အရူး အမူး - Mr. Online News

ကျော်ကြီး လည်း မန်းလေးသားဖြစ်သည်။ တကယ်တမ်း ကျော်ကြီး ဆိုသူမှာ ဆင်းရဲသား၊ တောသား ငမွဲလေးတစ်ဦးမျှသာ ဖြစ်သည်။ သို့သော် ဉာဏ်ကောင်းသည်။ ထို့အတူ အောက်လမ်းလိုလို ဘာလိုလို တတ်သည်။ သူအောက်လမ်းတတ်ကြောင်းကို သူ့တစ်ယောက်တည်းသာ သိသည်။ ထိုပညာဖြင့် ရွာတွင် ကျောင်းဆရာမလေး ခြောက်ယာက်၊ အပျိုကြီး တစ်ယောက်၊ အပျိုလေးတစ်ယောက် လင်ရှိမယား တစ်ယောက်နှင့် သူဌေးသမီး ညီအစ်မနှစ်ယောက်ကို ကမဖြင့် မြူဆွယ်စားသောက် ကြီးပွားနေသူ ဖြစ်သည်။ မိဘက မရှိ။ ဘုန်းကြီးကျောင်းသားဘဝဖြင့် ကျောင်းတက်နေသူလည်း ဖြစ်သည်။ သို့သော် ကျမ်းစာအုပ်တစ်အုပ်ကို ခိုးယူလိုက်ပြီး ထိုကျမ်းစာထဲအတိုင်း လုပ်လိုက်ရာ နက္ခတ်မိသွားသဖြင့် ကမသိဒ္ဓိအောင်မြင်သွားခဲ့သူ ဖြစ်သည်။ ကျော်ကြီး ၏ ကမသိဒ္ဓိအစွမ်းနှင့် သူဖန်တီးခဲ့သော ခွင်များ ပထမဦးဆုံး သူစမ်းသပ်လိုက်သော ပစ်မှတ်မှာ အန်တီမော် ဖြစ်သည်။ သားသမီးနှစ်ယောက်ရှိ၍ ခရီးခဏခဏ ထွက်သော လင်ရှိသည့် မိန်းမဖြစ်သည်။ သူ့လင်က ခရီးထွက် သားနှင့်သမီးက ကျောင်းတက်နေသော အန်တီမော်သည် နေ့လည်နေ့ခင်း အိမ်တွင် တစ်ယောက်တည်း ရှိတတ်သဖြင့် သူကျောင်းလစ်ကာ ထိုအိမ်သို့ အလည်သွားခဲ့သည်။ ကျမ်းညွှန်းအတိုင်း မယုံတဝက် ယုံတဝက်နဲ့ လုပ်ကြည့်သည်။ စကားပြောနေရင်း သူက မကပ်ရဘဲ အန်တီမော်က ညုကြည့်များဖြင့် သူ့အားကြည့်ကာ ကပ်လာသည်။ သူ့အား ဟိုကိုင် ဒီကိုင် လုပ်လာသည်။

သူလည်း မရဲတရဲ အန်တီမော်ခါးကို ဖက်ကြည့်သည်။ “လာ မောင်လေး” အနည်းငယ် ဝသည်ဟု ထင်ရသော်လည်း လင်ရှိမိန်းမလည်းဖြစ်၊ သားသမီးလည်းမွေးထားသော အန်တီမော်တို့လို မိန်းမအတွက် သိပ်မဆန်းသော ကိုယ်လုံးဖြစ်သည်။ တောင့်တင်းသည့် အနေအထားတွင် ရှိနေသေးသည်။ ထိုနေ့က အန်တီမော် ဆွဲခေါ်သဖြင့် အန်တီမော်၏ အိပ်ယာပေါ်တွင် အန်တီမော်ကို ဖုတ်လိုက်ရသော်လည်း ပထမဦးဆုံး အတွေ့အကြုံဖြစ်သဖြင့် လန့်လည်းလန့် ကြောက်လည်းကြောက် စိုးလည်းစိုးရိမ်ကာ အရသာ ကောင်းကောင်း မတွေ့လိုက်။ သို့သော် ညရောက်တော့ မျက်စိထဲတွင် အန်တီမော်က သူ့အား တဖြည်းဖြည်း ပင့်ပေးနေပုံ၊ အတွင်းခံချွတ်ကာ ကားပေးလိုက်ပုံများကို ထင်ထင်ရှားရှားမြင်ယောင်နေမိသည်။ စောက်မွေးများကိုပင့်ကာ စောက်ဖုတ်ဖြဲပြပုံကို မြင်ယောင်နေမိသည်။ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ ဆေးညွှန်းအတိုင်း လိုက်လုပ်သဖြင့် ထွားကြိုင်းလှသော သူ့လီးကို ထိုးထည့်လိုက်ပုံကို မြင်ယောင်နေမိသည်။ သူ့ဟာကြီးက မြင်တော့ အန်တီမော်က “မမ ခံဖူးသမျှလူတွေထဲမှာ မင်းဟာက အမိုက်ဆုံးပဲ” “မမက အိမ်ထောင်ရေးဖောက်ပြန်တယ်ပေါ့” “အမလေး မင်းတောင် ငါ့အိပ်ခန်းထဲရောက်နေပါပေ့ါ” “ဘယ်နှစ်ယောက်လောက် ဖောက်ပြန်လဲဟင်” “ဖောက်ပြန်တာ မဟုတ်ပါဘူးကွာ၊ ကမအရသာကို အပြည့်အဝ ခံစားတာ ခံစားတာကွ၊ အင်း ငါ့လက်ချောင်းတွေထက်တော့ များမလားပဲ ဟိဟိ” သို့ဖြင့် ဖုတ်သာ ဖုတ်ထည့်လိုက်ရသည် သူ့ဆေးကို သူသံသယတော့ နည်းနည်းဝင်သည်။

ဆေးကြောင့်လား ဘွားတော်ကြီး ပွေတာကြောင့်လား သူခွဲခွဲခြားခြား မသိ။ သို့သော်လည်း အခွင့်ရသည့်အခိုက် သူဆက်မိုက်ကြည့်သည်။ “လူဆိုးလေး မနေ့က ဘာလို့ တန်းပြန်ပြေးတာလဲ” “………” “လာ အေးဆေးပေါ့ကောင်လေး” အိပ်ခန်းတံခါးကို သော့ခတ်လိုက်သည်။ “မမ က ပြန်ဆိုမှ ပြန်ရမယ်နော်” “ဟုတ်” အန်တီမော်က သူ့ကျောင်းစိမ်းပုဆိုးကို ဆွဲချွတ်ပြီး အတွင်းခံကိုပါ ဆက်ချွတ်တော့ သူငပဲကြီးက ဟီးထနေသည်။ “ကြည့်စမ်း ကြည့်စမ်း” လီးထိပ်ကို လက်ထိပ်နှင့်ခေါက်လိုက်တော့ နည်းနည်းနာသဖြင့် “အ” ဟုအော်မိသည်။ “အံမယ် သူများပေါင်ကြားထဲ သူ့ဟာကြီး ထိုးထည့်ချိန်တော့ ဒီလို မအော်ဘူး” “အာ” အန်တီမော်က သူ့လီးတန်ကြီးကိုင်ကာ ဆုတ်ညစ်ပစ်သဖြင့် သူအော်မိပြန်သည်။ “စုပ်လို့ ရမလားဟင်” အသက်လေးဆယ်ကျော်ဆိုသော်လည်း ဣန္ဒြေရှိစွာ လှပသော အန်တီမော်၏ အလှကို ငေးကြည့်မိသည်။ ဆံပင်များကို ထုံးဖွဲ့ထားပြီး အိမ်နေ အဝတ်အစားဖြစ်သော်လည်း ဖြစ်သလို မဟုတ်ဘဲ ရင်ဖုံးလေးနဲ့မို့ ရင်သားထွားထွားကြီးများ စူထွက်ကာ မြန်မာပီပီ ထမီဝတ်ထားသည်မို့ တင်ကြီးကလည်း စွင့်ကားနေသည်။ ထိုမမလှလှက ရွာထဲတွင် ခိုးကြည့်ထားဖူးသော ဖူးကားထဲကလို သူငတိလေးကို စုပ်ပေးလာတော့ ကျော်ကြီး ခများ ပိုဖီးတက်လာသည်။ ရှေ့တည့်တည့်ကနေ လီးကို အဆုံးထိ စုပ်ပေးတော့ သူကလည်း အန်တီမော်ခေါင်းကို ကိုင်ကာ ပါးစပ်ထဲ လီးကို ဇွတ်ထိုးထည့်ပြီး ကပ်ထားလိုက်သည်။

