ထူးခြားလှသည့်အရသာ

မြင့်မြင့်ကြည်မှာ အတွေးနယ်လွန်နေမိပါသည်။ ညကမောင်ဦးတစ်ယောက် မခင်တိုးတို့ခြံထဲမှ ပြန်၍ထွက်လာခဲ့ပြီး သူ၏အိပ်ခန်းထဲသို့ ဝင်ကာ အိမ်ပေါ်သို့ပင် ပြန်၍မတက်တော့ဘဲ မြင့်မြင့်ကြည်တို့အိမ်ဖက်သို့လာကာ အိမ်ရှေ့လမ်းမမှဖြတ်၍လျှောက်ရင်း မြင့်မြင့်ကြည်ကို သူမ၏အိမ်ဖက်သို့လှည့်၍ ကြည့်ကာရှာဖွေကြည့်မိသည်။မောင်ဦးသည် မြင့်မြင့်ကြည်၏ရုပ်သွင်ကို လတ်တလော အတော်ပင်တွေ့ချင်နေလေသည်။ သူ့ကိုယ်သူလဲ ဘာဖြစ်မှန်းမသိပေ။ဒါပေမဲ့လည်း မြင့်မြင့်ကြည်တို့တအိမ်လုံးသည် မှောင်မဲကာ တအိမ်လုံး အိပ်၍နေကြချေပြီ။ ဒါတောင်မှမောင်ဦးက ဇွဲဖြစ်နေရသည်။ မလျှော့သေးဘဲ သူမ၏အိမ်ရှေ့သို့ တစ်ခေါက်ပြန်၍လှည့်လာကာ ဖြတ်၍လျှောက်ကာ ကြည့်မိပါသေးသည်။ မောင်ဦးတစ်ယောက်ဘယ်လိုဝေဒနာတွေ ကပ်ရောက်စွဲညှိလာသည်ဟု မဆိုသာ။တစ်ညလုံးကိုအိပ်၍မရနိုင်အောင် ညဘက် အပေါ့အပါး သွားချင်၍ထတော့နောက်ဖေးက တံခါးကိုဖွင့်ရင်း မခင်တိုးတို့အိမ်ဖက်ကိုပင် သူသည် ရပ်၍ကြည့်နေမိခဲ့သေးသည်။ တညလုံး အိပ်မပျော်နိုင်သော မောင်ဦးတစ်ယောက်မနက်မိုးလင်းခါနီးမှ အိပ်၍ ပျော်သွားသဖြင့် နံနက်(၈) နာရီကျော်မှအိပ်ရာကနိုး၍ လာခဲ့သည်။ သည့်နောက်လမ်းထိပ်ကိုထွက်ကာ သံချောင်းကိုရှာ၍ မြင့်မြင့်ကြည်ထံ စာသဝဏ်လွှာပါးလိုက်သည်။ပြီးတော့မှစိတ်ချလက်ချဖြင့် အမေပေးလိုက်သော မုန့်ဘိုး(၅)ပြားဖြင့် ဘာဘူကြီးဆိုင် တွင်လက်ဘက်ရည်ဆိုင်သို့ဝင်၍ သောက်ခဲ့သေးသည်။

နေ့လည်(၁၂)နာရီ မထိုးမှီမှာပင် မောင်ဦးသည်မြင့်မြင့်ကြည်တ ို့အိမ်ရှိရာသို့ထွက်၍လာခဲ့သည်။ မြင့်မြင့်ကြည် တို့အိမ်မှာ တိုက်ခံနှစ်ထပ်အိမ်ဖြစ်သည်။ သူရောက်သွားတော့ အိမ်ရှေ့တံခါးမှာ အဆင်သင့်ဖွင့်ထားသဖြင့် ခါတိုင်း လိုပင်မောင်ဦးသည် အိမ်ထဲသို့ဝင်ရောက်လာခဲ့သည်။အိမ်အောက်တစ်ခုလုံး တိတ်ဆိတ်၍နေသည်။ အိမ်ရှေ့တွင် ဘယ်သူမှမရ ှိမောင်ဦးသည်အောင်ထပ်တွင်ပင်ရှိသော မြင့်မြင့်ကြည်၏ အိပ်ခန်းရှိရာသို့လျှောက်၍လာခဲ့သည်။ ရောက်ပါပြီ မောင်ဦးတစ်ယောက် မြင့်မြင့်ကြည်၏အိပ်ခန်းရှေ့သို့ရောက်ပါပြီ။ တံခါးပိတ်ထားသဖြင့်လက်ဖြင့် အသာလေးတွန်းကြည့်တော့တံခါးရွက်(၂)ချပ်သည်စေ့ထားသဖြင့်သူအသာအယာ တွန်းလိုက်သည်တွင် ခပ်ဟဟ လေးပွင့်၍သွားသည်။ တွေ့ပါပြီ မြင့်မြင့်ကြည်ကိုမှန်တင်ခုံရှေ့တွင် ထိုင်၍အလှပြင်နေသည်ကို ရေချိုးပြီးကာစတော့ ဟုတ်မည်မထင်။တံခါးဝကို ခပ်စောင်းစောင်းလေး နောက်ကျောပေး၍ထိုင်နေသော မြင့်မြင့်ကြည်ထံသို့မောင်ဦး၏ အကြည့်တွေက ရောက်သွားပြီး တခဏမှာပင်မို့မို့လေးဖေါင်း၍နေသော သူမ၏ရင်အုံလေးနှင့် ကား၍ အိဖေါင်းကာ ပြည့်တင်းနေသော သူမ၏တင်သားတွေဆီသို့ မောင်ဦး၏အကြည့်တွေက ရွေးချယ်၍ ရောက်ရှိသွားခဲ့ရလေပြီ။

