ရှမ်းပြည်နယ်။တောင်ကြီးမြို့။ပြည်နယ် ရဲတပ်ဖွဲ့မှူးရုံး …။“ လုံခြုံရေး လမ်းကြောင်းတွေ အားလုံး စီစဉ် ပြီးပါပြီ ရဲမှူး ….” ခြေစုံဆွဲ အလေးပြုကာ ပြောလိုက်တဲ့ ဒုရဲအုပ် ဆွေဆွေထွန်း ကို လက်တော့ပ် နဲ့ အလုပ်များနေတဲ့ ရဲမှူး ဦးမင်းလတ် တချက်မော့ကြည့်သည်။“ အေး..ကောင်းတယ် …ရှေ့ဆုံးက ပွိုင့်ကားမှာ အရာရှိ ဘယ်သူပါလဲ …” “ ရဲအုပ် ကျော်မောင်မောင် ပါ ရဲမှူး ….” “ အေး ကောင်းတယ် …ယဉ်ယဉ်နွယ် ကို ခဏ ခေါ်လိုက် …” “ ဟုတ်…ရဲမှူး ….” ဒုရဲအုပ် ဆွေဆွေထွန်း သူ့ရှေ့က ထွက်အသွား သူ တချက်ကြည့်လိုက်သည်။အပြာရင့်ရောင် ယူနီဖေါင်း စကပ် အောက်က တင်ပါးကြီးတွေက ထယ်ထယ်ဝါဝါ ဝင့်ဝင့် ကြွားကြွား နဲ့မသိမသာ တုန်ခါနေသည်။သက်ပြင်းချရင်း … အင်း ဒီသူငယ်မ ကျန်းမာရေး တော်တော် ကောင်းတယ်.. လို့ သူ့စိတ်ထဲက မှတ်ချက်ချလိုက်သည်။ရဲအုပ်ယဉ်ယဉ်နွယ် ရောက်လာသည်။သူ့ကို အလေးပြုရင်း .. “ ရဲမှူး…ဘာလိုပါလဲ …” လို့ မေးသည်။“ အဖိုးကြီးကော ..ဘယ်တော့ ထွက်မယ်တဲ့လဲ …” လို့ သူ မေးလိုက်သည်။ယဉ်ယဉ်နွယ်က.. “ ခုထိတော့ ဒုတိုင်းမှူးနဲ့ စကားကောင်းနေတယ် ရဲမှူး ..ထွက်မယ့်သဘော မရှိသေးဘူး ရှင့် ..” လို့ ပြုံးပြုံးလေး ပြောသည်။“ ဒါ..ချနေကြလား …” လက်မကို ပါးစပ်နား ထိုးပြရင်း မေးသည်။ယဉ်ယဉ်နွယ်က .. “ ဟုတ်..ရဲမှူး..” လို့ ဖြေသည်။ဒုရဲအုပ် ဆွေဆွေထွန်း နဲ့ ရဲအုပ် ယဉ်ယဉ်နွယ်တို့က သူနဲ့ အတူ ရဲချုပ်ရဲ့ ရုံးအဖွဲ့အဖြစ် တောင်ကြီး ခရီးစဉ်မှာ လိုက်လာကြတာ ..။ညရနာရီအထိ ရဲချုပ်က မပြန်သေး။သူ အဆောက်အဦး အပြင်ဖက်ကို ထွက်ခဲ့သည်။
လေအေးအေး က သူ့ကို အိပ်ချင်စိတ်တွေ ပပျောက်သွာစေသည်။နှင်းမှုံတွေ ကြားထဲ ကင်းစောင့်နေကြတဲ့ သူ့လူတွေကို တွေ့လိုက်သည်။အမှောင်ရိပ်မှာ အပြာရင့်ရောင် ဂျာကင်..နဲ့ အမ်၁၆ ကို ပိုက်ရင်း ရပ်နေတဲ့ ရဲတပ်သားလေး ကို သူ သေသေချာချာ ကြည့်လိုက်သည်။သက်ဦးဆန်း …။ဒီကောင်လေးသည် မျက်နှာထားလေး ကောင်းပြီး ဖင်ပေါ့ပြီး ခိုင်းကောင်းလို့ ရန်ကုန်ကနေ သူ ခေါ်ခဲ့သည်။သက်ဦးဆန်းက .. “ ရဲမှူး…ဘာလိုပါလဲ ခင်ဗျ…” လို့ သူ့ကို မေးသည်။“ မလိုပါဘူးကွာ..မင်း အရမ်းချမ်းနေလား …” လို့ ပြန်မေးရင်း သူ့လက်က နာရီကို ကြည့်သည်။“ မချမ်းပါဘူး ..