အတော်ကြာမှ အန်တီမော်ကလည်း ရုန်းသည်။ “တော်တယ်ကွာ” ထိုနေ့တနေ့လုံး အန်တီမော် အခန်းထဲတွင် အချိန်ကုန်သွားသည်။ “မမက ဘယ်လိုနေပေးမယ်၊ မောင်လေးက ဘယ်လိုလုပ်” စသဖြင့် သူ့အား လိုးနည်းတွေသင်ပေးသည်။ သူကလည်း ဖူးကားထဲကလိုပင် လိုက်လုပ်ပေးသည်။ ပြန်ခါနီးတော့ အန်တီမော်က သူ့အား ဖက်ထားက ပါးကို တရစပ်နမ်းပြီး နောက်နေ့လည်း လာပေးရန် တဖွဖွမှာသည်။ သူ့ဆန္ဒနဲ့ တထပ်တည်းမို့ သူလည်း ငြင်းလို့ မဖြစ်နိုင်။ စာသင်ချိန်လေးရက်လုံးလုံး ကျော်ကြီး တစ်ယောက် အန်တီမော်ကျောင်းတက်လေသည်။ စနေ တနင်္ဂနွေတွင် သားသမီးများ ကျူရှင်နှင့် အိမ်သို့ အသွားအပြန်ရှိသဖြင့် မလာသေးရန် မှာကြားသည်။ ဟုတ်သည် သူလည်း ကျောင်းပျက်လှပြီမို့ ကျူရှင်တော့ တက်ဦးမှ ဖြစ်ပေမည်။ “ကျော်ကြီး မင်းနေခဲ့” ဆရာအားလုံး သူ့အား အလိုလိုက်သော်လည်း သင်္ချာဆရာမ ဖူးဖူးကတော့ဖြင့် သူ့ကို မုန်းတီးသည်။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ဘယ်လိုအချိန် ဘယ်လိုမေးမေး စာက ရနေသည်မို့ ဖြစ်သည်။ သူကတော့ ဖူးဖူးကို မမုန်းပါ။ သင်္ချာတွက်ပြနေချိန် အိုးကြီးကို ကြည့်ပြီး ကွင်းထုလို့ကောင်းသောကြောင့် ဖြစ်သည်။

ထို့ကြောင့် သူသင်္ချာကျူရှင်ကိုတော့ တက်ဖြစ်အောင် တက်သည်။ မတတ်သာတော့သည်မို့ ကျူရှင်တက်ရင်း ကမသိဒ္ဓိဂါထာကို အခေါက်ရေ ပြည့်အောင် ရွတ်လိုက်သည်။ ဖူးဖူးက သင်္ချာတွက်ရင်း ခဏခဏ ဒေါသထွက်ထွက်နေသည်။ ကျောင်းဆင်းတော့ သူ့အားခေါ်ထားသည်။ ကျောင်းသားများ ပြန်ကုန်ပြီ။ “မင်း ဘာလို့ ကျောင်းမတက်သလဲ” ဆရာမဖူးဖူးသည် သူ့ထံ တဖြည်းဖြည်း လျှောက်လာသည်။ သူခေါင်းငုံ့ထားသည်။ ဖူးဖူးက သူ့ခေါင်းကိုကိုင်ကာ ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲထည့်ပြီး ရင်သားဖြင့် ပွတ်သည်။“အင်း အင်း” နဲ့ညည်းသံကြားသည်။ သူ ဝမ်းသာအားရပင် ဖူးဖူး၏ ပေါင်ကို ကြုံးဖက်လိုက်သည်။ သူကွင်း ခဏခဏ ထုဖူးသော ဖူးဖူး၏ တုံအယ်အယ်အိုးကြီးကို အငမ်းမရ ဆုတ်ကိုင်လိုက်သည်။ “အား အား” ဖင်တုံးကြီးကို ဆုတ်ကိုင် ပွတ်သပ်ရင်း ထမီကို ပင့်သည်။ ဖူးဖူးက သူ့ပေါင်ကြားကို ပွတ်သည်။ ကျော်ကြီး ရင်ထဲတွင်မတော့ “သြော် ဆရာမ ဆရာမ” ဟုဆိုကာ အတူရပ်ပြီး စားပွဲပေါ် ဖူးဖူးကိုယ်ကို လှဲစေလိုက်သည်။ ထမီကိုလည်း တစ်ခါတည်းပင့်လိုက်သည်။