မခင်တိုးလောက်တော့ မြင့်မြင့်ကြည်သည် ကိုယ်လုံးမဖွံ့ဖြိုးသေးဘဲ သူ့ဟာနှင့်သူတော့ကိုယ်လုံးမှာ အတော်လေး လှ၍နေသည်ဟု မောင်ဦးက မှတ်ချက်ချ လိုက်မိရင်း မြင့်မြင့်ကြည်၏ အိပ်ခန်းထဲသို့လှမ်း၍ ဝင်လိုက်ရာ မြင့်မြင့်ကြည်ကလဲ သူ့ဆီသို့လှည့်အကြည့်ဖြင့်ဆုံကြလေသည်။ “ လာ…ကိုဦး….ထိုင်လေ….” “ အင်း…” အခန်းထဲတွင် ထိုင်စရာနေရာရှာလိုက်တော့ မြင့်မြင့်ကြည်အိပ်သည့် ကုတင်လေး တစ်လုံးသာရှိသည်။ မောင်ဦးကလဲ အရင်မောင်ဦးမဟုတ်တော့ ခပ်တန်းတန်းပင် ဝင်၍ထိုင်လိုက်သည်။ ကုတင်လေးပေါ်သို့ မောင်ဦးတစ်ယောက် ထိုင်ချလိုက်ပြီးသည်နှင့်တပြိုင်နက်တည်းမှာပင် မြင့်မြင့်ကြည်ကလဲ မှန်ရှေ့မှထကာ သူရှိရာသို့လာသည်။ ထိုသို့ လာရင်းမှပင် မြင့်မြင့်ကြည်က…..“ ကိုဦးက …….. ကြည်ကို (၂)ယောက်ထဲတွေ့ချင်တယ်ဆို…” “ အင်းလေ …. “ “ ဘာဖြစ်လို့လဲ…” “ တို့ သမီးရည်းစားတွေဘဲဟာ (၂)ယောက်ထဲဆိုတော့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ရှိတာပေါ့…..” မြင့်မြင့်ကြည်၏မျက်နှာလေးသည်ပြုံးစစလေးဖြစ်၍သွားရာကပင်မောင်ဦး၏ ဘေးကုတင်ပေါ်သို့ သူမ၏ ကိုယ် လုံးလေးကို ထိုင်၍ချလိုက်လေသည်။ မြင့်မြင့်ကြည်ထံမှ မွှေးပျံ့သောသင်းရနံ့တို့သည် မောင်ဦးဆီသို့ တည့်တည့်မတ် မတ်ပင်ဝင်ရောက်၍လာရာက မောင်ဦး၏ရင်ကိုထိုးဆွ၍နေချေပြီ။ မောင်ဦးသည်မြင့်မြင့်ကြည်ရှိရာဖက်သို့ငဲ့စောင်းကာ ကြည့်လိုက်မိသည်။

