နှစ်ယောက်သား ရေချိုးခန်းထဲမျာ ရေအတူချိုးလိုက်သည်။ရေချိုးပြီး အဝတ်လဲကာ အပြင်သို့ထွက်ကာ စားသောက် လည်ပတ်ပြီး ညကိုးနာရီကျော်တော့ ဟိုတယ်သိုပြန်လာကြသည်။ဟိုတယ်ရောက်တော့ နှစ်ယောက်သား လိုးကြပြန်သည်။အပေးအယူမျှသည်မို့ လုပ်ရတာကောင်းသည်။လုပ်ပြီးတော့ နှစ်ယောက်သား အိပ်ပျော်သွားကြသည်။မနက်အိပ်ရာကနိုးတော့ လင်းဆွဲလေးပြောကာ လုပ်ကြပြန်သည်။ပြီးတော့ ရေချိုးအဝတ်လဲကာ အိတုံကိုကျောင်းလိုက်ပို့ပြီးသူလဲအလုပ်ထဲ ပြန်သွားလိုက်သည်။ညနေကျ အိတုံကိုခေါ်ကာ ဟိုတယ်သို့ပြန်လာ လုပ်ကြသည်။နောက်ရက်မနက်တော့ အိတုံအဝတ်အစား အိတ်တွေယုကာ အဆောင်သို့လိုက်ပို့ပေးပြီး သူလဲ အလုပ်ထဲသို့ ပြန်လာလိုက်သည်။ညဖက်တွင် နှစ်ယောက်သား လိုင်းပေါ်မှာ စကားပြောဖြစ်သည်။သူလဲ မိန်းမနဲ့ သမီးဆီ ဖုန်းဆက်လိုက် အိတုံနဲ့ ချက်လိုက်လုပ်နေရသည်။အလုပ်ကိုလဲ မလစ်ဟင်းရအောင်ဂရုစိုက်ရသည်။တစ်ပတ်ကို နှစ်ခါတော့ အိတုံနဲ့ လုပ်ဖြစ်ကြသည်။လုပ်သည့်အခါတိုင်း ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆက်ဆံသည်။အိတုံကလဲ နောက်ပိုင်း ပွင့်ပွင့် လင်းလင်းပြောဆိုတက်လာသည်။
ခပ်ကြမ်းကြမ်းလုပ်ရတာကိုသဘောကျကြောင်းပြောတာမို့ သူ့အတွက် အကြိုက်ပင်။ အိတုံရောက်ပြီးတစ်လခွဲကျော်ကျော်လောက်တွင် သူ့မိန်းမနဲ့သမီးက သူဆီအလည်လာတာမို့ သူတို့နှစ်ယောက် ပုံမှန်တိုင်းဆက်ဆံရသည်။မိန်းမနဲ့ သမီးက ဆယ့်ငါးရက် လောက်နေသည်။နေသည့်ကာလတလျှောက် သူ့အတွက်သုခဘုံလေးပင်။သမီးရဲ့တွက်တီးတွက်တာအသံလေးတွေက သူ့အတွက်အားဖြစ်စေသလို မိန်းမရဲ့ ပြုစုကြင်နာမှုတွေက သူ့အတွက် ခွန်အားတိုးပွားရသည်။ပြန်ခါနီးညမှာတော့ လင်မယားနှစ်ယောက်သား အတိုးချကာ လုပ်ဖြစ်ကြသည်။သူမိန်းမကို နောက်ပေါက်တောင်းတာ တော်တော်နဲ့မပေးပေ။နောက်ပိုင်းသူမရမကတောင်းလွန်းလို့ပေးသည်။သူလုပ်ခွင့်ရပေမယ့် နောက်ရက်မှာနာလို့သူ့ကိုအပြစ်ပေးသည့်အနေနဲ့ တစ်လလောက် မပေးတော့။မိန်းမက ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆက်ဆံရတာကိုမနှစ်သက်။အရှက်ကကြီးသည်။နောက်ပိုင်းတွင်မှ ကိုတုံးလုံချွတ်နဲ့ သူလုပ်ခွင့်ရသည်။အိမိထောင်ကျကာစက ဘယ်လိုမှစည်းရုံးလို့မရ။သူ့ကိုချစ်လွန်းလို့သာ လိုက်လျောခဲ့ပေမယ့် အရှက်ကသည်းသည်။စလို့မရ။သူ့လီးကိုတော်တော်နဲ့ စုပ်ခိုင်းလို့မရ။သူစိတ်ရှည်ရှည်နဲ့ သင်ပြပေးတာကြောင့်တဖြည်းဖြည်းနဲ့ သူလိုချင်တဲ့အနေအထားရောက်လာရသည်။နောက်ပိုင်း တွင်းအပေး အယူမျှလာသည်။
နောက်ပေါက်ကိုတခါပေးပြီးကတည်းကတော်တော်နဲ့မပေးတော့။သူစိတ်ပါလွန်းမကပါမှသာ ပေးသည်။ဘာပဲပြောပြော သူ့ သူ့မိန်းမကိုအတော်ချစ်သည်။သူ့မိန်းမကလဲ သူ့ကိုအရမ်းချစ်ကာ သစ္စာရှိသည်။သူတို့အိမ်ထောင်သက် ခြောက်နှစ်ကျော်အတွင်း စကားအကြီးအကျယ်မများဘူး။မိန်းမက သူ့ကို အစစအားကိုးယုံကြည်သည်။သူတို့အိမ်ထောင်ရေးမှာ အိမ်ဆည်းလည်းလေး သမီးကလေးဝင်လာတော့ ပိုတောင်ဆိုးသည်။သမီးက သူ့ကိုအရမ်းချစ်သလို ချွဲလဲ ချွဲတာမို့ သူလဲ သမီးအတွက်ဘာပူုဆာဆာပင်။သမီးကနောက်နှစ်ဆို ကျောင်းတက်ရတော့မည်။မိန်းမနဲ့သမီးပြန်သွားတော့ သူ့ရင်ထဲ ဟာတာတာဖြစ်ကျန်ခဲ့သည်။မိန်းမကလဲ ကားထွက်ကာနီးတော့ မျက်ရည်အဝဲသား။သမီးကလဲ တူတူပင်။ကားဂိတ်သို့အိတုံပါ သူ့အမကို လိုက်ပို့လေသည်။ကထွက်သွားတော့ အိတုံကို အဆောင်လိုက်ပို့ ပေးလိုက်သည်။ နောက်တပတ်ကျတော့ အိတုံနဲ့ ပြန်ချိန်းတွေ့ကာ လုပ်ဖြစ်ကြပြန်သည်။အိတုံလဲ ပလွေပေးတာအတော့ကို ကျွမ်းကျင်လာသည်။သူတခါတလေ အိတုံပါးစပ်ထဲမှာ ပြီးတက်သည်။သူလဲ အိတုံကို လက်နဲ့ပြီးအောင်လုပ်ပေးတက်သည်။နောက်ပေါက်ကိုတော့ မလုပ်သေး။အိတုံကလဲ ကြောက်နေတာပါမည်။ကြောက်မည့်သာကြောက်တာ သူ အိတုံရဲ့ စအိုကို ချဲ့ချဲ့ပေးတာလက်နှစ် ချောင်းကအသားလေးဝင်သည်။သူတို့နှစ်ယောက်ဆက်ဆံရေးက လင်မယားတွေထက်ပင် ပွင့်လင်းသည်။တခါတလေ အိတုံကို ကိုယ့်ဟာကိုယ် ပွတ်ခိုင်းပြီး သူကရှေ့ကနေ ဂွင်းထုသည်။
အိတုံကလဲ ပြောပါသည်။သူနဲ့ကျမှဘာဖြစ်မှန်းကိုမသိ အရှက်ကိုမရှိတော့ဘူးဟု။သူတို့လင်မယား လုပ်တုန်းက သူချောင်းကြည့်ကတည်းက သူ့ကိုစိတ်ဝင်စားသွားမိသ ည်လို့ပြောသည်။သူ့ဘဲလီးက သူ့လောက်မကြီး သူ့လိုလဲ ခပ်ကြာကြာမလုပ်နိုင်ကြောင်းပြောသည်။ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အိတုံလဲ စာတမ်းပြုစုတာပြီးကာ ပြန်ရတော့မည်။ပြန်ခါနီးရက်တွင် ဟိုတယ်တွင် ညလုံးပေါက်ကို လိုးကြသည်။နည်းမျိုးစုံးအောင်ကို လုပ်သည်။အိတုံက သူ့ရဲ့ ဆက် မစေခံဖြစ်မှန်းမသိဖြစ်နေသည်။သူခိုင်းသမျှ အကုန်လုပ်သည်။ သူမရဲ့ ရည်းစားကလဲ ပြန်လာခါနီးပြီ။ပြန်ရောက်ရင် ယူကြတော့မည်ပြောသည်။မယူခင်တစ်ခါလောက်တွေ့ချင်တယ်ဟု သူ့ကိုပြောသည်။သူကလဲ အချိန်ရရင်လာတွေ့မယ် အဲ့ကျရင် ဖင်ပါချမယ်ပြောတော့ သူမကလက်သင့်ခံသည်။နောက်ရက်မှာ သူအိတုံကို ရန်ကုန်ကားပေါ် သို့တက် ပေးလိုက်သည်။အိတုံလဲ ပြန်သွားရော သူလဲ ငတ်သွားသည်ပြောရမည်။အလုပ်ကိုသာအာရုံစိုက်ကာ လုပ်နေသည်။ညဖက်တွင် မိန်းမနဲ့ သမီးနဲ့ ဖုန်းပြော ဗီဒရို ကော နဲ့ပြောလိုက် အိတုံနဲ့ ချက်လိုက် အချိန်ဖြုန်းနေရသည်။ ဒီလိုနဲ့ နောက်ပိုင်းတွင် သူလဲအလုပ်တွေကရှုပ် အိတုံကလဲ သူ့ရည်းစား ပြန်ရောက်လာပြီး မင်္ဂလာဆောင်ရန်အတွက်အလုပ်တွေက ရှုပ်နေသဖြင့် အဆက်အသွယ်ပြတ်သွားရသည်။ တောင်းသောနေ့တွင် မိန်းမက သွားလိုက်သေးသည်လို့ပြောသည်။
