ကျွန်တော် အမတယောက်က သူတို့မိန်းခလေး သူငယ်ချင်းတွေကြီးပဲ စုပြီး ကျိုက်ထီးရိုးဘုရား သွားကြဖို့ လုပ်တယ်။ အဲ့တုန်းက ကျွန်တော် ၇တန်း အမ က ပထမ နှစ်လား ဒုတိယ နှစ်လားတော့ မမှတ်မိတော့ဘူး။ သွားမယ့် လူတွေက အမနဲ့ သူ့သူငယ်ချင်း မိန်းခလေး ၄ယောက် …. နောက်ထပ် အဲ့အထဲက သီတာ ဆိုတဲ့ အမကြီး တယောက်ရဲ့ ညီမပါတယ် ။ အနားနီးတော့မှ အဲ့အမကြီးရဲ့ ညီမက နေမကောင်းလို့ဆိုပြီး မလိုက်ဖြစ်တော့ဘူး ….ဒါပေမယ့် လက်မှတ်တွေက ဝယ်ပြီးသွားပြီလေ …. တစောင်ပို နေတာပေါ့။ အဲ့မှာ ကျွန်တော် လိုက်ဖို့ အခွင့်ကြုံတာပါပဲ….။ မေမေက အမကို ပိုက်ဆံပေးပြီး ကျွန်တော့ကို အပ်လိုက်တယ် မောင်လေးကိုပါ ခေါ်သွားလိုက်ပေါ့။ လိုက်မယ့် အထဲက အမကြီး ၂ယောက်က ကျွန်တော်နဲ့ တော်တော်ခင်ပါတယ် အိမ်နီးနားချင်း တွေပဲလေ ကရင်မ တွေဆိုတော့ အပြောအဆို ကြမ်းချက်ကတော့ ၉ လောက်ရှိပါတယ်။ သူတို့ဆုံရင် ပြောလိုက်တဲ့ စကားက ၃ပေအထက်ကို မတက်ဘူး ခါးအောက်ပိုင်း တွေကြီးပဲ စကြ နောက်ကြတာ။ ကျွန်တော့ကိုလဲ ခလေးဆိုတော့ လူရာမသွင်းဘူး ထင်တယ်။ နောက် ၂ယောက်က လိုက်တော့မယ် ဆိုတော့မှ ရင်းနှီးမိတာ တယောက်က မဲမဲ၀၀ပုပု စဉ့်ထူထူ သုပ်ထားတဲ့ မြေအိုးလိုပဲ မဲပြောင်နေတယ် …. မျက်နှာလဲ အရမ်းပြောင်တယ်။
နောက်တယောက်က ဒေါင်ကောင်းကောင်း ဖင်ကြီးကြီး အသားဖြူဖြူ ရုပ်ကတော့ ရွက်ကြမ်းရေကျိုပါပဲ စကားပြောရင် ပဲနဲနဲများတယ် ပိုက်ဆံလဲရှိပုံရတယ်။ ရုပ်နဲနဲတည်တယ်။ သွားတာက ရန်ကုန် – ကျိုက်ထီးရိုး ဘုရားဖူးကားနဲ့ သွားတာပါ။ ကားစီးတော့ ၂ယောက်ခုံတွေကို အမနဲ့ စဉ့်အိုးက တဖက် ကရင်မ ၂ယောက်က တဖက် နောက်မှာက ၂ခုံတွဲမှာ ကျွန်တော်နဲ့ မသီတာ ထိုင်တယ်….။ မိန်းမတွေဆိုတော့ ထုံးစံအတိုင်း စားဖို့သောက်ဖို့တွေ တပြုတ်နဲ့ပေါ့ဗျာ………။ နေကြာစိ ဆတ်သားခြောက် အချဉ်ပေါင်းကစပြီး သကြားလုံး မကျီးတော်ဖီထိပါ တပြွတ်ပြွတ် တသွတ်သွတ်နဲ့ တလမ်းလုံး စားသွားကြတယ်။ ခက်တာက မသီတာ သူက ကျွန်တော့ကို မောင်လေး ရော့ ဒါလေးစား ဟိုဟာလေးစား ဆိုပြီး