ဒီနေ့တွင် မြင့်မြင့်ကြည်တစ်ယောက်ခါတိုင်းကျောင်းတက်ကျောင်းဆင်း သွားစဉ်ကထက်ပင် ပို၍လှနေသည်။ သေသေချာချာကို ဂရုတစိုက်ဖြင့် အလှပြင်ထား ပုံရလေသည်။ ပြီးတော့သူမ၏မျက်နှာလေးက င ုံ့ လျှက်ကုတင်ဘေး ကြမ်းပြင်ကိုစူးစိုက်ကာကြည့်နေသည်။ သူတို့နှစ်ဦးသားမှာ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်စကား မဆိုမိကြချေ။ အိမ်ကြီးတစ်ခုလုံးကလည်း တိတ်ဆိတ်၍ ငြိမ်သက်၍နေသည်။ တချက်တချက်တွင်အခန်းပြူတင်းပေါက်မှ ဝင်၍လာသော လေပြေလေးများသည်သာ မောင်ဦးနှင့် မြင့်မြင့်ကြည်တို့ကို တိုးဝှေ့ဖြတ်သန်းလျှက်ရှိသည်။ မြင့်မြင့် ကြည်နှင့် ယှဉ်တွဲ၍ ထိုင်နေရာက စိတ်တွေလှုပ်ရှား၍ လာရသော မောင်ဦး၏လက်တစ်ဖက်က သူမ၏ပုခုံးဆီသို့ ကျရောက်၍သွားရာက မြင့်မြင့်ကြည်၏နုထွေးသော ပုခုံးလုံးလုံးလေးကို သူ၏လက်ဖဝါးဖြင့်ဆုတ်ကိုင်လိုက်ရင်း…… “ ကြည့်ကိုဦးကိုချစ်လား….ဟင်…” မောင်ဦး၏စကားသံက ပုံမှန်ထက်တုန်ခါ၍ နေရသလိုမြင့်မြင့်ကြည်၏ မို့မောက်မောက် လေးဖြစ်၍နေသော ရွှေရင်နှစ်မွှာသည်လည်း နိမ့်ချီမြင့်ချီလေးဖြစ်၍နေသည်။ မောင်ဦး၏ တုန်လှုပ်လှိုက်ဖိုသော အမေးစကားကို ကြားရစဥ ် အခါမှာပင်ရင်ထဲတွင်နွေးကာ သွားရသော မြင့်မြင့်ကြည်သည် မောင်ဦးကိုလည်း အံသြ၍သွားရသည်။

ဒါ့အပြင်သူ၏ စိတ်ထဲတွင်လည်း ကြေနပ်၍သွားရသည်။ “ အင်း….” မြင့်မြင့်ကြည်က တိုးတိုးလေး ဖြေလိုက်ရင်းကရီဝေသော မျက်လုံးအစုံဖြင့် မောင်ဦးကို လှည့်၍ကြည့်လိုက် သည့်ခဏမှာပင် မောင်ဦးနှင့်မြင့်မြင့်ကြည်တို့၏ မျက်နှာနှစ်ခုတို့မှာ ထိလုမတတ်ဖြစ်၍သွားခဲ့ရပြီး မျက်လုံးချင်းလည်း ဆုံစည်း၍ သွားခဲ့ရပေသည်။ ကျန်နေသော မောင်ဦး၏လက်တဖက်က သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးပေါ်သို့ထပ်မံ၍ ကျရောက် လာခဲ့ရပြီးခဏမှာပင်မောင်ဦးသည် မြင့်မြင့်ကြည်၏ ကိုယ်လုံးလေးကိုဆွဲယူကာ ဖက်လိုက်ရာက သူမ၏ဖေါင်းဖေါင်းမို့မို့ ပါးမို့ဖြူဖြူလေးများအား မွှေးကြူလိုက်ပေတော့သည်။ ချစ်စရာ့အသွင် မျက်နှာလေးကိုမော့၍ ပေးလိုက်မိရင်းကပင် ရင်ထဲမှ ပြင်းပြလာသော ပီတိအဟုန်တို့ ကြောင့်မြင့်မြင့်ကြည်သည်မောင်ဦး၏ကိုယ်လုံးကြီးကို ပြန်၍ဖက်တွယ်လိုက်မိပါသည်။ သည်လိုအချိန်မျိုး သည်လ ိုအပြု အမှုမျိုးကို စိတ်ကူးယဉ်ကာ မျှော်လင့်ခဲ့ရလေသော မြင့်မြင့်ကြည်တစ်ယောက်၊ သူမ၏မျှော်လင့်ချက်တွေသည် ပြည့်စုံခဲ့ရပေပြီ။ သူမသည်မောင်ဦးကိုလည်း နားမလည်နိုင်စွာ ဖြစ်ရလျှက်အံသြကျေနပ်၍လည်း နေမိသည်။ မောင်ဦး နမ်းသည်ကို အားရကြေနပ်စွာ အနမ်းခံနေသော မြင့်မြင့်ကြည်၏ မျက်နှာလေးသည်ပင် ပြုံးရောင်လေးသန်း၍ နေရလေသည်။

