ဘာမှန်းလဲမသိဘူး…လက်ထဲက စာရွက်ပိုင်းလေးကို ခေါက်လိုက်ရာက ဘေးဘီကိုကြည့်လိုက်တော့ စောစောက စာလာပေးသော (၁၉) နှစ် (၂၀)နှစ်လောက်အရွယ် ကောင်လေးကို မတွေ့ရတော့ပေ။ ဒီနေ့သင်တန်းပိတ်ရက်ဖြစ်လို့ ရေမိုးချိုးအဝတ်အစားလဲကာ ခါတိုင်း သင်တန်းပိတ်ရက်များကလို သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ သီတာ့ဆီ သွားဖို့ မနက်စာကို စောစောလေးစားပြီး ထွက်၍အလာမှာ ဒီစာတိုလေးကို လမ်းထိပ်ရောက်တဲ့အချိန်မှာ ရရှိလိုက်ရတာဖြစ်သည်။ ဒါဆို သီတာ့ဆီ ငါနောက်ကျမှ ရောက်သွားရင်…အို ခုမှပဲ သတိရ တယ်။ ပြီးခဲ့တဲ့အပတ် သင်တန်းပိတ်ရက်တုန်းက သီတာ့ဆီ အလည်သွားရင်း သီတာ ပြောလိုက်သည်။ ဒီနေ့ သူ့အိမ်ကတွေနဲ့ ရန်ကုန်ဘုရားဖူး လိုက်သွားဖြစ်မှာဆိုတော့ သူ အိမ်မှာမရှိတဲ့အကြောင်းကို ကျမ ခုမှသတိရလိုက်သည်။ သင်တန်းပိတ်ရက်တိုင်း သီတာတို့အိမ် သွားလည်နေကျဖြစ်တာမို့ သီတာ သူ့အိမ်ကတွေနဲ့ ရန်ကုန်ဘုရားဖူးလိုက်သွားဖြစ် ကြောင်း ပြောလိုက်သည်ကို မေ့သွားခဲ့ရတာပဲဖြစ်ပါသည်။ “ အင်း…တော်သေးတာပေါ့…ဒါဆို ဟိုတစ်ယောက်မှာတဲ့ အောင်ခင်တို့အိမ်ကိုပဲ သွားတော့မယ်….” ကျမလည်း ဆုံးဖြတ်လိုက်ရပါ တော့တယ်။ မင်းမင်း ဆိုတာက ကျမရဲ့ရည်းစား ကျော်မင်းပဲ ဖြစ်ပါတယ်။ ကျမတို့က အခုအင်္ဂလိပ်စကားပြောသင်တန်းကို အတူ တက်နေတဲ့ တစ်တန်းထဲသားတွေပါ။ သူတစ်ခါမှ ကျမကို ဒီလိုမမှာဘူးလို့ ကျမစိတ်ထဲမှာလည်း စဉ်းစားရကြပ်သွားပါ တယ်။ ဒါနဲ့ပဲ ကျမဟာ ခပ်သွက်သွက်လေး လှမ်းလိုက်မိပါတယ်။ အောင်ခင်တို့ လမ်းထောင့်ကို မရောက်တရောက်မှာတော့ ကျမနောက်က နေ ကျမ ကို ဖြတ်ကျော်ပြီး တက်သွားတဲ့ စက်ဘီးတစ်စီးဟာ ကျမရဲ့ရှေ့နားမှာပဲ ရပ်လိုက်တာကြောင့် ကျမ က လှမ်းကြည့်လိုက်မိ ပါတယ်။