ရဲမှူး …” လို့ သက်ဦးဆန်း ဖြေသည်။သက်ဦးဆန်း ကင်းစောင့်နေတာကို ကြည့်ပြီး တချိန်က သူလဲ ဒီလိုဆောင်းကာလ ဒီ တောင်ကြီးမြို့မှာဘဲ ကင်းစောင့်ခဲ့ရတာလေးတွေကို သူ ပြန်ပြောင်း သတိရ မိသွားသည် ..။အဲဒီတုံးက …။အဲဒီတုံးက သူသည် သက်ဦးဆန်းလိုဘဲ ရဲတပ်သားလေးတယောက် ဖြစ်ခဲ့သည်။ဒီလို ဆောင်းအခါသမယ တွေမှာ အပြင်ဖက်မှာ ကင်းတာဝန်ကျခဲ့ဘူးသည်။ရဲမှူးကြီးရဲ့ အက်စကော့ လုံခြုံရေး လိုက်ခဲ့ရဘူးသည်။ဒီလို ရဲမှူးကြီး ရဲ့ အက်စကော့ လုပ်ရင်း ..မမပွင့်နဲ့ ဆုံခဲ့ရသည်။မမပွင့် သည် သူတို့ ရဲမှူးကြီးရဲ့ သမီး ဖြစ်သည်။ရဲမှူးကြီးရဲ့ သမီး နဲ့ ရဲတပ်သားလေးတို့ရဲ့ အချစ်ဇာတ်လမ်းတပုဒ် က ထိုခေတ်ထိုအခါမှာ လူပြောများတဲ့ နံမည်ကြီး ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ခဲ့ရသည်။မမပွင့်သည် သူ့လို အညတြ ရဲတပ်သားလေးကို ပြန်ချစ်ခဲ့သည်။
တဏှာကို အရင်းခံသည်ဘဲ ဆိုဆို..မမပွင့်သည် သူ့ကို ချစ်ကြောင်း သူ့မိဘတွေ အရှေ့မှာ ရဲရဲဝန့်ဝန့် ပြောခဲ့ ဝန်ခံခဲ့သည်။မမပွင့်ကြောင့်လဲ သူသည် ယခု လက်ရှိအခြေအနေကို ရောက်ရှိခဲ့ရတာ ပါ။မမပွင့် နဲ့ သူ ချစ်ခဲ့ကြပြီး အချစ်တွေ လွန်ခဲ့တာ အကြိမ်ကြိမ် ဖြစ်လာသည်။မိဘတွေ မရှိချိန် အိမ်ပေါ်မှာ ချစ်စခန်းဖွင့်ခဲ့ကြသလို သူငယ်ချင်း အိမ်တွေမှာလဲ ချိန်းတွေ့ခဲ့ကြသည်။မြို့ပြင် တောထဲမှာလည်း ဆုံပြီး အချစ်လွန်ခဲ့ကြသည်။တနေ့မှာ မမပွင့် နဲ့ သူ အိမ်ကြီးပေါ်မှာ အချစ် တလင်းခေါ်နေတုံး မမပွင့်ရဲ့ အမေ သူတို့ကို မိသွားသည်။ထိုအချိန်က သူသည် သူတော့ အချုပ်ထဲရောက်ပြီ…အလုပ်လဲ ပြုတ်ပြီ လို့ တထစ်ချ ထင်ခဲ့မိသည်။မမပွင့်ကို ချစ်ခဲ့ရလို့ ဖြစ်ချင်ရာ ဖြစ်ပါစေတော့ လို့ သူ ဆုံးဖြတ်ချက်ချပြီး မမပွင့်ရဲ့ အဖေ ရှေ့ … “ဟုတ်မှန်ကြောင်း ” ဝန်ခံ လိုက်သည်။ရဲမှူးကြီး က သူ့ကို အိမ်မှာ လုံခြုံရေး အနေနဲ့ နေတုံးက ရုပ်ရည်သန့်ပြန့်သည် .. မျက်နှာချိုသည်.. အကင်းပါး ဖျတ်လပ်သည် ဆိုပြီး သဘောကျခဲ့သည်။အခုလဲ သူ့သမီး ပွင့်လင်းတောက်ထွန်း နဲ့ ညိစွန်းသည် ဆိုတာ ပေါ်ပေါက်တော့ ရဲမှူးကြီး က သူ့ကို သူထင်ထားခဲ့သလို ပါးပိတ်ရိုက်တာတို့ ..ခြေနဲ့ကန်တာတို့ မလုပ်ဘဲ တွေတွေကြီး စဉ်းစားနေခဲ့သည်။တော်တော်ကြာ ငြိမ်နေပြီး ဝှူးကနဲ လေမှုတ်ထုတ်လိုက် သက်ပြင်းချလိုက် နဲ့ သူ့ရှေ့မှာ သူ့ကို ကျောခိုင်းပြီး ဆေးပြင်းလိပ်တလိပ်ကို မီးညှိသောက်သည်။ခဏနေတော့.. “ မင်းလတ်..မင်း ဆယ်တန်းအောင်လား …” လို့ မေးသည်။
