချ ကျနော်ကပိုကြောက်တယ်” “ဒါဆိုလည်း ဖြစ်တယ်လို့ သဘောထားလိုက်ကြ တာပေါ့” “ဖြစ်တယ်ဆိုရင် ဒီနေ့ပဲလုပ်မယ်ဗျာ၊ ညီမမြင်ကတည်းက အရမ်းတင်းနေပြီ” “အာ ကိုရဲနောင်ကလည်း” “တကယ်ပါဗျာ ။ဒီနေ့ပဲလိုက်ခဲ့ပါ” စားသောက်ပြီးတော့ ကိုရဲနောင်ခေါ်ရာနောက် အိမ့်ချိုလိုက်ခဲ့တယ်။
ကိုရဲနောင်ခေါ်တာက ဟိုတယ်တစ်ခုပဲ။ ကျမ တွေးပြီး ရင်ခုန်လာတယ်။ ကိုယ့်ယောက်ျားက ဆုံးပြီးကတည်းက လိင်ကိစ္စမလုပ်ဖြစ်ဘူး၊ အခုလုပ်ရတော့မယ်ဆိုတော့ တဏှာစိတ်လေးကြွလာတယ်။ မရှိတော့တဲ့ လင်ယောက်ျားကို သစ္စာမရှိတာမဟုတ်ဘူး၊ စီးပွားရေးအတွက် အိမ့်ချိုလုပ်တာလို့ တွေးလိုက်ရင်း ကိုရဲနောင်သဘောကျရင် အားလုံးကအဆင်ပြေပြီမို့ အစွမ်းကုန်ပြုစုဖို့လည်း စဉ်းစားထားတယ်။ အပျိုမဟုတ်တော့ ရှက်စရာတော့ သိပ်မရှိဘူးလေ။ လုပ်ဖူးနေတဲ့ အလုပ်ပဲ။ အင်းပြောသာပြောရတာ အိမ့်ချိုစိတ်တွေ ဖြစ်လာပြီ။ အဖုတ်ထဲတောင်စို ချင်လာပြီ။ “ညီမ အိမ့်ချို” “ရှင် ” “ဘာတွေတွေးနေတာလဲ'” “အင်း အိမ့်ချိုစဉ်းစားတာကအိမ့်ချိုဘဝ ဖွတ်မရ ဓားမလည်းဆုံး ဖြစ်မှာစိုးတယ်” “စိတ်ချ ပါကွာ၊ စိတ်မပူနဲ့ပါနှင့်အိမ့်ချိုရယ်” “ဟုတ်ကဲ့ ပါကိုရဲရယ်” “လာပါ အိမ်ချိုရယ် ကိုရဲတို့အိပ်ရအောင်” အိမ့်ချိုလည်း ဟန်ဆောင်ပြီး ကိုရဲနောင်ဆီ ကဂတိစကားလေးရအောင်သာ တောင်းလိုက်တယ်။ မလုပ်ဖြစ်တာကြာပြီမို အခုလိုလိုးရမယ်ဆိုတော့ စိတ်ကအ ရမ်းဖြစ်နေပြီ။ ကိုရဲနောင်အဝတ်တွေချွတ်နေတယ်။ကိုရဲ နောင်ကို ကြည့်မိတော့ ကိုရဲနောင်လီးကတောင်နေပြီ။
ကိုရဲနောင်လီးလည်း စံချိန်မှီလီးကြီးပါပဲ။ အိမ့်ချိုလည်း အဝတ်အစားတွေချွတ်လိုက်ပြီး ရေချိုးခန်းဝင်ပြီး သန့်ရှင်းရေးလုပ်လိုက်တယ်။ ရေချိုးခန်းက ပြန်ထွက်လာတော့ ကိုရဲနောင်က ကုတင်အောက်ခြေချထိုင်နေရင်း… “လာ အိမ့်ချိုငါ နင့်နို့ကြီးတွေကိုစို့ချင်တယ်” “နို့ပဲလားကိုရဲ” “ဟားးဟား..အကုန်ပဲလုပ်မယ်” အိမ့်ချိုပြောရင်းကိုရဲနောင် ဒူးနှစ်ချောင်းကြား ဝင်ပြီး မတ်တပ်ကလေးရပ်လိုက်တယ်။ ကိုရဲ နောင် အိမ်ချို့ခါးလှမ်းဖက်ပြီး အိမ့်ချိုနို့တွေကို တပြွတ်ပြွတ်စို့လိုက်တယ်။ “ပြွတ် …ပြွတ်..ပြွတ် “အားးအင်းးးဟင်းးး ကိုရဲရယ် ကောင်းလိုက်တာ မစို့မခံရတာလည်း ကြာပြီ အကြာကြီးစို့ပေး'” ညုတုတုလေးပြောပြီး တဟင်းဟင်း ညည်းလိုက်တယ်။ ကိုရဲနောင်က ခါးဖက်ပြီးရာကနေ တင်သား နှစ်ဖက်ကို ဆုပ်နယ်ရင်း နို့တွေကို တပြွတ်ပြွတ်စို့တယ်။ အိမ့်ချိုစိတ်တွေဆူဝေလာပြီ။ အခုလိုအလုပ်မခံရတာ တော်တော်လေးကြာပြီမို့ အဖုတ်ထဲကအရည်တွေ တစိမ့်စိမ့်ထွက်လာပြီး ပေါင်ခြံတလျောက် စီးဆင်းလို့နေတယ်။
“အိမ့်ချို ငါ့လီးစုပ်ပေးပါလား” “အင်းစုပ်ပေးမယ်လေ” ရဲနောင်ထိုင်နေရာက ပက်လက်လှန်ချလိုက်ဧတာ့ လီးကြီးက မိုးပေါ်ထောင်နေတော့တာပဲ။ အိမ့်ချိုလည်း ကုတင်ပေါ်တက်ပြီး ကိုရဲလီးကို မစုပ်ခင်ကိုရဲနို့တွေကိုလျှာဖျားနှင့် ယက်လိုက်သေးတယ်။ ပြီးမှကိုရဲလီးလက်ဖြင့် ဂွင်းတိုက်ကာ လီးဒစ်ကြီးကိုငုံပြီး တပြွတ်ပြွတ်စုပ်လိုက်ရာ အသံတွေထွက်လာတယ်။ “ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်” “အိုး..အားးကောင်းလိုက်တာအိမ့်ချိုရာ” လီးဒစ်ကြီးကိုငုံစုပ်ရင်း အားရလာတယ်။ လီးဒစ်ပတ်လည်ကို လျှာဖျားနှင့် ယက်လိုက်တယ်။ ဒါတွေက လင်ရဖူးတဲ့အိမ့်ချိုအတွက် အသေးအဖွဲ။ လိးဒစ်ကြီးကို အဝင်အထွက်ခပ်ကြမ်းကြမ်း စုပ်လိုက်ဂွေးဥတွေကို ဖွဖွလေးညှစ်လိုက်နှင့် လုပ်လိုက်တယ်။ လီးကအရည်တွေနှင် တံတွေးတွေရောပြီး ပါးစပ်ထဲပြည့်လာလို့ အိမ့်ချိုတဂွပ်ဂွပ်မြိုချလိုက်ပြီး ဂွေးဥတွေပါ တစ်လုံးချင်းငုံပေးတော့ ကိုရဲလီးက မူလထက်ပိုကြီးပိုရှည်လာသေးတယ်။ “ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်” “အားကောင်းလိုက်တာ အိမ့်ချိုရာ ကိုလိုးချင်ပြီ” “လိုးလေ ကိုရဲ” “ဖင်ထောင်ကုန်းပေးစမ်းကွာ အိမ်ချိုဖင်ကြီးကို လိုးခွဲပစ်ချင်တာ” “ရတယ် အဖုတ်ကွဲရင်ကွဲပါစေ၊ အိမ့်ချိုလည်း ဆာလှပြီ” အိမ်ချိုဖင်ထောင်ကုန်းပေးရင်း ပြောလိုက်တော့ ကိုရဲလည်း နောက်ကနေ မတ်တပ်ရပ်ဒူးကွေးပြီး စောက်ဖုတ်ထဲလီးကို နှစ်ထည့်လိုက်တယ်။