နောက်နှစ်လလောက်ကြရင် မင်္ဂလာရက်သတ်မှတ်ထားသည်ဟုပြောသည်။သူ့စိတ်ထဲတွင် နှမြော သလိုတော့ဖြစ်သွားမိပေမယ့် သူနဲ့မှသက်ဆိုင်မှုမရှိတာ။အတူရှိနေတုန်းက အားရအောင်လုပ်ခဲ့ရပြီးပြီမို့ ကျေနပ်သင့်သည်လို့ သူ့ဟာသူပြောရသည်။သူအိတုံနဲ့ အတူရှိနေစဉ်က အိတုံဖင်ကို မလုပ်လိုက် ရတာကိုတော့ မကျေမနပ်ဖြစ်မိသား။ဒါလဲ သူ့ညံ့ဖျင်းမှုမဟုတ်လား။ခုမှလွတ်တဲ့ ငါးကြီးမနေချင်တော့တာမို့ အလုပ်ကိုသာအာရုံစိုက်ကာလုပ်နေလိုက်သည်။ ဒီလိုနဲ့သူလဲ ပြန်ပြောင်းရခါနီးပြီ။သူ့ရဲ့အလုပ်တွေကလဲ ပြီးသွားပြီမို့ ရုံးချုပ်ကပြန်ခေါ်တော့မည်။မိန်းမနဲ့သမီးကလဲ သူပြန်လာခါနီးပြီမို့ အရမ်းပျော်နေသလို သူလဲ ပျော်မိသည်။သူ့ဆရာသမားကတော့ ပြောသည်။အလုပ်ကို ပြန်ခါနီးပြီဆိုပြီး ပြီးပြီရောမလုပ်ဖို့နဲ့ အရင်တိုင်းကြိုးစားလုပ်ဖို့ လူကြီးတွေက ရာထူးတိုးပေးဖို့ လုပ်နေသည်ဆိုခြင်းကြောင့် အပျော်ပေါ်အပျော်ဆင့်ရပြန်သည်။ဒီလိုနဲ့ သူပြန်ပြောင်းရခါနီးရက်နှစ်ဆယ်ခန့်အလိုလောက်မှာ အိတုံကသူ့ဆီဖုန်းဆက်လာသည်။နောက်လဆိုရင် သူမင်္ဂလာဆောင်ရတော့မှာမို့ သူနဲ့တွေ့ချင်မိကြောင်းပြောသည်။သူလဲ တွေ့ချင်မိသေးသား။ပြီးတော့ သူလဲ အလုပ်ကိစ္စနှင့် ရန်ကုန်သို့ တစ်ပတ်ခန့်သွားရဦးမည်မို့ အဆင်ပြေသည်။ဒါကြောင့်သူက အိတုံကို ရည်းစားမရှိဘူးလားမေးရာ သူ့ကောင်လေးက အလုပ်နဲ့ စင်ကာပူသို့ သွားကြောင်း၊ နောက်လဆန်းမှ ပြန်လာမှာဖြစ်ကြောင်းပြောသည်။
ဒါနဲ့သူလဲ သူလာနိုင်မည့်ရက်ကို ပြောကာ အဆင်ပြေနိုင်လားမေးရာ အိတုံက အိုကေတယ်ပြောတာနဲ့ သူတို့တွေ့နိုင်မယ့်ရက်ကို ညှိကာချိန်းလိုက်သည်။ပြီးတော့ သူလဲအိတုံကို ဒီတစ်ခါတွေ့ရင် နောက်ပေါက်ကို လုပ်ချင်တယ်လို့ပြောထားလိုက်သည်။ ဒီလိုနဲ့ သူလဲ ရန်ကုန်တွင်လုပ်ရမည့် ကိစ္စများအတွက် ယူစရာရှိတဲ့စာရွက်စာတမ်း မှတ်တမ်းများကိုယူကာ ရုံးက ကားနှင့်ပင် ရန်ကုန်သို့ တယောက်တည်း ဆင်းလာခဲ့လိုက်သည်။ရန်ကုန်ရောက်တော့ ကုမ္ပဏီက စီစဉ်ပေးထားသည့် ဟိုတယ်မှာပင်တည်းလိုက်သည်။နောက်ရက်တွင် သူ့အလုပ်ကိစ္စများအတွက် လုပ်စရာရှိတာတွေလုပ် တွေ့စရာရှိသည့် လူများနှင့်တွေ့လိုက်သည်။အလုပ်ကိစ္စက ထင်ထားသည်ထက်ပိုပြီး အဆင်ပြေ ချောမွေ့သည်။ညဖက်ဟိုတယ်ပြန်ရောက်တော့ သု့ဆရာသမားဆီကိုဖုန်းဆက်ကာ အစီရင်ခံလိုက်သည်။ဆရာသမားက မနက်ကျရင် တရားဝင်သတင်းပို့ရန်နှင့် လူကြီးဆီတိုက်ရိုက်ဖုန်းဆက်ကာ အရင်အတင်းပို့ဖို့ပြောတာနဲ့ လူကြီးဆီကို ဖုန်းဆက်သတင်းပို့ရသည်။နောက်ရက်တွင် ရုံးကို တရားဝင်ကြေးနန်းပို့ကာ မပြီးပြတ်သေးတာကို ဆက်လုပ်ရပြန်သည်။နေ့လည်သုံးနာရီလောက်တွင် အရေးတကြီးလုပ်စရာကိစ္စများ ပြီးပြတ်သွားပြီ။ကျန်တဲ့အလုပ်ကတော့ မလုပ်လဲရ လုပ်လဲရ အလုပ်တွေမို့ အေးဆေးဖြစ်ကာနားလို့ရပြီ။သူကုမ္ပဏီကိုတော့ နောက်သုံးရက်နေရင် ပြန်မယ်လို့ပြောထားသည်။ပြီးသူအိတုံဆီသို့ဖုန်းဆက်လိုက်သည်။
မနက်ဖြန်တွေ့ရအောင်ဟု။အိတုံကလဲ အိုကေဟုပြောသည်။သူလဲ ဟိုတယ်သို့ပြန်လာကာ ခဏနားကာ ရေချိုးအဝတ်လဲကာ ဘုရားသို့ သွားကာ ဘုရားရှိခိုးလိုက်သည်။ညနေစာကိုတော့ကုမ္ပဏီက လိုက်ကျွေး သည်။ပြီး ကေတီဗီ သို့ခရီးဆက်ကြပြန်သည်။ညဆယ့်နှစ်ကျော်မှ ပြန်လာကာ အိပ်လိုက်သည်။မနက် ခြောက်နာရီကျော်တော့ အိတုံက သူ့ဆီဖုန်းဆက်သည်။သူရေချိုးပြီးရင် ဆူးလေသို့ထွက်လာကာ ဆူးလေမှာစောင့်နေမယ်လာခေါ်ပေးဖို့ပြောသည်။သူလဲ အိုကေလို့ပြောပြီး အိပ်ရာမှထကာ မျက်နှာသစ် ရေချိုး အဝတ်လဲကာ မနက်စာ စားရင်းစောင့်နေလိုက်သည်။ခုနှစ်နာရီကျော်တော့ အိတုံက ဖုန်းဆက်ကာ သူရောက်တော့မည်ဟုပြောသည်။သူလဲ ကားယူကာ ဆူးလေဖက်သို့ထွက်လာလိုက်သည်။ဆူးလေရောက်တော့ အဝါဖျော့ဖျော့ အပျော့စား ဝမ်းဆက်အကြပ်ဝတ်ထားကာ လှနေသော အိတုံကို တွေ့လိုက်ရသည်။သူလဲ အိတုံကိုလှမ်းခေါ်လိုက်ကာ ကားပေါ်ရောက်တော့ ”အိတုံ ဘာစားပြီးပြီလဲ” ”ဘာမှမစားရသေးဘူး ရေချိုးပြီးတာနဲ့တန်းထွက်လာတာ” ”အဆောင်ကိုဘယ်လိုပြောခဲ့လဲ” ”ဘာမှမပြောခဲ့ဘူး။သူငယ်ချင်းတွေဆီသွားမလို့ဆိုပြီးပြောခဲ့တယ်” သူလဲဘာမှဆက်မမေးတော့ပဲ မနက်စာစားရန်ဆိုင်တစ်ဆိုင်သို့မောင်းသွားလိုက်သည်။ဆိုင်ရောက်တော့ ကားကိုပါကင်ထိုးကာ သော့ပိတ်ပြီးနှစ်ယောက်သားဆိုင်ထဲသို့ဝင်လာလိုက်သည်။ဆိုင်ထဲရောက်တော့ ချောင်ကျကျနေရာတွင် ထိုင်လိုက်ပြီးအိတုံအတွက်မနက်စာကိုမှာပေးလိုက်သည်။သူကစားပြီးပြီမို့ဆေးလိပ်ပဲသောက်နေလိုက်သည်။စားနေရင်းနဲ့ သူလဲ အိတုံကို သူ့ကောင်လေးအကြောင်းမေးနေသည်။
