ကူဖော် လောင်ဖက်

မျိုးအောင်နှင့် မအေးကြည်တို့က ရပ်ဆွေရပ်မျိုးဟု ပြောရမည့် တစ်ရွာတည်းသားတွေဖြစ်သည်။ ရွာမှာ နေစဉ်ထဲက ခြံခြင်းကပ် အိပ်ချင်းကပ်လျက်နေထိုင်ခဲ့ကြသည်ဖြစ်သည်။ မအေးကြည်က လွန်ခဲ့သော ၄နှစ်ခန့်ကထဲက ကိုတင်ရွှေနှင့် အိမ်ထောင်ကျကာ မြို့သို့ပြောင်းရွှေ့နေထိုင်ခဲ့သည်။ ရွာမှာကအလယ်တန်း ကျောင်းသာ ရှိသည်။ အထက်တန်းကျောင်းမရှိသဖြင့် ၈တန်းအောင်ပြီး ကျောင်းဆက်တတ်မည့် ကျောင်းသားကျောင်းသူတိုင်း မြို့သို့ ပြောင်းရွှေ့နေထိုင်ကာ ကျောင်းတက်ကြရသည်။ မြို့တွင်လည်း နီးစပ်ရာဆွေမျိုးမိတ်ဆွေများ၏ နေအိမ်တွင်အတူနေထိုင်ကာ ကျောင်းတက်ကြရသည်ဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့်ပင် မျိုးအောင်တစ်ယောက် ၈တန်းအောင်ပြီး ၉တန်းတွင်ကျောင်းဆက်တက်ရန်အတွက် မြို့သို့ ရောက်ခဲ့ရသည်။ မျိုးအောင်၏မိဘများနှင့်ကလဲ မအေးကြည်နှင့်က သားချင်းတွေလိုဖြစ်နေပြန်၊ နောက်ပြီး မျိုးအောင်၏အဒေါ်နှင့်ကလည်း မအေးကြည်နှင့်က သူငယ်ချင်းတွေဖြစ်လေတော့။ မအေးကြည်သည် မျိုးအောင်ကျောင်းတက်ရန်အတွက် အိမ်တွင်နေထိုင်ရန် လက်ခံထားခဲ့ရလေသည်။

လယ်တွေခြံတွေရှိသော မျိုးအောင် ၏မိဘများက မအေးကြည်တို့အတွက် တစ်လလျှင်ဆန်တစ်အိပ်နှင့် ငွေတစ်သောင်းအား မျိုးအောင်၏ စားစရိတ်အတွက်ဆိုကာပေးသဖြင့်လဲ မအေးကြည်တို့လင်မယားက မျိုးအောင်ကိုလိုလိုလားလားထားခဲ့သည်လည်း ဖြစ်သည်။ မျိုးအောင် ငယ်စဉ်ကလေးဘဝက မအေးကြည် တို့၏လက်ပေါ်တွင် ကြီးပြင်းခဲ့ရခြင်းဖြစ်သည်။ မျိုးအောင်၏ အဒေါ်ဖြစ်သူနှင့် သူငယ်ချင်းဖြစ်သော မအေးကြည်ကမျိုးအောင်ကို ဝိုင်းဝန်းထိန်းကျောင်းပေးခဲ့ရဖူးသည် ဖြစ်သည်။ ရွာမှ မအေးကြည် ထွက်လာ တော့ မျိုးအောင်က လေးတန်းကျောင်းသားမျှသာရှိသေးပြီး အခုနှင့်တော့ တခြားစီဖြစ်သည်။ အခု မျိုးအောင်က အသက်၁၆နှစ် ရှိပြီဖြစ်ပြီး လူပျိုဖြစ်နေချေပြီ။ ကျေးရွာဓလေ့ အတိုင်း ကျောင်းပိတ် ရက် ကျောင်းအားလပ်ချိန်များတွင်။ မိဘများ၏ခြံအလုပ် လယ်အလုပ်ကိုကြုံသလိုဝင်ပြီး ကူညီလုပ်ကိုင်ခဲ့ တာ ကြောင့်လည်း မျိုးအောင်၏ခန္ဓာကိုယ်မှာ တောင့်တောင့်တင်းတင်းဖြင့် သန်မာ ထွားကြိုင်းလှသည်။ မျိုးအောင်တစ်ယောက် အိမ်ရောက်လာတော့လဲ ခလေးသားသမီးမရှိသည့် မအေးကြည်တို့ လင်မယား အတွက် ကူဖော်လောင်ဖက် လက်တိုလက်တောင်း ကူညီမည့်သူရလာခြင်းပင်ဖြစ်သည်။

အထူးသဖြင့် မကြာခဏ ခရီး ထွက်ရသည့် ဦးတင်ရွှေအတွက် အိမ်မှာ မိန်းမသားဖြစ်သူ မအေးကြည် တစ် ယောက်ထဲကိုသာ ထားရစ်ခဲ့ရသဖြင့် နောက်ကြောင်းမအေးဖြစ်ရသည်မှ မျိုးအောင်ရောက်လာတော့ ကင်းဝေးခဲ့သည်။ မအေးကြည်အတွက်ကလဲ ယောကျာ်းဖြစ်သူ ကိုတင်ရွှေ ခရီးထွက်သွားရင် တစ်ဦးတည်း အိမ်မှာ ကျန်ရစ်ခဲ့ရသည်မှ အခုမျိုးအောင်တစ်ယောက် ရောက်လာသည့်အတွက် သူမအတွက်လဲ အဖော် ရသွားသည်။ မအေးကြည်၏ယောကျာ်း ကိုတင်ရွှေက မြေတိုင်းစာရေးဖြစ်ပြီး တစ်လလျှင် အမြဲပင် ၁၅ရက်၊ ရက်၂၀လောက် ခရီးထွက်နေရတတ်သည်။ အရင်က ကိုတင်ရွှေသည် မအေးကြည်တို့၏ရွာဖက်တွင် တာဝန်ကျသဖြင့် ရွာသို့မကြာခဏရောက်ရှိကာ မအေးကြည်နှင့် အိမ်ထောင်ကျခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ တင်ရွှေက မအေးကြည်ထက် အသက်ကြီးသည်။ ယခု ကိုတင်ရွှေ၏ အသက်က ၄၀ ရှိပြီဖြစ်ပြီး မအေးကြည်က အသက် ၃၀ ဘဲရှိသေးသည်။ ကိုတင်ရွှေက လူပျိုကြီးဘဝဖြင့် ကွမ်းတောင်ကိုင် မအေးကြည်ကို ယူခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ကိုတင်ရွှေနှင့် မအေးကြည်တို့မှာ သူတို့ချင်းကြိုက်သည်ဆိုခြင်း ထက် လူကြီးတွေသဘောထားကြောင့် ညားခဲ့ကြရသလိုဖြစ်သည်။ အသောက်အစားလဲမရှိ ရှုပ်ရှုပ်ပွေပွေလဲမနေတတ်သော ကိုတင်ရွှေကို မအေးကြည်၏မိဘများက သဘောကျခဲ့ပြီး စာရေးစာချီလဲဖြစ်၊ ရုံးပြင်ကနား ကိစ္စလဲအားကိုးရလေတော့ မအေးကြည်နှင့် သဘောတူပေးစားခဲ့ခြင်းသာဖြစ်သည်။