“ပြွတ် ဗျိ ဗြစ် ဗျစ် ဗျစ်” “အာ့ အိုး အင်းအင်းးးးဟင်းးးဟင်းး” “ကောင်းလိုက်တာ အီဆိမ့်နေတာပဲအိမ့်ချိုရေ” “ကောင်းရင်လိုးပေးတော့ အိမ့်ချိုအရမ်းဖြစ်နေ ပြီ” “”ပြွတ် ဗျိ ဗြစ် ဗျစ် ဗျစ်ဖန်းးဖန်းးဖန်းး” “အာ့အိုး ကောင်းတယ် အင့်ဟင့်အင့်” “ဇွိ ဗျိ ဗြိ ဗျစ် ဗြိ ဗျစ် ဘွတ်ဖတ် ဖတ်” ” အာ့ အိုးးးကြမ်းပေးစမ်းပါ ကိုရဲ” ကိုရဲတစ်ယောက်အိမ့်ချိုခါးကိုင်ပြီး အိမ်ချိုဖင်လုံးကြီးတွေ လှုပ်နေအောင် တဖျင်းဖျင်းလိုးနေလိုက်တယ်။ ဖင်လုံးကြီးတွေကလည်း အားရစရာမို့ အရမ်းလည်း စိတ်လာနေတယ်။ မိန်းမနဲ့ဝေးငွာပြီး ဒီလိုဂွင်တွေက အများကြီးကြုံကြိုက်ဖူးလို့ ကိုရဲအတွက်ကတော့ မထူးဆန်းဘူး။ ဒါပေမယ့် ဒီလိုအိုးလုံးကြီးမျိုးကို လိုးချင်နေတာ မကြုံသေးလို့။ အခုကြုံရပြီဆိုတော့ အားရပါးရဆွဲပစ်လိုက်တယ်။ ခါးဆွဲလိုးနေချိန်မှာ အိမ်ချိုကလည်း နောက်ပြန်ဆောင့်ပေးတော့ ကိုရဲအတွက်က ဇိမ်ပါပဲ။ ဖင်သားနှစ်ဘက် နှင့်နှင့်ဆုပ်ကိုင်ဖြဲကာ စအီုပေါက်ပါ ဖြဲကြည့်သေးတယ်။ အိမ့်ချိုလည်း မခံရတာကြာပြီမို့ အရမ်းလီးဇိမ်ရှိနေတယ်။ နောက်ပြန်ဆောင့်ပေးရင်း ဖီးတက်လာတဲ့အတွက် စအိုဝတောင် ပွစိပွစိဖြစ်နေတယ်။ ကိုရဲလည်း အိမ့်ချိုဆိုတာ သူ့အတွက်ပလိုင်းထဲက ဖားဖြစ်သွားပြီ။ နောက်အခေါက်တော့ ဖင်ပါချမယ် ရည်မှန်းရင်း အသားကုန်လိုးလိုက်တယ်။
ဒါပေမယ့် ဒီနေ့အတွက်ကတော့ တကြိမ်သာလိုးပြီး နောက်ကျရင် စခန်းရှိအိမ်ခေါ်လိုးဖို့ပါ တွေးထားလိုက်ရင်း… “”ပြွတ် ဗျိ ဗြစ် ဗျစ် ဗျစ်ဖန်းးဖန်းးဖန်းး” “အာ့အိုး ကောင်းတယ် အားရှီးရှီးအင့်ဟင့်အင့်” အလိုးမခံရတာကြာပြီဖြစ်တဲ့အိမ့်ချိုတစ် ယောက်တဏှာစိတ်အရင်းပြင်းပြပြီး ပြီးခါနီး လေအော်ညည်းလေ.. “”ဘွတ် ဗျိ ဗြစ် ဗျစ် ဗျစ်ဘွတ်ဖန်းးဖန်းးဖန်းး” “အာ့အိုး အားရှီးရှီးအင့်ဟင့်အင့်ပြီးတော့မယ် အိမ့်ချိုပြီးတော့မယ်” “ပြွတ် ဗျိ ဗြစ် ဗျစ် ဗျစ်ဘွတ်ဖန်းးဖန်းးဖန်းး” ကိုရဲလည်း အိမ့်ချိုပြီးတော့မယ်ဆိုတော့ ခပ်ကြမ်းကြမ်းပဲ လိုးပေးတယ်။ အခန်းထဲလိုးသံနှင့် အိမ့်ချိုအော်သံတွေဆူညံနေပြီး ကိုရဲမောဟိုက်သံပါ ထွက်လာတယ်။ “”ပြွတ် ဗျိ ဗြစ် ဗျစ် ဗျစ်ဘွတ်ဖန်းးဖန်းးဖန်းး” “အားး ရှီးးရှီးပြီးပြီ အားးးပြီးပြီးအား” အိမ့်ချိုပြီးသွားတော့ ကိုရဲလည်းစိတ်ကိုလျော့ ချကာ သုတ်တွေပန်းထည့်ပြီး… “အားးးးကောင်းလိုက်တာ အိမ့်ချိုရာ အရမ်း ကောင်းတယ်” ပြောရင်းနောက်ထပ်အချက် ငါးဆယ်ခန့် ထပ်လိုးလိုက်ပြီး လီးပျော့သွားမှ ဆွဲထုတ်ကာ အိမ့်ချိုဘေးနားအမောဖြေရင်း.. “ကောင်းလိုက်တာအိမ့်ချိုရယ်၊ ငါစွဲသွားပြီ” “တကယ်လားကိုရဲ” “အင်းနောက်တပတ်ကျ ငါ့အိမ်မှာတညလုံးလိုးမယ်” “အင်း လိုးလေ ကိုရဲ၊ အိမ့်ချိုလည်း ကိုရဲလီးကြိုက်သွားပြီ” “အင်း အိမ့်ချို ငါစခန်းမှာလုပ်စရာရှိလို့ ပြန်ကြရအောင်” “ဟုတ်ကိုရဲ ” ကိုရဲနှင့်အိမ့်ချိုအဝတ်တွေပြန်ဝတ်ပြီး ဟိုတယ်ထဲက ထွက်လာခဲ့ကြတယ်။
အိမ့်ချိုတစ်ယောက် ကိုရဲနောင်ကိုအကြောင်းပြုပြီး ချဲဒိုင်အဖြစ်သို့ ကူပြောင်းလိုက်တော့တယ်။ ရဲစခန်းပေးရတဲ့ လိုင်းကြေးလျော့တယ်။ အန္တရယ်ကင်းကင်းနဲ့ လုပ်နိူင်တယ်လေ။ ရဲစခန်းက ရဲ တွေအတွက် ကိုယ်တိုင်လိုင်းကြေးပေးရတယ်။ အဲဒီအခါ ကိုရဲနောင်က စခန်းထဲက သူ့အိမ်ခေါ်လေ့ရှိတယ်။ ကိုရဲနောင်က ကျေးဇူးရှင်ဖြစ်သွားပြီလေ သူခေါ်ရင် အိမ့်ချို မငြင်းမဆန်ပဲသွားရတာပေါ့။ “မောင်လေးစခန်းမှူးရှိလား” တာဝန်ကျရဲကင်းကိုသွားပြီးမေးလိုက်တယ်။ တာဝန်ကျရဲကလည်း အိမ့်ချိုကိုခြေဆုံးခေါင်းဆုံး ခေါ်တောတစ်ထောင်အားနှင့်ကြည့်ပြီး…. “အမ သူ့အိမ်မှာရှိတယ်ဗျ” “ဟုတ်ကဲ့ရှင့်” အိမ့်ချိုလည်း ကိုရဲနောင်အိမ်ဘက်ကို လှမ်းလာလိုက်တယ်။ “ဟေ့ကောင်ညိုကြီး” “ဘာလဲကွ ဆရာမိုးအောင်” “ခုန..ကအိမ့်ချိုလား” “ဟုတ်တယ်ဗျ” “ဘာမေးတာလဲ ညနက်မှ” “စခန်းမှူးအိမ်တဲ့ဆ” “ဟုတ်လား အေး..ငါတို့စခန်းမှူး ခေါ်ကြိတ်တာလား မသိဘူး” “ဟုတ်တယ်ဖြစ်နိုင်တယ်၊
ဒီအချိန်ကြီးဆိုတော့” “အေးကွာ ငါလည်းဒီဆော်ကြီးကို ဖင်ထောင်လိုးချင်နေ တာ” “အေး မင်းတစ်ယောက်ထဲမှတ်နေလား ။ဟိုကောင် ရဲလေးပါသေးတယ်” “ဟုတယ် ငါသွားချောင်းမယ်” “လီးဘဲကွာ ငါဒီမှာကင်းတာဝန်ကျနေတာ လိုက်လို့မရဘူး” “အေးကျန်ခဲ့ပေါ့ ငါရဲလေးကို ခေါ်လိုက်မယ်” သူငယ်ချင်းသုံးယောက် စခန်းတစ်ခုထဲနေကြတာ။ ရာထူးကွာပေမယ့် ဆိုးဖော်ဆိုးဖက်တွေ။ အားလုံးက လီးကြီးတယ်။ ညိုကြီးနှင့်မိုးအောင်က ဂေါ်လီထည့်ထားကြတာ။ မိန်းမဝါသနာကတော့ မပြောနှင့်အရမ်းကြီး ကြတယ်။ ပြည့်တန်ဆာမှု့များ တက်လာရင်သူတို့ကအမှု့စစ်တယ်။ ပြီးလိုးလွှတ်တယ်။ ပိုက်ဆံလဲတောင်းတယ်။ အမှု့လိုရင် ပြည့်တန်ဆာအိမ်သွားတယ်။ အယောင်ဆောင်ပြီး ဖမ်းတယ်။ လိုးလည်း လိုးရ ပိုက်ဆံလည်းရ။ မိုးအောင်ရဲလေးဆီသွားပြီး… “”ရဲလေး” “ဟေ..မိုးအောင်ဘာလဲကွ” “အိမ်ချိုလေ စခန်းမှူးအိမ်သွားတာ မြင်လိုက်တယ်” “အေးဒီအချိန်ကြီးကြမှ” “အေး ငါးသွားချောင်းမယ်။ မင်းလိုက်မလား” “အေးလိုက်ခဲ့မယ် ။ငါလည်း အဲဒီဆော်ချနေတာကွ” မိုးအောင်ရဲလေးအဖော်ညှိတော့ ရဲလေးဝမ်းသာအားရ လိုက်ခဲ့တယ်။