သူ့ကောင်လေးက နိုင်ငံခြားဖက်စပ်ကုမ္ပဏီတစ်ခုတွင်အလုပ်လုပ်နေသည်ဟုပြောသည်။လစာကောင်းသည် လို့ပြောသည်။သူလဲ အဲ့ကုမ္ပဏီတွင်အလုပ်ဝင်ဖြစ်မည်ဟုပြောသည်။သူတို့တာမွေဖက်တွင် တိုက်ခန်း တစ်ခုငှါးပြီး ယူပြီးသည့်နောက်တွင်နေမည်လို့ပြောသည်။စကားပြောရင်းနဲ့ စားလို့ပြီးသောအခါတွင် ပိုက်ဆံရှင်းကာ ပြန်ထွက်လာကြသည်။သူ့အရှေ့ကသွားနေသေး အိတုံကို ကြည့်ရင်းနဲ့ ထမိန်စကပ် အကြပ်အောက်ကလှုပ်ခါနေသော တင်သားလုံးလုံးကျစ်ကျစ်လေးတွေကိုမြင်တော့ သူ့စိတ်က ထန်လာရသည်။မင်္ဂလာမဆောင်ခင် ခယ်မရဲ့ဖင်ကိုလုပ်ရတော့မည်မို့ သူ့အောက်က ညီလေးကထ လာရသည်။ကားပေါ်ရောက်တော့ ဟိုတယ်ဆီကိုတန်းမောင်းလာသည်။ကားလမ်းတွေက ကြပ်နေတာမို့ သတိထားမောင်းရသည်။ဟိုတယ်ရောက်တော့ သူ့အခန်းဆီကိုတန်းသွားလိုက်သည်။အခနိးထဲရောက်တော့ အခန်းတံခါးလောခ်ျချကာ ရေခဲသေတ္တာထဲက အအေးဘူးထုတ်ကာအိတုံကို ပေးတော့ မသောက်ချင် တော့ဘူးပြောတာနဲ့ ပြန်ထည့်ထားလိုက်သည်။အိတုံလဲ ပါလာတဲ့အိတ်ကို စားပွဲပေါ်တွင်တင်လိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်တွင်ထိုင်ကာ သူ့ကိုကြည့်နေသည်။သူလဲ ကုလားထိုင်ပေါ်တွင်ထိုင်ကာ အိတုံကို ”အိတုံ ကို့်ကိုသတိမရဘူးလား မှန်မှန်ပြောနော်” ”ရတယ်။ကိုမင်းကို သတိရလို့တွေ့ချင်တယ် ပြောတာပေါ့ ကိုမင်းကလဲ။နောက်ဆို ဒီလိုတွေ့ရတော့မှာမှမဟုတ်တာ” ”အဲလိုဆိုရင် ခုတွေ့တဲ့အချိန် ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးလုပ်ကြမယ်လေ။အိတုံရဲ့ နောပ်ပေါက်ကို ကို လုပ်မယ်နော် ဒီတစ်ခါတော့ မငြင်းနဲ့တော့။
ငြင်းလဲ ကိုကတော့ ရအောင်လုပ်မှာ ဟဲဟဲ” ”ကိုမင်းသဘောပါဆိုမှ ကိုမင်းကလဲ။ဒါပဲနော် အရမ်းကြီးနာ အောင်မလုပ်နဲ့။တုံကြောက်တယ်” ”ဟုတ်ပါပြီဗျာ”ပြောရင်း သူအိတုံဆီကို ထသွားကာ အိတုံကို ထခိုင်းလိုက်ပြီးဖက်လိုက်သည်။ပြီးတော့ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အိတုံရဲ့ ဖင်တွေကိုပွတ်သပ်ရင်းဖြစ်ညှစ်လိုက် ပင်တီကြိုးကိုဆွဲလိုက်လုပ်နေရင်း ”ကို အိတုံကို ကုန်းခိုင်းပြီးဖင်ကိုဖြဲ ပြီးနောက်ပေါက်ကို အားရပါးရလိုး ချင်နေတာ” ”ဟင့် ကိုမင်းကလဲ နားရှက်စရာကြီးကွာ” ”ဘာရှက်စရာရှိလဲ ကိုတို့နှစ်ယောက်ပဲရှိတာ။နောက်ဆို ဒီလိုမျိုးကြုံရဖို့ဆိုတာ မလွယ်တော့ဘူး” ”ဟုတ်ပါတယ်။အဲ့ဒါကြောင့် တုံက ကိုမင်းအကြိုက်ကို လိုက်လျောမယ်လို့ပြောတာပေါ့” ”ကဲ အိတုံ ကို့လီးကို စုပ်ပေးစမ်းကွာ” အိတုံလဲ သူ့အင်္ကျီကိုချွတ်စွပ် ကျယ်ပါချွတ်လိုက်သည်။ပြီးသူ့ပုဆိုးကိုချွတ်ကာ အတွင်းခံကို ပါချွတ်လိုက်ရာ သူ့ရဲ့ အောင်မြင်လှတဲ့ လီးကြီးက အနှောင်အဖွဲ့ မှလွတ်သွားသလိုငေါက်ကနဲ့ ဖြစ်သွားသည်။ ”အမလေး ကြောက်စရာကြီး သူ့ဟာကြီးက ဘယ်ချိန်ကတည်းက ငတ်နေလဲမသိဘူး။ဟင့် စားရတဲ့ကလေးငတ်တယ်ဆိုတာ ခိခိ”ပြောရင်းနဲ့ အိတုံပါးစပ်ကို ဟကာ လီးကိုငုံလိုက်သည်။လီးထိပ်ကို လျှာလေးနဲ့ တို့ကာလျက်လိုက် လီးတစ်ခုလုံးကို ပါစပ်ထဲထိထည့်လိုက် စုပ်လိုက်လုပ်နေသည်။သူလဲ အိတုံ ဆံပင်ကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ခပ်တင်းတင်းစုကိုင်ကာ ခါးကိုကော့ကော့ပေးလိုက်သည်။
တော်တော်လေးကြာတော့ ကုတင်စွန်းပေါ်ကိုခေါင်းကိုတင်ကာ အိတုံနှုတ်ခမ်းကို စူထားခိုင်းကာ လီးနဲ့ ပါးစပ်ကို လိုးလိုက်သည်။အိတုံကလဲ သွားတွေနဲ့ မခြစ်မိအောင် လုပ်ပေးသည်။ခဏကြာတော့ လီးကိုပါးစပ်ထဲမှ ထုတ်လိုက်ကာ အိတုံ အင်္ကျီ ကိုချွတ်လိုက်ပြီး ထမိန်စကပ်ကိုပါ ချွတ်လိုက်သည်။ဘရာ အနီလေးနဲ့ ပင်တီအနီလေးသာကျန်တော့သည်။ပင်တီက စိုကာ ကွက်နေသည်။ ”ဟ ဘယ်တုန်းက အရည်တွေထွက်လာတာလဲ အိတုံ” ”ကိုမင်းလီးကိုစုပ်ရင်းနဲ့” ”ကြိုက်လား လီးစုပ်ရတာ” ”အင်း”သူလဲ ဘရာကိုချွတ်ကာ နို့တွေကို စို့လိုက်သည်။အိတုံလက်ကို ကိုင်ကာ သူ့အဖုတ်ပေါ်တင်ပေးလိုက်ရာ အိတုံလဲ ပင်တီပေါ်ကနေ အဖုတ်ကိုပွတ်လိုက်အစေ့ကို ချေလိုက်လုပ်နေသည်။ခဏနေတော့ အိတုံပါးစပ်က တဟင်းဟင်းနဲ့ ဖြစ်လာပြီး ပေါင်က စုလိုက်ကားလိုက်ဖြစ်လာသည်။သူလဲ နို့စို့နေရာမှအသာထကာ ပက်တီကိုချွတ်လိုက်သည်။ပေါင်နှစ်ချောင်းကို မြှောက်ကာ အိတုံလက်တွေနဲ့ချိတ်ခိုင်းပြီး အဖုတ်ကိုဖြဲ ခိုင်းလိုက်သည်။အဖုတ်ဝမှာအရည်တွေနဲ့ စိုနေသည်။သူလဲ အစေ့ကိုလက်နဲ့ကလော်လိုက်ပြီးကလိလိုက်ရာ အိတုံ ပါးစပ်မှ အဖျားတက်သလိုညည်းရင်းဖင်က မြှောက်တက်သွားသည်။ကျန်လက်တဖက်က အဖုတ်ထဲသို့ထည့်ကာ ထုတ်လိုက်ထည့်လိုက်လုပ်နေသည်။အရည်တွေကရွှဲလာတာမို့ လက်တစ်ချောင်း ကနေ နှစ်ချောင်းနှစ်ချောင်းကနေသုံးချောင်းပူးကာသွင်းထုတ်လုပ်နေသည်။အစေ့ကိုလဲ ကလိနေသည်။အရည်တွေက အဖုတ်ကနေတဆင့်ဖင်ဝသို့စီးကျလာသည်။သူလဲအဖုတ်ထဲမှ လက်ကို ထုတ်ကာ စအိုဝကို လက်ခလယ်နဲ့ ဖိကာထည့်လိုက်သည်။