သူလဲ မထင်မှတ်ဘဲ မေးလိုက်တာကြောင့် အံ့သြနေပေမယ့်.. “ အောင်ပါတယ် ..ပြည်နယ်မှူးကြီး …” လို့ ဖြေသည်။“ မင်း ငါ့သမီးကို တကယ်ချစ်တာလား…” လို့ ထပ်မေးသည်။“ ဟုတ်..တကယ်ချစ်ပါတယ် …” လို့ သူဖြေသည်။ရဲမှူးကြီး သူ့ကို ကျောခိုင်းထားပြီး… “ အေး..မင်းတို့ကို လက်ထပ်ပေးမယ် …” လို့ ပြောလိုက်သောအခါ သူ မမျှော်လင့်ခဲ့လို့ တုန်လှုပ်ခြောက်ခြားသွားရသည်။မမပွင့်နဲ့ သူ လက်ထပ်ခဲ့ရသည်။အကြီးအကျယ်တော့ မဟုတ်ဘူး ..။ရုံးတက် လက်မှတ်ထိုးကြရတာ ..။အိမ်မှာတော့ အိမ်က ချက်ပြုတ်တဲ့ လူတွေက ထောပတ်ထမင်း နဲ့ကြက်သားဟင်းတွေ ချက်ပြီး အိမ်သားတွေ နဲ့ အိမ်မှာ အလုပ်လုပ်သူတွေ.. တာဝန်ကျတဲ့ ရဲတွေ စားကြရသည်။ကင်းစောင့်တဲ့ အက်စကော့ရဲသားလေး ဘဝကနေ ရဲမှူးကြီးရဲ့ သားမက် ဘ၀ ရောက်ရှိခဲ့သည်။တပတ်အတွင်း သူ သည် ရဲအရာရှိသင်တန်းကျောင်း ( ဆတ်ကျောင်း ) ကို တက်ရောက်ရသောအခါ သူ တုန်လှုပ်ရလောက်အောင် အံ့သြတကြီး ဖြစ်ခဲ့ရသည်။အရှင်မွေးတော့ နေ့ချင်းကြီး ဆိုသလိုဘဲ သူသည် လူကြီးတွေ စောင်မမှုကြောင့်.. မမပွင့်တို့ကြောင့် ရဲအရာရှိတယောက် ဖြစ်ခဲ့ရသည်။ဒုရဲအုပ် တယောက် ဖြစ်လာသည် ..။မမပွင့်သည် သူ့ရဲ့ ဇနီးမယား ဖြစ်သလို သူ့ ကိုကယ်တင်တဲ့ ကျေးဇူးရှင် လို့လဲ ခေါ်ဆိုနိုင်သည်။ရဲအုပ် ယဉ်ယဉ်နွယ် လာခေါ်လို့ သူ အထဲ ပြန်ဝင်ခဲ့သည်။သူတို့ ရဲချုပ် ထွက်တော့မည်။အားလုံး ပြေးကြ လွှားကြ နဲ့ အလုပ်များကြပြီ …။အဲဒီတုံးက မမပွင့် က ကျောင်းမှာ အလှဆုံး အလှဘုရင်မ ( ကွင်း ) အရွေးခံရတဲ့ မိန်းမတယောက် ပေါ့ ..။
တက္ကသိုလ်ကျောင်းထဲမှာလဲ မမပွင့်ကို ကြိုက်တဲ့လူတွေက တပုံကြီး ..။မမပွင့်ကို လိုက်စကားပြောကြတဲ့ လူတွေ.. စာလိုက်ပေးတဲ့လူတွေ များလွန်းလို့ မမပွင့် မိဘတွေက မမပွင့်ကို ကားအကြိုအပို့ လုပ်ရုံမက ကားမောင်းသူ ဒရိုင်ဘာတွေကို ကျောင်းထဲမှာဘဲ စောင့်ခိုင်း ခဲ့တာ ..။မမပွင့် အဖေရဲ့ လက်အောက်က ရဲအရာရှိ လူပျိုတွေ ဆိုရင်လဲ မမပွင့်ကို သဘောကျ လိုချင်ကြလို့ ချောင်းမြောင်းနေတာတွေ တပုံကြီးဘဲ ..။မင်းလတ်လို လက်မောင်းမှာ အရစ်တရစ်တောင် မရှိတဲ့ ရဲတပ်သားလေး ကို မမပွင့် က ချစ်သူအဖြစ် စာရင်းသွင်း စဉ်းစား လိမ့်မည်လို့ ဘယ်သူကမှ ထင်ကြမှာ မဟုတ်ဘူး ..