ကျွန်တော်ရဲ့ ချစ်သူများနေ့လက်ဆောင်

ဒီနေ့က ချစ်သူများနေ့မို့ လမ်းပျော်မှာ လူတွေကိုလဲ အတော်ကိုရှုပ်ရှပ်ခက်ကာနေသည်။ ကျွန်တော်ကတော့ လမ်းထိပ် တစ်နေရာကနေပဲ ချစ်သူလေး ချို ထွက်အလာကို စောင့်နေခဲ့သည်။ ချိုက ကျောင်းပြီး ခါစမို့ အလုပ်ခွင်ထဲဝင်ကာ အလုပ်လုပ်နေပြီဖြစ်သည်။ ထိုကပဲ အစပြုခဲ့တယ်လို့ခေါ်မလား ကျွန်တော်နဲ့ ချိုမှာ ဆန်းပြားတဲ့အချစ်တစ်ခုကို စတင်ထိတွေ့မိသွားသည်။ ချိုက ကျောင်းတတ်နေစဉ် ကာလ တစ်လျောက် လုံးမှာ ရိုးရိုးယဉ်ယဉ်လေးသာ ဝတ်တတ်စားတတ်သော်လည်း အလုပ်ထဲရောက်တော့ ကောက်ကြောင်းများ ထင်းထင်းပေါ်သော သူမတို့ရုံးရဲ့ ယူနီဖောင်း ကို ဝတ်ဆင်ရတော့သည်။ သူမ ကျောင်းတတ်နေစဉ်က သူမရဲ့ မြန်မာဆန်ဆန် အင်္ကျီလေး ရင်ဟိုက်နေရင်ပင် သဝန်တိုတတ်တဲ့ ကျွန်တော် ခုတော့ သူရဲ့ ရုံးအဝတ်အစားနဲ့ ပုံစံလေးကို ရင်ခုန်ကာနေတတ်ခဲ့ပြီး ။ ကျွန်တော်နဲ့ ချိုက အချစ်ကို တန်ဖိုးထားတတ် သူတွေမို့ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် အရူးမူးကို ချစ်ခဲ့ကြသည်။ ဒါကြောင့်လဲ ကျွန်တော်တို့ ချစ်သူ သက်တမ်း နှစ်နှစ်ပြည့်ခါနီးမှာပဲ အတူတူနေကြာ စည်းကျော်ခဲ့ကြသည်။ ချိုက လွယ်လွယ်ကူကူနှင့်တော့ လက်ခံခဲ့သည်မဟုတ် သူမနှင့် ကျွန်တော်ရဲ့ အချစ်တွေကို အပြည့်အဝ ယုံကြည်ခဲ့လို့သာ လက်ခံခဲ့ကြခြင်းဖြစ်သည်။

ရိုးရိုး အေးအေး နေတတ်တဲ့ သူမနှင့် အတူတူနေရတာလဲ ကလေးကို မုန့်ပေးကြိုက်ရသလို အားလုံးကို သင်ပြကာနေရသည်။ ထိုအချက်ကလဲ ကျွန်တော့်အတွက် ကံကောင်းသလိုလို။ “ကို စောင့်နေရတာ ကြာပြီလား ချိုကရေချိုးတာနည်းနည်း နောက်ကျသွားတယ်” ကျွန်တော် စောင့်နေစဉ်မှာပဲ ချိုတစ်ယောက် ကျွန်တော်ရှိတဲ့ နားသို့ ရောက်လာသည်။ “မကြာသေးပါဘူးကွ ကိုလဲ စောစောလေးကမှ ရောက်တာ” ကျွန်တော်စကားပြောကာပြုံးပြရင်း ချို့ကို သေချာကြည့်လိုက်မိသည်။ ကျွန်တော်ရဲ့ အလှပဂေးလေးချို ဒီနေ့အရမ်းကို ဆက်စီ ဖြစ်လှသည်။ ကျောင်းတတ်နေတုန်းကချိုနဲ့ ခုချိုနဲ့ သြော် တစ်ခြားသူကို ပြောပြရင် ယုံပါ့မလားချိုရယ်။ ချိုက ဒေါက်ဖနပ်အမြင့်လေးနဲ့မို့ ချိုရဲ့ တင်သားများ ပင်ထင်ထားသလိုဖြစ်ကာ အရင်ကထက်ပိုကာ ကားထွက်နေသည်။ အင်္ကျီကတော့ ပေါင်လည်လောက်ထိရောက်တဲ့ အသားကပ် အရည်လေးနဲ့ ကျွန်တော်စွဲလမ်းရတဲ့အပြုံးလေးကို ပြုံးလို့ တခြားသူများမြင်ရင် ကျွန်တော်ရဲ့ချိုကို မငေးပဲ နေမှာမဟုတ်ဘူးလေ။ “ကိုတို့ ဘယ်သွားကြမလဲ ချို ” “ခုခဏလေး ဈေးဝ◌ယ် ထွက်မယ် မုန့်စားမယ် ပြီးရင်တော့ ကို့သဘော ” မချိပြုံးလေးပြုံးပြတဲ့ချို့ကို ကျွန်တော် ကိုက်စားချင်စိတ်ပါပေါက်သွားသည်။