အရည်တွေကလဲ ရွှဲနေတာမို့ လက်ခလယ်က ချောကနဲဝင်သွားသည်။ခပ်သွက်သွက်ကစားပေးလိုက်သည်။အိတုံလဲ တကိုယ်လုံးတုန်ကာပါးစပ်မှလဲ ညည်းနေသည်။သူလက်တစ်ချောင်းကနေထုတ်ကာ ဖင်ဝကို တံတွေးထွေးချလိုက်ရင်း လက်နှစ်ချောင်းပူးကာ ဖိထည့်လိုက်သည်။နည်းနည်းကြပ်နေသည်။သူအစေ့ကို ခပ်နာနာဖိချေကာဆွလိုက်ပြန်တော့ ဖင်ဝက ပွင့်သွားတာမို့ လက်နှစ်ချောင်းက တစ်ဝက်ထိဝင်သွားသည်။သူတံတွေထပ်ထွေးလိုက်ပြန်သည်။ ”အာ့ ကိုမင်းဖြည်းဖြည်းနော် ဖင်က နာတယ် ဟင့်” သူလဲ တစ်ဝက်လောက်ကို ခပ်သွက်သွက်သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်လုပ်နေရင်း အစေ့ကို ကလိနေသည်။အိတုံလဲ အဖုတ်ကိုဖြဲထားရင်း လက်တစ်ဖက်က နို့ကိုချေနေသည်။မျက်လုံးတွေက မှိတ်ကာ ပါးစပ်က အဆက်မပြတအော်ညည်းနေသည်။သူလဲ လက်နှစ်ချောင်းကို အဆုံးထိဝင်အောင်ဖိထည့်လိုကတော့ ဖင်က ညှစ်ထားပြန်တာမို့ အစေ့ကို ကလိလိုက်သည်။တဖြည်းဖြည်းနဲ့ဖင်ထဲက လက်နှစ်ချောင်းကို လက်သင့်ခံလာတာမို့ သွင်းထုတ်က တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ချောလာသည်။ ကိုမင်း လုပ်ပေးတော့ကွာ အိတုံကို လုပ်ပေးတော့ မရတော့ဘူး အိတုံခံချင်နေပြီ… သူလဲ မကြားချင်ယောင်ဆောင်ကာ ကလိနေလိုက်သည်။ဖင်ဝကို တံတွေးထပ်ထွေးလိုက်ရင် အဖုတ်ကအရည်ကို လက်မှာသုတ်ကာ လက်နှစ်ချောင်းကနေ သုံးချောင်းစုကာ ဖင်ဝကိုဖိထည့်လိုကတော့ ”အား နာတယ် နာတယ်ကိုမင်း အရမ်းနာတယ် အားရှီး” ”ဖင်ဝကို မရှုံထားနဲ့ ဖွင့်ထား လက်ကဖင်ကိုဖြဲပေးထား”အိတုံ လက်တွေက စအိုကို ဖြဲထားလိုက်ရင်းဖွင့်ပေးလိုက်သည်။
သူလဲ စားပွဲပေါ်မှ ကွန်ဒုံးကိုဖောက်ကာ လက်သုံးချောင်းမှာစွပ်လိုက်ပြီး ကွန်ဒုံးကအရည်တွေကို ဖင်ဝကိုသုတ်လိုက် အဖုတ်ကအရည်တွေကို ဖင်ဝမှာလိမ်းလိုက်သည်။ဖင်ဝက အရည်တွေနဲ့ ရွှဲသွားပြီး သူလဲ ဖင်ဝကို ဖိကာထည့်လိက်ပြန်သည်။အရည်တွေနဲ့မို့ဖင်ထဲသို့ တစ်ထစ်ချင်းဝင်သွားသည်။အိတုံ မျက်နှာက ရှုံ့မဲ့နေရင်း အံကိုကြိတ်ကာခံနေသည်။လက်သုံးချောင်းက တဖြည်းဖြည်းနဲ့ တစ်ဝက်လောက်ဝင်သွားသည်။သူလဲ ဖြည်းဖြည်းချင်းပြန်ထုတ်ကာဖြည်းဖြည်းချင်းပြန်ထည့်လိုက်သည်။လက်တစ်ဖက်ကလဲ အစေ့ကို ချေပေးနေသည်။တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အိတုံလဲ ဖင်ဇိမ်ခံတက်လာပြီထင်သည်။ဖင်ကို အလိုက်သင့်ဖွင့် ပေးတက် လာသည်။ ”ကိုမင်း အိတုံကို လိုးပေးပါတော့ ခံချင်နေပြီ” ”ကောင်းလား” ”ကောင်းတယ်အရမ်းကောင်း တယ်” ”ဘယ်ကကောင်းတာလဲ ခုက” ”အစေ့ကလဲ ကောင်းတယ်။ဖင်ထဲကလဲ အရမ်းကောင်းတယ်” ”ဖင်လိုးတာခံမှာမှတ်လား” ”အင်း ခံမယ် ဖင်ကိုလဲ လိုးပေးပါ။အဖုတ်ထဲကိုလဲ လိုးပေးပါတော့ ကိုမင်းရယ် အိတုန်အရမ်းခံချင်နေပြီ” သူလဲ မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး အိတုံပို ဆွဲထူလိုက်ကာ ”ကဲ အိတုံ အပေါ်ကနေဆောင့်ပေး” သူပက်လက်လှန်လိုက်သည်။အိတုံလဲ သူ့အပေါ်သို့ခွမည်လုပ်တော့ ”ကိုယ့်ကိုကျောပေးလိုက်” အိတုံလဲ သူ့ကိုကျောပေးကာ ပေါင်ကိုကားလိုက်ပြီး သူ့လီးကိုကိုင်ကာ အဖုတ်ဝတွင်တေ့ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်းထိုင်ချလိုက်သည်။ ”ဟ ကျွတ်ကျွတ် ကြီးလိုက်တာကိုမင်းကယ် အထဲမှာပြည့်ကျပ်သွားတာပဲ” ”ကြိုက်လား အဲလိုကြီးတာ” ”အင်းကြိုက်တယ် ဟာ့ အ့ အ့ အင့်အင့်” ”ဗျစ် ဗျစ် ဗွတ်ဗွတ်” အိတုံအပေါ်ကနေ ဆောင့်ပေးရင်း ပါးစပ်ကလဲ အသံစုံမည်နေသည်။
အခန်းထဲမှာ အသံမျိုးစုံမည်နေသည်။သူလဲအောက်ကနေ အိတုံခါးကိုကိုင်ကာ အလိုက်သင့်ဆောင့် ပေးနေ သည်။တော်တော်လေးကြာတော့ သူလဲ အိတုံကို သူ့ဖက်လှည့်ခိုင်းလိုက်သည်။အိတုံလဲ လီးတပ်ရက်နဲ့ လှည့်လာသည်။မျက်နှာကတော့ ရှုံ့မဲ့နေသည်။ပြီးတော့ ဆက်ဆောင့်နေသည်။သူလဲ အိတုံနို့တွေ ကိုချေပေး လိုက်သည်။အိတုံကို သူ့အပေါ်သို့ဆွဲမှောက်လိုက်ကာ နို့တွေကိုစို့ရင်းအောက်ကနေဆောင့်ပေးလိုက်သည်။လက်က ဖင်ထဲကိုနှိုက်နေလိုက်သည်။ဆောင့်ချက်တွေကြာလာတော့ အိတုံပြီးချင်လာသည်။သူလဲ ဆောင့်တာကို ရပ်လိုက်တော့ အိတုံအားမလိုအားမရဖြစ်ကာ အပေါ်ကနေဆောင့်လိုက်ရာ သူလဲ အိတုံကို ဖက်ကာ အိတုံကို လှဲချလိုက်ပြီး အဖုတ်ထဲက လီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ ”ကိုမင်း ဘာလုပ်တာလဲ လို့ ပြီးတော့မယ့်ဟာကိုကွာ ဟင့် ” သူလဲ ဘာမှမပြောပဲ အိတုံပေါင်နှစ်ဖက်ကို ပုခုံးပေါ်တင်လိုက်ပြီး အဖုတ်ဝကို လီးတ်ကော အားကုန်ဆောင့်ချလိုက်ရာ အိတုံ အားခနဲအော်သွားရသည်။သူလဲ မနားတမ်းဆက် တိုက်ဆောင့်ချလိုက်သည်။အိတုံခမျာ အော်ညည်းသံနဲ့အတူ ပြီးသွားသည်။အပြီးကြီးပြီးတာမို့ထင်သည်။သူ့လီးကိုအားကုန်ညှစ်ထားရင်းသူ့ကိုသွေးရူးသွေးတန်းနဲ့အတင်းဖက်ထားသည်။ပါးစပ်ကလဲ ဘာတွေပြောနေမှန်းမသိ။သူလဲ အလိုက်သက့်ငြိမ်နေလိုက်သည်။တော်တော်လေးကြာတော့ အိတုံကုတင်ပေါ်သို့ ပြန်ကျသွားသည်။