မောင်ဦးက မြင့်မြင့်ကြည်၏ ပါးပြင်နှစ်ဖက်ကိုသာမက နဖူးဆံစပ်လေးများနှင့် မေးဖျားကလေးကိုပင် မွှေးကြူကာ နမ်းနေပါသေးသည်။ပြီးတော့မှမောင်ဦးကသူ၏ မျက်နှာကိုအသာခွာကာ မြင့်မြင့်ကြည်၏ မျက်နှာလေးကို စိမ်းစိမ်းလေးတစ်ချက် ကြည့်လိုက်ပြီးတော့မှ သူ၏နှုတ်ခမ်းတွေက မြင့်မြင့်ကြည်၏ နှုတ်ခမ်းလုံးလုံးလေးတွေပေါ်သို့ ဖိကပ်ကာစုပ်နမ်း လိုက်ပါတော့သည်။ နှစ်ဦးစလုံး၏ အစိမ်းသက်သက်ရှိလေသော သွေးသားတို့သည် ဟုန်းကနဲ နှိုးကြွကာထ၍ လာခဲ့ရချေပြီ။ ဒီလိုနမ်းရင်းမှပင် မောင်ဦးသည် မြင့်မြင့်ကြည်၏ ကိုယ်လုံးလေးကို တဖြေးဖြေးအိပ်ယာပေါ်သို့ လှဲချပေး လိုက်ရင်းမှမောင်ဦးသည်သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးကိုတင်းကြပ်စွာ ပွေ့ဖက်ထားနေမိသလို မြင့်မြင့်ကြည်ကလဲ မောင်ဦး၏ ကိုယ်လုံးကြီးကိုအတင်းပင် သိမ်းကြုံး၍ ပွေ့ဖက်ထားလိုက်မိပါသည်။ ပြီးတော့လဲ အတုမြင် အတတ်သင်ဆိုသလ ို မောင်ဦးသည် သူဖိထားလေသည့်အတိုင်း သူ၏လက်တွေက အငြိမ်မနေဘဲ မြင့်မြင့်ကြည်၏ တကိုယ်လုံးကို ပွတ်သပ်နေရုံမျှမက တင်သားလုံးလုံး ဖေါင်းဖေါင်းတွေကိုပါ ဆုတ ် နယ်ပေးနေပြန်သည်။ မြင့်မြင့်ကြည်မှာတော့ဘယ်လိုဖြစ်မှန်း သူမကိုယ်သူမပင်မသိ။ တကိုယ်လုံး ဖျဉ်းကနဲ ရှိန်းကနဲ ခံစားနေရာမှ တကိုယ်လုံးအားအင်တွေ ဆုတ်လျှော့လာသလ ို နွမ်းနယ်လာလေသည်။

မောင်ဦးသည် မြင့်မြင့်ကြည် ဝတ်ထားသော အင်္ကျီလေးပေါ်မှ သူမ၏စူစူမို့မို့ ရွှေရင်နှစ်မွှာကိုဖိကပ်ကာနမ်းနေသည်။ ပြီးတော့မှ မောင်ဦးက ရင်စေ့ အင်္ကျီလေးမှ ကြယ်သီးတွေကို တစ်လုံးချင်းဖြုတ်ပစ်လိုက်သည်။ မြင့်မြင့်ကြည်မှာတော့ပက်လက်လေးလှန်ကာ ရီဝေသော မျက်လုံးလေးများဖြင့် မောင်ဦးကိုကြည့်လျှက်မောင့် မျက်နှာ တစ်ရွာထင် ဆိုတာလို မောင်ဦးပြုသမျှနုရတော့မည့် အသွင်ဖြင့် ငြိမ်သက်၍ ပက်လက်လေးလှဲနေသည်။ သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေးတစ်ခုလုံးမှာ ငြိမ်သက်၍နေသော်လည်း သူမ၏အတွင်းစိတ်များမှာ လှုပ်ရှားနေသည် ဆိုသည်ကိုတော့ လက်ဖျားနှစ်ဖက်ဆီမှာ လက်ချောင်းလေးများ၏ လက်ဆစ်လေးများကို တစ်ဖျောက်ဖျောက် ချိုးနေသည်ကို မြင်ရခြင်းဖြင့် သိသာနိုင်လေသည်။ မြင့်မြင့်ကြည်၏ ဘော်လီအင်္ကျီမှ ကြယ်သီးများမှာအားလုံး ပြု တ်ထွက်သွားခဲ့ပြီးချိန်တွင်တော့မောင်ဦးသည်သူမ၏ ဘော်လီအင်္ကျီလေးကို လှန်တင်လိုက်လေရာ ဖေါင်းမို့မို့လေးဖြင့် သူမ၏ နို့လေးနှစ်လုံးကို မြင်တွေ့လိုက်ရစဥ ်ခဏမှာပင်မောင်ဦးသည်ငုံ့၍အတင်းပင်စို့ပါတော့သည် “အိုကနဲ” ဖြစ်သွားရလေသော မြင့်မြင့်ကြည်ခမျာမှာတော့ခံစားရခက်လွန်းသဖြင့် သူမ၏ကျောပြင်လေးကို ကော့၍ကော့၍ ပေးနေမိရုံမှတပါး တစ်ခြားဘာမျှ မတတ်နိုင်တော့ပေ။ အဲ….တခြား သူမတတ်နိုင်တာ တစ်ခုက တော့၊ သွယ်လျှဖြူဖွေးလေသော သူမ၏လက်လေးနှစ်ဖက်ဖြင့် မောင်ဦး၏ကိုယ်လုံးကြီးကို ပွေ့ဖက်ကာထားခြင်းပင် ဖြစ်သည်။ သူမ၏မျက်လုံးလေးတွေကလဲ စင်းနေချေပြီ။ မောင်ဦး၏လက်တစ်ဖက်က သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်တွင် ထက်အောက်စုံဆန် ပွတ်သပ်ပေးနေပါသည်။