သကြားလုံးလေး ထိုးပေးလိုက် နေကြာစိလေး ခွာကျွေးလိုက် လုပ်နေတယ်လေ……။ တဖြည်းဖြည်း မိုးချုပ်လာတယ် ကားပေါ်က တီဗီမှာပြတဲ့ အခွေလဲ ပိတ်သွားပြီ တီးလုံးသံ ငြိမ့်ငြိမ့်လေးကို တိုးတိုးလေးပဲ ဖွင့်ထားတယ်…… ကားပေါ်က လူတော်တော် များများလဲ အိပ်နေကြပြီ ညမိုးချုပ် လာတာနဲ့အမျှ ကားလမ်းကလဲ မှောင်မဲလို့ အအေးလဲ ပိုလာတယ် ဒီတော့မှ ကျွန်တော် အနွေးထည် ထုတ်ဝတ်တယ်။
ကရင်မ ၂ယောက်ကလဲ အညာစောင်ကြီးနဲ့ ၂ယောက်တွဲ ခြုံထားကြတယ်…. ကျွန်တော့ဘေးက မသီတာကလဲ သူ့စောင်ပါးလေး ထုပ်ပြီး ဘေးမှာ ကွေးကွေးလေး လုပ်နေတယ် ။ နောက်တော့ သူကပြောတယ် ငယ်လေး ချမ်းလား စောင်ခြုံ ထားလေးတဲ့ သူ့ကိုယ်ပေါ်က စောင်တပိုင်း ကျွန်တော့ဆီ လှမ်းခြုံပေးတယ် ကျွန်တော်လဲ တကယ်ချမ်းနေတာနဲ့ မငြင်းပဲ မသီတာ ခြုံပေးတဲ့စောင်ထဲ ခပ်ကွေးကွေး ဝင်နေလိုက်တယ်။ အဲ့မှာ သူက ကျွန်တော့ကို ပါးစပ်ကလဲပြော လက်ကလဲ ခါးကိုလှမ်းဖက် ထားလိုက်တယ် ”ချမ်းတယ်ကွ….” တဲ့ သူက ထွားတော့ သူ့လက်မောင်းကြီးက အိနေတယ် ကျွန်တော့ခါးကို ဖက်ထားတော့ အချမ်းပြေသွားသလိုပဲ ရင်ထဲနွေးသွားတယ်…….နဲနဲ ကတုန်ကရင်ကြီးဖက်ထားတဲ့လက်က ဆွဲထားသလိုဖြစ်နေတော့ ကျွန်တော် တချက်တချက်သူ့ဖက်ကို ယိုင်ယိုင်သွားတယ် ။ ငိုက်နေတာကြောင့်လဲပါပါတယ်…..
စိတ်ထဲက အားလဲနာမိတယ် သူ့ဘက်ကိုမယိုင်အောင် ကြိုးစားပြီးတော့ထိမ်းပေမယ့် မရတော့ဘူး အားနာနာနဲ့ပဲ မှေးခနဲအိပ်ပျော်သွားတယ်…..ခရီးသွားရတာ ပင်ပမ်းတယ်လေ သတိရတော့ မသီတာ ရဲ့ ရင်ခွင်ထဲရောက်နေပြီ….. သူလဲ အိပ်နေတုန်းပဲ ။ နိုးနိုးချင်း ကျွန်တော် ထလိုက်တော့ … သူလဲ နိုးသွားတယ်ထင်တယ် ” ငယ်လေး အိပ်လေ … မောင်နှမတွေပဲ အားမနာနဲ့ ပက်လက်အိပ်မလား ” တဲ့ ” လာ ” ဆိုပြီး သူ မတ်မတ်ထိုင်လိုက်တယ် အထုပ်တထုပ်ကို ပေါင်ပေါ်တင်လိုက်တယ် ” လာ ပေါင်ပေါ်အိပ် ” တဲ့ အထုပ်ကို ခေါင်အုန်းပြီးတော့ ကျွန်တော်လဲ သူ့ပေါင်ပေါ်လှဲအိပ်လိုက်တယ်….သူ့ပေါင်ကြီးတွေက ဆိုဖာကြီးလိုပဲ အိအိကြီး အရမ်းအိပ်လို့ကောင်းတယ် ဒီလိုပဲ ခွေခွေခေါက်ခေါက်လေး ကျွန်တော် နောက်တကြိမ်ထပ်ပြီး အိပ်ပျော်သွားတယ်………. ။