။အဲဒီတုံးက မမပွင့် နေ့ခင်းပိုင်း တောင်ကြီးဈေးထဲ သွားရင် ..မမပွင့် ညပိုင်း တောင်ကြီး ညဈေးတန်းကို ထွက်ရင်….မမပွင့် ကျီးဖြူကန်ဖက်.. ကလောဖက်သွားရင် .. မင်းလတ်က အက်စကော့ လိုက်ရသည်။မမပွင့်ကို ကာကွယ်ဖို့ မင်းလတ်က ကိုယ်ရံတော် ရဲသားကလေး ..။အမ်၁၆ကို အဆင်သင့်ကိုင်ပြီး မမ နောက်ပါးက ထပ်ချပ်မကွာ လိုက်ခဲ့ရတဲ့ ကိုယ်ရံတော် အက်စကော့လေး ပါ ..။မမပွင့်တို့ အိမ်မှာ ဆိုရင်လဲ ခြံတံခါးပေါက်မှာ နေ့ရောညပါ စောင့်ရတဲ့ ဂိတ်စောင့်လေး ပေါ့ ..။မမပွင့်က တအား နန်းဆန်ဆန် ကျက်သရေရှိရှိနဲ့ လှရုံမက ကိုယ်လုံး အချိုးအဆက်ကလဲ ယောက်ျားတွေ မြင်ရင် သမင်လည်ပြန် ငေးမောကြရလောက်အောင် လှတော့ မင်းလတ်သည် မမပွင့်ကို တိတ်တခိုး သဘောကျ မိခဲ့သည် ..။မမပွင့်လမ်းလျှောက်တဲ့အခါ တုံခါလှုပ်တဲ့ တင်ပါးကြီးတွေကို ခိုးခိုးကြည့်ပြီး သဘောကျ ပြစ်မှားခဲ့ရာက မမပွင့်ကို အဝတ်အစား မပါဘဲ မြင်လိုက်ရရင် သိပ်ကောင်းမှာဘဲလို့ စဉ်းစားမိသည် ..။
မင်းလတ်သည် မမပွင့် အိပ်ခန်းနဲ့ ရေချိုးခန်းကို ချောင်းကြည့်ဖို့ စိတ်ထဲ ဖြစ်မိခဲ့ပေမယ့် တော်တော် နဲ့မ ချောင်းဖြစ်ခဲ့ ..။မမပွင့်သည် ရဲမှူးကြီး သမီးတယောက် ဖြစ်လို့ အမှုစစ်တဲ့အခါ လက်သံပြောင်တဲ့ အိုးဆားဗစ်ရဲကြီး အကြောင်း ကြားသိဘူးထားခဲ့လို့ ရာဇဝတ်အိုးကို တုတ်နဲ့ထိုးဖို့ ဝန်လေးနေခဲ့တာ ..။မမပွင့်က ညအချိန် ကင်းစောင့်နေရင် မင်းလတ်လေး ချမ်းနေရှာမှာဘဲ ဆိုပြီး အိမ်ဖေါ်မလေးကို ကော်ဖီပို့ခိုင်းရာက စပြီး မမပွင့်သည် သူ့အပေါ် စေတနာထားတာတွေကို သိလာရတော့ မင်းလတ်လဲ မမပွင့်ကို အချစ်တွေ ပြည့်နေတဲ့ အကြည့်တွေနဲ့ ကြည့်မိလာသည် ..။မမပွင့်ကလဲ သူ့အကြည့်တွေကို သတိထားမိလာသလိုဘဲ ..။တနေ့ မမပွင့် အဖေ နဲ့ အမေ ကလောကို ညအိပ်ခရီးသွားကြတာ မမပွင့် က နေလို့ သိပ်မကောင်းဘူး ဆိုပြီး အိမ်မှာ ထမင်းချက်တဲ့ မိန်းမကြီးနဲ့ဘဲ ကျန်ခဲ့သည် ..။မမပွင့် မိဘတွေက အိမ်ဖေါ်မလေးရော..ကားဒရိုင်ဘာ ရဲသားကိုရော ခေါ်သွားခဲ့လို့ အိမ်မှာ လူသိပ်နည်းနေချိန် မင်းလတ်လဲ မမပွင့် အိပ်ခန်းကို တက်ချောင်းပါတော့သည် ..