”ကောင်းလားအိတုံ” ”ကောင်းလိုက်တာ ကိုမင်းရယ်။ဒီလိုမခံစားရတာကြာပြီ။လူကိုနှုံးသွားတာပဲ။ကိုမင်းက အရမ်းလုပ်တက်တာပဲ” ”ဟိတ်ဇိမ်ခံမနေနဲ့ဦး။ကိုယ်မပြီးသေးဘူး ဖင်ချဦးမှာ အမောပြေရင် ထတော့” ”ဟင့် သူ့စိတ်ပြီးပဲ။ဒါပဲနော် အရမ်းကြီးနာအောင်မလုပ်နဲ့။သူ့ဟာကြီးက အကြီးကြီးနဲ့ သူများဖင်ကွဲသွားမှ ကျော်မကောင်းကြားမကောင်းဖြစ်နေမယ်” ”စိတ်ချပါ။မကွဲစေရဘူး။တော်ကြာမှ ဖင်ပဲချပေးပါဖြစ်နေမယ် ဟဲဟဲ” သူလဲ အိတုံအဖုတ်ထဲမှ လီးကိုထုတ်လိုက်ရာ အဖုတ်ထဲမှအရည်တွေက စီးကျလာသည်။သူလဲ အိတုံကို ကုတင်ပေါ်မှ ကုန်းခိုင်းလိုက်သည်။ဖင်ကို ထောင်ပြီးကိုယ်ကို ဝပ်ထားခိုင်း လိုက်သည်။အဖုတ်ထဲကအရည်တွေနဲ့ ဖင်ဝကို သုတ်လိုက်သည်။ဖင်နှစ်ဖက်ကို လက်နဲ့တချက်ခြင်း ခပ်ဆက်ဆက်ရိုက် လိုက်ရာ အိတုံပါးစပ်က တအားအားနဲ့ ညည်းနေသည်။သူ့ရိုက်ချက်တွေကြောင့် ဖြူသောတင်ပါးတွေ ကနီရဲလာသည်။သူလဲ အိတုံကို ဖင်ဖြဲခိုင်းလိုက်သည်။ပြီး ဖင်ဝကို လီးထိပ်နဲ့ အသာဖိကထောက်လိုက်ရင်း ”ဖင်ဝကို ရှုံမထားနဲ့ အလိုက်သင့် ဖွင့်ထား” အိတုံလဲ ဖင်ဝကိုလျော့လိုက်ရာ သူလဲ လီးကိုအသာဖိထည့်လိုက်သည်။ခုန ဆွထားတဲ့အရှိန်ကြောင့်ရော အရည်တွေကရွှဲနေတာမို့ လီးထိပ်တစ်ခုလုံးက လျောခနဲ ဝင်သွားသည်။ ”အာ့ ကျွတ်ကျွတ် ” ”နာလို့လား” ”မနာဘူး ရတယ်ကိုမင်း ထည့်ပါ” အိတုံရဲ့ ဇကလဲမသေး။သူကလဲ နာနာကျင်ကျင်ကိုကြိုက်နှစ်သက်သူမို့ပင်။အဲ့လိုဖြစ်အောင်လဲ သူကအစဖော်ပေးခဲ့တာပင်။သူလဲ လီးကို ထပ်ထည့်လိုက်သည်။ဖြေးဖြေးချင်း နှဲ့နှဲ့သွင်းလာရာ လီးတစ်ဝက်ကျော်ကျော်ဝင်လာတော့ ဖင်ဝက တင်းခနဲရှုံသွားသည်။
”အ့ ကိုမင်းဖြည်းဖြည်း အရမ်းနာလို့ ဟင့်ဟင့် ကျွတ် ကျွတ်” သူလဲ အသာရပ်ကာ အစေ့ကို ကုန်းပြီးကလိ လိုက်သည်။လီးကိုဖြည်းညှင်းစွာထုတ်လိုက်သည်။ ”အ့ ဟ ဟကျွတ်ကျွတ်” သူဒစ်နားထိ လောက် ထုတ်လိုက်ပြီး ရပ်ထားလိုက်သည်။အိတုံရဲ့စအိုကြွက်သားတွေက သူ့လီးကိုတင်းကျပ်စွာ ညှစ်ထားသည်။သူလဲ ကျောပြင်ကိုပွတ်လိုက်ပြီး အစေ့ကို ကလိပေးလိုက်သည်။ခဏကြာတော့ စအိုညှစ်အားက တဖြည်းဖြည်းလျော့လာတော့ သူဖြည်းဖြည်းချင်းပြန်ထည့်လိုက်ပြန်သည်။လီးတစ်ဝက်လောက် သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်လုပ်နေလိုက်သည်။တဖြည်းဖြည်းနဲ့ စအိုကြွက်သားတွေက လီးကြီးကိုလက်ခံ လာသည်ဖင်သည်။အဝင်အထွက်က ချောမွေ့လာသည်။အိတုံလဲ နာကျင်သည့်ဖက်မှ ကောင်းမွန်ခြင်းကို ခံစားလာရသည်ထင်သည်။နာနာကျင်ကျင်ညည်းနေသည့်အသံက ပြောင်းလာကာ လိုချင်တက်မက်သည့် အသံကိုပြောင်းလာသည်။ဖင်ကို ဖြဲပေးထားတဲ့လက်တွေက ခပ်တင်းတင်းဖြစ်လာသည်။ဖင်က နောက်ကို မသိမသာ ဆောင့်ပေးလာလေသည်။သူလဲ ဖင်ဝကိုတံတွေးထွေးချလိုက်ပြီး လီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ထပ်ထည့်လိုက်ပြန်သည်။ခုနကလောက် မနာတော့သည်မို့ ဖြည်းဖြည်းချင်း လီးကအဆုံး ုံထိ ဝင်သွားကာ ဖင်နဲ့ ဆီးခုံပူးကပ်သွားသည်။ ”အိတုံ ဖင်ခံရတာကောင်းလား” ”ခုနက အရမ်းနာတယ်။ခုမနာတော့ဘူး။တစ်မျိုးပဲ။ခံနိုင်လာတော့ နာတာကိုကအရသာလေး။ကောင်းတယ်” သူလဲ လီးကိုတစ်ဆုံးထုတ်လိုက်ရာ ”ဟ့အာ့အာ့ ဖြည်းဖြည်း ကိုမင်း နာတယ်” သူလဲ ဖင်ထဲကို တစ်ရစ်ချင်းချော့ကာ လီးတစ်ဆုံးထည့်လိုက်သည်။
ဖြည်းဖြည်းချင်းတစ်ဆုံးထုတ် တဆုံးထည့်ကာ အစေ့ကိုလဲ ကလိနေတာမို့ အဖုတ်ထဲကအရည်တွေကလဲ စီးကျကာနေသည်။ ”ကိုမင်း ဖြည်းဖြည်းချင်းဆောင့်ပေးကြည့်လေ။တုံခံနိုင်လာပြီအရမ်းကြီးမဆောင့်နဲ့ဦး” သူလဲ လီးကိုတစ်ဝက်လောက်ထုတ်ကာ ထည့်လိုက်ပြန်သည်။တစ်ဝက်ထုတ်ပြန်ထည့်ကို ခပ်ဆက်ဆက် လုပ်လိုက်ရာ ”အ အ အ ကျွတ်ကျွတ် ကိုမင်း အဟင့်ဟင့် ဘယ်လိုကြီးလဲကွာ တမျိုးကြီးပဲ လုပ်လုပ်” သူလဲ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ စအိုကြွက်သားတွေက လီးကို လက်ခံလာပြီမို့ လီးတချောင်းလုံးထုတ် ပြန်ထည့်ကို ခပ်သွက်သွက်လုပ်ပေးလိုက်ရာအိတုံ ပါးစပ်မှ အော်သံတမျိုးလေးကိုကြားနေရသည်။ကောင်းလို့ အော်နေသည်မို့သူလဲ ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။ စအိုရဲ ကျဉ်းကြပ်တဲ့ညှစ်အားကြောင့် သူလဲ ပြီးချင်သလိုဖြစ်လာသည်။လိုးရခဲတဲ့ ခယ်မရဲ့ အပျိုစင်ဖင်ပါကင်လေးကို အရင်ဆုံးလုပ်ခွင့်ရတာမို့ ဒီလောက်မြန်မြန်နဲ့ သူမပြီးချင်သေးပေ။ဒါကြောင့်သူစအိုထဲမှ လီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်ရာ ”အာ ကိုမင်း ဘာလုပ်တာလဲလို့ သူများကောင်းနေတဲ့ဟာကိုကွာ” ”ညောင်းလာလို့ကွာ။နေရာပြောင်းမလို့ ဒီလိုကုန်းကုန်း ကွကွကြီးနဲ့ဆောင့်ရတာ ညောင်းလာလို့”ပြောရင်းသူကုတင်အောက်ကိုဆင်းလိုက်သည်။အိတုံလဲ မကျေမနပ်နဲ့သူ့ကိုကြည့်နေတာမို့ အိတုံကိုကုတင်စပ်ကိုခေါ်ကာ ကုန်းခိုင်းလိုက်သည်။အိတုံလဲ မကျေမနပ်နဲ့ မွေ့ရာပေါ်ဒူးထောက်ကာ ကုန်းပေးလိုက်သည်။