စခန်းမှူးအိမ်ဖက်ကို ခြေံလုံအောင်လျောက်ပြီး ခိုးကြည့်ဖို့ အပေါက်ရှာလိုက်တယ်။ ဝန်ထမ်းအိမ်ရာက ဟောင်းနေပြီ။ နောက်နှစ်မှ အဆောက်အဦးတွေ အသစ်ဆောက်မှာမို့ အိမ်တွေကသိပ်မလုံဘူး။ မိုးအောင်နဲ့ရဲလေး မီးရောင်မြက်တဲ့အပေါက်တွေ လိုက်ချောင်းတော့ အိမ့်ချိုနှင့်ကိုရဲနောင်အလုပ်စနေပြီ။ ကိုရဲနောင်လီးကို အိမ့်ချို အားရပါးရစုပ်နေပြီ။ ကိုရဲနောင်က ကုတင်ပေါ်ပက်လက်လှန်အိပ်ပြီး အိမ်ချိုကထိုင်ကာ ဂွင်းတိုက်လိုက် လီးစုပ်လိုက် လုပ်နေချိန်၊ ဘယ်လောက်တောင် အားရပါးရပါးရ စုပ်နေသလဲဆိုရင် အခန်းအပြင်က ချောင်းနေတဲ့သူတွေက အကုန်ကြားနေရတယ်။ “ရဲလေး” “ရှူး တိုးတိုး” “အေး အိမ့်ချို ကငထန်ကြီးတွေ့လား လီးစုပ်တာကြည့်စမ်း တပြွတ် ပြွတ်နဲ့ကွာ” “အေး ဟုတ်တယ် ကွ၊ကုန်းပြီးစုပ်တာကွာ ဖင်ကြီးကိုအယ်နေတာပဲ” “အေးကွာ ငါလိုးချင်လာပြီ၊ဒီကောင်မကို” “လီး စခန်းမှူးပစ္စည်းကွာ ” “ဟေ့ကောင် ရဲလေး စခန်းမှူးမရှိရင် ငါတို့ကြံကြမယ်” “အေးလုပ်လိုက်လေ ကြာသလားလို့” “ဟေ့ကောင် အိမ့်ချိုအပေါ်တက်ဆောင့်နေတာကွ” “အေး မိုက်တယ်ကွာ၊ တဖန်းဖန်းမြည်နေသေးတယ်” “သေချာကြည့်နို့ကြီးတွေကလည်းအယ်နေတာ ” “အေးကွာနို့နှစ်လုံးကြားလီးထည့်လိုးလိုက်ရ” “အေးကွာ ဟေ့ကောင်ကြည့်စမ်း မှောက်ချပြီး စခန်းမှူးနှင့်ကစ်ဆွဲနေပါလား” “အေးးဆော်တော်တော်ထန်တယ်” အိမ့်ချိုနှင့်ကိုရဲနောင်မှာ အပြင်ဘက်ကချောင်းနေတာ သတိမထားမိဘဲ တဏှာထနေကြဆဲ။
ကိုရဲနောင်နှင့်လုပ်တိုင်း အိမ့်ချိုမှာ ပြီးတဲ့အရသာခံစားရလို့ အိမ့်ချိုကိုရဲနောင်ကိုစွဲနေပြီ။ အခုအပေါ်က အားရပါးရဆောင့်နေတယ်။ လီးကအဖုတ်ထဲတဇွိ ဇွိ တဗျိ ဗြိ ဝင်နေတာ။ “ဖွတ်ဖတ် ဖတ် ဘွတ်” “အားးအင့်ဟင့် အားးးအင့် အင့် . အင့်” “ဗျိ ဗြိ ဘွတ် ဘွတ် ဖတ် ဖတ်” “အာ့ရှီးရှီးးးရှီးး အိုးးအင့်အင့်” အချက်တရာကျော်လောက်ဆောင့်ပြီး မောလာလို့ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လေးကြိတ်လိုက်တယ်။ “အားးကောင်းလိုက်တာ အိမ့်ချိုရာ၊ မောသွားပြီလား” “အင်း ကိုရဲ” “အဲဒါဆို ကိုရဲ ကိုဖင်ကုန်းပေးကိုရဲလိုးအုံးမယ်” “ဟုတ်ကဲ့ကို ရဲ” “အိမ့်ချိုလည်း ကိုရဲသဘောကျကုန်းလိုက်တယ်” ကိုရဲနောင်အိပ်ရာကလူးလဲထပြီး အိမ့်ချို အဖုတ်ထဲလီးထိုးထည့်တယ်။ “ဘွတ် ဖွတ် ဖတ် ဖတ် ဖွတ် ဖန်းဖန်း” “အာ့ အင့်အင့် အင့် ဟ၊ားးးး အကို ပြည့်ကျပ်နေတယ်ကွာ၊ အရမ်းကောင်းတယ်” “ဗျိ ဗြိ ဇွိ ဇွိ ဗျစ် ဘွတ် ဇွပ် ဖန်းဖန်းးဖန်း” “အာ့ အင့်အင့် အင့် ဟ၊ားးးး ကောင်းတယ် အားဆောင့်ဆောင့်” ရဲနောင်လိုးနေတုန်း အိမ့်ချို နောက်ပြန်ဆောင့်တယ်။ ရဲနောင်အိမ်ချိုဖင်ကြီးဆွဲဖြဲနေတယ်။ ပြီးဖင်ဝကို တံတွေးထွေးထည့်တယ်။ ပြီးတော့… “အိမ့် ချို ငါဖင်လိုးချင်တယ်” “လိုးလေ အကို လိုး အကို့စိတ်တိုင်းကျလုပ်” ရဲနောင်အိမ့်ချိုစောက်ဖုတ်ထဲက လီးထုတ်လိုက်ပြီး ဖင်ထဲထိုးထည့်တယ်။ “ဗျစ် ဗျစ် ဗြိ” လီးကတဆုံးထိဝင်သွားတယ်။
“အားးးဖြေးဖြေး ကိုရဲ အာ့အရမ်းကြပ်နေတာ ဖင်မခံရတာကြာပြီ” “ကိုရဲလည်းဖြေးဖြေးချင်း လိုးလိုက်တယ်” “ဗျစ် ဘွတ်ဖတ် ဘွတ်ဖန်းဖန်းးဖန်း” “အာ့ အအာ့ အင့်အင့် အင့် ဟ၊ားးးး ကောင်းတယ်” အခန်းထဲမှာတော့ အိမ့်ချိုအသံကဆူညံနေပြီ အိန်ချိုစိတ်အရမ်းထနေတာကြောင့် စိတ်မထိန်းတော့ပဲ အားရပါးရစိတ်ရှိသမျှ အော်နေတာ။ “ရဲလေး ဖင်ချတာကွ” “အေးကွာ အားရစရာကြီး” “အေးဒီဆော်ဖင်ခံဖူးနေကြကွ” “အေး ဟုတ်တယ် ကွ” “ငါလည်းအဲဆော်ဖင်လိုးချင်လိုက်တာ” “အေးလိူးရမယ် ငါကြံမယ်ဟေ့ကောင်” ချောင်းကြည့်ပြီး သူငယ်ချက်းနှစ်ယောက်လီးက တအားတောင်းလာတယ်။ ဝင်လိုးချင်ပေမယ့် စခန်းမှူးကို ကြောက်ရလို့သာ။ စခန်းမှူးကလာ်းသူပဲ လိုးတယ်၊၊ အကျလေးဘာလေးမပေးဘူး အိမ့်ချိုနှင့် ကိုရဲနောင်က အသားကုန်လိုးဆော်နေကြပြီး ပတ်ဝန်းကျင်ပါ မေ့နေကြတယ်။ အိမ့်ချိုဖင်ကြီးက လိုးရတာဇိမ်အရမ်းရှိတာကြောင့် ရဲနောင်လည်း အိမ့်ချိုခါးကိုကိုင်ပြီး အသားကုန်ဆောင့်လိုက်တယ်။ အိမ့်ချိုလည်းခေါင်းကို အိပ်ရာပေါ်မှောက်ချပြီး လက်တဖက်နှင့်အစေ့ကို ပွတ်နေလိုက်တယ်။
ဖင်ရောအဖုတ်ပါ ဇိမ်ရှိနေတယ်။ “ဗျစ် ဘွတ်ဖတ် ဘွတ်ဖန်းဖန်းးဖန်း” “အာ့ အအာ့ အင့်အင့် အင့် ဟ၊ားးးးရှီးရှီး” အိမ့်ချိုအရမ်းဖီးရှိနေပြီ ။ပြီးလည်းပြီးချင်နေပြီ။ “ဗျစ် ဘွတ်ဖတ် ဘွတ်ဖန်းဖန်းးဖန်း” “အာ့ အအာ့ အင့်အင့် အားရှီးရှီး အိမ့်ချို ပြီးပြီ ပြီးပြီ'” အိမ့်ချိူဖင်ဝပွစိပွစိလုပ်ကာညှစ်လာတယ်။ ကိုရဲလည်း ဖင်ရဲ့စေးကျပ်ကျပ်အရသာ ကြောင့် မိနစ်နှစ်ဆယ်လောက်သာလိုးနိုင်ပြီး သုတ်ထွက်သွားတယ်။ သုတ်ထွက်တော့ အချက်နှစ်ဆယ်လောက် ထပ်ဆောင့်ပြီး လီးကိုထုတ်လိုက်တော့ အိမ့်ချိုဖင်ထဲက သုတ်အချို့အပြင်ကို စီးထွက်လာတယ်။ ကိုရဲနောင်ရေချိုးခန်းထဲဝင်ကာ လီးကိုဆေးလိုက်တယ်။ မိုးအောင်နှင့် ရဲလေးလည်း စခန်းမှူးရေချိုးခန်းဖက်ထွက်လာလို့ အပြင်ကို အသာအယာထွက်လိုက်တယ်။ ကိုရဲနောင်နှင့် အိမ့်ချိုတို့ခဏနားပြီး နောက်တကြိမ်ပြန်လိုးကြတယ်။ မနက်သုံးနာရီလောက်မှ အိမ့်ချိုကို ပြန်ပို့ပေးလိုက်တယ်။ အိမ့်ချိုလည်း တညလုံးခံခဲ့ရတော့ အိမ်ရောက်တာနှင့်အိပ်ရာ ထဲဝင်ပြီး အိပ်လိုက်တာ နေမြင့်မှနိုးတော့တယ်။ အိမ့်ချိုတစ်ယောက် တော်တော်လေးအဆင် ပြေနေပြီ။ ခြောက်လလောက်ထိဒိုင်ကိုင်လို့ တော်တော်စီးပွားဖြစ်တယ်။ စီမံချက်လာရင် ခဏလေးငြိမ်နေတယ်။ ပြီးပြန်ရောင်းတယ်။ ကိုရဲနောင်ဆီလည်း အပျော်မယားအဖြစ် အသုံးတော်ခံနေလိုက်တယ်။