။သစ်သားတရုတ်ကပ်ကြားကနေပြီး မမပွင့် စာကြည့်စားပွဲကိုမြင်နေရတော့ မမပွင့် ကွန်ပြူတာဖွင့်ပြီး အင်တာနက်က ယောက်ျား လီးပုံတွေ လိုးတဲ့ ပုံတွေ ကြည့်တာတွေကို မင်းလတ် အားလုံး တွေ့သိသွားရသည်။မင်းလတ် မမပွင့်အခန်းကို ချောင်းဖို့က မလွယ်လှ ..။သစ်ပင်ပေါ် ဖက်တက်..သစ်ကိုင်းကို ခိုပြီး အိမ်ကြီးဆီကို လှမ်းခိုကူး၇တာ ..။မမပွင့်က အိပ်ခန်းတံခါးကို အတွင်းကနေ ဂျက်ထိုးပြီး သူ့ဖါသာ လုံခြုံလှပြီ ဆိုပြီး လုပ်နေတာ ဖြစ်သည် ..။
စိတ်တွေ ထလာပြိ ဆိုရင် မမပွင့်က ထမိန်လေးကို ဖြေချပြီး သူ့အဖုတ်ကို သူ ပွတ်တော့တာဘဲ ..။တချက်တချက် မမပွင့်ရဲ့ တိုးတိုးညည်းသံလေးတွေကိုပါ မင်းလတ် ကြားရသည် ..။မမပွင့်သည် တဏှာကြွက သူ့ဖါသာ ပွတ်နေရတာကို မင်းလတ် သနားမိသည်။မမပွင့် လိုလားနေတဲ့ ကာမဆန္ဒတွေကို သူ ဖြည့်ဆည်းပေးလိုက်ချင်သည်။မမပွင့် ရေချိုးတာတွေကိုလည်း မင်းလတ် ချောင်းသည် ..။မမပွင့်သည် တဏှာကြီးတဲ့ မိန်းမတယောက်လို့ ပြောရမလားဘဲ ..။ရေချိုးခါနီးလဲ သူ့စောက်ဖုတ်ကို သူ ပွတ်သည် ..။လက်နဲ့ အာသာဖြေသည် ..။မင်းလတ်လဲ မမပွင့် သူ့စောက်ဖုတ်ကို သူ ပွတ်နေတာတွေ တွေ့တော့ လီးတအား တောင်ပြီး ချောင်းနေရင်းတောင် သူ့လီးကို သူ ကိုင်ဆုပ် ပွတ်တိုက်မိရသည်။မမပွင့် ရဲ့ အိပ်ခန်းနဲ့ ရေချိုးခန်းကို ချောင်းတာ အကျင့်တခု ဖြစ်လာသည်။မိလိုက်ရင် ဘဝပျက်မယ့်ဟာကြီး ..။တနေ့မှာ မမပွင့် သူ ချောင်းနေတာကို သိသွားသည်။သူ့ကို အခန်းထဲ ဝင်ခိုင်းသည်။သူလီးကြီး မတ်မတ်တောင်နေတာကို မမပွင့် တွေ့သွားသည် ..။မမပွင့် သည် သူ့အဖေကြီးနဲ့တိုင်လိုက်ရင် မင်းလတ် ချက်ချင်း ဘဝပျက်သွားမှာ ..။မမပွင့်က အဖေကြီးနဲ့ မတိုင်ဘဲ မင်းလတ် နဲ့ ချစ်ဗြူဟာခင်း လိုက်သည် ..။မင်းလတ်အဖို့ ထီဆုကြီး ပေါက်သလို စိတ်မှန်းနဲ့ ပြစ်မှားနေခဲ့ရတဲ့ မမပွင့်ကိုစိတ်ကြိုက် လိုးခွင့်ရသွားသည်။
မမပွင့်နဲ့ လူ လစ်ရင် လစ်သလို လိုးကြသည်။အိမ်မှာ မလစ်ရင် သူငယ်ချင်း အိမ်မှာ ချိန်းတွေ့ပြီး လိုးကြ သည်။တနေ့မှာ မမပွင့်ရဲ့ အဖေနဲ့ အမေ ခရီးသွားကြလို့ လွတ်လပ်ပြီ အထင်နဲ့ မမပွင့်အခန်းမှာ မင်းလတ် သည် မမပွင့်ကို ကောင်းကောင်း လိုးပေးနေစဉ် မမပွင့် အမေ နေမကောင်းလို့ အိမ်ပြန်ရောက်လာသည် ..။သမီးရဲ့ အခန်းမှာ တဖေါင်းဖေါင်း တဖွတ်ဖွတ် နဲ့ ချစ်တလင်းခေါ်သံတွေ ဆူညံနေတာ အဖွားကြီး ကြားသွားသည်။မမပွင့်ရဲ့ ညည်းသံတွေကလဲ အကျယ်ကြီး ..