ကျွန်တော်လည်း ချို့လက်ကို တွဲကား ချိုလိုအပ်တာလေးများကို လိုက်ဝယ်ပေးရင်း ဘေးကိုလည်း တစ်ချက်တစ်ချက် လိုကြည့်မိသည်။ အတွဲတော်တော်များများရဲ့ ကောင်းလေးတွေက ချို့ကို လိုက်မကြည့်သူမရှိလောက်အောင်ပင်။ ကျွန်တော်နဲ့ချိုလဲ လုပ်စရာရှိတာတွေလုပ်ပြီး အရင်နေ့ထဲက ကြိုယူထားသော ဟိုတယ်သို့ ခေါ်ခဲ့လိုက်သည်။ အခန်းထဲရောက်တာ နဲ့ ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်တော့ဘဲ ချို့ကို ဖက်ကာ နောက်မှနေပြီး စကားကပ်ပြောလိုက်သည်။ “ချို ကုတင်ပေါ်ကို လက်ထောက်ပြီး ကုန်းလိုက်” ချိုက ကျွန်တော့်ကို မျက်စောင်းလေးထိုးကာ ကြည့်ပြီး ကုတင်ပေါ်ကို လက်ထောက်ကာ ကုန်းလိုက်သည်။ ကျွန်တော်လဲ ခင်မူယာချိုနောက်မှာ ဒူးထောက်လိုက်ပြီး ခင်မူယာချို အင်္ကျီလေးကို ခါးထိလှန်တင် လိုက်သည်။ အောက်တွင်တော့ ဘစ် လေးနဲ့ လုံးဝန်းနေသော အိုးလေးက အသင့်ရှိနေသည်။ ဘစ် လေးကို ဒူးလောက်ထိ ချွတ်ချပြီးမှ အိုးလေးကိုဖြဲကာ အရည်လေးများစိမ့်ထွက်နေသော စောက်ဖုတ် ဖောင်းဖောင်းလေးကို ယက်ပေးလိုက်သည်။ ချိုတစ်ချက်တွန့်သွားပြီးမှာ အိုးကို အရင်ကထက်ပို ကောက်ပေးလာသည်။ “အင်း…… အင်း” စောက်ရည် နံလေးသင်းပြီး ထန် နေသော ချို့ကြောင့် ကျွန်တော့်လီးက ဘောင်းဘီးအတွင်းမှာ တင်းတောင်ကာ နေသည်။

ကျွန်တော်လဲ ချို့ စောက်ဖုတ်လေးကို ယက်ပေးလိုက် စောက်စိလေးကို ရှာနဲ့ ထိုးမွှေလိုက်နှင့် လျှာစွမ်းပြပေးလိုက်သည်။ ထိုချိန် ကျွန်တော့်ဘောင်းဘီ အိတ်ကပ်ထဲက ဖုန်းက ထမြည်လာသည်။ “ရောက်နေပြီလား တတ်ခဲ့လိုက်လေ ကျွန်တော်က ဒုထိယထပ်က အခန်း ၂၀၃ မှာ ” ဖုန်းပြောအပြီး ချို့စောက်ဖုတ်လေးကို ပြန်အယက်မှာ စောစောကထက်ပိုပြီး အရည်များပိုစိမ့်နေသည်။ ဒါကို သိသွားတဲ့ချိုက ပေါက်နှစ်ချောင်းကိုလိမ်ကာ စောက်ဖုတ်လေးကို ယက်မရတော့အောင် လုပ်လိုက်သည်။ ကျွန်တော်လဲ ချို့ခါးလေးကို ကိုင်ကာ နှိပ့်ချလိုက်ပြီးမှ နောက်သို့ ပြူးထွက်လာသော