ကိုရဲနောင်က ကြင်နာပါတယ်။ လိုးရင်သာ အပေါက်စုံလိုးတာ။ အိမ့်ချိုလာပြီဆိုရင်လည်း စားစရာတွေ စီစဉ်ပေးတယ်။ အိမ်ချိုလည်း ကိုရဲနောင်နဲ့နေရတာ ပျော်တယ်။ မယားငယ်လို့ လူတွေထင်အောင် နေပေးတယ်။ အဆင်ပြေတော့ ဝတ်တာစားတာကအစ ပြောင်ပြောင်ရောင်ရောင် ဖြစ်လာတယ်။ အလှ တွေတိုးလာပေါ့။ မနာလိုသူတွေပြောလဲ ဂရုမ စိုက်ဘူး။ အဓိကကိုယ်အဆင်ပြေဖို့ပဲ။ မိုးအောင်၊ ညိုကြီးနှင့် ရဲလေး အံတကြိတ်ကြိတ်နှင့် ကြံစည်နေကြတယ်။ ပိုပြီးလှလာတဲ့အိမ့်ချိုကို အရမ်းလိုးချင်နေကြတယ်။ စခန်းမှူး ရဲနောင်အလစ်ကို ချောင်းနေကြတာ။ သူတို့က အိမ့်ချိုကိုကြံစည်နေတာ လူမသိအောင်နေရတယ်။ မ တော်လို့ ကိုရဲနောင်သိသွားရင် အကြီးအကျယ် ပြသနာတက်လာနိုင်တယ်လေ။ ဒီလိုနှင့် ချဲဖွင့်ဖို့ နီးလာတဲ့တရက်မှာတော့ ကိုရဲနောင် နေပြည်တော်ခရီးထွက်ရတယ်။ ကိုရဲနောင်က မိုးအောင်ကို တာဝန်မှုးအဖြစ်လွှဲခဲ့တယ်။ မိုးအောင်တို့ စိတ်ရှည်ရှည်စောင့်နေတဲ့ရက် ရောက်ပြီ။ နေ့ကကြာသာပတေးနေ့ အချိန်တွက်ပြီး မိုးအောင်တို့နဲ့ ရင်းနီးတဲ့ရပ်ကွက်လူကြီးတွေခေါ်ကာ အိမ့်ချိုတို့အိမ်ကို သွားလိုက်တော့ ချဲစာရွက်ငွေလက်ခံဖြတ် ပိုင်းတို့နဲ့အတူ မိတော့တယ်။
“မအိမ့်ချို ခင်များကိုလောင်းကစားမှုွနဲ့ဖမ်းလိုက်ပြီ” “ဟေ့ မိုးအောင် နင်တို့ဆရာကော” “ခင်များဘာတွေပြောနေတာလဲ” “နင်တို့စခန်းမှူးပြောတာ” “ခင်များစခန်းရောက်မှရှင်းတော့” “ငါ နင့်တို့ဆရာဆီဖုန်းဆက်မယ်” “ကျုပ်တို့အချိန်မရဘူး၊ စီမံချက်နဲ့ဖမ်းတာ။ စခန်းရောက်ရင် စခန်းမှူးဆီ အကြောင်းကြားပေးမယ်” “ဟေ့ကောင်တွေသက်သေခံစာရွက်သိမ်း၊ လက်ထိပ်ခပ်” အိမ့်ချိုတစ်ယောက် အချုပ်ခန်းထဲရောက်ပြီ။ မိုးအောင်က စခန်းမှူးဆီဆက်သလိုလုပ်ရင်း “စခန်းမှူးကိုခေါ်မရဘူး မအိမ့်ချို” “ဟင်” “ခင်များမနက်ဖြန် အင်းစိန်ထောင်သွားရမယ်” “ဟင် နင်တို့ ..နင်တို့” အိမ့်ချိုတစ်ယောက်အသံထွက်မလာတော့ပေ။ ညနေရောက်တော့ စားစရာပေးရင်းက… “မအိမ့်ချို ကျတော်ခင်များအမှု့တွဲတော့ မတင်ရသေးဘူး” “အင်း ကိုမိုးအောင်မတင်ရသေးရရင် တစ်ခုစီစဉ်ပေးပါလား” “ဘာစီစဉ်ပေးရမလဲ မ အိမ့်ချို” “ကျမလွတ်အောင်လုပ်ပေး၊ ပေးရမယ့်ကိစ္စအကုန်တာဝန်ယူတယ်” “မအိမ့်ချို ဒီအထဲရောင်မှငွေပေးထွက်လို့ မရဘူးလေ၊ မအိမ့်ချိုသိပါတယ်” “ကျမ အရမ်းညစ်နေပြီ ၊ဘာလုပ်ရမှန်းမသိဘူး” “အင်းကျနော်ကူညီလို့ရရက်ကူညီပါ့မယ်” မိုးအောင် မအိမ့်ချိုတကိုယ်လုံး စူးစိုက်ကြည့်ပြီးပြော လိုက်တယ်။ ကိုယ်လိုချင်တာရဖို့က စိတ်ဓာတ် စစ်ဆင်ရေး အရင်လုပ်ရမှာပဲ။ ဘာလို့လဲဆို တော့ အိမ့်ချိုက စခန်းမူးမယားငယ်ဆိုပြီး သွေးနထင် ရောက်နေတာလေ။ မာနတွေခဝါချပြီး ကိုယ့်ဂွင်ထဲအရောက် လိုလိုချင်ချင်နဲ့ပေးမယ့် အချိန်ကိုစောင့်ရတာပေါ့။
အိမ့်ချိုတစ်ယောက် စိတ်ဓာတ်အကြီးအကျယ်ကျလာပြီ။ ကိုရဲနောင်ဆီက အဆက်အသွယ်မရ။ စိတ်လည်းတိုလာသလို အားငယ်လာတယ်။ အချုပ်ခန်းထဲ လည်း မနေဖူးတဲ့အတွက် စိတ်အရမ်းညစ်တယ်။ အနံ့အသက်လည်း မကောင်းဘူး။ လူတွေကလည်း ကျွတ်စီကျွတ်စီနှင့်။ အရေးထဲ ပြည့်တန်ဆာမှု့ထင်ပြီးကြည့်နေတဲ့ လူတွေရှိသေးတယ်။ စိတ်ဓာတ်က မြေခလာပြီ။ အခုလောလောဆယ် အားကိုးရသူက မိုးအောင်ပဲရှိတော့ မိုးအောင်ပဲ အကူအညီတောင်းရတော့တယ်။ “ကိုမိုးအောင် ကျမဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ ကျမအင်းစိန်ထောသ်တော့ မသွားချင်ဘူး” “အင်း မအိမ့်ချိုကျနော်တစ်ခုပြောမယ်။ အဆင်ပြေမပြေ ကိုယ့်ဘာသာဆုံးဖြတ်၊ ပေါက်ကြားရင်မနက်ဖြန် အင်းစိန်ပဲ” “ပြောပါ ကိုမိုးအောင်ရယ်ကျမဘာပဲလုပ်ရလုပ်ရ ဒီအထဲကလွတ်ပြီးရော” “ဒီလိုဗျ ကျနော်ကလွှတ်ချင်တယ်၊ဒါပေမယ့်” “ကိုမိုးအောင်ငွေလား ရတယ်” “ငွေမလိုချင်ဘူး” “ရှင်ဘာလိုချင်လဲ” “အင်း မအိမ့်ချို ကိုကျနော်တို့က သဘောကျနေတာ” “အိုး….” “မအိမ့်ချို စဉ်းစားပါ။ ညကိုးနာရီလောက်ဆို အဖြေပေး” “ရှင်…ရှင်ပြောတော့ ကျနော်တို့က ဆိုလို့” “လာဖမ်းတဲ့သူတွေလေ၊ သူတို့ဆီမှာလည်း သက်သေခံတွေရှိနေတယ်” “ရှင် ” “အဲဒါကြောင့်ပါ၊ ကဲကျနော်ပြန်အုံးမယ်၊ ကိုးနာရီလောက်ဆို အဆင်ပြေမပြေ အကြောင်းပြန်” မိုးအောင်ပြောပြီးထွက်ခဲ့တယ်။