မြို့ကျောင်းသို့ရောက်လာတော့ မျိုးအောင်သည် အပေါင်းအသင်းက စုံလာသည်။ အပေါင်းအသင်းစုံပြန် တော့ အတတ်ကလဲမျိုးစုံ တတ်လာသည်။ထို့ပြင်မျိုးအောင်သည် အရွယ်ကလဲ လူပျိုအရွယ်ဆိုလေတော့ ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်အပေါ် စိတ်ဝင်စားတတ်လာသည့်အပြင် ဒီအရွယ်မှာဖြစ်လေ့ဖြစ်ထရှိသော ခန္ဓာကိုယ် တွင်းမှ သွေးသားများ လှုပ်ရှားကစားလာသောကြောင့် ကာမစိတ်များ စေ့ဆော်နှိုးထလာမှုများကလဲ ရှိနေခဲ့ရလေသည်။ ယခုကျောင်းစဖွင့်ပြီး တမိုးကုန်ခဲ့သောကာလတွင်တော့ မြို့တွင်အနေကျလာသော မျိုးအောင်တစ်ယောက် တသွေးတမွေးဖြစ်ရုံပင်မကဘဲ အတတ်မျိုးစုံလဲတတ်ကာ အတော်လည်း လူရည် လည် လာခဲ့ပြီဖြစ်သည်။ “အမ ရေချိုးမလို့လား” “အေး” “အိမ်ဘေးအိုးမှာရေမရှိဘူးနဲ့တူတယ် နေနေ ကျနော်ဆွဲပေးမယ်” ရေချိုးရန်အတွက် ထဘီတစ်ပတ်နွမ်းလေးကို ဝတ်ပြီးဆင်းလာသော မအေးကြည်ကို အိမ်ရှေ့ရှိရေစည်တွင် ရေချိုးပြီး၍ တက်လာသော မျိုးအောင်တစ်ယောက် အိမ်ပေါ်သို့မရောက်မီတွင်ပင် တွေ့လိုက်ရသဖြင့် လှမ်း၍ ပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ မအေးကြည်က အိမ်ဘေးတွင် သူမအတွက်ချိုးရေအိုး သပ်သပ်ထား၍ ရေချိုးသည်။ ရေအိုးမှာ ငါးဆယ်ဝင်အိုးလေးဖြစ်သောကြောင့် ရေအသုံးမခံဘဲ မကြာခဏ ရေကုန်လေ့ရှိသည်။ “အော် ရေပုံးတောင် မီးဖိုဆောင်ထဲမှာနဲ့ တူတယ်” “ကျနော်ယူပြီးလာခဲ့မယ် အမ” “အေး အေး” မအေးကြည်က အိမ်ဘေးဘက်သို့ ဆက်၍သွားသလို မျိုးအောင်ကလဲ အိမ်ပေါ်သို့တက်ကာ ရေပုံးယူရန် မီးဖိုဘက်သို့သွားသည်။

ရေပုံးယူပြီးပြန်ထွက်လာသော မျိုးအောင်တစ်ယောက် အိမ်ရှေ့သို့မရောက်သေးမှီမှာပင် မအေးကြည်ထံမှ ရေသုံးလေးခွက်လောင်း၍ ချိုးလိုက်သံကို ကြားလိုက်ရသည်။ မျိုးအောင်က အိမ်ရှေ့သို့ပြန်ဆင်းပြီး အိမ်ရှေ့ရေစည်ထဲမှ သူ့လက်ထဲတွင် ပါလာသောရေပုံးဖြင့်ရေခပ်၍ အိမ်ဘေးသို့လျှောက်အသွားတွင် မအေးကြည်၏ တစ်ကိုယ်လုံးမှာ ရေတွေရွှဲနေပြီး ရင်လျှားထားသောထဘီလေးကလဲ ဟောင်းနွမ်းကာ ပါးပါးလေးဖြစ်နေရုံမက အချို့နေရာလေးများတွင်ပါ အပေါက်လေးတွေဖြစ်ကာ နှစ်နေရာ သုံးနေရာ လောက် အနဲငယ်စီပြဲနေသဖြင့်။ မအေးကြည်၏ကိုယ်လုံးမှာ အတိုင်းသားဖြစ်နေရုံမျှမက အတွင်းမှ ဖြူဝင်းသောအသားစိုင်ကလေးများကိုပင် တွေ့မြင်၍နေရလေသည်။ ရေပုံးဆွဲလာရင်းက မျိုးအောင်သည် မအေးကြည်ကို မြင်လိုက်ရသည့်ခဏမှာပင် သေသေချာချာကြည့်လိုက်မိသည့် အဖြစ်သို့ရောက်သွားသည်။ မအေးကြည်၏ ပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုးလေး ဖြစ်နေသောကိုယ်လုံးက သူ့နေရာနှင့်သူ အမို့အမောက် အဝိုက် တွေဖြင့် တင့်တယ်၍နေကာ အသားအရေကလဲ စိုပြေ၍ဝင်းဝါနေသည်ဖြစ်၍ လူပျိုလေး မျိုးအောင်ခမျာ ကြည့်မိလိုက်စဉ် ခဏမှာပင်သွေးသားများက ထကြွ၍လာခဲ့ရသည်။ “အိုးထဲမှာ ရေနဲနဲကျန်သေးတာနဲ့ ငါလဲ ခပ်ချိုးပစ်လိုက်တယ်” “အင်း” မျိုးအောင်က အိမ်ရှေ့ရေစည်ထဲမှရေကို တစ်ခေါက်ပြီးတစ်ခေါက် ခပ်၍ ယူကာထည့်ပေးနေသည်။ မအေးကြည်က ရေအိုးလေးဘေးတွင် တစ်ကိုယ်လုံးရေများရွှဲစိုလျက် ခပ်နွဲ့နွဲ့လေးရပ်၍နေလေသည်။