သူလဲ ဖင်နဲ့ လီးကို တစ်တန်းတည်းဖြစ်အောင်ပြင်လိုက်ပြီးပေါင်တွေကိုချဲကာ ပြင်လိုက်သည်။ ဖြူဝင်းတဲ့ ဖင်ကို လက်နဲ့ ခပ်ဆက်ဆက်ရိုက်ချလိုက်ရင်း ”အိတုံ ဖင်ခံရတာကောင်းလား” ”အာ့ စပ်တယ်ကိုမင်းရဲ့ ဟင့် သူများသားသမီးကို ဖင်လဲချသေးတယ် ရိုက်လဲ ရိုက်တယ် မမနဲ့တိုင်မယ်အဟင့်” ”မေးနေတာဖြေလေ ဖင်ခံရတာကောင်းလား” ”ကောင်းပါတယ်ရှင့် ဖင်ခံလို့ကောင်းပါတယ် သူလိုးတာအရမ်းခံလို့ကောင်းပါတယ် ကဲကျေနပ်ပြီလား ဟင်း” သူဖင်ကို ခပ်ဆက်ဆက်နဲ့ တဖျန်းဖျန်း ရိုက်လိုက်သည်။အိတုံလဲ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ရမက်တွေက ထန်လာသည်။နောက်ဆုံး ”ကိုမင်း လိုးပေးတောံကွာ ဖင်ကို ။အရမ်းခံချင်နေပြီလို့ ” ”ဖင်ကိုဖြဲပေးဦး” အိတုံလဲ ဖင်ကိုဖြဲလိုက်ပြန်သည်။စအိုဝက ပြဲဟဟလေးပေါ်လာတော့ တံတွေးထွေးချ လိုက်ရင်း လီးနဲ့တေ့လိုက်ပြီး ထည့်လိုက်သည်။ဖြည်းဖြည်းချင်းညှောင့်လိုးလေးလိုးနေရင်းနဲ့ ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။ဖြဲထားတဲ့လက်တွေကို ဖယ်ခိုင်းလိုက်ပြီး ဖင်ကို ရိုက်လိုက် လုပ်လိုက်လုပ်နေသည်။ခပ်သွက်သွက်ဆောင့်နေရာမှ ခပ်မြန်မြန်ဆောင့်ပေးလိုက်ရာ အိတုံလဲ အသည်းခိုက်အောင် ကောင်းလာသည်မို့ တအားအားနဲ့အော်ရင်းလိုးခိုင်းနေသည်။သူလဲဆောင့်ချက်တွေ ကြာလာသည်နဲ့အမျှ ပြီးချင်လာသည်။ဒါကြောင့် အိတုံတင်ပါးနှစ်ဖက်ကို အားနဲ့ခပ်တင်းတင်းညှစ်ကိုင် လိုက်ရင်း အားကုန်ဆောင့်လိုက်သည်။အိတုံလဲ ပြီးချင်လာသည်မို့ စအိုကြွက်သားတွေက လီးကို ဖြစ်ညှစ်လာသည်။
သူလဲ မညှာတော့ပဲ ဆောင့်ချလိုက်သည်။လီးတစ်ခုလုံးတောင့်တင်းလာကာ တကိုယ်လုံးမှအကြောတွေ တင်းတောင့်လာပြီး သုတ်ရည်တွေက ဖင်ထဲကို တရှိန်ထိုး ပန်းထည့်လိုက်သည်။အိတုံရဲ့စအိုကလဲ လီးကို ဆက်တိုက်ညှစ်ထားသည်။သူလဲ ပြီးသွားပြီ။နှစ်ယောက်သား ဖိုထိုးထားသလိုမောဟိုက်နေကာ တကိုယ်လုံလဲ ချွေးတွေ ရွဲနေသည်။တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အိတုံလဲ လဲကျလာသည်မို့သူလဲ အလိုက်သင့် အိတုံဘေးမှာ လှဲချလိုက်သည်။လီးကတော့ ဖင်ထဲမှာတပ်ရက်နဲ့ပင်။အိတုံနို့တွေကို ခပ်တင်းတင်းညှစ်ကိုင် ရင်း ကစားနေလိုက်သည်။အိတုံလဲ သူ့ကိုလှဲ့ကာ နမ်းလိုက်သည်။ ”ကောင်းလိုက်တာ ကိုမင်းရယ်။လူလဲ နှုံးသွားတာပဲ။လူဆိုးကြီး။သိပ်လုပ်တက်တာပဲ။ဒါကြောင့် မမကအသည်းစွဲနေတာနေမယ် ဟင်း” ”အိတုံကောမစွဲဘူးလား” ”စွဲတာပေါ့လို့ အဲ့ဒါကြောင့် မရှက်နိုင်ပဲ သူ့အလိုကိုလိုက်ပြီးသူခေါ်တဲ့ နေရာလိုက် တာပေါ့” ”အဲ့ဒါဆို ဒီနှစ်ရက်လုံ းကိုမင်းစိတ်ကြိုက်လိုးမယ်။ခံနိုင်မလား” ”ကိုမင်းသဘောပါဆို။အဲ့ဒါကြောင့်ကိုမင်းဆီလာတာပေါ့။နောက်ဆိုရင် တွေ့ရဖို့လွယ်မှမလွယ်တော့တာကို” နှစ်ယောက်သား ပြောရင်းနဲ့ တင်းတင်းဖက်ထားကြသည်။တော်တော်လေးကြာတော့ အိတုံလဲ သူ့ကိုဖယ်ခိုင်းလိုက်ရာ ဖင်ထဲမှ လီးကို ထုတ်လိုက်တော့ ”ကျွတ်ကျွတ် နာတယ်ကိုမင်းရယ်” သူ့လီးကိုကြည့်ပြီး ”ဟင် သူ့ဟာ ကြီးက ဒီလောက်လုပ်ရတာကို မလျော့သေးဘူး လွန်ကိုလွန်တယ်”ချစ်စဖွယ်မျက်စောင်းထိုးဏင်း လီးကိူခပ်ဖွဖွလေးပုတ်ကာ ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်သွားသည်။
သူလဲ နောက်ကနေ လိုက်ဝင်သွားရင်း ”ကိုယ့်ကိုလဲ ဆေးပေးကွ၊” ”ကိုမင်းရေ ဖင်က စပိဖြင်းဖြင်းနဲ့ ရေထိ တိုင်း စပ်နေတယ်။အိမ်သာတက်ရင် ဒုက္ခပဲဟင့် အဲး၊သူ့ကြောင့်” လီးကိုရိုက်လိုက်သပြီး ရေဆေး ပေးလိုက်သည်။ခပ်တင်းတင်းကိုင်ကာ ဂွင်းတိုက်သလို လုပ်ပေးနေတာကြောင့် လီးက ပြန်မတ်လာပြန်ရာ ”အမလေး ကိုမင်းရယ် လွန်ကိုလွန်တယ် ခုလေးတင်ပြီးတာကို ခု ပြန်မတ်လာနိုက်သေးတယ်။မနိုင်ဘူးကွာ တကယ်ပဲ” ”မကြိုက်ဘူးလား အဲ့ဟာကို” ”ကြိုက်မှကြိုက်ခိခိ”ပြောရင်း လီးကိုဆွနေသည်။သူလဲ အိတုံကို ပါးစပ်ဟခိုင်းလိုက်ပြီးစုပ်ခိုင်းလိုက်ရာ အိတုံလဲ သူ့ကို စိတ်ပါလက်ပါစုပ်ပေးလိုက်သည်။သူလဲ စိတ်က ပြန်ပါလာကာ ခေါင်းကိုကိုင်ပြီးလီးကို အဖုတ်အမှတ်နဲ့ ညှောင့်နေလိုက်သည်။ခဏနေတော့ အိတုံကို ဘိုထိုင်ကိုကိုင်ကာ ကုန်းခိုင်းလိုက်ပြီး နောက်ကနေ လိုးလိုက်ပြန်သည်။အိတုံလဲ စိတ်ပါလာပြန်သည့်မို့ နှစ်ယောက်သား စိတ်တူကိုယ်တူ လုပ်ကြပြန်သည်။အိတုံကတော့ပြောသည်။သူအဲ့လို ခဏလေးနဲ့ စိတ်ပါတာမျိုးမဖြစ်ဖုးခဲ့ သူနဲ့ကျမှသာအဲ့လိုဖြစ်တာဟု။နှစ်ယောက်သားရေချိုးခန်းထဲမှာ တစ်ချီလုပ်ပြီး တော့ ရေချိုးလိုက်ကြသည်။ပြီးတော့ အဝတ်တွေဝတ်ကာ အိပ်ရာပေါ်မှာအနား ယူလိုက်ကြရင် းအိပ်ပျော်သွားကြ သည်။အိပ်ရာကနိုးတော့ ဟိုတယ်ရီဆက်ရှင်ကိုဖုန်းဆက်ကာ ထမင်းနဲ့ဟင်းကို လာပို့ခိုင်းလိုက်ပြီး နေ့လည်စာ စားကြသည်။စားပြီးတော့ တစ်ခါလုပ်ကြပြန်သည်။ဒီတစ်ခါတော့ ဖင်ကိုမလုပ်ဖြစ်သေးနာနေသေးတာမို့။လုပ်ပြီးတရေးနှပ်လိုက်ကြသည်။