( သေချာတာ အဲ့တုန်းက ဆက် ဆိုတာကို ကျွန်တော်လုံးဝမသိဘူး… အဒေါ်တွေ ထိမ်းကြောင်းမှု့အောက်မှာ ညီမတွေအမတွေနဲ့အတူတူကြီးပြင်းခဲ့ရလို့ထင်တယ် အိမ်မှာအခွေကြည့်ရင် ကစ်ဆင်ဆွဲတဲ့ အခန်းပါနေရင်တောင် ရစ်ကြည့်ရတဲ့ အချိန်လေ အထိအတွေ့ဆိုတာ ကျွန်တော် တကယ်မသိခဲ့ဘူး…. ကျွန်တော် လူဖြစ်နာက်ကျတယ် ) အဲ့နေ့ကရိုက်ထားတဲ့ ဓါတ်ပုံလေးရှိလို့ ဝတ်ထားတာကိုမှတ်မိနေတယ် အက်ဒီဒတ် မိုးကာသားအားကစားဘောင်းဘီအရှည်လေး ခါးရှုံ့ကြိုးနဲ့ ။ ကားပေါ်က အဲကွန်းကအေးအေးနဲ့ ဘယ်လောက်အိပ်ပျော်သွားလဲ မသိဘူး … ဘာမှန်းမသိတဲ့ ခံစားချက်တခုနဲ့ ကျွန်တော်နိုးလာတယ် ။ မသီတာပေါ့ … ကျွန်တော့ ဘောင်းဘီထဲ လက်ရောက်နေတယ်လေ ။ ကျွန်တော့ ညီလေးကို လက်ဝါးလေးနဲ့ မွမွချေလိုက် ဖွဖွပွတ်လိုက်နဲ့ အကြိုက်ဆော့နေတယ် ။
ကြိုးဖြေခံထားရတဲ့ဘောင်းဘီက ပွပွ ဆိုတော့ သူ့လက်က စိတ်ကြိုက်ဆော့လို့ရနေတယ် လွပ်လွပ်လပ်လပ်ပဲ ။အကိုင်ခံရတဲ့ ခံစားမှု့က တမျိုးကြီး ဘာကြီးမှန်းကို မသိတာ …. ခံလို့ကောင်းတာတော့ သေချာတယ် ။ ကောင်းကောင်းနဲ့ ကျွန်တော် ဆက်ငြိမ်နေမိတယ် ။ နောက် အတံလေးကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုပ်လုပ်ပေးတယ် ….. ( အခုအသက်ကြီးမှ ဂွင်းထုတယ်လို့ခေါ်မှန်းသိတာ ) ကျွန်တော် မနေနှိုင်တော့ဘူး စိတ်ထဲကျိတ်ခံနေရတာ ခြေထောက်ချင်းချိတ်ပြီး ဖင်တောင်ရှုံ့နေပြီ…..။ မသီတာကြီး တဖြေးဖြေး ပိုဆိုးလာတယ် ကျွန်တော် နိုးလျှက်နဲ့ ညိမ်နေမှန်းသိလို့ထင်တယ် …..သူက ရဲ တာပေါ့ ။ အားလုံးလဲ အိပ်နေကြတယ် နောက်ပြီး စောင်ချုံထားတော့ ဘေးလူတွေ မတွေ့ရဘူးဆိုတာသေချာတယ်လေ ။ တချိန်လုံးအနှိပ်စက်ခံပြီးတော့မှ ကားက အစာပြေစားဖို့နေရာမှာခဏရပ်တယ်…..။