စောက်ဖုတ်းလေးကို ပြန်ယက်လိုက်သည်။ “ဒေါက် ဒေါက် ဒေါက်” “ဝင်ခဲ့အကိုရေ ပြီးရင်တော့ လော့ ချလိုက်” ကျွန်တော်စကားမဆုံးခင်မှာပဲ အသားညိုညို ထောင်ထောင်မောင်းမောင်းနှင့် လူတစ်ယောက် အခန်းထဲသို့ ဝင်လာသည်။ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်ကိုကြည့်ပြီး ပြုံးနေသော သူ့ကို “အကိုပါ ဝင်နွဲလိုက်တော့လေ” လို့ပြောပြီး ချို့စောက်ဖုတ်ကို ပြန်ယက်နေလိုက်သည်။ ကျွန်တော့်လီးရော နထင်သွေးတွေရော တစ်ဒုတ်ဒုတ်နှင့် စီးဆင်းနေပြီဖြစ်သည်။

ချိုကတော့ ကုတင်ပေါ်တွင် မျက်နာကို အပ်ထားသည်။ ဖေ့ဘုတ် နာမည်အရ အောင်ကြီး ဆိုသူက ကျွန်တော်စကား ကြားပြီသည်နှင့် သူရဲ့ဘောင်းဘီခပ်ပွပွကို ချွတ်လိုက်ပြီး အပေါ်ကတော့ တီရှပ် အင်္ကျီလေး ကျန်နေသေးသည်။ ပြီးမှ ချို့ရှေ့ကို သွားကာ သူရဲ့ ဂေါ်လီလီးမဲမဲကြီးကို ချိုနှုတ်ခမ်းနှင့် တေ့ပေးလိုက်သည်။ ချိုက ရုန်းမလို ဟန်ပြင်ချိန်တွင် ကိုအောင်ကြီးက ခေါင်းကိုကိုင်ကာ ထိန်းပေးလိုက်သည်။ ချိုနဲ့ ကျွန်တော် တူတူနေတဲ့သက်တမ်းကြာလာသည်နှင့်အမျှ အသစ်အဆန်းများကို စိတ်ဝင်စားလာခဲ့ကြသည်။ ကျွန်တော်ကအရင်ထဲက ကပ်ကိုးဆိုသော အမှောင်စိတ်အပေါ်ကို စွဲလမ်းခဲ့သည်။ ချိုနဲ့တွေ့တော့ ထိုအရာက ပျောက်သွားပြီဟုထင်တာ တကယ်တော့မပျောက် ကျွန်တော့်ရဲ့မသိစိတ်ထဲမှာ ထိုအရာကို စွဲလမ်းနေသေးသည်။ နောက်ပိုင်း ချိုနှင့် တူတူနေလာပြီးတဲ့နောက် ချိုကို ပြောင်းလဲကာ ပေးလိုက်မိသည်ပုံမှာ ပုံစံဖြစ်နေပြီဆိုတာ နောက်မှသတိထားမိသည်။ ထိုချိန်မှ စပြီးစည်းရုံးခဲ့တာ ဒီနေ့က ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်ရဲ့ ပထမဆုံး အတွေ့အကြုံဖြစ်သည်။ ကျွန်တော်စောက်ဖုတ် ယက်ရင်း အတွေးလွန်သွားရာမှ ပြန်သထိထားမိချိန်တွင် ချိုက ကိုအောင်ကြီးလီးကို အငမ်းမရ စုပ်ပေးနေပြီဖြစ်သည်။

ချိုက ပေါင်လေးကို အရင်ကထွက်ပိုကားလာပြီး စောက်ဖုတ်လေးမှာလဲ ပွစိပွစိဖြစ်လာပြီဖြစ်သည်။ ကျွန်တော်က စောက်ဖုတ်ယက်တာကို ရပ်လိုက်ချိန်တွင်တော့ ကိုအောင်ကြီးက ကုတင်ပေါ်က ဆင်းလာပြီး ချိုနောက်တွင် နေရာဝင်ယူလိုက်သည်။ ချိုကတော့ စောစောက လီးစုပ်ပေးနေသည်မှာ သူမ မဟုတ်တဲ့အတိုင်း ခေါင်းကို မွေ့ယာနှင့်ကပ်ကာ ငုံ့နေသည်။ “ဖြန်း… ဖြန်း……” “အာ့…….. အာ့…” ကိုအောင်ကြီးက