။တံခါးကို တဒုံးဒုံး ထုပြီး ဖွင့်ခိုင်းသည် ..။မင်းလတ်သည် မမပွင့်ကို အားနဲ့မာန်နဲ့ ဆောင့်ထည့်ပေးနေချိန်ကြီး …။မမပွင့် နဲ့ မင်းလတ် တန်းလန်းကြီး မိသွားသည် ..။မမပွင့်အဖေကြီးက သူ့သမီးလဲ အပျို ပြန်ဖြစ်မှာ မဟုတ်ဘူး ဆိုပြီး မင်းလတ်ကိုဘဲ ကြီးပွားအောင် လုပ်ပေးလိုက်တာက ပိုကောင်းမည် လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည် ..။မင်းလတ်ကို အရာရှိ သင်တန်း တက်ခိုင်းလိုက်လို့ မင်းလတ် ဒုရဲအုပ် တယောက် ဖြစ်လာသည်။မမပွင့် နဲ့ ချမ်းချမ်းသာသာလဲ နေရ..အရာရှိလေးလဲ ဖြစ်လာလို့ မင်းလတ်ကို သူငယ်ချင်းတွေက အရမ်း ကံကောင်းသည် လို့ ပြောကြသည်။အရှင်မွေးတော့ နေ့ချင်းကြီး ဆိုတဲ့ စကားလိုဘဲ မင်းလတ်သည် မမပွင့် အဖေကြီး ကြောင့် ခဏချင်းမှာဘဲ ရာထူး တဆင့်ပြီးတဆင့် တက်ခဲ့သည်။
မမပွင့် အဖေကြီး အငြိမ်းစားယူသွားတဲ့ အချိန်မှာ မင်းလတ်သည် ရဲမှူးတယောက် ဖြစ်နေပြီ ..။ရဲမှူးမင်းလတ် ငယ်ငယ်က အကြောင်းတွေ ပြန်ပြောင်း သတိရနေသည်။ကိုမင်း သူ့အထက်လူကြီးနဲ့ ရှမ်းပြည်ကို လိုက်သွားတာ ဖုန်းမဆက်လို့ ပွင့်လင်း စိတ်ပူနေခဲ့တာ .. အခုဘဲ ကိုမင်း ဖုန်းခေါ်လို့ စိတ်နဲနဲ အေးသွားရသည်။ကိုမင်းက သူ တောင်ကြီးမှာ ရောက်နေတော့ ပွင့်လင်းနဲ့ ငယ်ငယ်က ဇာတ်လမ်းတွေကို မှတ်မိ သတိရနေတယ် လို့ ပြောသည်။ကိုမင်းနဲ့ သူ့တပည့်မ ဆွေဆွေထွန်း အတူတူ ပါသွားလို့ ပွင့်လင်း စိတ်မချဘူး ..။ပွင့်လင်း ကိုမင်းအကြောင်းကို သိလို့ ..။ဆွေဆွေထွန်းကလဲ မျက်လုံးက ကစားတယ်လေ ..။ဖင်ကလဲ တောင့်တောင့်နဲ့ ..။ဟွန်း …မလွယ်ဘူး ..။ကိုမင်းနဲ့ ဖုန်းပြောလို့အပြီး နေလို့မကောင်း ဖြစ်နေတဲ့ မာမီ့ကို သွားကြည့်မလို့ အပေါ်ထပ်ကို တက်ဖို့ ပြင်တုံး ဖုန်းလာသည် ..။“ ဟလို..အမိန့်ရှိပါရှင် …” “ ဟိတ်..”ရဲလိုး” …ကိုယ်ပါ ..” “ ဟယ် ..စိန်စိန် ..ယူ ဘယ်တုံးက ရောက်လဲ …” “ ကိုယ်ရောက်နေတာကြာပြီ…တပတ်ရှိပြီ …ယူ့ကို တွေ့လိုက်လို့ မနေ့ညက ..လူကြီးတယောက်နဲ့ “ရိုင်ရယ် ဂါးဒင်း” မှာ…. အဲဒါ ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ သိချင်လို့ ခေါ်လိုက်တာ.. ကိုမင်းလတ် ဘယ်ရောက်နေလဲ ခိခိ ..” “ ဟာ..ယူကလဲ..အဲဒါ ..ဦးတိုက်အောင်နိုင် လေ ..သိတယ်မှုတ်လား …” “ သိတာပေါ့..ကိုယ့်ယောက်ျားရဲ့ တပ်ရင်းမှူး ဖြစ်ခဲ့သေးတယ်လေ ..။