အောက်ဆင်းဖို့ထတော့ ကျွန်တော် မသီတာရဲ့ မျက်နှာကိုစေ့စေ့မကြည့်ရဲဘူး အရမ်းကိုမျက်နှာပူနေတယ် ။ စားသောက်ရင်း အမ တို့ကမေးတယ် ဘာဖြစ်နေတာလဲတဲ့ … ကျွန်တော် ကားမူးနေတာလို့ ပဲဖြေလိုက်တယ် စကားများများမပြောရဲဘူး ။ နောက်….. စားသောက်ပြီးတော့ ကားပေါ်လူတွေအကုန်ကားပေါ်ပြန်တက်လာတယ် ။ ကားကြီးဆက်ထွက်လာတော့ လူတွေက စစခြင်းတော့ ဆူဆူညံညံပေါ့… မကြာပါဘူး ခဏနေတော့ အရင်လို ပြန်တိတ်ဆိတ်သွားတယ် ။ အဲ့တော့မှ မသီတာ တစခန်းဆက်လာတယ် ……… ကျွန်တော် ရိုးရိုးပဲ ထိုင်နေတာပါ ဒါပေမယ့် သူ့က လက်ချင်းလာကိုင်ပြီး သူ့ပေါင်ပေါ်လက်တင်ပေးတမယ် …… သူ့ စိတ်ထဲ ကျွန်တော့ကိုစိတ်ကြိုက်ဆော့နေတယ်ထင်တာပဲ ။ သူ့ ထမီကို အပေါ်ထိ ဆွဲမပြီး ပေါင်ကြားထဲ လက်ထည့်ပေးတယ်…. ပေါင်ထွားထွားကြီးတွေ ထဲမှာ ပင်တီလေး အရည်တွေရွဲနေတယ် ။ ပထမ ကြောက်တယ်….နောက် ရှက်တယ် တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ကျွန်တော့ကို အရှက်အကြောက်ထက် ထူးဆန်းတဲ့ခံစားမှု့က ဦးဆောင်သွားတော့တယ် ။ သိချင်စိတ်နဲ့ စူးစမ်းချင်တာရော မသိစိတ်ကဖြစ်ပေါ်တဲ့ခံစားမှု့တွေရော ရင်ထဲမှာလုံးထွေးနေတယ် ။ နောက်ဆုံး ဖြစ်ချင်တာဖြစ်ကွာဆို သူ့အထဲ လျှောက်ကိုင်ကြည့်တယ် သူလဲရသလောက် ပေါင်ဖြဲပေးထားတယ် ။
အရည်ပြစ်ချွဲချွဲတွေ သူ့ကြားထဲ ပေပွနေပါလား…… ပင်တီကြားထဲရသလောက် စမ်းကိုင်တယ် ဘေးကလျှိုပြီးလက်ခယ်တခုလုံး မြှုတ်အောင်သွင်းကြည့်တယ် ။ အဲ့စော်ကြီး အရမ်းထန်တာပဲ သူ့အရည်တွေ နဲတာမဟုတ်ဘူး ကျွန်တော့လက်ဝါးတခုလုံးပေပွနေအောင်ကို တစိမ့်စိမ့်ထွက်တာ ။ အားရအောင်ကိုင်ပြီးတော့ ကျွန်တော့လက်ကို ထုပ်လိုက်တယ်…. သူကလဲ စနိုးတာဝါနဲ့ ပွတ်ဆေးပေးတယ် ။ နောက်ပြီးတော့ ကျွန်တော့ကို သူကဖက်ထားတယ် ကျွန်တော်လဲ သူ့ရင်ခွင်ကြီးထဲ မှေးနေခိုင်းတယ်…။ ဒါနဲ့ပဲဆက်အိပ်တာနောက်တရေးထပ်ရသွားတော့တယ် ။ မသီတာက အိပ်နေတုန်း ကျွန်တော့ ဂျိုးလေးကို လက်က ကိုင်ပေးထားတယ်…။ ကိုင်ပါစေ အဲ့လို ကိုင်ထားတာ ကျွန်တော်လဲ ကြိုက်တတ်နေပြီ ……ဒီလိုနဲ့ပဲ ကင်မွန်းစခန်း ကိုရောက်လာတယ် ။ တောင်ခြေမှာခဏနားပြီးတော့ တောင်ပေါ်ကို ခြေလျှင်ပဲဆက်တက်ခဲ့ကြတယ် ။ လမ်းတောက်လျှောက် ကျွန်တော့ကို