ချိုနောက်မှနေရာယူပြီး အိုးလေးနှစ်ဖက်ကို တစ်ဖက်တစ်ချက်ရိုက်ကာ ချိုစောက်စိလေးကို လက်နှင့် ပွတ်ပေးလိုက်သည်။ ပြီးမှ တောင်ထနေသော ဂေါ်လီ အဖူးအဖူးများနှင့် လီးကြီးကို ချို စောက်ဖုတ်လေးထဲကို တဖြည်းဖြည်း ထည့်သွင်းလိုက်သည်။ ကျွန်တော်လဲ ချက်ချင်းဘဲ ဘောင်းဘီထဲမှ ဖုန်းကို ထုတ်ကာ ဗီဒရို ရိုက်လိုက်သည်။ ချိုကတော့ အိပ့်ယာခင်းများကို စုပ်ကိုင်ရင်း ခေါင်းထောင်ကာ ညည်းလိုက်ရသည်။ ကိုအောင်ကြီးက လီးအဆုံးထိသွင်းပြီးမှ ဘာမှဆက်မလုပ်ဘဲ ချိုစောက်ဖုတ်လေးကို လက်နှိုက်ကာ အစိလေးအား ပွတ်ပေးလိုက်သည်။ ချိုကတော့ လီးတစ်ချောင်းလုံးဝင်ပြီး အစိပွတ်ခံရတဲ့ဖီလ်းကတော့ ဘယ်လိုရယ်မသိ ကျွန်တော်မှာတော့ ကြက်သီးမွှေးတွေတောင် ထသွားသည်။ ချိုစောက်ဖုတ်လေး အရင်ကထက်အရည်ထွက်လာမှ နောက်မှ တစ်ချက်ချင်းစောင့်ကာလိုးတော့သည်။

ချိုကတော့ လီးအရသာ အသစ်ကိုခံစားရင်း ညည်းသံများက အသဲခိုက်လှသည်။ “အား… အား…. အား….” “ဗြစ်ဗြစ် ဗြစ်.. ဗြစ်.” ဒီတိုင်းလိုင်းရင် အသံမထွက်သော ချို စောက်ဖုတ်လေးမှာ ဂေါ်လီတွေပါနေသော လီးမဲမဲကြီးကောင် အသံတွေအစိအရီထွက်လာသည်။ ကျွန်တော်လဲ ကိုအောင်ကြီးလိုးနေသော နေရာနောက်မှနေပြီး ချို စောက်ဖုတ်လေးထဲသို့ လီးဝင်ထွက်နေပုံများကို မှတ်တမ်းယူ ကာလိုက်ရိုက်နေလိုက်သည်။ ကိုအောင်ကြီးက ချိုအင်္ကျီလေးကို ကျောမှဇစ်ဖြုတ်ပြီး အောက်သို့ဆွဲချ လိုက်သည်။ ဘော်လီမဝတ်ဘဲ တင်းရင်းနေသော ချိုနို့လေးများက ချက်ချင်း ခုန်ထွက်လာသည်။ နောက်မှ ကပ်လိုးရင်း နို့သီးခေါင်းလေးများကို လှမ်းကာချေပေးနေသည်။ “အား… အား…… အား……” “ကို မျက်နာမရိုက်နဲ့လေ….. အား.. အား.” “နောက်ကျရင် ပြန်ကြည့်ရအောင်လို့ကာကွ” ချိုကခေါင်းကို ကုတင်နှင့်အပ်ခါရှောင်သော်လည်း ကိုအောင်ကြီးက ချိုကို ဆံပင်ဆဲပြီးနောက်မှ လိုးလိုက်သောကြောင့် ခေါင်းမော့ လာရသည်။ ချိုမှာ စိတ်များတတ်ကာ မွန်နေပြီးမှာ မျက်နာတစ်ခုလုံး ရဲတတ်ကာနေသည်။