သည်မှာပင် မောင်ဦးက မြင့်မြင့်ကြည်၏ ပေါင်တံနှစ်ဖက်ကို တဖက်မှ တဖက်သို့ကူးလိုက်သန်းလိုက်လုပ်ကာ ပေါင်ရင်းမှပေါင်ဖျားနားသို့ပါ စုံဆန်ပွတ်ပေးနေပါသည်။ မြင့်မြင့်ကြည်၏ ပေါင်လုံးကြီးတွေမှာ အငြိမ်နေ၍မရတော့ပါ။ လှုပ်လှုပ်ရွရွပင်ဖြစ်နေရချေပြီ။ မောင်ဦးသည် မြင့်မြင့်ကြည်၏ နို့အုံလေးတွေကို တဖက်မှတဖက်သို့ ပြောင်း၍စို့ပေးနေရင်းကပင်ဗြုံးကနဲကြုံး၍ ထလိုက်ရာမှ သူမ၏ပေါင်နှစ်လုံးကိုဆွဲမကာ တပြိုင်နက်တည်းမှာပင်သူသည်အင်္ကျီကိုမချွတ်တော့ဘဲ ပုဆိုးခါးပုံစကို ဆွဲဖြုတ်ချလိုက်ရင်း သူမ၏ထဘီလေးကိုလည်း ခါးဆီသို့လှန်၍တင်လိုက် လေတော့သည်။ “ အို…ကိုဦး…ဘာ…ဘာလုပ်မလို့လဲ….မလုပ်နဲ့လေ…အို…အဟင့်…” မြင့်မြင့်ကြည်တစ်ယောက် သည်မျှအထိမရည်ရွယ်ခဲ့ရိုးအမှန်ပါ။ ဒီလောက် အထိလည်း အရဲစွန့်ရန် မရည်ရွယ်ခဲ့ပေ။ သူငယ်ချင်းများပြောဆိုသဖြင့်ကြားဖူးနားဝဖြင့်စိတ်ကူးယဉ်၍ ရင်ခုန်မိခဲ့သော်လည်း ဒီလိုကိုယ် တွေ့ ကြုံလာပြန်တော့ ထိတ်လန့်၍ မရဲတာအမှန်ပင်။ လက်လေးက သူမ၏ထဘီလေးကိုလှမ်း၍ဆွဲကာ အတင်း ဖုံးရင်း ကမန်းကတန်းငြင်းဆန်လိုက်ပေမဲ့လည်း မုန်ယိုသော ဆင်တကောင်ပမာ ဖြစ်၍နေလေသော မောင်ဦးကလဲ လုံးဝ အလျှော့မပေးတော့သဖြင့်သူမ၏ငြင်းဆန်မှုများသည်အချီးနှီးဖြစ်ခဲ့ရလေသည်။ တခဏအတွင်းမှာပင်မောင်ဦးသည် သူမ၏ခြေထောက်ဖွေးဖွေးလေး နှစ်ချောင်းကို ကားလိုက်ရာ တဆတ်ဆတ ် ဖြစ်နေလေသော သူ၏လီးတန်ကြီးကိုမြင့်မြင့်ကြည်၏ အမွှေးနုလေးများစိမ်းနေကာ ဖြူဖြူဖွေးဖွေးလေး ဖြစ်နေသော စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုကြားသို့တေ့ကာဖိသွင်းနေလေသည်။