ဒီ လူကြီးရဲ့ မိန်းမ ဆုံးသွားတာ မကြာသေးဘူးလေ..ဟင်းဟင်း.. ဒါကြောင့် ယူနဲ့ မနေ့ညက တွေ့လိုက်တော့.. ဘာတွေ ဖြစ်ကုန်ကြပြီလဲ သိချင်လို့ …” “ ဘာမှ မဖြစ်ပါဘူး..စိန်စိန်ရယ် …ကိုမင်းလတ်က သူ့ရဲချု ု ပ်နဲ့ ရှမ်းပြည် ရုံးစစ် ပါသွားတယ် …ဦးတိုက်အောင်နိုင် နဲ့ မနေ့ညက ညစာ စားတာလဲ ကိုမင်းလတ် အတွက်ပါဘဲ .. ဒို့တယောက်ထဲ မဟုတ်ပါဘူး.. ဒို့ ဒက်ဒီလဲ ပါတယ်လေ …ဒက်ဒီနဲ့ ဦးတိုက်အောင်နိုင်တို့က ဟိုးတုံးက ဂေါက်ရိုက်ဖက်တွေ လေ …” “ အိုကေလေ ..”ရဲလိုး” … ဘာများ ရင်သိမ့်တုန် ဇာတ်လမ်း ကြားရမလဲလို့ ..ဆက်လိုက်တာ.. ကိုယ်တို့ မပြန်ခင် ထမင်း စားကြရအောင်ကွာ…” “ အေးအေး…တွေ့ချင်တယ်..ကိုထိုက် ကိုလဲ တွေ့ချင်ပါတယ် …” “ အေးအေး..ကိုယ် သူနဲ့ ကိုယ်တို့ အားမယ့်ရက် မေးပြီး ယူ့ဆီ ဖုန်း ပြန်ဆက်လိုက်မယ် ..”ရဲလိုး” ..” “ ကောင်းပြီ စိန်စိန် …” စိန်စိန်မင်းခန့်သည် ပွင့်လင်းတောက်ထွန်းရဲ့ ငယ်သူငယ်ချင်း ဖြစ်သည်။စိန်စိန်မင်းခန့်ရဲ့ ယောက်ျား ကိုထိုက်သူ က သီရီလင်္ကာမှာ သံအမတ် ဖြစ်နေသည်။သူတို့ မြန်မာပြည် ခဏလာလည်ကြကြောင်း ပွင့်လင်း ကြားထားပြီးသား ..။စိန်စိန်မင်းခန့်က ပွင့်လင်းကို မင်းလတ် နဲ့ ရီးစားဖြစ်ကထဲက “ရဲလိုး” လို့ ခေါ်သည်။အခုတိုင် နုတ်ကျိ ုးနေသည် ..။”ရဲလိုး” ဘဲ ခေါ်နေတုံးဘဲ ..။စိန်စိန်မင်းခန့်က ငယ်ငယ်ထဲက ညစ်စုတ်သည်။စကားပြော ပက်စက်သည်။နောက်ပြောင်တာ ကြမ်းသည်။ရဲနဲ့ လိုးနေလို့ ..ရဲလိုး လို့ ခေါ်တာတဲ့ ..။မနေ့ည က ပွင့်လင်းနဲ့ ဒက်ဒီ ရွိုင်ရယ်ဂါးဒင်း စားသောက်ဆိုင်မှာ ဦးတိုက်အောင်နိုင်နဲ့ ညစာ အတူတူစားကြသည်။
ဒက်ဒီက ဖိတ်ကျွေးတဲ့ ညစာ စားပွဲလေးပါ ..။ဒက်ဒီ ရဲမှူးကြီးဘဝက ဦးတိုက်အောင်နိုင် နဲ့ တမြို့ထဲ နေဘူး..ဂေါက်ရိုက်ဖက်တွေ ဖြစ်ဖူးပြီး သိပ် ခင်မင်ခဲ့ကြသည်။ဒက်ဒီက သူ့ငယ်ငယ်က မိတ်ဆွေ ဦးတိုက်အောင်နိုင် နဲ့ ပြန်ဆုံရင်း မင်းလတ်အတွက် ပြောဆိုပေးချင်လို့ ပွင့်လင်းကိုပါ ညစာ စားပွဲကို ခေါ်သွားသည်။မင်းလတ်သည် ဒက်ဒီ အလုပ်ရှိစဉ်က ဒက်ဒီ့ အရှိန်နဲ့ ရာထူးတွေ တခုပြီး တခု တက်ခဲ့ပေမယ့် အခု ဒက်ဒီလဲ ပင်စင်ယူပြီးသွားရော ထပ်တက်ဖို့က မလွယ်တော့ဘူးလေ ..