ထိုနောက်မှာ ကိုအောင်ကြီးက လီးကို စောက်ဖုတ်ထဲက ချွတ်လိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်တတ်ကာအိပ့်လိုက်သည်။ ကျွန်တော်လဲ ကင်မရာ ကို မှတ်တင်ခုံပေါ်တွင် တင်ကာ သူတို့လိုးနေပုံများကို ရိုက်ရင်း ဘောင်းဘီကို ချွတ်ပြစ်လိုက်သည်။ မချွတ်လို့လဲမရ ကိုအောင်ကြီးနှင့် ချို လိုးပုံများကိုကြည့်ရင်း လီးက အသာကုန်တောင် နေသောကြောင့် နာလာသည်။ ပြွတ်…. ပြွတ်… ပြွတ်…. ပြွတ်.. ချိုက ကိုအောင်ကြီးပေါ်သို့မတတ်ဘဲ ဘေးမှကုန်းကာ လီးကို စုပ်နေခြင်းဖြစ်သည်။ ကိုအောင်ကြီးကလဲ ခင်မူယာချိုခေါင်းကို ထိန်းကာ အောင်မှကော့ကော့ပေးနေသည်။ ကျွန်တော်ပြောင်းလဲပေးခဲ့တဲ့ချိုလေးမှာ ရိုးရိုးယဉ်ယဉ်လေးမှ ခုတော့ ဘယ်သူမှ လိုက်မမှီတဲ့ ဖြစ်နေချေပြီ။ ခဏအကြာမှ ချိုက ကိုအောင်ကြီးပေါ်သို့တတ်ကာ လီးကို သူမလိုက်နှင့်ကိုင်ပြီး စောက်ဖုတ်ထဲသို့ ထည့်ကာ ထိုင်ချလိုက်သည်။ ပြီးမှ ကိုအောင်ကြီးအပေါ်သို့ လက်ထောက်ကာ ဆောင့်လိုးတော့သည်။ အား… အား…. အား…… ဗြစ်…….. ဗြစ်. ဗြစ်… …..ဗြစ် ဗြစ်… ဖြန်း .. ဖြန်း. … ချိုလေး နောက်မှနေပြီး ကျွန်တော်လဲ ဗီဒရို ရိုက်ရင်း ထုရတော့သည်။

ကိုအောင်ကြီးက ချိုလေးအရှိန်ကျသွားသည်နှင့် ဖင်လုံးကြီး နှစ်ဖက်ကို ရိုက်ကာ အရှိန်တင်ကာ လိုးခိုင်းသည်။ ချိုကတော့ ကိုအောင်ကြီးရိုက်လိုက်တိုင်း ပိုအိကာဆောင့်လိုးသည်။ ကိုအောင်ကြီးက ချိုနို့သီးခေါင်းလေးများကိုလည်း အနားမနေရအောင ချေနေနေသည်။ ခုမှ တကယ့် ကျွန်တော့်ဖာသည် မလေး ချိုဖြစ်တော့တာဟု တွေးလိုက်မသည်။ ကျွန်တော်လဲ ဗီဒရို ရိုက်ရင်း ဘယ်လိုမှ မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ ချို့အိုးလေးပေါ်တွင် လရည်များကို ထုချကာ ပြီးလိုက်တော့သည်။ ချိုလဲ ကိုအောင်ကြီး ပေါ်တွင် အဆက်မပျက်ဆောင့်ကာ လီးအဖျားထိ ထုတ်ကာ ဆောင့်ရင်း လီးနဲ့ စောက်ဖုတ် ကျွတ်သွားသောချိန်တွင် ချိုလေးပြီးသွားသည်။ စောက်ဖုတ်ထဲမှ လီးကျွတ်သွားချိန်တွင် ပြီးသွားသောကြောင့် ချိုစောက်ဖုတ်လေးကို အတိုင်းသားမြင်နေရသည်။ ချိုစောက်ဖုတ်လေးမှာ အရင်လိုမဟုတ်တော့ဘဲ အတွင်းသားများပေါ်နေပြီး စောက်ဖုတ်လေးမှာလဲ အခေါင်းပေါက်လေး ဖြစ်ကာနေသည်။ ထိုအခေါင်းပေါက်နှင့် စောက်ဖုတ်လေး ညှစ်ကာညှစ်ကာ ပြီးနေပုံမှာ ကျွန်တော့်လီးပင် ပြန်တောင်လာသည်။ ခဏကြာပြီးမှာ ချိုကို ကုတင်ပေါ်သို့လည်းချလိုက်ပြီး ချို့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို တမ်းကာအပေါ်မှ စောင့်လို့းလိုက်သည်။