“ အို…အို… ကို.. ကို….ဦး…” ပထမဆုံး အတွေ့အကြုံကလည်းဖြစ်၊ ရမက်ဆန္ဒတွေကလဲ အဆမတန်ပြင်းထန် နေလေတော့ သူ၏ လီးတန်ကြီးမှာ မြင့်မြင့်ကြည်၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ တန်းတန်းမတ်မတ ် ဝင်၍မသွားဘဲ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသား နှစ်ခုကိုဟိုထောက်ဒီထိုး ဖြစ်နေရသလို စောက်ပတ်ဝထိပ်နားရ ှိစောက်စေ့နေရာလေးကိုလည်း လီးတန်ကြီး ထိပ်က ဖိ၍ဖိ၍ ထိုးနေလေတော့မြင့်မြင့်ကြည်တစ်ယောက်မှာ ဆက်၍ ငြင်းဆန်ရန်ပင်သတိမရတော့ဘဲ ကြက်သီးတွေ တဖျန်းဖျန်း ထလျှက်ရှိရာ မထူးတော့ပါဘူး ဒီလိုဆိုရင် ဘယ်လိုနေမလဲဟူသော အတွေးဖြင့်လက်တဲ့စမ်းရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်ရပေပြီ။ ဟိုထိုးဒီထောက်ဖြင့် ဖြစ်နေလေသော မောင်ဦး၏လီးတန်ကြီးထိပ်က သူမ၏စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသား နှစ်ခု အစပ်လေးနှင့် စောက်စေ့လေးကိုပါ ဖိသိပ်နေတော့သူမ၏ရမ္မက်စိတ်တွေကိုတမင်ပင်ထိုးဆွနေသလို ဖြစ်နေပြီး မြင့်မြင့်ကြည်သည် “အို” ကနဲ “အို”..ကနဲ ဖြစ်ကာတသိမ့်သိမ့်တုန် နေရလေတော့သည်။ သူမ၏တကိုယ်လုံးသည် ရှိန်းကနဲ ဖိန်းကနဲ နွေးကနဲ အေးကနဲဖြင့် ယောက်ယက်ခတ်နေရလေသည်။ မောင်ဦး၏နဖူးဆံစပ်တွင်လည်း ချွေးဥ လေးများ စိမ့်၍ထွက်လာခဲ့လေပြီ။ မောင်ဦးသည် ဟင်းကနဲသက်ပြင်းချရာက သူ၏အင်္ကျီကိုဆွဲ၍ ချွတ်ပစ်လိုက်လေသည်။ ထိုနောက် သူ၏လက်တဖက်က သူမ၏စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသား ဖေါင်းဖေါင်းလေးများဆီသို့ တုံရီစွာဖြင့် လှမ်း လိုက်သည်။ ပြီးတော့ မရဲတရဲဖြင့်ဖေါင်းအိနေသော မြင့်မြင့်ကြည်၏ စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ခုကိုအသာလေး ဖြဲလိုက်တော့သည်။