ညနေစောင်းတော့ ရေချိုးအဝတ်လဲကာ နှစ်ယောက်သားအပြင်ထွက်လည်ကြသည်။အပြင်မှာပဲ ညစာ စား ပြီးပြန်လာကြကာ တညလုံးနီးပါးလုပ်ကြသည်။တစ်ချီလုပ်လိုက်ခဏနားလိုက် ဆွလိုက်ပြန်လုပ်လိုက် နားလိုက်။စားလိုက်သောက်လိုက်လုပ်လိုက်နဲ့ နှစ်ယောက်သားသုံးနာရီကျော်မှ အားဆေးသောက် ကာအိပ်ကြသည်။ဖင်ကိုသုံးချီဆက်တိုက်လုပ်လိုက်သည်။အိတုံလဲ ဖင်ခံရတာကို ဇိမ်တွေ့လာသည်။နောက်ရက်မနက်နိုးတော့ အပြင်မှာ ခဏထွက်ကာ စားလိုက်ကြပြီး ဟိုတယ်ပြန်လာကာ လုပ်ကြသည်။တနေကုန်အပြင်မထွက်ကြပေ။တနေ့လုံးနီးပါး အိတုံရဲ့ဖင်ကိုလိုးသည်။အိတုံလဲ ဖင်ခံရတာကိုကြိုက်နေတာ မို့ ဖင်ကိုပဲလုပ်ခိုင်းသည်။နှစ်ယောက်သား အရှက်ဆိုတာမရှိကြတော့ပေ။တနေကုန်နီးပါးအဝတ်ဆိုလို့ ကိုယ်မှာမကပ်တော့။အိတုံကို ရိုက်ကာ လုပ်ရတာကိုသူလဲ သဘောကျသလို အိတုံကလဲ နှစ်သက်တာမို့ နှစ်ယောက်သား စိတ်တူကိုယ်တူလုပ်နေကြသည်။ညနေကြတော့နားကာ အိပ်လိုက်ကြသည်။ညရှစ်နာရီကျော်တော့နိုးလာကြပြီး ရေချိုးအဝတ်လဲကာ ဘုရားသို့သွားကြသည်။ဘုရားကအပြန် ညစာဝင်စားပြီးဟိုတယ်သို့ပြန်လာကာ တညလုံးလုပ်ကြပြန်သည်။မနက်သုံးနာရီကျော်မှအိပ်ကြသည်။မနက်ရှစ်နာရီကျော်တော့နိုးလာကြပြီးမျက်နှာမသစ်တော့ပဲ နှုတ်ဆက်ပွဲအနေနဲ့ ဖင်ကိုလိုးလိုက်သည်။အိတုံလဲ နောက်ဘယ်တော့ထပ်တွေ့နိုင်မယ်မသိနိုင်တာမို့ စိတ်ကြိုက်ကို ကဲနေသည်။
သူလဲ ထိန်းကာလုပ်တာမို့တော်တော်ကြာသည်။ပြီးသွားတော့ နှစ်ယောက်သားခဏနားကာ ရေချိုးခန်း ထဲ ဝင် ကာ ရေအတူချိုးကြသည်။ရေချိုးရင်းအိတုံက ငိုနေတာမို့သူချော့ရသေးသည်။အခါအခွင့်သင့်ရင် တွေ့ကြ မယ်လို့လဲ ပြောဖြစ်ကြသည်။အိတုံကတော့ သူ့ကို အစွဲကြီးစွဲနေပြီ။သူလဲ ချော့မော့ကာ နှစ်သိမ့်ရသည်။ရေချိုးနေရင်းနဲ့ နှစ်ယောက်သားလုပ်ဖြစ်ကြပြန်သည်။ရေချိုးပြီး အဝတ်လဲကာ သူလဲ အိတုံကို သူ့အဆောင်နားထိလိုက်ပို့လိုက်သည်။နှစ်ရက်လုံး အကဲလွန်ကြတာမို့ အိတုံရဲ့မျက်ကွင်းတွေလဲ ညျိုကာ မျက်နှာကတော်တော်ချောင်ကျသွားသလို လမ်းလျှောက်ရင်လဲ ကွတတလေးဖြစ်နေသည်။ကားပေါ်က ဆင်းခါနီးသူ့ကိုအကြာကြီးနမ်းကာနှုတ်ဆက်သည်။အခွင့်သာခဲ့ရင် ခုလိုပြန်ဆုံချင်တယ်ဟုလဲပြောတော့ သူလဲ ခေါင်းငြိမ့်ကာနှစ်သိမ့်လိုက်သည်။အိတုံကားပေါ်ကဆင်းတော့ သူလဲ ဟိုတယ်သို့ ပြန်လာကာ အားဆေးသောက်ကာ အိပ်လိုက်သည်။နေ့လည်ကျမှနိုးလာပြီး ကုမ္ပဏီကိုဖုန်းဆက်ကာ သူမနက်ဖြန်ပြန်မည်ဟုပြောလိုက်သည်။အဝတ်လဲကာ သူလုပ်စရာကျန်တာလေးတွေကို လိုက်လုပ်လိုက်သည်။ညနေစောင်းမှပြန်လာကာ ညနေစာကို အစောကြီးစားကာ မိန်းမဆီဖုန်းဆက်လိုက်သည်။ဖုန်းဆက်ပြီးတော့ အိတုံဆီဆက်လိုက်ရာ အိတုံသူငယ်ချင်းက နေမကောင်းလို့ ဆေးသောက်ပြီးအိပ်နေတယ်လို့ပြောသည်။သူလဲ အားဆေးသောက်ကာ ကုတင်ပေါ်မှာလှဲပြီးအိတုံနဲ့ဖြစ်ခဲ့တာတွေစမြုံပြန်နေရင်း အိပ်ပျော်သွားငည်။
မနက်ခြောက်နာရီကျော်တော့ သူနိုးလာသည်။နိုးတာနဲ့ရေချိုးကာ သိမ်းစရာတွေသိမ်းပြီး မနက်စာ ထိက်စားလိုက်သည်။ပြန်ရောက်တော့ ကုမ္ပဏီကိုဖုန်းဆက်လိုက်ရာ ကုမ္ပဏီကလူတွေရောက်လာပြီး သူ့ကိုလက်ဆောင်နဲ့ ပိုက်ဆံလာပေးသည်။သူလဲ လိုအပ်တဲ့စာရွက်စာတမ်းတွေနဲ့ လုပ်ရမည်များကို အသေးစိတ်ပြောပြလိုက်သည်။ကိုးနာရီကျော်တော့သူလဲ အဝတ်အိတ်တွေလက်ဆောင် ပစ္စည်းတွေ ကိုကားပေါ်သို့တင်ကာ ကုမ္ပဏီက လူတွေကိုနှုတ်ဆက်ပြီး အိတုံအဆောင်သို့မောင်းလာလိုက်သည်။အဆောင်ရှေ့ရောက်တော့ဖုန်းဆက်လိုက်ရာ အိတုံကထွက်လာသည်။မျက်နှာကချောင်နေတုန်းပင်။ခပ်နွမ်းနွမ်းဖြစ်နေသည်။သူလဲ နှုတ်ဆက်ကာ ပြန်တော့မည့်အကြောင်းပြောလိုက်ပြီးခဏစကားပြောကာ တောင်ကြီးကို ပြန်လာလိုက်သည်။တောင်ကြီးကိုရောက်တော့ သူလဲ လွှဲစရာရှိတာ လုပ်စရာရှိတာတွေကိုလုပ်ရပြန်သည်။သူပြန်ရတော့မည်မို့ သူနဲ့ ချိန်းမယ့်သူကိုလွှဲရမည့်ကိစ္စ စာရွက်စာတမ်းတွေကို အသေးစိတ်လုပ်ရသည်။ညဖက်မှာ မိန်းမဆီဖုန်းဆက်။ပြီးအိတုံနဲ့ လိုင်းပေါ်မှာစကားပြောရသည်။ သူရုံးချုပ်ပြန်ရောက်ပြီးသိပ်မကြာခင်မှာ အိတုံကမင်္ဂလာဆောင်တာမို့ သူတို့မိသားစု သွားရသည်။သတို့သမီးဝတ်စုံနဲ့လှနေတဲ့အိတုံကို ကြည့်ရင်း သူ့စိတ်ထဲမှာ အိတုံနဲ့ ဖြစ်ပျက်ခဲ့တာတွေကိုတွေးရင်း သူ့ယေညက်ကျားသာသိရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲတွေးနေမိသည်။ ”မောင် ဘာတွေတွေးနေတာလဲ။ဖြူပြောတာမကြားဖူးလား” ”ဟင် ဘာပြောလိုက်တာလဲ ဖြူ မောင်အသံတွေဆူနေလို့မကြားလိုက်ဘူး” ”အော် အိတုံတို့အတွဲကလိုက်တယ်လို့။သူတို့တွေက တွဲလာတာလဲ ကြာပြီ။သစ္စာလဲရှိတယ်။