ကိုအောင်ကြီးလိုးချက်များမှာ လဲ အကြမ်းဆုံးဖြစ်ပြီး ချိုရဲ့ ငယ်သံပါအောင်အော်ပုံမှာလဲ အကျယ်ဆုံး ဖြစ် သည်။ အချက်ပေါင်းတော်တော်များများ လိုးပြီးမှ ချို့စောက်ဖုတ်လေးထဲသို့ ဆောင့်ဆောင့်ထည်ကာ လရည်များကို ပန်းထည့်လိုက်သည်။ ပြီးမှလီးကို နှုတ်လိုက်ချိန်တွင် ချိုစောက်ဖုတ်ထဲမှ လရည်များ အံကာရှုန်ထွက်လာပြီး ချိုလေးလဲ ဖုတ်လိုက်ဖုတ်လိုက်နှင့် ဖလပ်ပြသွားသည်။ ကျွန်တော်နဲ့ ကိုအောင်ကြီးလဲ ချိုလေးရဲ့ တစ်ဖက်တချက်တွင် ဝင်ကာအိပ့်လိုက်သည်။ “ဘယ်လိုလဲ ညီလေး အဆင်ပြေရဲ့လား…..” “သိပ့်ပြေတာပေါ့အကိုရာ ကျွန်တော်တို့ နှစ်ယောက်ရဲ့ပထမဆုံး အတွေအကြုံက တော့အားအရဆုံးပဲ” “ဟား….. ဟား…….” “ငါ့ညီလိုအပ်သေးရင် အပြင်မှာ နှစ်ယောက်ကျန်သေးတယ် ဘယ်လိုလဲ” “ချိုလေး အဆင်ပြေရင် ကျွန်တော်ကတော့ ပိုကြိုက်တာပေါ့ဗျာ” “ဘယ်လိုလဲ ချိုလေး အကိုထပ်ခေါ်ပေးရမလား” “ဒီနေ့တစ်နေ့လုံးကတော့ အဆုံးစွန်ဆုံးထိ သွားချင်တယ် ခေါ်လိုက်လေ…… ဒါပေမဲ့ခဏနော် ချိုသန့်ရှင်းရေးလုပ်လိုက်ဦးမယ်” “အိုကေ လေ အတာဆို အကိုခဏ အောက်ဆင်း လိုက်ဦးမယ်” ကိုအောင်ကြီးက ပြောပြီးသည်နှင့် အဝတ်အစားများဝတ်ကာ အောက်သို့ဆင်းသွားသည်။ ကျွန်တော်ကတော့ ချိုလေးအင်္ကျီတွေကို အကုန်ချွတ်ပေးလိုက်ပြီး ချိုလေးရဲ့ ကိုအောင်ကြီးလိုးထားသော စောက်ဖုတ်လေးကို ယက်လိုက်သည်။

တစ်ခြားတစ်ယောက်ရဲ့ လရည်နံ့များလှိုင်ထနေသော ကိုယ့်ချစ်သူရဲ့စောက်ဖုတ်လေးကို ယက်ရသည်မှာ ကပ်ကိုးကမ္ဘာမှာ အကောင်းဆုံးဖြစ်သည်။ ပြီးမှရေချိုးခန်းထဲဝင်ကာ ချိုကို သန်စင်ပေးရင်း နှစ်ယောက်တူတူနေချိုးလိုက်ကြသည်။ ကိုအောင်ကြီးနှင့် သူ့လူနှစ်ယောက် နာရီဝက်ခန့်အကြာတွင် ပြန်ရောက်လာသည်။ နှစ်ယောက်လုံးက ကိုအောင်ကြီး လိုပင် အသားညိုညို ခပ်တောင့်တောင့် တွေချည်းဖြစ်သည်။ “ဆောရီး ညီ ကိုတို့တစ်ခွက်တစ်ဖလားလောက် ချနေလို့” “ရပါတယ်အကိုရဲ့ အဆင်ပြေပါတယ်” ချိုက ရေချိုးတစ်ဘက်လေးကို ပတ်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲကထွက်လာချိန်တွင် ကိုအောင်ကြီးလူနှစ်ယောက်မှာ စားမတတ်ဝါးမတတ် ချိုအားကြည့်ကြသည်။ “အကိုမိတ်ဆက်ပေးရဦးမယ် သူတို့ကအကိုရဲ့ စိတ်တူကိုယ်တူတွေ ဒီကောင်က မိုးကြီးတဲ့ ဒီကောင်ကတော့ ကျော်ကြီးတဲ့ နာမည်အရင်းတွေကတော့မလိုအပ်ဘူးထင်တယ် ဟုတ်တယ်မို့လား” ကိုအောင်ကြီးက