ဒီမှာတင် ပုဆိုးကို ခါးလယ်မှဖြတ်၍ထားကာ နံငယ်ပိုင်းပုံစံလုပ်၍ ဝတ်ထားသော ပုဆိုးအောက်မှ။ ရှေ့သို့ ငေါ၍ထွက်နေသော မျိုးအောင်၏ ပစ္စည်းကြီးကို သူရေဆွဲလာတိုင်းလှမ်း၍ လှမ်း၍ကြည့်နေသော မအေးကြည်ကသတိထားမိသွားသည် သတိထားမိလိုက်သည့်ခဏမှာပင် မအေးကြည်ကလဲ အသေအချာပင် ဂရုစိုက်၍ကြည့်မိလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ဒီကောင်လေးဟာကြီးက ကိုတင်ရွှေဟာကြီးထက်ပင် ကြီးမားပုံ ရသည်ဟုလဲ တွေးလိုက်မိသည်။ ရေဆွဲပြီးသွားတော့ မျိုးအောင်က အိမ်ပေါ်သို့ပြန်၍တက်ခဲ့ပြီး သူ့အခန်း ထဲသို့ဝင်ကာ အဝတ်အစားလဲသည်။ ဒါပေမယ့် သူ့မျက်လုံးထဲက မအေးကြည်၏ ရုပ်ပုံလွှာကမထွက်ချေ။ မျိုးအောင်ရေဆွဲပေးပြီး အိမ်ပေါ်သို့တက် သွားတော့ ရေဆက်ချိုးနေသော မအေးကြည်သည်လဲ သူမ၏မျက် လုံးထဲ၌ မျိုးအောင်၏အရှေ့ဘက်သို့ ငေါ၍ထွက်နေသောအရာကြီးက မျက်လုံးထဲမှ မထွက်ဖြစ်နေရသည်။ ကျောင်းပိတ်ရက်ဖြစ်သဖြင့် အားလပ်နေသော မျိုးအောင်တစ်ယောက် အဝတ်အစားလဲပြီးသည်နှင့် အိပ်ယာပေါ်သို့တက်၍ လှဲနေလိုက်သည်။ အတန်ငယ်မျှကြာလျှင် မျိုးအောင်သည် အခန်းထဲတွင်နေရ သည်မှာ ပျင်းလာသည်ဖြစ်သည်မို့ အိမ်ရှေ့ဘက်သို့သွားရန် စိတ်ကူးဖြင့် သူ၏အခန်းထဲမှ ထွက်လာခဲ့သည်။ ထိုသို့ထွက်လာရင်းမှ မအေးကြည်၏ အိပ်ခန်းပေါက်တည့်တည့်သို့ရောက်တော့ အိပ်ခန်းထဲသို့ လှည့်၍ ကြည့်မိလိုက်သော မျိုးအောင်တစ်ယေက် ခြေလှမ်းတွေတုံ့ကနဲ ရပ်သွားသည်။ ပြီးမှ တံခါးပေါက်ဘေးသို့ ကပ်ကာ အခန်းတွင်းသို့ ကြည့်၍နေလိုက်သည်။

အခန်းထဲတွင်တော့ မအေးကြည်က တံခါးပေါက်နှင့်တည့်တည့်တွင်ရပ်ကာ တံခါးပေါက်ဘက်သို့ တစ်စောင်း ပေး၍ ဘော်လီအင်္ကျီကို ဝတ်၍နေသည် သူမ၏ထဘီက ခါးတွင်သာ ရှိကာ သူမ၏အပေါ်ပိုင်းတစ်ခုလုံးတွင် ဘာအဝတ်အစားမှ မရှိပေ။ ကြည့်ရင်း ကြည့်ရင်းက မျိုးအောင်၏ တစ်ကိုယ်လုံး ပူ၍လာကာ ထူအမ်းအမ်း လဲဖြစ်၍ လာရလေသည်။ “မျိုးအောင်” “ခင်ဗျာ” မအေးကြည်၏ ခေါ်သံကိုကြားလိုက်ရ၍ မျိုးအောင် တစ်ယောက် လန့်ဖြန့်၍သွားသည်။ သူရောက်နေပြီး ကြည့်နေတာကို သိနေပါလားဟူသော အသိကလဲ မျိုးအောင်၏ရင်တွေကို တဒိန်းဒိန်းခုန်၍ လာစေသည်။ “ခဏဝင်ခဲ့ဦးဟာ” ရပ်နေ၍မဖြစ်တော့ပါ။ မျိုးအောင်တစ်ယောက် အခန်းထဲသို့ တစ်လှမ်းချင်း ဝင်၍လာသည်။ မအေးကြည်ကအပေါ်မှ အင်္ကျီထပ် မဝတ်သေးဘဲ သူမ၏အပေါ်ပိုင်းတွင် ဘော်လီအင်္ကျီတစ်ထည်သာရှိပြီး အောက်ပိုင်းတွင် ခါး၌ ထဘီဟောင်း လေး တစ်ထည်ကို လျော့တိလျော့ရဲ ဖြစ်သလိုဝတ်၍ထားသည်။ ဒါပေမယ့် မအေးကြည်၏ တစ်ကိုယ်လုံး တွင်တော့ သနပ်ခါးတွေက ခြေဆုံးခေါင်းဆုံး လိမ်းထားကာမွှေးကြိုင်၍နေသည်။ အခန်းထဲသို့ မဝံ့မရဲဖြင့် ဝင်၍လာသော မျိုးအောင်ကို သူမက မျက်နှာချင်းဆိုင်ရပ်လျက်က ယဲ့ယဲ့လေးပြုံးကာ ကြည့်၍နေသည်။ မျိုးအောင်၏ မျက်လုံးများကလဲ သူမထံသို့ ငေး၍ကြည့်လာသည်။ မအေးကြည်ရှေ့ လက်တစ်ကမ်း အကွာ တွင် မျိုးအောင်၏ခြေလှမ်းများ ရပ်တန့်၍သွားသည်။ မအေးကြည်က မျိုးအောင်၏ရှေ့သို့တိုး၍ရပ်လိုက်ရာ မျက်နှချင်းဆိုင်ထိလုမတတ် ဖြစ်သွားရသည်။