အမသူငယ်ချင်းတွေကဝိုင်းစနေကြသေးတယ် ။ အမကိုလဲ ယောင်းမရေ ယောင်းမရေ နဲ့ ….. ဒီလို လမ်းလျှောက်ရင်း လမ်းမှာ မသီတာကလဲ ကျွန်တော့ကို မထိတထိ စကားတွေပြောတယ်….. ပြီးတော့ …. လစ်ရင်လစ်သလို အထုပ်တွေ သယ်ရတဲ့ ကျွန်တော့ပေါင်ကြား ကို လာလာစမ်းတယ်…. ထိတယ် ။ တကယ်ပါ အထိအတွေရပြီး တောင်လာတော့ အရမ်းတိုင်ပတ်တာပဲ သယ်ရတဲ့အထုပ်တွေကိုရှေ့ကနေ ကာကာပြီးသယ်ရတာ ရှက်ဖို့ကောင်းတယ်လေ။ သူကတော့ စလို့ကောင်း ရယ်လို့ကောင်းနေတယ် ။
တောင်တာတော့ တောင်တာပဲ ဒါပေမယ့် အဲ့တုန်းက ကျွန်တော်သူ့ကို စိတ်ထဲကနေ တကယ်တင်းနေတာ ။ ဒါနဲ့ပဲ တောင်ပေါ်ကို ရောက်သွားတယ် ……။ တောင်ပေါ်ရောက်တော့ တည်းဖို့ အခန်းလိုက်ရှာရတယ်အခန်းတွေက အထပ်သားနဲ့ကာပြီး ထမင်းဆိုင်နောက်တွေမှာဖွဲ့ထားတာ ။ ထမင်းဆိုင်မှာအခန်းယူပြီးတာနဲ့ အထုပ်တွေချပြီး အမ နဲ့ သူငယ်ချင်း ၃ ယောက် ( ကရင်မ နှစ်ယောက်နဲ့ ဟိုမဲမဲပုပု အမကြီး ) ပြီးတော့ ကျွန်တော်…. ရင်ပြင်ပေါ်တက်တယ် မသီတာက မလိုက်ဘူးလေ အရမ်းညောင်းလို့ဆိုပြီးနေခဲ့တယ် ။ ရင်ပြင်တော်ပေါ်ရောက်တော့ ဘုရားဝတ်ပြုပြီး အမနဲ့ ကျန်တဲ့လူတွေက ရင်ပြင်တော်ပေါ်ပတ်ကြည့်မယ်တဲ့ကျွန်တော်က မလိုက်တော့ဘူး အရမ်းညောင်းလို့ဆိုပြီး ပြန်လာခဲ့တယ် ….။ တကယ်က အကြောင်းရှိတယ်လေ… ဘာလို့ပြန်လာရလဲဆိုတာ……. စမိုင်း အခန်းထဲရောက်တော့ စောင်လေးခြုံပြီးတစောင်းလေးလှဲနေတဲ့ မသီတာကို ဖရောင်းတိုင်မီးမှိန်မှိန်လေးအောက်မှာ မြင်နေရတယ် ။ သူ့ အိပ်နေတာလား အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်တာလားတော့မသိဘူး… အနားကပ်တော့ အကြောလိမ်းဆေး တခုခုရဲ့ အနံ့သင်းလို့ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိတော့ သူ့ဖင်ထွားကြီးတွေကို လက်ကကိုင်ညှစ်မိတယ်…… နောက် စောင်ပါးလေးကိုဆွဲလှန်လိုက်တယ် ။