ပန်းရောင်အတွင်းခံလေးကို ငြင်သာစွာ ချွတ်လိုက်သည်။ ပေါင်လုံးကြီးများကို ပွတ်သပ်ပြီး နောက်သို့စူထွက်နေသော စောက်ဖုတ်ကြီးကို လျှာအပြားလိုက်ထားပြီး လေးငါးချက် ပင့်လျက်ပေးလိုက်သည်။ “အို ကလေးရယ်” သူလည်း ပုဆိုးချွတ်ချကာ လီးထုတ်လိုက်ပြီး လက်ထဲတံတွေးထွေးထည့်ပြီး လီးထိပ်ကို သုတ်လိုက်သည်။ ဖူးဖူး၏ စောက်ဖုတ် အက်ကြောင်းတည့်တည့်သို့ လီးခေါင်းကို သိပ်ထည့်လိုက်သည်။ စောက်ခေါင်းကို နည်းနည်းမွှေပြီး လီးကို တဆုံး သွင်းထည့်လိုက်သည်။ ခါးလေးကိုင်ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆောင့်ထည့်သည်။ ဖူးဖူးက ကိုယ်တစ်ဖက်လှည့်ပြန်ကြည့်ရင်း ညည်းသည်။ သူလည်း ပုံမှန်လေး ဆောင့်ပေးသည်။ စောက်ဖုတ်ထဲ ပုံမှန်သွင်းပေးရင်း နို့ကို ပွတ်သည်။ နှုတ်ခမ်းကို လက်ညိုးဖြင့် ကစားတော့ ဖူးဖူးက ငုံပေးသည်။ နည်းနည်းထိုးကစားပြီး နို့ကို နည်းနည်းညစ်ကာ ကိုင်ပေးသည်။

နောက် ကြမ်းပြင်ပေါ်အိပ်ချစေကာ ပက်လက်လိုးသည်။ ဖူးဖူးသည် သူ့ခါးကို ခွကာ ခြေကို ယှက်ခွထားသည်။ ကပ်အိပ်ပြီးနို့ကိုင်ကာ နှုတ်ခမ်းကို စုပ်ရင်း ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်လိုးသည်။ “တို့ နောက်ပေါက်ကိုလည်း ချလေ” ကျော်ကြီး က ဖင်မချဖူးသော်လည်း ဖူးဖူးမှ ဖိတ်ခေါ်သဖြင့် လေးဖက်ထောက်ကုန်းထားသော ဖူးဖူးနောက်တွင် မုဆိုးထိုင် ဒူးထောက်ကာ ဖင်ပေါက်ကို တံတွေးဆွတ်လိုက်ပြီး လီးဖြင့် ပွတ်ကစားပေးလိုက်သည်။ လီးထိပ်ကို တံတွေးထပ်ထွေးချပြီး ညှောင့်ရိုးမှ လျှောဆင်းကာ ဖင်ထဲ ထိုးသွင်းသည်။ ထင်မှတ်မထားသည့် အခွင့်အရေးမို့ ကျော်ကြီး မှာ ဝမ်းသာနေသည်။ ဖင်ထဲ သူ့လီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆုံးအောင်သွင်းပြီး တေ့လိုးသည်။ တော်တော်ကြာသည်အထိ ဖင်လိုးလိုက်ပြီး တင်သားပေါ် လီးရည်ကို လွတ်ချလိုက်သည်။ ဖူးဖူးက သူမစားပွဲဆီ ဖင်လှန်ပြီး ထကာ တစ်သျှူးကို ယူ၍ လရည်များကို သုတ်သည်။ သူက ခါးကို ဖက်လိုက်ပြီး ပါးကို တရွှတ်ရွှတ်နမ်းလိုက်သည်။ “ဆရာမဖင် လိုးလို့ အရမ်းကောင်းတယ်” “စောက်ဖုတ်ကော” “စောက်ဖုတ်လိုးလည်း