။ဦးတိုက်အောင်နိုင်က မင်းလတ်တို့ရဲ့ အပေါ်က ကြီးကြီးမာစတာကြီး ဖြစ်လာတော့ မင်းလတ်ကို စောင်မကြည့်ရှုနိုင်တာမို့ ဒက်ဒီက ပွင့်လင်းနဲ့ပါ မိတ်ဆက်ပေးချင်တာပါ။ဦးတိုက်အောင်နီုင် က မနေ့ညက ဒက်ဒီ နဲ့ စကားပြော အရက်သောက်ရတာထက် ပွင့်လင်းကို ပိုပြီး စိတ်ဝင်စားနေကြောင်း ပွင့်လင်း သိသည်။ဦးတိုက်အောင်နိုင်ရဲ့ အကြည့်တွေက ရဲတင်းလွန်းနေတာ သတိထားမိသည်။ဒက်ဒီကလည်း မိတ်ပေါတော့ သူတို့ အတူတူ ထိုင်စားသောက်နေတုံး လာနုတ်ဆက်တဲ့ လူတွေ က အများကြီးဘဲ ..။ဒက်ဒီနဲ့ အရင်က လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက် စစ်ဖက်နယ်ဖက်က ပင်စင်စားကြီးတွေ နဲ့ တိုးနေတော့ ဒက်ဒီ အလုပ်များနေခဲ့သည်။
ဒီအချိန်မှာ ဦးတိုက်အောင်နိုင်က ပွင့်လင်းကို… “ ပွင့်က အရမ်းနုတာ အသက် ၄၀ကျော်လို့ ဘယ်လိုမှ မထင်ရဘူး..တကယ်ကော ဟုတ်ရဲ့လား ပွင့်ရယ် …” လို့ ပြောသလို ပွင့်နဲ့ ဘယ်လို ထပ်ဆုံနိုင်မလဲ.. ဖုန်းနံပါတ်လေး ပေးပါလား …” လို့ ပြောတာတွေက သူ သာမန်ထက်တော့ ပိုနေပြီ မဟုတ်လား ..။လင်ငုတ်တုပ် ရှိနေရက်နဲ့ သူက ထပ်တွေ့ချင်ရတာ နဲ့ ဖုန်းဆက်ချင်ရတာနဲ့ ..။အင်း ..။မလွယ်ပါလား ..။တခုရှိတာက ပွင့်လင်း ဖက်ကလဲ ထူးဆန်းသည်။ဘယ်လို ဖြစ်သလဲ မသိဘူး ..။သူနဲ နီးနီးစပ်စပ် တစားပွဲထဲ ထမင်းအတူတူ ထိုင်စားချိန် ရင်တွေ တအားခုံတာဘဲ ..။သူ့အကြည့် ..။သူ့အကြည့်တွေ ကြောင့်လား ..။သူ့စူးစူးရဲရဲ အကြည့်တွေက ပွင့်လင်းရဲ့ ဝတ်ထားတဲ့ အဝတ်အစားတွေကို ဖေါက်ထွင်းပြီး ပွင့်လင်းကို ကိုယ်တုံးလုံး မြင်နေရသလိုဘဲ ..။တဏှာခိုးတွေ ဝေနေတယ် လို့ပြောကြတာမျိုးလား ..။ဟိဟိ..ခေါ်တော တထောင်အား မျက်လုံးလို့ တင်စားရမလား ..။အိမ်ပြန်ရောက်တဲ့အချိန် ပွင့်လင်းရဲ့ ထမိန်မှာ သူ့မျက်လုံးတွေ စိုက်ကပ် ပါလာသလို ဘဲ ..။အင်း..သူ ပွင့်လင်းကို တအား ကြိုက်သွားတဲ့ ပုံရှိသည် ..။ပွင့်လင်းကရော …။ပွင့်လင်းလဲ ရင်တွေ ခုံပြီး သူ့အကြည့်တွေကြောင့် စိတ်တွေ တော်တော် ဂယောက်ဂရက် ဖြစ်ခဲ့ရတာ ဝန်ခံရမည်။သူက ဒက်ဒီ့ကို လူချင်း ခွဲခါနီး.. “အကိုကြီး သားမက်အတွက် ဘာမှ မပူပါနဲ့ …ကျနော် ကြည့်လိုက်ပါ့မယ် …” လို့ ပြောသွားခဲ့သည် ..။ဒက်ဒီကတော့ ဦးတိုက်အောင်နိုင် ပွင့်လင်းအပေါ် မရိုးသားတာကို မသိဘူး ..။သူ့သားမက် ရာထူးတိုးဖို့တော့ လမ်းပွင့်လာပါပြီ ဆိုပြီး ပျော်နေခဲ့တော့သည် ………ပြီးပါပြီ။