အဲ့မှာ… သူပြုံးပြုံးလေးနဲ့ လှည့်လာတယ်…. ” ငယ်လေး မလိုက်သွားဘူးလား ” တဲ့ ” မဟုတ်ဘူး တမင်ပြန်လာတာ မကြီးနဲ့တွေ့ချင်လို့ ” ဆိုတော့ ” သူက လူလည်လေး ပဲ” တဲ့ …..။ ကျွန်တော် သူ့ပေါင်ကြားထဲ တန်းစမ်းလိုက်တယ် ( ကိုင်လက်စ ရှိနေပြီကိုး ) သူက ကျွန်တော့ကို လှမ်းဖက်တော့ ၂ ယောက်သား ကြမ်းပြင်မှာပဲ လုံးထွေးသွားတယ် ….. နောက်ပိုင်း သူ့ရဲ့ ကြမ်းတမ်းတဲ့ အနမ်းတွေ ကျွန်တော့ဆီအဆက်မပြတ်ကျလာတယ် ။ မိန်းမ တယောက်ရဲ့ ရမက်ဆန်ဆန်ပထမဆုံးအနမ်းပါ ….. ငယ်သေးတော့ ဦးမဆောင်နှိုင်ဘူး သူ့ ဦးဆောင်မှု့နောက်ကိုပဲ ကိုယ်ကပါသွားတယ် ။ ကျွန်တော့လို အရိုင်းတယောက်အတွက် သူ့အနမ်းတွေ အရမ်းကြမ်းလွန်းတယ် … ကျွန်တော့ နှတ်ခမ်းတခုလုံး မြုတ်နေသလိုပဲ တချက်တချက် သူ့လျှာကြီး ပါးစပ်ထဲဝင်ဝင်လာတယ် ။ အသန့်ကြိုက်တဲ့ ကျွန်တော် အဲ့အချိန်ရွံရမှန်းမသိဘူး….။ သား မနမ်းတတ်ဘူးပြောတော့ သူက သူနမ်းသလို လိုက်နမ်းပေးတဲ့ ။ နောက် သူ ကျွန်တော့ ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်လိုက်တယ် မြန်မြန်လာ နင့်အမပြန်လာရင်တွေ့သွားလိမ့်မယ်တဲ့ သူလဲ ထမီကို ချွတ်လိုက်တယ် ….. ပင်တီက ဝတ်မထားဘူး ။ ဖရောင်းတိုင်အလင်းက သိပ်တော့မရှင်းဘူး…. ဒါပေမယ့် ပေါင်ကြားထဲ မဲမဲကွက်ကွက်ကြီးတော့ တန်းမြင်နေရတယ် ။ နောက်ပြီး သူ့ အပတ်ထဲက ကျတဲ့ စိမ်းရွှေရွှေအနံ့တွေ တထောင်းထောင်းထနေတယ် ။
( အဲ့အနံ့က ကားပေါ်မှာ တခါ ကြုံပြီးပြီလေ ) ကျွန်တော့ ညီလေးက တောင်နေပြီ….. သူက အနားလာပြီး ” တခါမှမလုပ်ဘူးဘူးမဟုတ်လား ” တဲ့ ။ ကျွန်တော်က ဟင့်အင်း မလုပ်ဘူးဘူး ဆိုတော့ ” လာခဲ့ဆို ” ကျွန်တော့ ညီလေးကို ငုံစုပ်တယ်…. ။ ရင်ထဲ ဖြန်းခနဲပဲ …. ဘယ်လိုကြီးလဲ မသိဘူး…. စိတ်ထဲ သူ မရွံဘူးလားတော့ တွေးမိတယ် ။ လျှာနဲ့ မွှေပြီး ဆွဲဆွဲ နမ်းလိုက်ရင် …. တကိုယ်လုံးကြက်သီးနွေးနွေးတွေ ထကုန်တယ် ။ ခဏ နမ်းပြီး သူက လာခဲ့ ဆိုပြီး သူ ကိုယ်ပေါ်ဆွဲလှဲလိုက်တယ်….။ နောက် ကျွန်တော့ ဟာလေးကို ကိုင်ပြီး သူ့အပေါက်ဝကိုတေ့ပေးတယ် ထည့်လိုက်တော့ စေးထန်းထန်းပဲ တန်းဝင်သွားတယ်….