“အမ ဘောက်သီးကွင်းလေး ဟနေလို့ လုပ်ပေးစမ်းပါဟာ” ကြားလိုက်ရသည်နှင့် မျိုးအောင်၏အကြည့်က သူမ၏ရင်ဘတ်ဆီသို့ ရောက်၍သွားသည်။ ဆူဖြိုးဖွံ့ထွား၍ ဖြူဖွေးနေသော နို့အုံကြီးတွေက ဘော်လီ အင်္ကျီထဲမှ ရုန်းကန်၍ တဝက်နီးပါးမျှ ထွက်ပေါ်၍နေသည်။ အိနေသော နို့ကြီးနှစ်လုံး၏အလယ် အထက် နားတွင် ဘောက်သီးကလေးကရှိနေသည်။ မျိုးအောင်၏စိတ်ထဲ၌ ကသောင်းကနင်းဖြစ်လျက်ရှိသည်။ တဆတ်ဆတ်တုန်နေသော မျိုးအောင်၏လက်များက ဘောက်သီး လေးဆီသို့လှမ်းလိုက်သည်။ မအေးကြည်က ရှေ့သို့ထပ်၍ တိုးလိုက်တော့ သူမ၏နို့အုံကြီးတွေက မျိုးအောင်၏ရင်ဘတ်ကို အိစက်စွာ ဖိမိသွားသည်။ မအေးကြည်၏ လက်နှစ်ဖက်က မျိုးအောင်၏ လက်မောင်းနှစ်ဖက်ပေါ်သို့တစ်ဖက် တစ်ချက်စီ လှမ်း၍ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ သူတို့နှစ်ယောက်၏အနေအထားက ရင်ချင်းအပ်၍ ဖက်ထားသော အနေအထားဖြစ်သွားသည်။ လက်ချောင်းလေးတွေက တုံယင်နေသဖြင့် ခရီးကမရောက်။ ဒီကြားထဲမှာ ဘယ်လိုမှ စိတ်မထိန်းနိုင်တော့သော မျိုးအောင်က သူ၏ပုဆိုးအတွင်းမှ တောင်မတ်နေသောလီးကြီးကို မအေးကြည်၏ ပေါင်နှစ်လုံးကြားသို့ ရဲရဲတင်းတင်းကြီး တိုးဝင်သွားကာ စောက်ဖုတ်ဟုထင်ရသော မာတင်းတင်း မို့မောက်မောက်နေရာကို ခပ်ဖိဖိထိုးထောက်ထားလိုက်သည်။ မျိုးအောင်၏ ခေါင်းတစ်ခုလုံး ပူလောင်၍နေသည်။ သူ၏ အသိဉာဏ်များက ကာမရာဂစိတ်များ လောင်မြိုက်မှုကြောင့် လွင့်ပါးကုန်သည်။ ဤမျှအထိ တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး အပေးအယူသိရှိလာမှုအတွက် မအေးကြည်က မျိုးအောင်၏ ပုခုံးပေါ် မျက်နှာလေးဝှက်ထားလိုက်သည်။

“အဟင့် ဟင့် သူ့ဟာကြီးကလဲ” ဟုတိုးတိုးလေး ပြောလိုက်သည်။ ထိုသို့ ပါးစပ်က ချွဲတဲတဲလေးပြောလိုက် စဉ် မအေးကြည်၏ ပေါင်တန်ကြီးနှစ်ချောင်းက ဘေးသို့ကား၍ ပေးလိုက်လေသည်။ မျိုးအောင်၏ တစ်ကိုယ်လုံးဇိုးဇိုး ဇတ်ဇတ်တုန်လာကာ ကားပေးထားသော ပေါင်ကြားအတွင်းသို့ မာတင်းတုတ်ခိုင်ရှည် လျားသော သူ၏လီးတန်ကြီကို ဇတ်ကနဲ ဇတ်ကနဲ ဆောင့်ထိုးလိုက်သည်။ ပုဆိုးနှင့် ထဘီ နှစ်ထပ်ခံထား သည့်ကြားမှ လီးတန်ကြီးက စောက်ပတ်အဝသို့ တင်းကနဲ တင်းကနဲ ထိုးမိသွားသည်။ “အင်း အင်းးး” မအေးကြည်က မချိတင်ကဲလေး ညီးတွားရင်း မျိုးအောင်၏တင်ပါးကို စွန်လက်သဲကုတ်သလို စုံကိုင်၍ ကုတ်လိုက်သည်။ မျိုးအောင်၏တစ်ကိုယ်လုံး ပေါက်ကွဲသွားသည့်အလား သွက်သွက်ခါသွားကာ မအေးကြည်၏ ခါးသေးသေးလေးကို တင်းနေအောင်ဖက်ပြီး အားရပါးရကြီးဆောင့်ချလိုက်ပြန်သည်။ မအေးကြည်၏ တင်ပါးကြီး အစုံတုန်ခါ၍သွားသည်။ “ကုတင်ပေါ်သွားရအောင် ကွယ်” မအေးကြည်က မောလျှလျှအသံလေးဖြင့် ဆိုသည်။ နှစ်ယောက်စလုံးတို့၏ အသက်ရှူသံတို့က ပူလောင်ပြင်းပြစွာ တစ်ဦး နှင့်တစ်ဦး ရိုက်ခတ်မိနေကြပြီး။ အသားဖြူသော မအေးကြည်၏မျက်နှာလေးမှာ အံ့သြဖွယ် ကောင်းလောက် အောင် နုပျိုစိုလန်းပြီး ရှက်သွေးတို့ဖြင့် ရဲရဲနီလျက်ရှိသည်။

တသက်လုံးက မိမိ၏မောင်အရင်းလိုနေခဲ့သော မျိုးအောင်ဆိုသော ကောင်ကလေး၏ အားရပါးရ ပွေ့ဖက် မှုနှင့် တင်ပါးကြီးများကို ဆုတ်နယ်ခြင်း ကို ခံနေရသည့် အရသာမှာ မအေးကြည်အတွက် တစ်ကြိမ်မျှ မခံစားခဲ့ရသော ကာမရာဂအရသာ အသစ်အဆန်းအဖြစ် ခံစားနေရလေသည်။ သူမသည် အပျိုရိုင်းလေး ပမာ ရွှေရင်အစုံမှာ သိမ့်သိမ့်တုန်နေမိရှာသည်။ မျိုးအောင်ကလဲ ရဲတင်းသွက်လက်လာပြီး မအေးကြည်၏ မျက်နှာကို စေ့စေ့မကြည့်ရဲသည့်တိုင် ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်ခြင်းကိုမူ စိတ်ရှိလက်ရှိ လုပ်ရဲ လာ လေသည်။ မအေးကြည်က သူမ၏ခါးကို တင်းနေအောင်ဖက်ထားသည့် မျိုးအောင်၏လက်ကို အသာအယာဖြုတ်ပြီး ကုတင်ပေါ်သို့ အသာအယာ ခပ်စောင်းစောင်းလေး လှဲချလိုက်သည်။ မျိုးအောင်၏ မျက်နှာကိုလဲ မဝံ့မရဲဖြင့် တစ်ချက်ကြည့်ကာ အကဲခတ်လိုက်သည်။ အတွေ့အကြုံ မရှိသေးသော လူပျိုရိုင်းလေး မျိုးအောင်မှာမူ တရှူးရှူးတရှဲရှဲနှင့် မအေးကြည်၏ခန္ဓာကိုယ်ကြီးကို အရောင်တဖြတ်ဖြတ်တောက်ပနေ သော မျက်လုံးများဖြင့် စူးစူးစိုက်စိုက်ကြည့်နေရင်း မအေးကြည်၏ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်သို့ တက်ခွရန် တာစူနေသည်။ “ဟဲ့ ဒီဘက်လာလေ” မအေးကြည်က သူမ၏ ခါးလည်မှ တက်ခွရန် ခြေထောက်ကြီး တစ်ဖက် မြောက်ကြွမြောက်ကြွ လုပ်နေသောမျိုးအောင်ကို ဆတ်ကနဲဆောင့်ဆွဲပြီး ကုတင်အလယ်သို့ ဆွဲတင်လိုက်ရာ မျိုးအောင်ခမျာ မအေးကြည်၏ ခါးပေါ်၌ ကန့်လန့်ကြီး မှောက်ရက်လဲကျသွားလေသည်။