မိုးကြီးဆိုတဲ့အရပ်ခပ်ပျက်ပျက်တစ်ယောက် ကျော်ကြီးဆိုတဲ့ ကိုအောင်ကြီးနဲ့ မိုးကြီးလောက် အသားမညိုတဲ့တစ်ယောက်နှင်မိတ်ဆက်ပေးသည်။ ကျွန်တော်နဲ့ချိုလဲ ခေါင်းပဲညိမ့်ပြလိုက်သည်။ “ညီလေး… အကို ချို့ကို ဆေးတစ်မျိုးတိုက်ချင်တယ် သူ့အတွက်အဆင်ပြေအောင်လို့ပါ ဘယ်လိုလဲ” ကိုအောင်ကြီးက ကျွန်တော်ပုခုံးကိုလာဖက်ပြီးပြောသည်။

“လူကို အန္တရာယ် မရှိဘူးဆိုရင်တော့ ရပါတယ် ” “အိုကေ အတာဆိုလဲ စလိုက်ကြရအောင် ” ကိုအောင်ကြီးက သူတို့ပါလာသောအိတ်ထဲက အရက်ပုလင်းလိုအရာထဲကရေနှင့် ဆေးလုံးတစ်လုံး တိုက်လိုက်သည်။ပြီးမှ ကိုအောင်ကြီးတို့က ထိုပုလင်းထဲကအရည်ကို သုံးယောက်မျှသောက်ကြသည်။ ချိုကတော့ဆေးသောက်ပြီး ကျွန်တော့်ပေါ်တတ်ထိုင်နေသည်။ ကျွန်တော်လဲ ချိုပေါင်လေးအားပွတ်ပေး နေလိုက်သည်။ ကိုအောင်ကြီးတို့အဖွဲ့က လုပ်စရာရှိတာလုပ်ပြီးသည်နှင့် တကိုယ်လုံး ချွတ်ကာ သူတို့ရဲ့ ဂေါ်လီလီးကြီးတွေကို ထလာစေရန် ဂွင်စတိုက်ကြသည်။ သူတို့အားလုံး တူညီတာကတော့ လီးကြီးတွေကမဲနေပြီး အားလုံး ဂေါ်လီတွေနှင်ကြီးဖြစ်သည်။ ချို တစ်ယောက် သူတို့ လီးကြီးတွေကို ကြည့်ပြီး ပေါင်နှစ်ဖက်ကိုလိမ်ကျစ်ကာ စိတ်များတတ်လာသည်။ သေချာတာကတော့ ဆေးစွမ်းရော လူစွမ်းရောပြ ပြီထင်သည်။ ခင်မူယာချိုက ကျွန်တော့်ပေါင်ပေါ်ကဆင်းသွားပြီး ထိုလူသုံးယောက် နားသွားကာ လီးကြီးတွေကိုအငမ်းမရ စုပ်တော့သည်။ ကျွန်တော်လဲနောက်တစ်ကြိမ် ဖုန်းကို ထုတ်ကာ ဗီဒရို စတင်ရိုက်လိုက်သည်။ “ကောင်းလိုက်တဲ့စုပ်ချက်တွေကာ ကျစ်” မိုးကြီးဆိုသူရဲ့ လီးကြီးကို အငမ်းမရစုပ်ကာ အောင်ကြီးနှင့် ကျော်ကြီးလီးကိုလည်းပိုင်ကာစွပေးနေသည်။

ကျွန်တော် ချို့နောက်ကိုသွားကာ စောက်ဖုတ်လေးကို အနီးကပ်ရိုက်လိုက်ချိန်တွင် ချို့စောက်ဖုတ်ထဲမှ စောက်ရည်များ လျှံထွက်ကာနေသည်။ ချိုကတစ်ချောင်းပြီးတစ်ချောင် ဆက်တိုက်စုပ်နေသည်။ “ငါမရတော့ဘူးကွာ ချချင်နေပြီ” ကိုကျော်ကြီးက ပြောပြောဆို ချို့ကို မတ်တပ်ရပ်ကုန်းခိုက်းကာ နောက်မှနေပြီး စလိုးတော့သည်။ ကိုကျော်ကြီးကလိုးသည်နှင့် အချက်မှမနားဘဲ ဆက်တိုက် ချိုစောက်ဖုတ်လေးကို ဖွာထွက်သွားအောင် ဆောင့်လိုးတော့သည်။ ချိုကတော့ ဖီးတတ်နေသောပုံနှင့် ရှေ့ကလီးနှစ်ချောင်းကိုလည်း အစုပ်မပျက်ဘဲညည်းနေသည်။ ကိုကျော်ကြီးက အတော်မောသွား