။ သူက တ အ အ နဲ့ ဖြည်းဖြည်းတဲ့ နာတယ်တဲ့… မကြီးရော တခါမှမနေဘူးဘူးလားဆိုတော့ … သူက ငါမနေတာကြာပြီတဲ့ ။ ပထမ ကျွန်တော် ရှေ့တိုးနောက်ဆုပ်မလုပ်တတ်ဘူး …. အဲ့တုန်းက အောကားမကြည့်ဘူးဘူးလေ အရင်က အခွေတွေ ခုခေတ်လိုမပေါသေးဘူး ။ မလုပ်တတ်လုပ်တတ်နဲ့ ကျွန်တော် ရမ်းမှန်းပြီးတော့ထိုးနေတာကို သူစိတ်မရှည်ဘူးထင်တယ် သူ့လက်နဲ့ ခါးကိုကိုင်ပြီး ရှေ့တိုးနောက်ဆုပ်ကျင့်ပေးတယ် ။ ကျင့်ပေးနေရင် ကျွန်တော် အဝင်အထွက်မှန်လာတယ်…. သူလဲ တအင်း အင်း နဲ့ ညည်းသံတွေထွက်လာတယ် ။ လုပ်နေရင် ကျွန်တော့ကို အောက်ကနေခိုင်းပြီး သူ အပေါ်က တက်ဆောင့်တယ် ။
ကျွန်တော် အကြာကြီးမခံနှိုင်ဘူး သူ့ကိုယ်ကြီးကလေးတယ်လေ….။ ဒီတော့ သူက ဖင်ကုန်းပေးတယ် နောက်ကနေ ကျွန်တော် ဖင်အသားဆိုင်ကြီးတွေကိုင်ကိုင်ပြီး ဆွဲဆွဲလုပ်ရတယ်…. စစ လုပ်ချင်းဆိုတော့ အားသိပ်မပါဘူး အဝင်အထွက်တောင် မနဲမှန်အောင် ကြိုးစားနေရတာ….။ အားမရလို့ထင်တယ် သူက နောက်ပြန်လဲဆောင့်တယ်……..။ လုပ်နေရင်းနဲ့ စိမ်းရွှေရွှေ ညှီစို့စို့အနံ့ထောင်းထောင်းထနေတယ် အရမ်းကိုယ်နံ့ပြင်းတဲ့ မိန်းမပါ ။ လုပ်နေရင်း သိပ်မကြာဘူးတကိုယ်လုံး တုန်ခါသွားတဲ့ ခံစားမှု့မျိုးကြီးနဲ့ ကျိန်းတက်လာတယ် …. ဒါနဲ့ ကျွန်တော် ရပ်လိုက်ရော မသီတာက လှမ်းမေးတယ် ဘာလို့ရပ်လိုက်တာလဲ …. ဆက်လုပ်လေ တဲ့ မသိဘူး ကျွန်တော့ဟာကြီးအရမ်းကျဉ်လာလို့လို့ …..။ ဟုတ်လား ဒါဆိုလာခဲ့ပြောပြီး လက်နဲ့ကျွန်တော့ကို ရှေ့တိုးနောက်ဆုပ်လုပ်ပေးပါရော နောက်ဆုံး မရတော့ဘူး ကျွန်တော့ အရည်တွေ သူ့လက်ထဲ ပန်းထွက်သွားတယ် ။ လူပျိုဘဝရဲ့ ပထမဆုံး ထွက်တဲ့ သုတ်ရည်ပါ ။ ပြီးတော့ အိမ်သာသွားတယ် ၂ယောက်တူတူ…… ရေဆေးပြီးပြန်လာပြီး အိပ်နေကြတယ် ။ အမတို့ ပြန်လာတာတောင် မသိဘူး နောက်ထပ် ညရောက်တော့ အိမ်သာထပ်သွားမယ်တဲ့ သူက ရှူးပေါက်ချင်လို့ဆိုပြီး…. ကျွန်တော် အဖေါ်လိုက်ရတယ် ။