အိမ့်ချိူတစ်ယောက် စဉ်းစားရပြီ။ တညအိပ်ပေးရုံနှင့် တနှစ် ခြောက်လအထဲဝင်ရမယ့် အရေးတွေးမိပြီ။ ထောင်ထဲမသွားချင်ဘူး၊ အိမ်မှာမိဘတွေ ဘယ်လိုနေရမလဲ၊ အကိုတွေက အိမ်လာတာမဟုတ်ဘူးလေ။ “အိမ့်ချိူ ..စဉ်းစားး… .စဉ်းစားစမ်း” နောက်ဆုံးတော့ အိမ့်ချိုမထူးဇာတ်ခင်းရပြီ။ ညကိုးနာရီလောက် မိုးအောင်ရောက်လားပြီး ခေါင်းညိတ်ပြတယ်။ အိမ့်ချိုလည်း ခေါင်းပြန်ညိတ်ပြလိုက်တယ်။ သဘောကအဆင်ပြေ တယ်ပေါ့။ ခနကြာတော့… “မအိမ့်ချို အမှု့စစ်မယ် ထွက်ခဲ့” ညိုကြီးအချုပ်ခန်းသော့ဖွင့်ပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ အိမ့်ချိုကိုခေါ်ပြီးစခန်းအပြင်ဘက်ခေါ် လာတယ်။ စခန်းအပြင်မှာ ကားပေါ်မှာ မိုးအောင်နှင့် ရဲလေးကစောင့်နေ တာတွေ့လိုက်ရတယ်။ “မအိမ့်ချိုတက်” “ဟုတ်ကဲ့” အိမ့်ချိုတစ်ယောက် ခြေသုတ်ပုဆိုးမြွေစွယ် ကျိုးလို ငြိမ်ကျသွားပြီ။ မိုးအောင်တို့ စိတ်ဓာတ်စစ်ဆင်ရေးအောက် ဒူးထောက်လိုက်ရပြီလေ။ ကားပေါ်တိတ်ဆိပ်စွာ လိုက်ရင်းသုံးယောက် ကြီးများတောင်ပေါ့။
တွေးရင်းကြောက်လည်း ကြောက်တယ် လန့်လဲလန့်နေပြီ။ တိတ်ဆိပ်မှု့ကို ဖြိုခွဲလိုက်သူကမိုးအောင်… “အိမ့်ချို ခင်များအမှူ့က မပိတ်သေးဘူး၊ အချိန်မရွေး တင်လို့ရတယ်။” “ဟုတ်ကဲ့” “အခုလည်းခင်များကြားလား အမှူ့စစ်ရအောင်လို့ ခေါ်ခဲ့တာ” “ကြားပါတယ်” “ခင်များကျုပ်တို့သုံယောက်နှင့် အဆင်ပြေရင် အမှု့ကွင်းလုံးကျွတ်လွတ်မယ်” “ဟုတ်ကဲ့” “ကျနော်တို့က စိတ်ကြိုက်လုပ်မှာ ခင်များငြင်းဆန်လို့ရတယ်” “မငြင်းဆန်ရဲပါဘူး” “ဟုတ်တယ် ငြင်းဆန်ရင်လည်း ခင်များအင်းစိန်ရောက်မှာပဲ” “ဟုတ်ကဲ့ ” “ကျနော်တို့သုံးယောက်တပြိုင်တည်းလိုးမှာ” “ရှင်..တစ်ယောက်ပြီးမှတစ်ယောက်လုပ်ပါ လားရှင်” “ခင်များငြင်းဆန်တာလား အိမ့်ချို” “မဟုတ်ပါဘူးရှင်” “အဲဒါဆို ခင်များဘာမှမပြောနဲ့၊ ခင်များနဲ့စခန်းမူးလိုးနေတာ ကျုပ်တို့ချောင်းကြည့်လို့ အကုန်သိပြီးပြီ” “ရှင်” “ဟင်းးဟင်း ကျုပ်တို့လည်း လိုးချင်တယ် ခင်များမကျေနပ်ရင် အခုကားပြန်လှည့်မယ်” “မလှည့်ပါနှင့် ရှင့်တို့သဘောပါပဲ လုပ်ပါ” အိမ့်ချိုတစ်ယောက် ပေါက်တဲ့နဖူး မထူးတော့ပါလေ။ သူတို့ခေါ်ရာ နောက်မငြင်းမဆန်ပဲ လိုက်ခဲ့ရပြီပေါ့။ အိမ့်ချို ကို မိုးအောင်ကအိမ်အလွတ်တစ်ခုဆီခေါ်သွားပြီး အထဲကိုရောက်တော့… “အိမ့်ချို ခင်များအခန်းထဲမှာဘာမှစားခဲ့ပုံမရဘူး” “ဘယ်လိုလုပ်စားနိုင်မှာလဲ:” “ဒီမှာစားစရာတွေစီစဉ်ထားတယ်” “ဟုတ်ကဲ့” “ရော့ဒါလေးသောက်” “ကျမအရက်မသောက်ချင်ဘူး” “နည်းနည်းသောက်လိုက်ပါ။
ခင်များသောက်ထားမှ အဆင်ပြေမယ်၊ သုံးယောက်က မိုးအလင်းဆွဲမှာ” “အိမ့်ချိုတွေးမိတာက မခံချင်လည် းခံရတော့မှာ။ မူးနေတော့သိပ်မခံစ ားရဘူးပေါ့” “အင်း ဒါဆိုလည်းနည်းနည်းသောက်မယ်” ဝီစကီနှင့်ဆော်ဒါရောထားတဲ့ခွက်ကို မော့ပြီးသောက်လိုက်တယ်။ လည်ချောင်းထဲ ပူဆင်းသွားပြီး ရှိန်းတိန်းဖိန်းတိန်းဖြစ်လာတယ်။ “စားစရာရှိတာလဲစား အိမ့်ချို” “ဟုတ်ကဲ့” အမှန်ကခေါက်ဆွဲကြော်နှစ်ပွဲကို လေးယောက်စားဖို့ စီစဉ်ထားခဲ့တာ။ အများကြီးစားပြီး ဗိုက်လေးပြီးအိမ့်ချိုအိပ်ငိုက်ပြီး စိတ်မပါဖြစ်နေမှာကြောင့် စီစဉ်ထားခဲ့တယ်။ သုံးယောက်ဝိုင်းလိုးရင် မခံနိုင်မှာစိုးလို့ ကာမစိတ်ကြွစေတဲ့ ဆေးကိုရောပေးခဲ့တာ။ “အိမ့်ချို ရော့ထပ်သောက်ဦး” “ဟုတ်ကဲ့” အိမ့်ချိုနောက်ထပ်တစ်ခွက်ထပ်သောက်လိုက်တယ်။ ခေါင်းထဲရီဝေဖြစ်လာပြီး အာသွက်လျှာသွက် ဖြစ်လာတဲ့အခါ… “အိမ့်ချိုရေချျိုးလိုက်ပါလား၊ အချုပ်ခန်းက ညစ်ပတ်နေတော့ ခင်များစိတ်ရှုပ်နေမှာ၊ စိတ်ထဲလန်းသွားမယ်။” “ဟုတ်ကဲ့ အိမ့်ချိုရေချိုးလိုက်မယ်” အိမ့်ချိုရေ ချိုးခန်းထဲဝင်ပြီး အဝတ်ချွတ်ကာ ရေချိုးလိုက်တယ်။ ခန္ဓာကိုယ်ပွတ်သပ်ချိုးရင်း စိတ်တွေက တမျိုးကြီးဖြစ်လာတယ်။ အိမ့်ချိုတဏှာစိတ် တွေထလာတယ်။ ဘာဖြစ်လို့ဖြစ်မှန်း မသိဘူး။ သွေးသားက တောင်းဆိုနေသလိုပဲ။ အလိုးခံချင်နေပြီလေ။ “အိမ့်ချို နင်ရေချိုးပြီးအဝတ်မဝတ်နဲ့တော့ ငါတို့အဆင်သင့်ဖြစ်နေပြီ” “အင်းပါ” အိမ့်ချိုရေချိုးခန်းထဲကထွက်လာတယ်။