မအေးကြည်၏ နောက်သို့ရောက်သွားသော မျိုးအောင်က မအေးကြည်၏ ကျောပြင်ကို ရင်ဘတ်ကြီး နှင့် အပ်ကာ တွင်တွင်ကြီးသာဖက်ထားရင်း တဟင်းဟင်း အဖျားတက်သလို ညီးညူနေကာ မာတင်းသော သူ၏လီးထိပ်ကြီးနှင့် မအေးကြည်၏ ဖင်ကြားသို့ ကမူးရှူးထိုး ဆောင့်ဆောင့်သွင်းနေပြန်သည်။ “အိုး ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ ကျွတ်” မအေးကြည်က သူမဖင်ကြားသို့ မာကြောစွာထောက်ထားပြီး တဆတ်ဆတ် ညှောင့်နေခြင်းကို စိတ်မရှည်တော့ဘဲ ခပ်ဆတ်ဆတ်အော်လိုက်ရင်း သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်ကို မျိုးအောင်၏ ဘက်သို့ ဖျက်ကနဲ တစ်ပတ်လှည့် လိုက်သည်။ မအေးကြည်ကိုယ်မှ မွှေးပျံ့သောသနပ်ခါးရနံ့က မျိုးအောင် ၏ စိတ်ကို ပိုမိုတက်ကြွစေပြီး သူ့ဖက်သို့လှည့်လာသော မအေးကြည်၏ ပါးအစုံကို တရှူးရှူးနမ်းရှိုက်သည်။ “ကြည့် အရမ်းဆိုးတာဘဲ” မအေးကြည်က ခပ်နွဲ့နွဲ့လေး မျက်စောင်းထိုးရင်း မျိုးအောင်၏ခန္ဓာကိုယ်နှင့် သူမ၏ခန္ဓာကိုယ်ကို ရင်ချင်းအပ်လျက် ပူးကပ်ပွတ်သပ်လိုက်သည်။ အိစက်သော မအေးကြည်၏ ထွားထွားမို့မို့ နို့ကြီးနှစ်လုံးက မျိုးအောင်၏ ရင်အုံကြီးကို အိစက်နွေးထွေးသော ခံစားမှုကိုပေးလိုက်သည်။ မျိုးအောင်၏ လက်အစုံက အလိုလိုပင် နို့ကြီးနှစ်လုံးကို ဆုပ်ကိုင်ပြီးဖြစ်ကာ တရွရွဆုပ်ညှစ် နယ်ဖတ်နေ သည်။ မအေးကြည်က သူမ၏ဘော်လီအင်္ကျ ီကို ချွတ်ပေးလိုက်တော့ မျိုးအောင်၏လက်တွေက ပို၍ပင် အငမ်းမရပင် တစ်ခုလုံးထွက်ပေါ်လာသည့် သူမ၏ရင်သားအစုံကို အတင်းပင်ဆုပ်နယ်နေလေတော့သည်။ တစောင်းလှည့်၍ထားသော မအေးကြည်၏ အပေါ်ခြမ်းပေါင်တန်ကြီးက တောင်သွားသည်။ ခပ်စင်းစင်းလှဲ ထားသော အောက်ဖက် ပေါင်တန်ကမူ မျိုးအောင်၏ ပေါင်ကြားသို့ မသိမသာလေး တိုးဝင်လိုက်သည်။

မျိုးအောင်ကလဲ ကြွတက်လာသော မအေးကြည်၏အပေါ်ပေါင်နှင့် အောက်ပေါင်ခွကြားသို့ သူ့ခြေထောက် တစ်ဖက်ကို ထိုးသွင်းလိုက်ပြီး ပုဆိုးကိုဆွဲလှန်လိုက်သည်။ အဝတ်မဲ့သွားသော ပေါင်သားချင်းထိတွေ့မှုက နှစ်ဦးစလုံး၏ ခန္ဓာကိုယ်တွင်းမှ ရာဂကာမသွေးများကို ပွက်ပွက်ဆူလောင်ကာ ထကြွလာစေသည်။ ပင့်လှန်ထားသော မျိုးအောင်၏ပေါင်ကြားမှ လီးကြီးက မအေးကြည်၏ ပေါင်ရင်းကို နွေးနွေးကြီးစွတ်စိုစွာ ထိတွေ့မိသည်။ မအေးကြည်၏လက်တစ်ဖက်က သူမ၏ထဘီကို ဆွဲတင်ပေးလိုက်ရာ ပေါင်လည်ထိ လိပ်တက်နေပြီ ဖြစ်သော သူမ၏ထဘီက ခါးဆီသို့ရောက်၍သွားတော့ရာ မဲမှောင်နေသော စောက်မွှေး ထူထူကြီးကြားမှ အက်ကြောင်းတင်းတင်းကြီးထကာ။ ဖင်နှင့်တဆက်တည်းမျှ ရှည်လျားသော စောက် ဖုတ်ကြီးမှာ ဘွားကနဲ ပေါ်လာလေသည်။ မျိုးအောင်က တစောင်းအိပ်လျက် မျက်နှာချင်းဆိုင် လိုးရမည်ကို မလိုလားဟန်ဖြင့် ဆတ်ကနဲထကာ မအေးကြည်၏ ထောင်ထားသော ပေါင်ကြီးကို ပုခုံးပေါ်ဆွဲမပြီး လီးကို ထိုးကပ်လိုက်သည်။ စောက်ပတ်အနံ့ကိုရလိုက်ပြီဖြစ်သော မျိုးအောင်၏လီးကြီးမှာ တဆတ်ဆတ် ဖြင့် မာန်ဖီလျက်ဖြစ်သွားသည်။ ဆီးစပ်ကျော်ရုံလေး ပင့်လှန်ထားသော မအေးကြည်၏ထဘီစကို စောက်မွှေး တွေပေါ်ကာ ဗိုက်သားဖွေးဖွေး များပေါ်သည်အထိ မျိုးအောင်က ဆွဲတင်လိုက်သည်။