ကောင်းတယ်” “ဘယ်အပေါက် ပိုကောင်းလည်း” “တမျိုးစီကောင်းတယ်” “ဒါပဲနော်၊ ဆရာမဖင်လိုးရတယ် ဆိုပြီး လျှောက် မပြောရဘူး” “နေ့တိုင်းပေးလိုးနော်” “မရပါဘူး၊ အခြေအနေပေးမှပေါ့” “အဲဒါဆို သူများကို ဆရာမဖင်လိုးလို့ကောင်းတယ်လို့ လျှောက်ပြောပစ်မယ်” “အဲဒီနေ့က တို့သေတဲ့နေပဲ” “အလကား စတာပါ၊ အားမရသေးလို့ နောက်တစ်ချီ ထပ်ဆွဲမယ်နော်” “သဘောအတိုင်းပါပဲရှင်” သို့ဖြင့် ဆရာမအားလုံးထဲတွင် ပုရိသမှန်သမျှ စွဲလန်းရသော အလှဆုံးသော မာနအကြီးဆုံးသော တင်အတောင့်ဆုံးသော ဖူးဖူးကို နောက်တစ်ကြိမ် ပယ်ပယ်နယ်နယ် လိုးလိုက်ပြန်သည်။

သို့နှင့် ကျော်ကြီး မှာ အန်တီမော်ကို ပြေးလိုးလိုက်၊ ဆရာမဖူးဖူးကို ပြေးလိုးလိုက် လုပ်နေသည်မှာ တစ်လကျော်သွားသည်။ ထိုအထဲ သူက မနန်းကို ကြံလိုက်ပြန်သည်။ သူ့လီးကိုလည်း ကျမ်းတွေထဲကအတိုင်း ကျင့်လိုက်သည်မှာ ပိုကြီးလာသလို ပိုလည်းကြာလာသည် မဟုတ်လား။ အန်တီမော်က “စွဲသွားပြီကွာ၊ နောက်ကမ္ဘာအထိ မင်းကို ငါမေ့တော့မှာ မဟုတ်ဘူး” ဟု ချီးကျူးသည်။ ဆရာမဖူးဖူးက “တို့ စောက်ဖုတ်ထဲ ဖြုတ်ထည့်ထားလို့ရရင် ဖြုတ်ထည့်ထားလိုက်ချင်သကွယ်” ဟု ပြောသည်။ မနန်းကကော ဘယ်လို ပြောမလဲ။ ပြောမည်မှာ မလွှဲ။ မနန်း၏ ကုန်စုံဆိုင်တွင် ဈေးသွားဝယ်ရင်း မနန်းကို ကမသိဒ္ဓိဂါထာဖြင့် မှုတ်မန်းလိုက်သည်။ ချက်ချင်း အကြည့်တွေ ပြောင်းသွားသည်။ မနန်းသည် ထိုနေ့၌ တူမလေး မအားသဖြင့် ဈေးဆင်းရောင်းသည့်နေ့ ဖြစ်သည်။ တကယ်တမ်း မနန်းမှာအပျိုကြီးဖြစ်ပြီး အိမ်ပေါ်ထပ်တွင် တစ်ယောက်တည်း ပုတီးစိတ် တရားထိုင်နေသူသာ ဖြစ်သည်။ အောက်ဆိုင်ကိစ္စ လုံးဝ စိတ်မဝင်စား။ အစစအရာရာ တူမကို အကုန်လွှဲထားသည်။

ကျော်ကြီး က ဂါထာမန်းမှုတ်ပြီး ညတွင်းချင်းပင် အိမ်ပေါ်တက်လိုက်သည်။ “မမတော့ မင်းကို အရူးအမူး ချစ်မိပြီကွယ်” တချီပြီးတိုင်း မနန်းက သူ့ရင်ခွင်ထဲတွင် ဝင်ကာ သူ့ရင်ဘတ်မွေးကို ကစားရင်း ပြောတတ်သော စကားဖြစ်သည်။ထို ညက အသက် ၃၅ ဆိုသော အပျိုကြီးကို ပါကင်ဖောက်ရသည့် တသက်တာတွင် မေ့မရဖွယ် ညလေးတစ်ည ဖြစ်ခဲ့သည်။ ည ကိုးနာရီ စာအကျက်ပြပြီး ခိုးထွက်ကာ မနန်းအိမ်သို့ တန်းပြေးသည်။ အိပ်ယာထဲတွင် ဒူးတုတ်၍ ပုတီစိပ်နေသော မနန်းကို မြင်ပြန်တော့ သူလာတာ မှားသွားပြီဆိုပြီး