ရဲသုံး ယောက်ကတုံးလုံးကျွတ်ကြီးတွေနဲ့ အပြင်ကစောင့်နေတာ။ လီးကြီးတွေက တရမ်းရမ်း။ အ ကြီးကြီးတွေပြီးတော့ လီးတွေမှာ ဘုထစ်တွေနဲ့။ အိမ့်ချိုကြောက်သွားပေမယ့် ငြင်းဆန်မရတဲ့အ ခြေအနေရောက်နေပြီ။ “လာအိမ့်ချို ဒီမှာတွေ့လား နင့်ကိုကောင်းအောင်လိုးပေး မယ့်လီးတွေ၊ ဟားးးဟားးနင်ဆွေမျျိုးမေ့သွားမယ့်ဂေါ်လီလီးတွေ” “အင်း ရှင်တို့အလှည့်ပဲလေလုပ်ကြပေါ့” “ကဲပါ နင်လည်းကောင်းအောင် ငါတို့နို့စို့ပေးမယ် လာအိပ်လိုက်” အိမ့်ချျိုအိပ်ရာထဲလှဲချပြီးအိပ်လိုက်တယ်။ ရဲလေးနှင့် မိုးအောင်က တလက်တချက်နေပြီးနို့ တွေ တပြွတ်ပြွတ်စို့တယ်။ ညိုကြီးကအိမ့်ချို ပေါင်ဖြဲကားပြီး အစေ့ကိုပွတ်ချေတော့တယ်။ အိမ့်ချိုစိတ်တွေနို့စို့ခံရလေဆူဝေလေ။ ဆေးစွမ်းကပြနေပြီ။ မညည်းချင်ပေမယ့် ညည်းရပြီ။ “ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်” “အားး အင့်ဟင့်အင့်” ညိုကြီးလက်ကြမ်းကြီးတွေနဲ့အစေ့ကိုပွတ်တော့ အိမ့်ချိုမှာ တဏှာမီး တောက် အရမ်းတောက်လာတော့တယ်။ သုံးယောက်တပြိုင်နက် လုပ်ရတဲ့အရသာက ထူးခြားလွန်းတာလဲပါတယ်။ “ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်” “အာ့ အင်းဟင်းးးဟင်းးး” စိတ်တွေထလိုက်တာထိမ်းမနိုင်သိမ်းမနိုင်ပဲ။ အော်ညည်းနေမိတယ်။
မိုးအောင်တို့အချင်းချင်း အချက်ပြလိုက်ပြီး .. “အိမ့်ချိုငါတို့အလှည့်ရောက်ပြီ” “ဟုတ် ကဲ့ ” “ကဲလာ..တစ်ယောက်ချင်းစုပ်” သူတို့သုံးယောက်အိမ့်ချိုရှေ့ ဒူးထောက်ထိုင်ချကာ မိုးအောင်လီးစစုပ်တယ်။ လီးကြီးက ကြီးမားလွန်းလို့ ပါးစပ်ထဲမဆန့်မပြဲ ထည့်စုပ်ရတာ အာညောင်းပေမယ့် တဏှာစိတ်ထနေတဲ့အတွက် စုပ်ရတာအရသာကောင်းနေတယ်။ လီးဒစ်ကြီးကို လျှာနှင့်ယက်ပေးပြီးဂွေးဥလေးကိုအသာအ ယာညှစ်ပေးပြီး စုပ်ပေးလိုက်တယ်။ မိုးအောင်လီးအကြောတပျိုင်ပျျိင်းး ထပြီးမွေဟောက်တစ်ကောင်ပမာ ခေါင်းတရမ်းဖြစ်နေတော့တယ်။ “ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်” “အားး…..ဟားးးဟားးးရှယ်ပဲကွာ ဟေ့ကောင်တွေ အရမ်းကောင်းတယ်ကွာ” “လုပ်ပါ ဒီပွဲမှာမင်းကဆရာပဲ ၊မင်းကို ဦးစားပေးတယ်” “အေးပါကွာ.မင်းတို့ကျေးဇူးငါလီးတောင်မမေ့ဘူး” “ဟားးဟားးးးဟားး'” “ကဲအိမ့်ချို ငါ နင့်ကိုဖင်ထောင်လိုးမယ်” “အင်းလိုးလေ ရတယ်” အိမ့်ချိုဖင်ဘူးတောင်းထောင်ပေးလိုက်တယ်။ မိုအောင်က… “ဟေ့ကောင်တွေ တွေ့လားဒီဖင်ကြီးကို ဒီလိုလိုးချင်နေတာ အခုတော့ အားရပါးရတွယ်ရပြီ” မိုးအောင် လီးကြီးကိုင်ပြီး အိန့်ချိုအဖုတ်ကိုတေ့ပြီး လိုးလိုက်တော့…. “ပြွတ် ဗျစ် ဗျစ် ဘွတ်” “အာ့ လားး အိုးး” စောက်ရည်တွေစိုရွှဲနေတဲ့အဖုတ်ထဲလီးက ပြည့်ကျပ်နေပြီး ဂေါ်လီကဖုတ်အတွင်းနံရံကို ပွတ်ဆွဲသွားတော့ အိမ့်ချိုမှာ ကြက်သီးမွှေးညင်းထပြီး အော်လိုက်မိတယ်လေ။
“ဗျစ် ဗျစ် ဘွတ် ဖွတ် ဖွတ်” “အာ့အင်းးအားးအမလေး” “ဗျစ် ဗျစ် ဘွတ် ဖွတ် ဖွတ်ဖန်းဖန်းဖန်း” “အာ့..အိုး..အင့် ဟင်းဟင့် အိုးရှီးရှီး” စောက်ဖုတ်က စောက်ဖုတ်အလုပ်လုပ်နေပြီ။ ဝင်လာတဲ့လီးကြီးကို ညှစ်ပေးပြီးအရည်တွေ ထွက်လာတယ်။ အရမ်းလည်းကောင်းတယ်။ အိမ့်ချိုဖီလ်းအပြည့်အဝရလို့ အော်နေတာကို ညိုကြီးနှင့်ရဲလေးကြည့်ရင်း လီးကအရမ်း တောင်လာတာကြောင့် ဂွင်းထုနေကြတယ်။ မိုးအောင်လိုးနေချိန်အတွင်း ရဲလေးစောင့်မနေနိုင်တော့ဘူး။ စိတ်တအားထန်လာတာကြောင့် အိမ်ချိုရှေ့သွားပြီး “အိမ့်ချို ငါ့လီးစုပ်တော့ဟာ” အိမ့်ချိုမငြင်းမဆန်ပဲရဲလေးလီးကိုစုပ်ပေး လိုက်တယ်။ နောက်ကခါးကိုင်ပြီး ဆောင့်နေတော့ လီးကပါးစပ်ထဲကိုအဝင်များလာတယ်။ လည်ချောင်းအထိရောက်လို့.. “အွတ် အော့ အားးအွတ်အီးးး” “မရဘူး ရဲလေးးမရဘူး” ရဲလေးလည်းလီးအသေအချာမခံရမှု့ကြောင့် စိတ်ကတိုလာတယ်။ “ဟေ့ကောင် မပြီးသေးဘူးလား ” “လီး ပဲ အခုမှလိုးကောင်းတုန်း” “ငါအရမ်းတင်းနေပြီ ငါလည်းလိုးမယ်” “အဲဒါဆို မင်းအိပ်လိုက်လေ” “အေးး ငါအိပ်မယ် အိမ့်ချိုအပေါ်ကတက်” ရဲလေးအိပ်ရာပေါ်လှဲချလိုက်ပြီး အိမ့်ချိုကိုပြောတော့ မိုးအောင်လိုးနေတာ ကရပ်လိုက်တယ် အိမ့်ချိုလည်း ရဲလေးအပေါ်ကတက်ပြီး ခွကာလီးကိုကိုင်ပြီး အဖုတ်နဲ့တေ့ကာ သွင်းလိုက်တယ်။
လီးအဆုးထိထိုင်ချလိုက်တော့.. “ဗျစ် ဗျစ် ဗြိ ဗြိ ဗျစ်” “အာ့ အားးရှီးးရှီးးး” “အိမ့်ချို ငါနမ်းချင်တယ်ဟာ” အိမ့်ချိုလည်းစိတ်ပါနေတာ မို့ရဲလေးပြောသလို အနမ်းခံဖို့ရှေ့ကုန်းပေးတဲ့အခါ ရဲလေးက ဖက်ပြီးနှုတ်ခမ်းကို စုပ်နမ်းလိုက်တယ်။ “ပြွတ် ပြွတ်” လျှာချင်းတွေ့ပြီးစုပ်နမ်းနေစဉ်မှာ ရပ်နေတဲ့ မိုးအောင်နောက်ကနေပြီး အိမ့်ချို ဖင်ကြီးကိုဖြဲကာ တံတွေးထွေးထည့်တော့ အိမ့်ချိုတွေးပြီး လန့်သွားတယ်။ “အားးးကိုမိုးအောင် တစ်ယောက်ပြီးမှ တစ်ယောက်လုပ်ပါလား” “နင်သောက်စကားမျးပြန်ပြီ အိမ့်ချို နှစ်ပေါက်လုံးအလိုးခံရတာ ဘယ်လောက်ကောင်းလဲ နင်ခံကြည့်” ပြောရင်းနှင့်လီးကိုဖင်ဝထဲတေ့ပြီးထည့်တယ်။ လီးဒစ်ကြီးဝင်လာတော့.. “အားးးး နာလိုက်တာ..မလုပ်ပါနဲ့အကို ” “နင် ကိုရဲနောင်နဲ့ကျ ဖင်လိုးခံတယ်မလား” “သူ့လီးက အကို့လီးလောက်မကြီးဘူး” “မိုးအောင်ရေ ဒီမှာအုန်းဆီပုလင်း” “အေးညိုကြီးပစ်လိုက်” မိုးအောင်လီးမချွတ်ပဲ ညိုကြီးဆီကအုန်းဆီပု လင်းလှမ်းတောင်းလိုက်တယ်။ ညိုကြီးပစ်ပေးတဲ အုန်းဆီပုလင်းကို လှမ်းဖမ်းပြီးအိမ့်ချိုဖင်ဝထဲ လောင်းထည့်ကာ လီးကိုထပ်သွင်းလိုက်တော့ ချောကနဲဝင်သွားတယ်။ “ဗျစ် ဗျိ ဗြိ ဇွိ ဇွိ” “အု အာ့ အင်းဟင်းးဟင်းအင့်” လီးကဖင်ထဲတင်းဆို့ဆို့ကြီးဝင်လာတယ်။