“အိုး ဘာလို့ အကုန်လှန်ပစ်နေတာလဲ လို့” မောသျှတုန်ခါသော အသံလေးဖြင့် မအေးကြည်က မျိုးအောင် ကို မျက်စောင်းလေးထိုးကာပြောလိုက်သည်။ မျိုးအောင်က စကားတစ်ခွန်းမှမပြောသေးဘဲ မအေးကြည်၏ မျက်နှာကိုလဲ စေ့စေ့မကြည့်ပေ။ ကြီးမားလွန်းကာ ခပ်အာအာဖြစ်နေသော မအေးကြည်၏ စောက်ပတ်ကြီး ကိုသာ အားရပါးရကြီး စိုက်ကြည့်ရင်း တံတွေးကို ဂလုကနဲမျိုချလိုက်သည်။ မအေးကြည်က ပက်လက်မကျ တကျအနေအထားမှ သူမ၏စောက်ပတ်ကို လက်တစ်ဖက်နှင့် မမှီမကမ်းလေး လှမ်းဖုံးရင်း ရဲရဲနီနေသော မျက်နှာလေးဖြင့် “ဘာဖြစ်လို့ တအားကြည့်နေမှန်း မသိဘူး” “မမြင်မှ မမြင်ဘူးတာ” ပထမဆုံးအကြိမ် မျိုးအောင်ထံမှ ခြောက်ကပ်အက်ရှ အသံတုံတုံကို ကြားလိုက်ရသည်။ “ဟေ့အေး မကြည့်နဲ့ကွယ် မမရှက်တယ်” တကယ်လဲ မအေးကြည် ရှက်နေမိသည်။ နေ့ခင်းကြောင်တောင်ကြီးမို့ စောက်ပတ်ကြီးက ထင်ထင်ရှားရှားကြီးဖြင့် ဝင်းလက်နေသည်။ မအေးကြည်သည် အလွန်အကျွံအသားဖြူသော မိန်းမ မဟုတ်သော်လည်း ထဘီကို လှန်လိုက်သောအခါ စောက်ပတ်ကြီးမှာ ဖွေးအုနုဖတ်နေသည်ကို မျိုးအောင် သတိထားမိသည်။ မအေးကြည်၏ အတွင်းသားနုနုလေးများက ဖွေးဥနေသလောက် မျိုးအောင်၏ လီးတံကြီးက မဲနက်တောက်ပြောင်၍ နေသည်။ မအေးကြည်၏ လက်နှင့်ဖုံးထားသလို လှမ်းဖိထား သောကြောင့် စောက်ပတ်မှာ ခပ်ရွံ့ရွံ့ကလေးဖြစ်နေသည်။ မအေးကြည်က လက်နှင့်ဖုံးသလိုလိုဖြင့် စောက်ပတ်နှစ်ခြမ်းကို ဆွဲဖြဲပြထားပေးခြင်းလည်း ဖြစ်သည်။

မျိုးအောင်က သူ့လီးတန်ကြီးကို ကုတ်မှနှိမ်ပြီး မအေးကြည်၏ ပြဲအာအာ ရဲရဲနီနေသော စောက်ပတ်အဝကို တေ့သွင်းကာ သူ့ဖင်ကြီးကို ရှေ့သို့အနည်းငယ် တိုးကပ်လိုက်သည်။ “ပြွတ် ဗလွတ်” “အင့် အင်းးးး ကျွတ် ကျွတ်” မအေးကြည်က စောက်ပတ်ကို ဖြဲပေးထားသော လက်ကို ရုတ်ကနဲဖယ်လိုက်ပြီး မျက်နှာလေးရှုံ့မဲ့ ကာ ကော့လန်သွားသည်။ လီးထိပ်ဖူး အလုံးငုံကြီးက မအေးကြည်၏ စောက်ခေါင်းဝသို့ ပြွတ်ကနဲ ကျွံအဝင် စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်းသားများက အတွင်းပိုင်းသို့ ပြိုင်တူလိပ်ဝင်ပြီး တင်းကနဲ စီးစီးပိုင်ပိုင်ကြီး အလိုးခံလိုက် ရခြင်းကြောင့် မအေးကြည်မှာတော့ အင့်ကနဲ ဆတ်ဆတ်ခါသွားရလေသည်။ အ..အားးးး..ကျွတ်..ကျွတ် ဖြေး..ဖြေး နှင့် လီးတန်ကြီးအဝင်ကို ငုံ့ကြည့်၍ ဖြေးညှင်းစွာ သွင်းနေရာမှ မျိုးအောင်က မအေးကြည်၏ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို လှမ်းဆွဲပြီး အားနှင့်ဆောင့်ချလိုက်သည်။ စောက်မွှေးမဲမဲနှင့် လမွှေးနီကျင်ကျင်တို့ ရောထွေး သွားစဉ် လီးတန်ကြီးက တဝက်နီးပါ စိုက်ဆင်းသွားသည်။ “ပြွတ် စွတ်” “အမလေး ဟင့် အင်းးးး အင့်” မျိုးအောင်၏လီးလုံးကြီးက မအေးကြည် အဝထက်ကြီးကာ ဝိုင်းစက်သော မအေးကြည်၏ စောက်ပတ် အဝလေး က မျိုးအောင်၏ လီးတန်ကြီး ပတ်ပတ်လည်ကို ဆွဲညှစ်ထားသလို တင်းတင်းကြီး ကြပ်တောင့်၍ နေလေသည်။ “ပြွတ် စွပ် စွပ် ပြွတ်” “အမလေးးးး အမေ့ အမလေးး လေးးးး” နှစ်ချက်ဆင့်ကာ ဆင့်ကာ ဆောင့်လိုက်သော မျိုးအောင်၏လီးကြီးက မအေးကြည်၏ သားအိမ်ခေါင်းလုံးလုံးလေးကို ဒုတ်ကနဲ ဒုတ်ကနဲ နှစ်ချက်ဆက်တိုက် ဆောင့်မိသွားသည်။

မအေးကြည်၏ လက်နှစ်ဖက်က ဘာကို ကိုင်ရမှန်းမသိအောင် ပျာယာခတ်သွားပြီးမှ။ မျိုးအောင်၏ ပေါင်ကို လှမ်းပြီး လက်သဲများနှင့် ကုတ်ဆွဲထားလိုက်သည်။ ပေါင်သားတင်းတင်းကို မအေးကြည်၏ လက်သဲ စူးစူး လေး များက စစ်ကနဲ နစ်ဝင်သွားသည်နှင့် မျိုးအောင်၏ လီးကြီးမှာ အံ့သြစရာကောင်း လောက်အောင် ထောင်းကနဲ မာကျစ်သွားသည်။ ဘာကြောင့်ထိုသို့ ဖြစ်ရသည်ကို မျိုးအောင်မသိ။ စောက်ပတ်အတွင်း လီးတန်းကြီးက ကျောက်သားကျောက်စိုင်ပမာ မာကြောသွားခြင်းကို မအေးကြည်က အရသာရှိစွာခံစား သိရှိနေပါသည်။ ယောက်ျားများကဲ့သို့ပင် မိန်းမအင်္ဂါစပ်အတွင်း လိင်တန်ကြီးဝင်နေစဉ်၌ ပေါင်ကျော လက်မောင်းတစ်နေရာရာကို ကုတ်ခြစ်ပေးပါက ဤသို့ဖြစ်တတ်သည်ကို မအေးကြည်က သိပြီးဖြစ်ပါသည်။ စီးစီးပိုင်ပိုင်ကြီး ထိုးသွင်းထားသောလီးတန်ကြီး ကအနည်းငယ်လှုပ်ရှားလိုက်တိုင်း မအေးကြည် စောက် ခေါင်းတစ်ခုလုံး ထူးကဲသောအရသာကိုခံစားနေရသည်။ “ဗြွတ် ဘွတ် အင့် အင့်” လေးလေးမှန်မှန်ကြီး ဆောင့်နေသောမျိုးအောင်လီးကြီး အဝင်အထွက်တိုင်း။ မအေးကြည်မျက်လုံးအစုံမှေးစင်းကာ နှုတ်ခမ်းလေး ကို ပြတ်လုနီးပါးကိုက်ရင်း တအင်းအင်းနှင့် ညီးနေသည်။ မျိုးအောင်ကလီးနှင့် စောက်ပတ်ကြားမှ စိမ့်ထွက်လာသောအမြုပ်ဖြူဖြူလေးများကို ငုံ့ကြည့်ရင်းမအေးကြည်၏ အဝတ်မဲ့သောဖင်ကြားသို့ လက်တစ်ချောင်းဖြင့် အသာအယာပွတ်သပ်လိုက် စအိုဝလေးကို လှည့်မွှေပေးလိုက် ဖင့်ဆော့ကစား ပေးလိုက်လုပ်ပေးလိုက်ရာ မအေးကြည် ထွန့်ထွန့်လူးသွားသည်။

စောက်ပတ်ကိုအလိုးခံနေရစဉ် ထိုသို့စအိုဝကိုကလိပေးခြင်းခံရပါက မိန်းမများထွန့်ထွန့်လူးတတ်သည်ကို မျိုးအောင်သိရှိမှတ်သားထားလိုက်သည်။ “ပြွတ် ဘွတ် ပြွတ် ဘွပ် ပြွတ်ဘွတ်” ႋ”အင့်… အင့်… အင့်…” တအင့်အင့် ဖြစ်သွားရာမှ မအေးကြည်တစ်ယောက် အတော်ပင် ကော့တက်သွားချိန်မှာပင် မျိုးအောင်က သူမ၏စောက်ပတ်ထဲသို့ သုတ်ရည်များကို ပန်း၍ထည့်လိုက်သည်။ မျိုးအောင်တစ်ယောက် ကျေနပ်သလို ခံစား လိုက်ရသည်။ စောက်ဖုတ်ထဲ စိမ်ထားဆဲဖြစ်သော သူ့လီးကို တစ်ချက်နှစ်ချက် ဆွဲနှုတ်လိုက်ဆောင့် လိုက် ဆော့ကစားလိုက်လုပ်နေသည်။ ”ဟဲ့ နင့်လီးက မပျော့သေးဘူးလားဟယ်” “ဟင့်အင်း မာတုန်းဘဲ မမ” “ကဲပါ ခဏချွတ်ပါအုံး” မအေးကြည်က မျိုးအောင်၏ရင်အုပ်ကျယ်ကြီးကို အသာအယာတွန်းလိုက်မှ မျိုးအောင်က သူ၏လီးတန်ကြီးကို ဖြေးညှင်းစွာဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ ဗလွတ်ခနဲထွက်လာသော လီးတန် ကြီး၏ ထိပ်ဒစ်တဝိုက်၌ မအေးကြည်၏ စောက်ပတ်အရေများ တွဲခိုလျက်ပါလာလေသည်။ “ရှည်လိုက်တာ ကြီးကလဲ မပြောပါနဲ့တော့” မအေးကြည်က မျိုးအောင်၏လီးကြီးကို လက်ဖျားလေးဖြင့် မဝံ့မရဲလေး ပုတ်ခတ်ရင်း တိုးတိုးလေးပြောကာ ကုတင်ပေါ်မှခြေနှစ်ဖက်ချရင်း ထမိန်ကိုပြန်ဝတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက်အခန်းအပြင်သို့ထွက်သွားလေသည်။ မျိုးအောင်ကပေကျံနေသော သူ့လီးတန်ကြီးကို အဝတ်ဟောင်းတစ်ခုဖြင့် စင်ကြယ်စွာသုတ်လိုက်သည်။ ထိုအခိုက်မအေးကြည်က ရေဆွတ်ထားသော အဝတ်တစ်ခုကိုယူကာ အခန်းထဲသို့ ပြန်၍ဝင်လာသည်၊