နောင်တ ရလိုက်သေးသည်။ သို့သော်လည်း သူ့စိတ်က ထိန်းမရ။ နောက်မှနေ၍ သိမ်းကြုံးဖက်လိုက်မိသည်။ မနန်းက ငြိမ်ခံသည်။ ဗိုက်ကိုပွတ်ရင်း ရင်သားကို ပွတ်သည်။ မနန်းက ပုတီးချကာ သူ့လက်ကို အသာထပ်ကိုင်သည်။ သူ စပြီ။ နို့ကိုပွတ်ရင်း လည်ဂုတ်တွေကို နမ်းသည်။ ပခုံးသားကို နမ်းသည်။ အောက်သို့ ဆက်ပွတ်သပ်ဆင်းသည်။ ပေါင်ကို ပွတ်သည်။ ကိုယ်ကို ဆွဲလှည့်ပြီး ပါးအစုံကို တရွှတ်ရွှတ်နမ်းသည်။ “တို့ ကြောက်နေတယ်” “မကြောက်ပါနဲ့ မရယ်၊ ကျနော် တစ်ယောက်လုံး ရှိနေတာပဲ” “မင်းကို ပိုကြောက်တယ်ကွယ်” “……….” သူက ဘာမှမပြောတော့ဘဲ ပါးမို့မို့များကို ဆက်တိုက်နမ်းပေးရင်း လှဲအိပ်စေသည်။ သူမလက်ကို ဆွဲ၍ ပေါင်ကြားကို ကိုင်စေသည်။

“မကိုင်ချင်ဘူးကွာနော်” “ကိုင်ပေးပါနော်” “မကိုင်ရဲဘူးကွယ် ကြောက်တယ်၊ သူ ဖြည်းဖြည်းထိုးနော်” “ဘာထိုးတာလဲဟင်” “သူနော်” “တကယ် ဘာထိုးတာလဲ ကျနော် မသိလို့ပါ မရယ်” “သူ့ဟာကြီးနဲ့ ထိုးတာကို ပြောတာ” “လီးကြီးနဲ့ စောက်ပတ်ကို လိုးတာကို ပြောတာလားဟင်” “ကွာ နားရှက်တယ် မပြောနဲ့” “ထမီချွတ်ပြီး လိုးမယ်နော်” “မပြောပါနဲ့ဆို” ပက်လက်အိပ်နေသော မနန်း၏ ပေါင်ကြားကို ပွတ်ရင်းပြောတော့ မနန်းက ရှက်ကာ သူမမျက်နှာကို ပုဝါနဲ့ အုပ်သည်။ ထမီချွတ်တော့ အလိုက်သင့် နေပေးသည်။ ဘယ်လောက်ခံချင်နေလည်း မသိ။ စောက်ဖုတ်မှာ ဖောင်းအိနေသည်။ သူ့လီးကလည်း အလိုလိုတောင်နေပြီးသားမို့ ပြောစရာ မရှိတော့။ ပုဆိုးချွတ်ကာ လီးထိပ်ကို တံတွေးဆွတ်ပြီးတော့ တေ့လိုက်သည်။ “ဟင့်အင်း ကြောက်တယ်” မျက်နှာကို ပုဝါနှင့် အတင်းအုပ်ထားသည်။ သူက ဖြည်းဖြည်းချင်း ယူထုတ်တော့ မျက်လုံးပိတ်ထားသည်။ သူမအလှကို သေချာကြည့်လိုက်တော့ သရုပ်ဆောင် အောင်ဆိုင်းနဲ့ တူသယောင်ယောင်လေး ဖြစ်နေသည်။ ဖွဖွလေးနမ်းရင်း ဖြည်းဖြည်းချင်း စောက်ဖုတ်ထဲကို လီးခေါင်းသွင်းလိုက်သည်။ “သူ့ဟာကြီးနဲ့ ထိုးတာ နာတယ်” “ဖြည်းဖြည်းချင်း ကောင်းသွားမှာပေါ့ မရယ်” “အ.. အင့် ပြန်ထုတ်ပေး နာတယ်” ၃၅ နှစ် ဆိုသော အသက်အရွယ်အထိ အပျိုစင်ဘဝကို ထိန်းသိမ်းထားသော မနန်းအား သနားစွာဖြင့် သူဆက်သွင်းပေးသည်။ နာမှာပေါ့ မနန်းရယ်။ ကိုယ့်လီးက စပါယ်ရှယ်လီးလေ ဟု စိတ်ထဲရေရွတ်မိသည်။..ပြီးး