“ အို…. အကို…” မြင့်မြင့်ကြည်မှာ သူမ၏မျက်လုံးလေးနှစ်လုံးကို စုံမှိတ်လိုက်ရင်း သူမ၏မျက်နှာလေးကိုလဲ တဖက်သို့ စောင်းငဲ့ကာ လွှဲလိုက်လေတော့သည်။ မွှေးညှင်းနုလေးများ စိမ်းမြမြဖြင့်မြင့်မြင့်ကြည်၏ စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသား ဖေါင်းဖေါင်းလေး နှစ်ခုပြဲဟသွားလေသောအခါတွင်တော့နီရဲလျှက် အထပ်ထပ်အလွှာလွှာပမာဖြစ်၍နေလေသော စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားလေးများသည် စိမ့်ထွက်နေပြီဖြစ်သော စောက်ရည်ကြည်လေးများကြောင့် ပြောင်လက် ရွှမ်းစိုစွာဖြင့် ထွက်ပေါ်လာခဲ့ရလေသည်။ ထိပ်ဖက်တွင် ငေါက်တောက်လေးဖြစ်နေသော စောက်စေ့လေးကလဲ ရဲရဲနီ၍အသဲယားစဖွယ်ဖြစ်နေလေသည်။ ပြောင်တင်းကာ အရည်ကြည်လေးများ စိမ့်၍ထွက်နေသော မောင်ဦး၏လီးတန်ကြီး ထိပ်ဖူးကြီးသည် သူမ၏ စောက်ပတ်ဝ အတွင်းသားနုနုလေးများကို ပူနွေးစွာဖြင့် တွေ့ထိလာတော့လေသည်။ မြင့်မြင့်ကြည်သည် အသက်ကို ဝအောင်ရှုလိုက်ရင်း နှုတ်ခမ်းလေးနှစ်ခုကိုတင်းတင်းလေးစေ့ကာ မာန်တင်းလိုက်မိသည်။ ထိုအချိန်မှာပင် ရမ္မက် ဇောတွေပြင်းပြကာ စိတ်တွေမထိန်းနိုင်သော မောင်ဦးသည် သူ၏လီးတန်ကြီးကို မြင့်မြင့်ကြည်၏ စောက်ခေါင်း နုနုလေး ထဲသို့ တအားပင်ဖိ၍ သွင်းလိုက်လေသည်။ “ ဗြစ်…ဗြစ်…အား…အမလေး…. သေပါပြီ…. ကျွတ်….ကျွတ်…ကျွတ်…” မြင့်မြင့်ကြည်မှာ သူမ၏ခါးသေးသေးလေးသာ ကော့တက်သွားသည်မဟုတ်။ သူမ၏ကျောပြင်သည်လည်း ကော့၍တက်သွားရလေသည်။ ပြီးတော့ မြင့်မြင့်ကြည်၏ အသားလေးများသည် တဆတ်ဆတ်တုန်၍နေသည်။

သူမ၏ စောစောက စောင်းငဲ့ထားသော မျက်နှာလေးကတော့မော့၍လာပေမဲ့ မျက်နှာလှလှလေးမှာ ရှုံ့မဲ့နေလေသည်။မောင်ဦးသည် ထိတ်ထိတ်ပြာပြာ ဖြစ်သွားပြီး ခြေမကိုင်မိ လက်မကိုင်မိဖြင့် ဘာလုပ်လို့လုပ်ရမှန်း မသိအောင် ဖြစ်နေလေသည်။ ပြီးတော့မှ မောင်ဦးသည် သတိရသွားပြီး လီးတန်ကြီးကိုဆွဲ၍ ချွတ်တော့မယ်လုပ်ပြီးမှမချွတ်ဖြစ်တော့ ဘဲ လီးတန်ကြီး တစ်ချောင်းလုံးကိုမြင့်မြင့်ကြည်၏ စောက်ပတ်ထဲသို့ တဆုံးသွင်းလိုက်ကာ သူ၏ကိုယ်လုံးကြီးကို မြင့်မြင့်ကြည်၏ ကိုယ်လုံးပေါ်သို့ မှောက်ချလိုက်ပြီး သူမ၏ကိုယ်လုံးလေးကို ထွေးဖက်ကာ နို့လေးနှစ်လုံးကို ဘယ်ပြန်ညာပြန်စို့နေလေတော့သည်။ စောက်ခေါင်းထဲတွင် အတော်ပင်နာအောင့်၍သွားသော မြင့်မြင့်ကြည်သည် နဂိုကပင်ရမ္မက်ထန် တဏှာကြီး သော ဗီဇကပါလာ၍လားမသိ။ နာလွန်း၍အော်ဟစ်ကာ ညီးတွားလိုက်ရသော်လည်း သူမ၏အော်ဟစ်ညီးတွားသံ လေးအဆုံးတွင် ထိုကဲ့သို့ စောက်ခေါင်းထဲ နာကျင်၍အောင့်သွားကာ မချိမဆန့်ခံစား လိုက်ရသည်ကိုပင် ရင်ထဲတွင် ကြေနပ်သွားရသည်။