”ဟင် မမက တော်ပြီလား” ”စကားသိပ်များတာဘဲကွယ် လာ ဒီဖက်လှည့် ပုဆိုးလှန်” မအေးကြည်က မျိုးအောင်ကို ကုတင်ပေါ်ထိုင်ခိုင်းပြီး ခြေတွဲလောင်းချကာ ပုဆိုးကိုလှန်စေပြီး တွဲလောင်းကြီး ဖြစ်နေဆဲ ဖြစ်သော လီးတန်ကြီးကိုရေဆွတ်၍ တစ်ထည်လုံးစိုရွှဲနေသောအဝတ်ဖြင့် အုပ်ကာသုတ်ပေးသည်။ ဒူးထောင်ကာ တယုတယလီးကို ရေစိုအဝတ်ဖြင့်သုတ်ပေးနေသည့် မအေးကြည်၏ ပါးအို့လေးကို မျိုးအောင်က ကုန်း၍နမ်းရင်း “မမကို ချစ်လိုက်တာဗျာ” ဟုကတုံကရီကြီးပြောသည်။ မအေးကြည်က လမွှေးများကြားသို့ ထိုးဖွကာသုတ်ပေးနေရင်း သူမ၏နှုတ်ခမ်းလေးကို မသိမသာမဲ့ပစ်လိုက်သည်၊ ”ယောက်ျားတွေက ဒီလိုဘဲ လိုးရတုန်း ဒီစကားပြောကြတာပါ ဟင်း ဟင်း” “ကျနော် တကယ်ချစ်တာ ဗျ” လှိုက်လှိုက်လှဲလှဲပြောလိုက်သော မျိုးအောင်၏စကားကြောင့် မအေးကြည်၏ နှလုံးအိမ်သို့ စိမ့်ကနဲအေး၍သွားရသည်။ ထို့ကြောင့် မျိုးအောင်၏ ဧရာမလီးကြီးကို တယုတယပင် သူမ၏လက်ချောင်း လေးများဖြင့် ကိုင်ရင်း ”မမကလဲ မောင်လေးကို သိပ်ချစ်သွားပါပြီကွယ်” ဟု မပွင့်တပွင့် မဝံ့မရဲလေး ပြောလိုက်မိရှာလေသည်၊ ”မမ ကျနော့်ကိုတကယ်ချစ်တာလားဟင်” ”တကယ်ပါဆိုကွယ်” မအေးကြည်၏ မျက်နှာလေးက ရှက်သွေးရဲရဲလေးများဖြင့် ရှိရင်းစွဲအသက်ထက်(၁၀)နှစ်ခန့် ပျိုမျစ်နုနယ်နေသည်။

မျိုးအောင်က လက်နှစ်ဖက်ကိုအနောက်သို့ထောက်ထားပြီး လီးကြီးကိုမတ်သထက်မတ်အောင် ကော့‌ပေးလိုက်သည်။“မမ ကျနော့ကိုတကယ်ချစ်တယ်ဆိုရင် လီးစုပ်ပေးပါလား” မအေးကြည် မျက်နှာလေး ကွက်ခနဲပျက်သွားသည်။မျိုးအောင်သည် သူမကို အပေါစားသဘောထားလေပြီလားဟုလည်း စိတ်ထဲ၌ငြိုးငယ်သွားမိသည်။ သို့သော် မျိုးအောင် မျက်နှာကိုမော့ကြည့်လိုက်သောအခါ မျိုးအောင်၏ မျက်လုံးများက အချစ်၏အရိပ်အရောင်တွေ ထင်ဟပ်ကာတောက်ပနေခြင်းမှအပ အခြားအထင်သေးသည့် အရိပ်အရောင်မျိုး လုံးဝမတွေ့မမြင်ရပါချေ။ တစ်ခါမှ မစုပ်ဖူးဘူးဟဲ့ ကောင်စုတ်လေးရဲ့ ကျနော်လဲ တစ်ခါမှမယက်ဖူးပါဘူး ကျနော့ကိုမမ စုပ်ပေးပြီးရင် မမစောက်ဖုတ်ကြီးကို ကျနော်ယက်ပေးမယ်လေ နော် မမ” ”ဟယ် မလုပ်ပါနဲ့ဟယ် ငရဲတွေကြီးကုန်ပါမယ်” မအေးကြည်က မျိုးအောင်၏ စာက်ဖုတ် ယက်ပေးမယ်ဆိုသော စကားကြားရုံဖြင့်ပင် ကြက်သီးတဖျန်းဖျန်း ထသွားအောင်ပင် ကျောထဲစိမ့်သွား မိသည်။ လုပ်ပါဆိုမမကလဲ ပြောပြောဆိုဆို မျိုးအောင်က ရှစ်လက်မခန့်ရှည်လျားသော သူ့လီးတန်ကြီးကို မအေးကြည်၏ ပါးစပ်ဝသို့ကော့ပြီး တေ့ပေးလိုက်လေသည်။

မအေးကြည်က အနောက်သို့တွန့်ကနဲဖြစ်သွားပြီးမှ သူမပါးစပ်အနားသို့ ကပ်လာသော မျိုးအောင်၏ လီးတန်ကြီးကို စူးစူးရဲရဲလေးကြည့်ကာ ရှက်ပြုံးလေးပြုံးလိုက်သည်။ ”တစ်ခါထဲ သိပ်အနိုင်ကျင့်တဲ့ ကောင်လေး” ဟု မျက်စောင်းလေးထိုးကာ ပြောလိုက်ပြီးမှ လီးတန်ကြီးကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စုံကိုင်လျက် နီရဲသောဒစ်ကြီးပြဲလန်သွားအောင်ပင် ခပ်ဖိဖိလေး ဖြဲချလိုက်လေသည်။ မအေးကြည်က သူမ၏နှုတ်ခမ်း နှစ်လွှာကြားသို့ လီးထိပ်ကြီးကိုငုံခဲလိုက်ပြီး ဒစ်ကြီးတစ်ခုလုံးငုံထားကာ လျှာဖျားလေးဖြင့် ဝေ့ကာဝိုက်ကာ ပွတ်သပ်လိုက်သည်။ အ အိအီး အင်းးးးး အလားလားလားးးးး ရှီး” မျိုးအောင် ဖင်သားကြီးများ တင်းတက် သွားသည်။ လီးတန်အရင်းမှ အမွှေးများဇောင်းထကာ ထောင်လာကြသည်။ တွန့်လွန်မဲ့ရှုံ့သွားသော မျိုးအောင်၏မျက်နှာကို မျက်လုံးလေးလှန်ကြည့်ပြီးမှ လီးတန်တစ်ဝက်ခန့် အထိပါးစပ်ထဲသို့ သွင်းယူလိုက် ပြီး လျှာနှင့်လိပ်ကာစုပ်ထားလျက် လီးတန်ကြီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်ရာ လီးထိပ်ပိုင်းကြီးက မအေးကြည်၏ ပါးစပ်ထဲ၌ ကျန်ခဲ့ကာ အစုပ်ခံရခြင်းနှင့် နှုတ်ခံအစုံက တင်းတင်းကြီး ရစ်ပတ်ထားမှုကြောင့် ရုတ်တရက် သုတ်ရည်များပန်းထွက်တော့ မေ့မတတ် ခံစားလိုက်ရလေသည်……… ပြီးပါပြီ…