ကောင်လေးကလဲ အရမ်းချစ်တယ်။အိတုံကလဲ အရမ်းချစ်တယ်လို့။ဖြူတို့သူတို့အတွဲနဲ့ ဓာတ်ပုံသွားရိုက်ရအောင်” သူလဲ လိုက်သွားရသည်။အိတုံက သူ့အမျိုးသားနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးတော့ သူလဲ မျက်နှာပူပူနဲ့ နှုတ်ဆက်ရသည်။ဓာတ်ပုံတွေရိုက်ကြသည်။ပွဲပြီးတော့ မပြန်ကြသေး။ရွှေကြိုးတားကြသေးတာနဲ့ ဘာနဲ့ ရှုပ်နေသည်။သူကတော့ ပြန်ချင်နေသည်။မျက်နှာပူလို့မို့။ အိတုံက သူ့အနားကပ်ပြောသေးသည်။ပိုက်ဆံတော့မပေးတော့ဘူး လူတကိုယ်လုံးပေးထားတာမို့ဟု။သူလန့်သွားကာ သူ့အမျိုးသားကိုလှည့်ကြည့်တော့ ဟိုက သူ့အာရုံနဲ့သူ။သူ့သူငယ်ချင်းမိန်းကလေးတွေနဲ့ ပွဲကျနေသည်။သူတို့မိသားစုလဲ နှုတ်ဆက်ကာ ဟိုတယ်သိုပြန်လာလိုက်သည်။ညဖက် ဒင်နာ သွားတော့လဲ ယောက်ကျားလေးဝိုင်းက သပ်သပ်မို့ သူတို့က အသောက်ဝိုင်း။မိန်းမကတော့ အရမ်းမူးအောင်မသောက်ခိုင်း။အပြန်ကားမောင်းရမှာမို့ပင်။သူလဲ ကိုးနာရီကျော်တော့ ပြန်လာလိုက်သည်။သမီးကိုသိပ်လိုက်သည်။သမီးအိပ်သွားတော. သူလဲ မိန်းမနားကပ်ကာ နူးလိုက်သည်။ ”ဟင့် မောင်နော်။မဆိုးနဲ့။သောက်လာပြီးရင် သူကဒါပဲ” ”သဲကလဲ မောင်က ဆိုးတာမဟုတ်လူး။ချစ်တာ မောင့်မိန်းမကိုချစ်တာ”ပြောကင်း ဖြူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို ညင်သာစွားစုပ်နမ်းလိုက်ရင်း နို့တွေကို ကိုင်လိုက်သည်။
ဖြူက သမီးကို လှည့်ကြည့်လိုက်ပြီး ”မောင်း မီးနည်းနည်းမှိန်လိုက်ပြီးသမီးကို စောင်ခြုံပေးလိုက်။အဲကွန်းကို အအေးပိုလိုက်”သူလဲ သမီးရှိရာကုတင်ကိုသွားကာစောင်ကိုအသာခြုံပေးလိုက်ပြီး မီးကိူ မှိန်လိုက်သည်။အဲကွန်းကိုအအေးပိုလိုက်ကာ ဖြူရှိရာကုတင်ကိုလာကာ ကုတင်ပေါ်ရောက်တော့ ဖြူက အဝတ်တွေချွတ်ပြီးသွားပြီ။သူလဲ အင်္ကျီနဲ့ ပုဆိုးကို ချွတ်လိုက်ကာ ဖြူက သူ့လီးကိုကိုင်ကာ ခပ်ဖွဖွလေးထုပေးရင်းနဲ့ နှုတ်ခမ်းကိုဟကာအာငွေ့ပေးလိုက်သည်။သူလီးက တဖြည်းဖြည်းနဲ့ မာလာသည်။ဖြူကလဲ ကျွမ်းကျင်စွာလွေပေးနေသည်။သူလဲ ကောင်းလာတာမို့ ဖြူးပါးစပ်ထဲက ခဏထုတ်ကာ ကုတင်ပေါ်ပက်လက်လှန်လိုက်ပြီး ခြောက်ကိုးးပုံစံနဲ့ ဖြူက သူ့လီးကိုစုပ် သူကလဲ ဖြူ့ပိပိကို အားရပါးရဂျာပေးလိုက်သည်။ပြီးတော့ ဖြူကအပေါ်ကနေ ဆောင့်ပေးသည်။ဖြူက နို့တွေကို ကိုက်ကာ စို့ပေးရင် သဘောကျတာမို့ သူလဲ နို့တွေကိုတလုံးပြီးတလုံစို့ပေးလိုက်သည်။ဖြူလဲ အပေါ်ကနေ စိတ်လိုက်မန်ပါကိုဆောင့်နေသည်။ပါးစပ်ကလဲ ”မောင်ရယ် ကောင်းလိုက်တာ အာ့ ရှီး အ့အ့ အ့”သးလဲ ဖြူ့ကိုအသာထိန်းကာ ပက်လက်လှန်ချလိုက်ပြီး ဖြူးခြေထောက်တွေကို ပုခုံပေါ်တင်ကာ ရှေ့ကိုငိုက်လိုက်တော့ ဖြူ့တင်ပါးတွေကမြောက်တက်လာသည်။သူလဲ ခြေထောက်ကို ဆင်းချလိုက်ပြီး ”ဖြူ မောင့်အားရပါးရဆောင့်မယ်နော်” ”အင်း မောင့်သဘော ဆောင့်လေ။ဖြူ့ကိုမညှာနဲ့မောင် ဖြူပြီးချင်ပြီ” သူလဲ မီးစိမ်းပြလိုက်သည်မို့ စိတ်ကြိုက်ကို ဆောင့်နေလိုက်သည်။
အချက်ငါးဆယ်ကျော်တော့ ဖြူတကိုယ်လုံးတုန်လာကာ သူ့ကျောပြင်ကို ကုပ်ခြစ်လာပြီး သူ့လီးကိူ အဖုတ် ထဲကနေ ဆက်တိုက်ညှစ်နေသည်။ပြီးတော့ ဟင်းခနဲသက်ပြင်းချသံနဲ့အတူ လက်နှစ်ဖကိကကုတင်ပေါ် သို့ဘုတ်ကနဲ့ကျသွားပြီး ”မောင်ရယ် အရမ်းကောင်းတာပဲကွာ။ မောင်မပြီးသေးဘူးမို့လား။ဖြူဘယ်လိုနေပေးရမလဲ” တခါတလေကျရင်လဲ ဖြူကအဲ့လိုပင်။သးစိတ်ပါသည့်အခါများတွင် စိတ်လိုလက်ရ သူ့ခိုင်းသည့်အတိုင်းနေပေးတက်သလို စိတ်မပါသည့်အခါများတွင်တော့ ချော့ခိုင်းရသည်။သူလဲ လီးကိုအဖုတ်ထဲမှထုတ်ကာ ဖြူးကို ဒေါ့ဂီကုန်းခိုင်းလိုက်ပြီးနောက်ကနေ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် ဆောင့်လိုက်သည်။ဖြူလဲ ညည်းသံတိုးတိုးလေးက သူ့ကိုအားပေးနေသလိုပင်။ဖြူ့ရဲ့ ညည်းသံက သူများတွေနဲ့မတူပေ။သူ့နားထဲမှာ ချစ်စရာအကောင်းဆုံဟုထင်သည်။သူကချစ်တာကိုး။ဆောင့်ချက်ပေါင်းကြာလာသည်နျင့်အမျှ သူလဲ ပြီးချင်လာသလို ဖြူလဲ နောက်တစ်ခါ ပြီးချင်လာသည်။ ”မောင် ဖြူပြီးချင်လာပြီ။မလျှော့နဲ့ ဆောင့်ဆောင့် တူတူပြီးရအောင်ကွာ”သူလဲ ဆက်တိုက်ဆောင့်ချ လိုက်သည်။အဖုတ်ထဲမဖျ နွေးခနဲဖြစ်သွားသလို သူလဲ သုတ်ရည်တွေက ထွက်သွားငည်။ဖြူလဲ နောက်တကြိမ်ပြီးသွားသည်။နှစ်ယောက်သား ထပ်ရက်သားမှိန်းနေလိုက်သည်။ခဏကြာတော့ ”မောင်ဖယ်တော့ကွာ။ဖြူအိပ်ချင်ပြီ။”ပြောပြီး သူ့ကိုဖယ်ကာ အိမ်သာထဲဝင်ကာ ရေဆေးသံကြား လိုက်သည်…။ပြီးပါပြီ…