မှအရှိန် ရှော့ပြီး ချို့ စအိုလေးအား လက်တစ်ချောင်းထည့်ကာ စမွှေသည်။ ချိုမှာ ကျွန်တော်နှင့်လိုးစဉ်ထဲက ဖင်လိုးထားသောကြောင့် သိပ့်တော့မမှု့ပေ။ သို့သော် ဂေါ်လီလီးနှင့်လိုးလျှင်ဖင်ကွဲမည်ကတော့ သေချာသည်။ “အင်း… အင်း… အင်း…” “မင်းအဆင်သင့်ဖြစ်ပြီလား” မိုးကြီးက ကျော်ကြီးကိုမေး လိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ “အတွေ့ကြုံရှိပြီသားကွ အေးဆေးပဲ” “အတာဆို စလိုက်ကြရအောင်လေ” မိုးကြီးနှင့် ကျော်ကြီး အတိုင်ဖောက်ညီညီပြောဆိုပြီး မိုးကြီးက ကုတင်ပေါ်လို့ ပက်လက်လှန်အိပ့်လိုက်သည်။ ကျော်ကြီးကလဲ ချို့စောက်စောက်ဖုတ်ထဲမှလီးကိုနှုတ်ကာ မိုးကြီးပေါ်ကိုတတ်လိုးရန်ပြောလိုက်သည်။ ချိုက မိုးကြီးလီးကို ကိုယ်တိုင်ကိုင်ကာ ဆောင့်လိုးလိုက်သည်။

အရင်က ချိုနှင့်တခြားစီ ခံစားမှုကို သာသိသော ချို ဖြစ်နေခြေပြီး ကျွန်တော့်ချစ်သူလေးကို လူထွားကြီး သုံးယောက်ဝိုင်းဖြုတ်နေပုံကိုကြည့်ရင်း လီးထိပ့်မှ အရည်ကြည်လေးများစုလာသည်။ ထိုနောက်မှ ကျော်ကြီးက အသင့်ယူလာသော ချယ်ဘူးဖြင့် သူ့လီးကြီးကိုလိမ်းပြီး ချို့စအိုဝလေးကိုလည်းသုတ် လိမ်းပေးလိုက်သည်။ ပြီးမှာချိုအိုးကိုကိုင်ကာထိန်းလိုက်ပြိး လီးကြီးကို ဖင်ပေါက်လေးထဲသို့ ဖိကာ ထည့် သွင်းလိုက်သည်။ ဒီတခါတွင်တော့ ချိုအော်ရတော့သည်။ မိုးကြီးက အောက်ကနေပြီ ချိုနို့သီးလေးများကို ချေပေးလိုက်သည်။ ချိုတစ်ယောက် မျက်ရည်များပင် ကျလာသည်။ တခြားယောက်ျားကြီးနှစ်ယောက်က ချိုအားလိုးနေပုံကိုကြည့်ရင် လရည်များပင်ထွက်ချင်လာသည်။ ခဏကြာတော့ ချိုတို့သုံးသောက် စီချက်ညီ အတိုင်ဖောက်ညီလာကြသည်။ ထိုချိန်မှ ကိုအောင်ကြီးက ကုတင်ပေါ်တတ်သွားပြီး ချိုပါးစပ်ပေးကို စတင်ကာလိုးတော့သည်။ အခန်းတစ်ခန်းလုံး လိုးသံတွေက ဆူညံနေပြီး လီးနှင့်စောက်ဖုတ်ရိုက်သံတွေ လဥနှင်ဖင်ရိုက်သံတွေ လည်ချောင်းထဲက ညည်းသံတွေကြောင့် ကျွန်တော့်လီးမှလရည်များ သူ့အလိုလို အားပြင်းမာန်ပြင်း ထွက်ကြလာတော့သည်။ ခင်မူယာချို (ကျွန်တော်ရဲ့ချို) ဘယ်ချိန်ထိ ထိုအသံတွေနဲ့ ဆူညံနေဦးမယ်မသိ။ ကျွန်တော်ကျွေးတဲ့ ချောကလပ်ချောင်းတွေ သူမတစ်ဘဝလုံးမှာ အကောင်းဆုံးဖြစ်နေမှာ သေချာနေပြီ။ ကျွန်တော့်လီးထိပ့်ကလရည်တွေ တစ်သွင်သွသ်စီးရင်းပေါ့ ပြီးပါပြီ။