မိုးအောက်လည်း မညှာတာတော့ဘူး၊ လီးက အုန်းဆီကြောင့် ချောချောမောမောဝင်နေပြီလေ။ လီးကြီးနှစ်ချောင်းက အရမ်းကိုထိနေတယ်။ အလွှာလေးတစ်ခုသာခြားတယ်။ အိမ့်ချိုမှာ ဖင်ထဲမှာ အုန်းဆီကြောင့် မနာတော့ဘဲ လီးအဝင်အထွက်ကြောင့် ကောင်းနေတယ်။ အရင်က ဖင်လိုးရင်ကာမဖူးစောက်စေ့ကို ပွတ်ရပေမယ့် အခုကျတော့ စောက်ဖုတ်ထဲမှာ လီးကဝင်နေတယ်။ နှစ်နေရာလုံး ဖီးအပြည့်ရနေတယ်။ အော်ညည်းသံတွေက အဆက်မပြတ်ညည်းနေမိတယ်။ ” ဗျစ် ဗျိ ဗြိ ဇွိ ဇွိ ဖန်းဖန်းးဖန်းး” “အာ့ အားအားးရှီးရှီးး အားအရမ်းကောင်းတယ် အားပြီးတော့မယ် အား” “ဇွပ် ဇွိ ဘွတ်ဗျစ် ဗျိ ဗြိဇွိဇွိဖန်းဖန်းးဖန်းး” “အာ့ အားအားးရှီးရှီးးအားးပြီးုပြီအား” လိုးချိန်နာရီဝက်လောက်လိုးပြီးတော့ မိုးအောင်ဖင်လိုးရတာ အရမ်းကောင်းလို့ ပြီးချင်လာတယ်။ “အားရှီးရှီးကောင်းလိုက်တာ အိုးးး” မိုးအောင်အော်ညည်းရင်း သုတ်တွေပန်းထည့်လိုက်တယ်။ “ညိကြီးလိုးမလား” “အေးလိုးမယ်” ညိုကြီးမိုးအောင်နေရာကို တလှည့်ဝင်လာပြန်တယ်။ အိမ့်ချိုမှာ သူပြီးပေမယ့် ညိုကြီးကိုတလှည့်ခံရအုံးမယ်လေ။ မိုးအောင်က အမောဖြေအရက်သောက်ရင်း အိမ့်ချိုတို့လိုးပွဲကြီးကို တစိမ့်စိမ့်ကြည့်နေပြီး လီးကို ပြန်ဆွနေတယ်လေ။
“ဟေ့ ကောင်ညိုကြီး ငါတလှည့်ချမယ်” “ဟာကွာ” “လီးလား အောက်ကချည်းနေရတာ သက်သာတယ်မှတ်လား” “ဟားးးဟားးးး” “အိမ့်ချို ခဏဆင်းအုံး” “အင်း ” အိမ့်ချို ရဲလေးအပေါ်ကနေဆင်းလိုက်တယ်။ “အိမ့်ချို ငါ့လီးစုပ်ပေးဦးလေ” “အေးပါ ညိုကြီး” “ဟေ့ကောင်နောက်မှစုပ်ခိုင်းငါအရှိန်ပျက်တယ်” “ငါလိုးမသားမင်းတို့အလှည့်ချည်းပဲ” “လုပ်ပါကွာဒီမှာတိုးလို့တန်းလန်းကြီး” “အေးပါကွာအေးပါ” ညိုကြီး အိပ်ရာပေါ်လှအိပ်လိုက်တယ်။ အိမ့်ချိုအပေါ်ကခွပြီး လီးကိုင်ကာ အဖုတ်နေ့တေ့ပြီးထိုင်ချလိုက်တယ်။ လီးရည်တွေ စောက်ရည်တွေထွက် နေလို့လီးက ပြွတ်ကနဲ ဝင်သွားတယ်။ အိမ့်ချို ညိုကြီးအပေါ်မှောက်ချမယ် လုပ်တော့.. “အိမ့်ချို အရှိန်သေသွားလို့ပြန်စုပ်ပေးအုံး” ရဲလေးကအိမ့်ချိုမျက်နှာနားလီးကပ်ပေးတယ်။ လီးရည်တွေရော စောက်ရည်တွေပေကျံပြီး ချွဲနေတဲ့လီးကို အိမ့်ချိုစုပပေးရပြန်တယ်။ “ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်” “အားကောင်းလိုက်တာ အိမ့်ချိုရာ” “ငါလိုးမသားကောင်းမနေနဲ့ ငါလည်း အလိုးခံချင်နေပြီ” “ငါလီး မင်ဖင်ငါလိုးရမလား ညိုကြီး” “ဟာဒီမအေလိုးတော့ အိမ့်ချိုကုန်းပေးလိုက်’ အိန့်ချိုကုန်းပေးလိုက်တယ်။ ရဲလေးလီးကြီးကိုက်ပြီး အိမ့်ချိုဖင်ထဲ လိုးထည့်လိုက်တယ်။
‘”ဇွိ ဗျိ ဘူ ဘွတ် ဘွတ် ဘွတ်” ဖင်ထဲကလေအန်သံထွက်လာတယ်။ မိုးအောင်သုတ်ရည်နှင့်အုန်းဆီတွေပါရှိနေလို့ ဖင်လိုးရတာအဆင်ပြေနေတယ်။ “ဘွတ် ဖတ် ဖတ် ဘွတ် ဗျစ် ဗျစ် ဗျစ်” “အာ့ အားးအမလေး အာ့အိုးး” ရဲလေးအားရှိသမျှကျုံးလိုးတော့တယ်။ ကာမဆေးအရှိန်မသေသေးတဲ့ အိမ့်ချိုနောက်တကြိမ် တဏှာစိတ်ပြန်ကြွလာတယ်။ “ဇွပ် ဖတ်ဘွတ် ဖတ် ဖတ် ဘွတ် ဗျစ် ဗျစ် ဗျစ်” “အာ့ အိုးရှီး လိုး…လိုးပေး အားးကောင်းနေပြီ” အိမ့်ချိုစိတ်တွေအရမ်းကြွနေတယ်။ ရဲလေး လည်း အသားကုန်ကျူံးလိုးလိုးပေးတယ်။ ရဲလေး အားကုန်သုံးလိုးတောွညိုကြီးလည်း တော်တော်ကောင်းနေုပြီ။ အိမ့်ချိူတဏှာသံ တွေ ဆူပွက်နေလို့ ဘေးကကြည့်နေတဲ့ မိုးအောင်လီးက ပြန်တောင်လာတယ်။ လီးကိုလုံးဝရေမ ဆေးဘူး။ အရည်တွေခြောက်နေပြီ။ အရက် သောက်ရင်း နောက်တစ်ချီလိုးဖို့တွေးနေပြီး လီးကိုပြန်ဆွနေတယ်။ “ဇွပ် ဖတ်ဘွတ် ဖတ် ဖတ် ဘွတ် ဗျစ် ဗျစ် ဗျစ်” “အာ့ အိုးရှီး လိုး…လိုးပေး အားပြီးတော့မယ်” ဒုတိယအကြိမ် အိမ့်ချိုပြီးတော့မှာမို့ အဖုတ်ရောဖင်ပါ ညှစ်ပြေီ။ ရဲလေးလည်း ညှစ်အားကြောင့် ပြီးချင်သလိုဖြစ်လာတယ်။
နောက်ဆုံးအချိန်မိုး အားကုန်သုံးပြီး လိုးပေးလိုက်တော့တယ်။ “ဇွပ် ဖတ်ဘွတ် ဖတ် ဖတ် ဖန်းးဖန်းးဖန်း” “”အာ့ အိုးရှီး..အားအင့်အင့်ပြီးပြီ ပြီးပြီ အား” အိမ့်ချိုလည်းအပြီး ရဲလေးလည်းသုတ်တွေ ထွက်သွားတော့တယ်။ သုတ်တွေဖင်ထဲပန်းထည့် ပြီး လီးကိုချွတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ မိုးအောင်ဘေးထိုင်ပြီး အမောဖြေအရက်ထပ်သောက်နေတယ်။ အိမ့်ချိုမှာ ဖင်ဝကဟစိဟစိဖြစ်နေလို့ သုတ်တွေ အပြင်ဖက်စီးနေတော့တယ်။ “အိမ့်ချိုဆင်းဟ” “အင်းပါညိုကြီး” အိမ့်ချိုညိုကြီးအပေါ်ကဆင်းလိုက်ပြီး ထထိုင်တော့ ညိုကြီးလည်း အိပ်ရာကထလာကာ အိမ့်ချိုကို… “ငါ့လီးစုပ်ပေးအုံးအိမ့်ချို” အိမ့်ချိုမှာညိုကြီးလီးကို တပြွတ်ပြွတ်စုပ်ပေးမိတယ်။ “ဂွေးဥတွေပါယက်” ညိုကြီးအမိန့်ကြောင့်အိမ့်ချို ဂွေးဥတွေပါ ယက်ပေးရပြန်တယ်။ “ကဲ ရပြီငါလိုးမယ်ကုန်းပေးဦး” အိမ့်ချိုကုန်းပေးတော့ညိုကြီးလည်း အိမ်ချိုဖင်နဲ့အဖုတ်တလှည့်စီလိုးပေးတယ်။ “ဇွပ် ဖတ်ဘွတ် ဖတ် ဖတ် ဘွတ် ဗျစ် ဗျစ် ဗျစ်” “အာ့ အားးအမလေး အာ့အိုးးအား” အိမ့်ချိုဖင်သားဖြဲကာမီးကုန်ယမ်းကုန်လိုးတယ်။ ဖင်တလှည့် စောက်ဖုတ်တလှည့်လိုးတယ်။ ဆယ်မိနစ်လောက် လိုးပြီးညိုကြီးပြီးသွားတယ်။