သစ်သားလှေကားနဲ့ ဆင်းရတာ နောက်ဘေးကနေ ရောက်ဘူးရင် သိမှာပါ ကျိုက်ထီးရိုး အရင်နေရာက တောင်စောင်းမှာဆောက်ထားတာလေ အဆင့်လေးတွေနဲ့ ညဆို မှောင်မဲနေတာ…. ရှးပေါက်ပြီး ပြန်တော့ သူက ရှေ့ကနေလှေကားကိုတက်တယ် ကျွန်တော်နောက်ကနေ နှိုက်တယ် နောက်ပြီးသူက လှေကားရင်းမှာပေါင်ဖြဲပေးတယ် ထပ်နေဖြစ်တယ် ။ ခဏပေါ့ …….. လူမြင်မှာစိုးလို့ အကြာကြီး မနေဖြစ်ဘူး ထပ်နေပြီးတော့ အခန်းထဲလာတော့ ကရင်မတယောက်က နံရံအပေါက်ကနေ ဟိုဘက်ခန်းကို ချောင်းနေတယ်။ ကျွန်တော့ကို ဟဲ့ လာကြည့်စမ်း ငယ်လေး တဲ့ … ကျွန်တော်လဲ သူဖယ်ပေးတဲ့ အပေါက်ကို လှမ်းချောင်းတော့ ဟိုဘက်က အတွဲ ဆွဲနေကြတာဗျာ မီးမှိန်မှိန်မှာ သိပ်မသဲကွဲဘူး တဖတ်ဖတ် နဲ့ ဆီးခုံခြင်းရိုက်နေတဲ့ အသံတော့ ပီပီသသ ကိုကြားရတယ်…။ မိန်းမကလဲ ညည်းသံတွေထွက်နေတယ် သိတယ်မဟုတ်လား ကိုကလဲ ဒီမှာ ဆွဲရင်းတန်းလန်းပြန်လာတာလေ ။ ဒီတော့ စိတ်က ထိပ်ရောက်နေပြီ….. ။ အားလုံးအိပ်ကြတယ် ဘယ်လိုလဲတော့မသိဘူး အမက အနားမအိပ်ပဲ မသီတာက ကျွန်တော့ အနားအိပ်တယ် ။
တညလုံး သူ့ကိုနှိုက်နေတာ အရည်ရွဲနေတာပဲ နောက် ဘေးက အသံမကြားအောင် ဖြေးဖြေးခိုးဖုတ်ကြတယ် တညလုံး ကောင်းကောင်းမအိပ်ရဘူး ။ သူက စိတ်ပါတာနဲ့ ကျွန်တော့ ညီလေးကို လာလာ စုပ်တယ် စုပ်တယ်ဆိုတာမှ ဒုတ်ကိုစုတ်ယုံတင်မဟုတ်ဘူး ဒုတ်ကိုစုတ်ပြီးတာနဲ့ ဥကိုပါ အုံလိုက်ငုံပြီးစုပ်တာနော် ပါးစပ်တော်တော်ကျယ်တယ် ။ နောက် လျှာနဲ့မွှေတယ် ပေါင်ကြားတွေကိုလဲ လျှာနဲ့လျှက်ပေးတယ် ။ နောက်နေ့ကျတော့ နေ့လည် ၁၂နာရီလောက်မှ နိုးတယ်ထင်တယ်….။ အိပ်ရာထနောက်ကျလို့ အမ ဆူတာမှတ်မိသေးတယ်…. ၂ညဆက်တိုက် သူနဲ့ ဖုတ်ခဲ့ပြစ်လိုက်တယ်… နောက်ညတော့ အမတို့ သိသွားတယ်ထင်တာပဲ အမကပြန်တဲ့ အထိ ကျွန်တော့ကို စကားကောင်းကောင်းမပြောတော့ဘူး ။ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ မသီတာ ခဏခဏ အိမ်လာလည်တယ် ….။ ကျွန်တော်က သူ့ကို ထပ်မတွေ့ရဲဘူး အမြဲပုန်းနေတယ် ။ ကျိုက်ထီးရိုးက သူမပြန်ခင် ခြောက်လိုက်လို့ပါ ငါ ဗိုက်ကြီးသွားရင် နင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲတဲ့……….။ သူကနောက်တာဆိုပေမယ့် အဲ့အချိန်တုန်းကတော့ ကျွန်တော် ရူးမတတ်ကို ကြောက်ခဲ့တာ……။ အဲ့တာက လူပျိုရည်ပျက်ခဲ့တဲ့ ဖြစ်ရပ်မှန်ပါ ။…….ပြီးပါပြီ။