ထို့နောက် တဆက်တည်းမှာပင်သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်တွင်းမှရမ္မက်သွေးများသည်ပို၍ပြင်းထန်စွာ ထကြွ လာရလေသည်။ အရှက်တရားဆိုသည်ကတော့သူမ၏ရင်ထဲတွင်လုံးလုံးလျားလျား ပင်မရှိတော့ပေ။ ကြည့်ပါအုံး နို့စို့နေသော မောင်ဦးထံသို့ သူမ၏နို့တွေကိုပင် ကျောလေးကော့ကာ ကော့ကာဖြင့်ပင့်ကာပေးနေသလို တတ်ကျွမ်းမှုမရှိသေးသဖြင့် သူမ၏ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ကားသထက်ကားကာ စောက်ပတ်လေးကို မောင်ဦး၏ လီးတန်ကြီးအရင်းသို့ အတင်းပင် ဖိကပ်ပေးနေမိချေသည်။ မြင့်မြင့်ကြည်၏ လက်လေးနှစ်ဖက်ကတော့ တဖက်ကမောင်ဦး၏ ကျောပြင်ကြီးကိုသိမ်းကြုံး ဖက်ထားပြီး ကျန်လက်တဖက်က မောင်ဦး၏ဦးခေါင်းမှ ဆံပင်တွေကို လက်ချောင်းလေးများဖြင့် ထိုးသွင်းကာ အားမလို အားမရဖြင့်ထိုးဖွ၍နေလေသည်။ မောင်ဦးမှာ မြင့်မြင့်ကြည် နာလွန်း၍အော်သဖြင့် အရှိန်သတ် လိုက်ရလေသည်။ သူ၏စိတ်တွေကတော့ အဆမ တန် ရမ္မက်တွေ ထန်နေရလေသည်။ လိုးချင်စိတ်တွေ များလာသော မောင်ဦးက မြင့်မြင့်ကြည်၏ အခြေအနေကို ကြည့်လိုက်သည်။ “နာသေးလား”ဟုမေးရန် စိတ်ထဲက ကြံလိုက်ပေမဲ့လည်း ပါးစပ်ကပြောမထွက် မြင်ရသောအခြေ အနေကတော့မြင့်မြင့်ကြည်တယောက် နာကျင်ပုံမရတော့။

မောင်ဦး၏ဆောင့်ချက်ကြောင့် အင့်ကနဲတချက်ဖြစ်သွားရသော်လည်း မာကြောလွန်းသော လီးတန်ကြီးကြောင့် သူမ၏စောက်ပတ် အတွင်းသားလေးများမှာ အီဆိမ့်သွားရသလို ရင်ထဲတွင်လည်း ကျေနပ်သွားရသည်။ မောင်ဦး ကလည်း ညှာတာရကောင်းမှန်း မသိဘဲအတင်းပင် ်ဆောင့်လိုးပေတော့ရာ စောက်ပတ် အသစ်စက်စက်လေးဖြင့် အလိုးခံနေသော မြင့်မြင့်ကြည်က နာကျင်မှုတွေကို ပူးတွဲခံစားနေရပေမဲ့လည်း ဒီလိုခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်တာကိုပင် သူမစိတ်ထဲတွင် ်အားရကြေနပ်နေရလေသည်။ မောင်ဦးကတော့ သူ၏ကိုယ်လုံးကြီးကို သူမ၏ကိုယ်ပေါ်မှကြွကာ ဘေးတဖက်တချက်ဆီတွင်လက်ထောက်၍ စိတ်ထင်တိုင်း ဆောင့်နေသဖြင့်မောင်ဦး၏ဆောင့်ချက်များမှာ အထူးပင်ပြင်းထန်လှကာ နှစ်ဦးစလုံးမှာ တခါဘူးကမှ မကြုံခဲ့ဖူးလေသော ထူးခြားလှသည့်အရသာကို တမေ့တမောကြီး ခံစားနေရလေသည်။ မြင့်မြင့်ကြည်၏စိတ်ထဲ ရင်ထဲတွင်လည်း မောင်ဦးကိုခင်တွယ်သည့်စိတ် ချစ်တဲ့စိတ်များပို၍ ပို၍လာရသလို မောင်ဦးကလဲ မြင့်မြင့်ကြည်အပေါ်တွင် ကြင်နာစိတ်များ ချစ်စိတ်များ ပိုလာလေတော့သည်။ မကြာလိုက်ပါချေ။ မောင်ဦး၏လီးတန်ကြီးက သူမ၏စောက်ပတ်ထဲသို့ အတင်းဆောင့်ကာ လိုးသွင်းပြီး ဖိကပ် လိုက်ချိန်မှာပင်မြင့်မြင့်ကြည်ကလဲ သူမ၏စောက်ပတ်ကို အတင်းပင် ကော့တင်ပေးကာ သူတို့နှစ်ဦးလုံး၏ ခန္ဓာ ကိုယ် နှစ်ခုသည် တလွန့်လွန့်တွန့်၍သွားရပါ လေတော့သည်။ ပြိုင်တူပြီးလျှင် ကောင်းနိုင်ပါသည် ”

Mr. Online News

Mr Online News & Entertainment

ထူးခြားလှသည့်အရသာ