လီးရည်တွေကိုအဖုတ်ထဲ ပန်းထည့်လိုက်တယ်။ အိမ့်ချိုလည်း နှစ်ကြိမ်ပြီးသွားတော့ လူလည်းနှူးံချိနေပြီ။ အဖုတ်ရော ဖင်ရောကျိမ်းနေပြီ။ ထထိုင်ရင်တောင် အဖုတ်ထဲကအရည်မပြောနှင့် ဖင်ထဲကအရည်တွေပါ စိမ့်ထွက်နေတယ်။ စအိုကြွက်သားက ထိန်းမနိုင်လောက်အောင် ဖြစ်နေပြ။ “အိမ့်ချို မောနေပြီလား” “ရှင်တို့သုံယောက်တောင်လိုးမှတော့ မမောပဲနေမလား” “ရော့အမောပြေသောက်အုံး” အိမ့်ချိုလည်း အနာသက်သာအရှက်သာအောင် တခွက်ယူသောက်လိုက်ပြီးမှိန်းနေစဉ်မှာပဲ မိုး အောင်က.. “အိမ့်ချို ငါ့လီးစုပ်ပေးအုံး” “ခဏနားပါရစေရှင်” “အချိန်မရဘူး အိမ့်ချို” “လုပ်တော့” မိုးအောင်အိမ့်ချိုဖင်ချထားပြီး မဆေးပဲ ထားသောလီးကို အိမ့်ချိုမှာ ပြန်စုပ်ပေးရတယ်။ အရက်သောက်ထားလို့သာ စိတ်ကရဲနေတာ။ မဟုတ်ရင် အိမ့်ချိုအန်ထွက်မိမယ်။ မူလကတည်းက တောင်နေတဲ့လီးမို့လို့သာ ခဏစုပ်ပေးရတယ်။ မိုးအောင်က အိမ့်ချိုကို… “ဘေးတစ်စောင်းလှဲအိပ်လိုက်အိမ့်ချို” အိမ့်ချိုလည်း မိုးအောင်ခိုင်းသလို ကျိုးနွံစွာ လုပ်ပေးရပြန်တယ်။ မိုးအောင်ဒူးထောက်ပြီး ဘေးတစ်စောင်းလိုးပြန်တယ်။ ဒုတိယအကြိမ်မို့လို့ မိုးအောင်နာရီဝက်လောက်လိုးသွားတယ်။ ဖင်ရောအဖုတ်ရောတလှည့်စီ လိုးပေးပြီး သုတ်တွေပန်းထည့်သွားတယ်။
ရဲလေးနှင့် ညိုကြီးလည်း တလှည့်စီလိုး ကြသေးတယ်။ အိမ့်ချိုရပ်တောင် မရပ်နိုင်ဘူး။ သူတို့လိုးပြီးသွားတော့ ခဏနားရတယ်။ အိမ့်ချိုရေချိုးခန်းထဲဝင်ကာ ရေချိုးပြီးအဝတ်လဲကာ အိမ့်ချိုပြန်ထွက်ခဲ့တယ်။ မနက်လေးနာရီလောက် ထွက်ခဲ့ကြတယ်။ ကားပေါ်မှာထိုင်တော့ အဖုတ်နှင့်ဖင်ထဲက အရည်တွေ တစိမ့်စိမ့်ထွက်နေပြီးနေရတာ စိတ်ကျဉ်းကျပ်နေရတယ်။ အိမ်ရောက်ပြီးအိမ့်ချို လှဲအိပ်နေရတယ်။ ညနေမှပြန်နိုးတော့။ ချဲပေါက်တဲ့သူတွေကို အလျော်မပေးနိုင်သေးဘူး၊ နောက်ရက်မှ ပြန်လာထုတ်ဖို့ပြောရတယ်။ နောက်တရက် ကိုရဲနောင်ရောက်မှန်းသိတယ်။ ရဲနောင်လည်း အဆက်အသွယ်မလုပ်ဘူး။ အိမ့်ချိုစိတ်နာနေတယ်။ မိုအောင်တို့သူံးယောက်က ဆိုင်ကယ်စီးပြီး အိမ်ရှေ့ရစ်သီရစ်သီလုပ်လေ ဒေါသထွက်လေ ဖြစ်နေရတယ်။ အိမ်လာပြီး လိုင်းကြေးတောင်းတယ်။ မပေးနိုင်သေးဘူးလို့ ပြောလိုက်တယ်။ သူတို့လူပါးဝတာ စီမံချက်တကယ်မရှိဘဲ လူကိုရအောင်ကြံပြီး လိုးသွားတာမှန်းသိရတော့ ေဒေါသအလိပ်လိုက်ထွက်တယ်။ ဖင်လိုးထားတဲ့ လီးစုပ်ပေးခဲ့ရတာတွေးလေ ရဲတွေကို သတ်ပစ်ချင်လောက်အောင်မုန်း တီးလာတယ်။ ညီမအချုပ်ကျတယ်ကြားလို့ အကိုသုံး ယောက် အိမ်ရောက်လာတဲ့အခါ… “အိမ့်ချို နင်အချုပ်ကျတယ်ဆို” “ဟုတ်တယ်အကို” “ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ” “ဟိုရဲသုံးယောက် လူပါးဝသွားတာ” “နင်ဘယ်လိုလုပ်ပြီး လွတ်လာတာလဲ” “ဒီကောင်တွေ ငွေလည်းတောင်းတယ် လူလည်းယူတယ်” “ဘာ ..လူပါးဝလှချည်လား” “ဟုတ်တယ် အကို” “ဒီကောင်တွေလာအုံးမလား” “ညနေငွေတောင်းလိမ့်မယ့်” “အေးတွေ့ကြသေးတာပေါ့ကွာ” အကိုသုံးယောက်အပြင်ထွက်သွားပြီး တိုင်ပင်နေကြတယ်။ အိမ့်ချိုလည်း အိပ်ရာထဲပြန်ဝင်ကာ လှဲနေလိုက်တယ်။
ညနေရောက်တော့ အိမ့်ရှေ့ဆိုင်ကယ်သံကြား တယ်။ “အိမ့်ချို .အိမ့်ချို” “အေးပြော ထွက်လာခဲ့” “အေး ငါမထနိုင်ဘူး၊ နင်တို့ဝင်လာခဲ့” “အေးဝင်လာပြီ” အိမ်ထဲကို သုံးယောက်ဝင်လာချိန်မှာတော့… “မင်းတို့လားကွ ငါညီမကို လူပါးဝတာ” “ဇွပ်” “အားးး” “ခွပ် ” “အားးး” “ဟေ့ကောင်ထိုးလိုက်တော့” မိုးအောင်အရင်ဗိုက်ထဲ ဓားဝင်သွားတယ်။ ရဲလေး မှောက်သွားတယ်။ ဓားနှင့်လှမ်းထိုးတော့ ချက်ကောင်းမထိလိုက်ဘူး၊ ရေမြောင်း ထဲ လှဲချလိုက်ပြီး သေချင်ယောင်ဆောင်နေ လိုက်တယ်။ နောက်မှာညိုကြီးလည်း ဗိုက်ထဲအနီးကပ်ဓားနှင့်ထိုးခံရပြီး မွှေခံလိုက်ရတယ်။ “ဟေ့ကောင်တွေစမ်းကြည့်လိုက်” “ဖုန်း ဖုန်းဖုန်း'” ရဲလေးနံစောင်းခြေနှင့်ကန်ပြီး သေမသေ စမ်းကြည့်တယ်။ ရဲလေးမအော်ရဲဘူး အော်ရင် ထပ်ပြီးဓားနှင့်ထိုးမှာ ကြောင့်ကြိတ်ခံရတယ်။ “ကိုကြီးသုံးကောင်လုံးသေပြီ” “အေးအဲဒီကောင်တွေဆိုင်ကယ်ယူပြီး လစ်မယ်” ဆိုင်ကယ်နှစ်စီးလုံးမောင်းထွက်သွားမှ ရဲလေး ဆိုက်ကားခေါ်ပြီး ရဲစခန်းလစ်ရတော့တယ်။ ရဲသေတဲ့အမှု့ကြောင့် ရဲနောင်လည်း ပြသနာ တက် ရာထူးချပြီး နယ်ပြောင်းရတယ်။ ရဲလေးလည်း ထောင်ကျတော့တယ်။ အိမ်ချိုလည်း လူပါးဝတတ်လာတယ်ပေါ့ရှင်။……ပြီးပါပြီ။