စက်ဘီးနင်းလာတဲ့သူက အောင်ခင်ဖြစ်ပြီး နောက်ကထိုင်လိုက်တဲ့သူကတော့ ကျော်သန်းဖြစ် ပါတယ်။ နှစ်ယောက်စလုံး သင်တန်းအတူတက်နေကြတဲ့ တစ်တန်းထဲသား သူငယ်ချင်းတွေပါ။ ကျမရဲ့ရှေ့နားကို ဖြတ်ကျော် ပြီး အရောက်မှာတော့ သူတို့နှစ် ယောက်စလုံး စက်ဘီးပေါ်က ဆင်းလိုက်ပြီး အောင်ခင်က… “ ဟင်…ဆွေဆွေ ဘယ်လဲ….” “ အင်…” ကျမ အောင်ခင်ကို မျက်လုံးပြူးပြီးကြည့်လိုက်မိပါတယ်။ ကျမက လျှောက်လက်စ ဆက်ပြီးလျှောက်လာတာမို့ သူတို့ နားအရောက်မှာပဲ စောစောက စာရွက်လေးကို ထုတ်ပြလိုက်ပါတယ်။ “ ဟာ…ငါ့ အိမ်ရောက်နေ တယ်ဆိုပါလား….ဒီကောင် ဘာပြဿနာတွေများတက်နေလို့ပါလိမ့်….” မျက်စိပျက် မျက်နှာပျက်ကာ ပြောလိုက်သော အောင်ခင် ရဲ့စကားကြောင့် ကျမလည်း စိတ်ထဲမှာ ပူသွားရပါတယ်။ “ ကဲ လာသွားကြမယ်….” အောင်ခင်ကပဲ ဦးဆောင်ပြီး ကျမတို့ သုံး ယောက်စလုံး အောင်ခင်တို့အိမ်ကို ခပ်သွက်သွက်လေးလှမ်းလို့ ရောက်ခဲ့ ရပါတယ်။ ဟိုရောက်တော့ ဘသားချောက အရက်တွေ မူးနေသည်။ “ ဟင်….မင်းမင်း အရက်တွေ သောက်ထားတယ်….” မူးတာကတော့ မင်းမင်းက တကယ့်ကိုမူးနေတာ သူ့ကိုယ်သူ မ ဟန်နိုင်ဘူး…ကျမ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိဘဲ ဖြစ်နေတဲ့ အချိန်မှာပဲ အောင်ခင်က… “ ကဲ…ဆွေဆွေ နင်ပဲ ဒီကောင့်ကို အိပ်ခန်းထဲ တွဲပို့ထားပြီး သိပ်ထားနှင့် ငါတို့က ကျော်သန်းအဖေခိုင်းထားတာရှိလို့ သွားရအုံးမှာ… ဒီကောင် အိပ်ပျော်သွားရင် ကောင်းသွားမှာပါ…ဟေ့ကောင် မင်းမင်း ထရော ထနိုင်ရဲ့လား….”“ ရ…ရ…ပါတယ်…” မင်းမင်းက လျှာလေးအာလေးကြီးနဲ့ ပြောလိုက်ပါတယ်။ အောင်ခင်နဲ့ ကျော်သန်းလည်း ထွက်သွားပါတယ်။အောင်ခင်ပြောတဲ့အတိုင်းပဲ ကျမ လည်း မင်းမင်းကို အိပ်ခန်းထဲ တွဲပို့မိတယ်။
တွဲတယ်ဆိုတော့လည်း ကျမရဲ့ လက် တစ်ဖက်က သူ့လက်မောင်းတစ်ဖက်ကို ဆုတ် ကိုင်လိုက်ပြီး ကျန်တဲ့ ကျမရဲ့လက်တစ်ဖက်က သူ့ရဲ့ကျောနောက်ကနေသိုင်း ပြီး သူ့ချိုင်းအောက်ဖက်နားကို ဖက်ပြီး တွဲထားမိပါ တယ်။ သူ့လက်ကြီးတစ်ဖက်ကတော့ ကျမရဲ့ခါးလေးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆွဲပြီး ဖက်ထားပါတယ်။ ယောက်ျားတစ်ယောက်နဲ့ အဲဒီလိုနီးနီးစပ်စပ် မနေဖူးတဲ့ ကျမဟာ ရင်တွေတဒိန်းဒိန်းခုန်ပြီး တကိုယ်လုံး တမျိုးကြီးဖြစ်ကာ ခံစားနေရပါတယ်။ အိပ်ခန်းထဲ ရောက်တော့ ကုတင်ပေါ်ကို သူ့ကိုထိုင်ခိုင်းပြီး တင်ပေးလိုက်တဲ့ အချိန်မှာပဲ မင်းမင်းက ကျမကို ကုတင်ပေါ်ဆွဲလှဲပစ်လိုက်သည်။ ကျမလိပ်ပြာလွင့်မတတ် လန့်သွားရပါတယ်။ “ မင်းမင်း…နင် ဒါဘာလုပ်တာလဲ…ဟင်…လွှတ်စမ်း….” ကျမက ကြောက်လည်းကြောက် ဒေါသကလည်းထွက်နဲ့ မင်းမင်းရဲ့ ရင်ဘတ်ကြီးကို လှမ်းပြီး တွန်းပစ်လိုက်မိပါ တယ်။ မူးနေတဲ့ မင်းမင်းရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကြီးဟာ တစ်ပတ်လည်ပြီး ထိုးပြီးကျသွားရပါ တော့တယ်။“ ဒုတ်…” “ အား…” ကျမလည်း ရုတ်တရက်တော့ ကြောင်သွားမိပါတယ်။ နောက်မှ မင်းမင်းရဲ့ နဖူးမှာရဲကနဲဖြစ်သွား တဲ့ သွေးတွေကို ကျမ တွေ့မြင်လိုက်ရပါတယ်။ “ မင်းမင်း…မင်းမင်း…အရမ်းနာသွားသလား ဟင်…” မင်းမင်းက နဖူးကိုလက် တစ်ဖက်နဲ့ပိတ်ရင်း ကျမကို တအံ့တသြကြည့်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့… “ ဆွေ…သိပ်ရက်စက်တယ်…” လို့ ခပ်တိုးတိုးလေးပြော တယ်။ ကျမတော်တော်ပဲ စိတ်မကောင်းဖြစ်သွားမိပါတယ်။ တကယ်တော့ မင်းမင်းဟာ ကျမကို ဘယ်တုန်းကမှ စည်းမဲ့ကမ်းမဲ့ ဆက်ဆံခဲ့တာမဟုတ်ပါဘူး။ ကျမကို မြတ်မြတ်နိုးနိုးချစ်သ လို တန်ဖိုးလည်းထားရှာပါတယ်။ ကျမ သူ့လက်မောင်းနှစ်ဖက်ကို ကိုင် ပြီး ကုတင်ပေါ်ပြန်တင်ပေးလိုက်ရာက ခေါင်းက ဒဏ်ရာကို အဝတ်စ တစ်စနဲ့ သုတ်ပေးနေမိပါတယ်။
ကျမရဲ့နို့နှစ်လုံးဟာ မင်းမင်းရဲ့ မျက်စိရှေ့မှာ မျက်စိစပါးမွှေးစူးစရာဖြစ်နေမှန်း ကျမ မသိဘဲ ကြင်နာစိတ်၊ စိုးရိမ်စိတ် တွေနဲ့ သူ့နဖူး ကဒဏ်ရာလောက်ကိုသာ ဂရုတစိုက်လုပ်ပေးနေမိတုန်းမှာ ကျမဝတ်ထားတဲ့ ရှပ်လက်တိုအင်္ကျီအောက်က ခါ ယမ်းလှုပ်လဲ့နေတဲ့ နို့ နှစ်လုံးကို တအားဆုတ်ကိုင်နယ်ဖတ်ပစ်လိုက်တယ်။ “ ဟဲ့…မင်းမင်း…အို…” ကျမ အပြည့်အစုံငြင်းဆန်ရုန်းဖယ်မိတဲ့ စကားဟာ အဲဒါပါပဲ…ဒီထက်ကျမ ဘာမှမပြောနိုင်တော့ပါဘူး။ ကျမ အ ကြောအချဉ်တွေဟာ ဖြိုးဖြိုးဖြင်းဖြင်းနဲ့ ဒူးတွေခွေယိုင်ပြီး အင်အား တွေ ဆုတ်ယုတ်သွားသလိုပါပဲ။ ပြီးတော့ ချစ်သူမင်းမင်းရဲ့ အာသာငမ်းငမ်း အနမ်းလေးဟာ ကျမနှုတ်ခမ်းမှာ ဖိကပ်ကာ ကျ ရောက်လာပါတော့တယ်။ ဒါ့အပြင် နှစ်ယောက်သား ကုတင် ပေါ်မှာလုံးလားထွေးလားဖြစ်နေတုန်းမှာပဲ မင်းမင်းက သူ့လက် တစ်ဖက်ကို ကျမရဲ့ ရှပ်အင်္ကျီလေးကို ဆွဲမပြီး လည်ပင်းအထိ ဆွဲတင်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတာနဲ့ ကျမရဲ့ဘရာစီယာကိုပါ လက်တစ်ဖက်နဲ့ စမ်းပြီး ချွတ်နေပါတယ်။ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကလည်း ကျမရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေပေါ်က မ ခွာပါဘူးရှင်…။ ကျမရဲ့ ရင်သားတွေပေါ်က ဘရာစီယာလေးဟာ ဘယ်အချိန်က ကွာသွား တယ်ဆိုတာ ကျမ အမှတ်တမဲ့ဖြစ်သွားရ ပေမယ့် ကျမသိလိုက်တာကတော့ သူ့လက်ဟာ ကျမရဲ့ ရင်သားတွေပေါ်ကို အုပ်ပြီး ကိုင်လိုက်ရာက နို့သီးလေးကို ဖိပြီး ပွတ်လိုက် တာကိုပါပဲ…ကျမဖြင့် တွန့်ကနဲတောင် ဖြစ်သွားရပါတယ်။ မကြာခင်မှာပဲ သူ့ နှုတ်ခမ်းတွေဟာ ကျမရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေပေါ်က အသာ လေးကြွပြီးတက်သွားပါတယ်။
ဒီအခိုက်အတန့်လေးမှာ ကျမရဲ့ မျက်နှာ လေးကို ကြည့်နေတဲ့ သူ့အကြည့်တွေက ကျမဖြင့် ဘယ်လို ပြောရမှန်းတောင် မသိတော့ပါဘူး။ ကျမ တကိုယ်လုံး အရည် ပျော်သွားမတတ်ပါပဲရှင်…။ “ ချစ်တယ်…ဆွေရယ်…သိပ်ချစ်တယ်…” ဆိုပြီး ဂမူးရှူးထိုး ပြောလိုက်ပြီးတာနဲ့ ကျမရဲ့ နို့ဖြူဖြူဝင်းဝင်းလေးတွေကို တပြွတ်ပြွတ် နဲ့ ငုံ့ပြီးစို့လိုက်ပါတော့တယ်။ ထိတ်လန့်ခြောက်ခြားတဲ့ စိတ်၊ ရှက်တဲ့စိတ်တွေ စုပြုံတိုးဝင်လာပေမယ့် ချစ်သူရဲ့ ခပ်ကြမ်းကြမ်း အကိုင်အတွယ်နဲ့ အနမ်းဆိုး လေးတွေက အရာအားလုံးကို အနိုင်ယူပစ်လိုက်ပါတော့တယ်။ ကျမ မင်းမင်းရဲ့မျက်နှာကို လုံးဝမ ကြည့်ရဲတော့ပါဘူး။ မျက်လုံးအစုံကို စုံမှိတ်ထားလိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းတွေ ဇိုးဇိုးဇတ်ဇတ်တုန်နေအောင် ခံစားနေရပါတယ်။ ကြောက် တာ ရှက်တာနဲ့ သာယာကြည်နူးတာတွေ ရောထွေးသွားပါတယ်။ မင်းမင်းက ကျမရဲ့ ပေါင်ရင်းခွဆုံကို သူ့လက်ကြီးနဲ့ ကတုံကရီ နှိုက်ပွတ် တော့ ကျမ မျက်လုံးတွေ ပြာသွားရပါတယ်။ သူ့လက်ကို အပေါ်က အုပ်ကိုင်ပြီး ထားမိတာကလွဲရင် ကျမ သူ့ကို တားဆီး ပိတ် ပင်ခြင်း မပြုမိခဲ့ပါဘူးရှင်။ ကန့်လန့်ကာ တစ်ချပ်လို တရွေ့ရွေ့ တွန်းတွန်းတက်လာတဲ့ ထဘီလေးဟာ ပေါင်လည်လောက် ရောက်လာတယ်ဆိုရင်ပဲ ကျမရဲ့ အသက်(၂၂)နှစ်အရွယ် နုပျိုလတ်ဆတ်တဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးဟာ ငွားငွားစွင့်စွင့်ကြီး ထွက်ပေါ်လာပါ တော့တယ်။ အကျယ်ဗြက်က ပေါင်ရင်းနှစ်ဖက်ကြားမှ ခြောက်လက်မခန့်ကျယ်ပြီး ဒုက လက်နှစ်လုံးလောက် ဖောင်းကြွ၍ နေသည်။
အကွဲ ကြောင်းလေးထဲမှ စိုစိစေးကပ်သော အရည်ကြည်လေးများ ယိုစီးကျဆင်းနေပုံက ကဗျာဆန် အောင် လှစေရန် ဖန်တီးထားသလို ဖြစ်နေပါတယ်ရှင်။ မင်းမင်းသည် ဆွေဆွေ၏ စောက်ဖုတ်ကို စားတော့မည့်အလား သူ့မျက်နှာကြီးကို နီးကပ်စွာ တိုးဝှေ့၍ ကြည့်သည်။ အပေါ်ယံအရေပြား ဖြူဖြူလေးများ၏ ကြက်သီးဖုသေးသေးလေးများက အစုလိုက်အပြုံလိုက်လေး ဖောင်း၍ ထ နေသည်။ စောက်ပတ်ကြီးက ပန်းနုရောင် မရင့်တရင့် အသား အနားစပ်လေးက အပျိုမလေး နှုတ်ခမ်းနှယ် မဟတဟလေး ဖြစ်နေ သည်။ ပေါင်ရင်းရှိ သွေးကြောမကြီးတစ်ချောင်းကမူ ဖေါက်ကနဲ ဖေါက်ကနဲ သွေးတိုးနေသည်ကို အတိုင်းသား အထင်းသား အနီးကပ်မြင်တွေ့နေရသည်ဖြစ်ရာ ဆွေဆွေတစ်ယောက် အကြီးအကျယ် စိတ်တွေ လှုပ်ရှားနေကြောင်း သိသာနေပေသည်။ “ မင်းမင်း…ပြန်ကြရအောင်ဟယ်…ကျေနပ်တော့နော်…” ဆွေဆွေ၏ အသံက ငိုသံပါနေသည်။ မင်းမင်း၏ ရင်ဘတ်ကြီးကိုလည်း စုံတွန်းထား၏။ မင်းမင်းက ဆွေဆွေ၏ ထဘီလေးကို ဆွဲလှန်ရင်း စောက်ဖုတ် ဖွေးဖွေးခုံးခုံးကြီးကို ပွတ်နေသကဲ့သို့ နို့ကြီးနှစ်လုံးတို့ ကိုလည်း တပြန်စီ စို့၍နေချေပြီ ဖြစ်သည်။ ဆွေဆွေက အသက်ကသာ (၂၂)နှစ်ဖြစ်သော်လည်း အဖွံ့ဖြိုးဆုံး အစွင့်ကားဆုံး ရေဆေးငါးကြီးဟူသော ဝေါဟာရ သည် ဆွေဆွေ၏ စောက်ပတ်ကြီးအတွက်ပင်လားမသိ။ ရင်တွေက တလှပ်လှပ်နဲ့ မောဟိုက် နေသည်မို့ အသက်ရှူသံတွေက ပြင်းထန်၍ နေသည်။ ကျမလည်း တခါမှ ဒီလိုယောက်ျားတစ်ယောက်က ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်ကို တက်ခွ ပြီး နို့ကြီးတွေကို ကိုင် တွယ် ဆုတ်ညှစ်တာမျိုး ခံဖူးတာ မဟုတ်တော့ ကျမရဲ့စိတ်တွေ ကသောင်းကနင်း ဖြစ်နေရသည်။ မတော် ဘူး၊ မသင့်ဘူးဆို တာလဲ ကျမ သိနေတယ်။ ဒါပေမယ့် မင်းမင်းက အဲဒီလို ကျမထဘီလေးကို လှန်ပြီး စောက်ပတ်ကို ပွတ်လိုက်တာ နဲ့ ကျမရဲ့ အသိအာရုံတွေဟာ မှုန်ဝါးပြီး လွင့်ပါးသွားရပါတယ်။
စောက်ပတ်ကို လာထိတဲ့ သူ့လက်ချောင်းတွေရဲ့ အထိအတွေ့က ခန္ဓာ ကိုယ်အတွင်းရှိတဲ့ အသွေးအသားနဲ့ အကြောအချဉ်တွေကို တဖြင်းဖြင်း လူးလွန့်သွားအောင် ခံစားလိုက်ရတော့ ကျမရဲ့ လက် နှစ်ဖက်က မင်းမင်းကို ဖက်မိရက်သား ဖြစ်သွားပါလေရော…။ မီးဆိုတာ မလောင်ခင်ကတားမှဆိုတဲ့ သမရိုးကျရှေးစကားဟာ သိပ်မှန်တယ်။ မီးလောင်ပြီဆိုရင်တော့ ဟိုကို သတ် ရင် ဒီ ကတောက်၊ ဒီကိုသတ်ရင် ဟိုကလောင်နဲ့ ဗျာများပြီး လာရပါတော့တယ်။ ကျမအဖြစ်လည်း ဒီလိုပါပဲ။ မင်းမင်းကို ကျမ ချစ်တယ်။ ကျမ ဒါပဲသိပါတယ်။ မင်းမင်းဟာ ကျမရဲ့နို့ကြီးတွေကို ပင့်ကိုင်ပြီး ဆူကြွတင်းထောင်လာတဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးကို လျှာလေးနဲ့ ကလိ ပေးနေတာလည်း ကျမငြိမ်ခံနေမိတယ်။ ကျမကို မင်းမင်း သိပ်ပြီးလိုးချင်နေတယ်ဆိုတာကို ကျမသိတယ်။ ထောင်နေတဲ့ သူ့လီး ကြီးက ကျမပေါင်တဖက်ကို မာမာတင်းတင်းကြီး ထောက်မိနေတယ်လေ။ “ ချစ်တယ်…ဆွေရယ်…သိပ်ချစ်တယ်…” ကျောထဲ စိမ့်စိမ့်သွားအောင် သူ့ရဲ့ ကတုံကရီအသံကြီးကြားရလေ ကျမက ငါတော့ အလိုးခံရတော့မယ်ဆိုတာ သေ ချာသိလေပါပဲ။ ဒါပေ မယ့် မင်းမင်းကို ကျမ မငြင်းရက်ပါဘူး။ ဒါက လူ့သဘာဝဖြစ်စဉ်ပဲမို့လား။ ကျမကို တဏှာကြီးတဲ့မိန်းမ လို့ ပြောရင်လည်း ခံရမှာ ပါ။ အခုဟာက တစိမ်းယောက်ျားတစ်ယောက်က လိုးဖို့ကြံစည်နေတာမဟုတ်ဘဲ ဘဝတစ်လျှောက် လုံးမှာ ကိုယ်နဲ့ လက်တွဲမယ်လို့ အိမ်ထောင်ဘက်အဖြစ် ရွေးထားတဲ့ချစ်သူ ကိုယ်ချစ်ရတဲ့ ယောက်ျားလေးတစ်ယောက်က လိုးဖို့ကြံစည်နေတာလေ။ ကျမက မသာယာဘဲနေပါ့မလား။ အော်ဖို့ ကုတ်ဖဲ့ထုရိုက်ဖို့ ဝေးလိုက်တာ။ ချစ်သူအဖြစ် လက်ခံ ရွေးချယ်ပြီးပြီဆိုကတည်းက ဒီလူလိုးတာကို ခံရတော့မယ်လို့ ယတိပြတ်ဆုံးဖြတ်ပြီးမှ လက်ခံခဲ့ကြတာပဲမို့လား။ မင်းမင်းကို ကျမဘာကြောင့် ချစ်တာလဲဆိုတာကို ဝန်ခံရရင် မင်းမင်းက အောက်ပိုင်းတောင့်တယ်။
ဘောသမားဆိုတော့ ပေါင်လုံးကြီး တွေက တုတ်ခဲနေတာ။ သင်တန်းပြီးတိုင်း သင်တန်းနားက ဘောလုံး ကွင်းမှာ မင်းမင်း ဘောကန်တိုင်း ကျမအမြဲတွေ့နေရ တယ်။ ကျမ မင်းမင်းကို ချစ်တာ အဲဒီအောက်ပိုင်း တောင့်တာလည်းပါချင်ပါ မယ်။ ပြီးတော့ ဘောင်းဘီတိုအောက်က လုံးတစ် ဖုတုတ်နေတဲ့ အမြှောင်းလိုက် သူ့ပစ္စည်းကိုလည်း အမှတ်မထင် ကျမတွေ့ဖူး တယ်။ မင်းမင်း ကျမကို စကားလိုက်ပြောတုန်း က ကျမရင်တွေပန်းတွေ တုန်နေတဲ့ကြားက အဲဒီဟာတွေကို လှစ်ကနဲ လှစ်ကနဲ ပြန် ပြီးမြင်ယောင်ခဲ့ဖူးပါတယ်။ အခုမင်းမင်း နဲ့ ကျမ စီစဉ်စိတ်ကူးထားတဲ့ အချိန်ကာလထက်စောပြီး တွေ့ကြဖြစ်ကြတာပဲဖြစ်ပါ တယ်။ ဒီလိုမျိုးဖြစ်ဖို့က တစ်နေ့မဟုတ် တစ်နေ့ကြုံလာမှာပါ။ ကျမတကိုယ်လုံးဟာ တဖြေးဖြေးနဲ့ အဝတ်အစားတွေ တစမှမရှိတော့ပါဘူး။ ကျမလေ ရှက်လည်းရှက် သာယာတာ ကိုလည်း မ ငြင်းဆန်ချင် စောက်ပတ်ထဲကို ထိုးမွှေနေတဲ့ မင်းမင်းရဲ့လက်ကြီးကိုတောင် ကျမက အပေါ်ကအုပ်ကိုင်ပြီး ဇွတ်ကနဲ စောက်ပတ်ထဲ ကို ခပ်နာနာလေး ဆောင့်ပစ်လိုက်မိတယ်။ မှတ်ရော…ဟင်း။ ဆွေဆွေတကိုယ်လုံး လက်တဝါးစာမျှသော အဝတ်အစားမရှိတော့ သလို မင်းမင်းတွင်လည်း စွပ်ကျယ်ချိုင်းပြတ် လေးသာရှိပြီး သူ၏လုံချည်က ကုတင်အောက်ရောက်၍နေပြီ ဖြစ်သည်။ မင်းမင်းက ဆွေဆွေ၏ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို အသာလေးဆွဲဖြဲကာ မုဆိုးဒူးထောက်ဝင်ထိုင်သည်။ ဆွေဆွေက ခေါင်းကို ချာကနဲ စောင်းပစ်လိုက်ကာ မျက်နှာလေးကို သူမ ၏ လက်ဝါးလေးနှင့် အုပ်ထားလိုက်ရှာသည်။ နို့အုံဖွေးဖွေးလေးများက သူမခန္ဓာကိုယ် တစ်ချက်လူးလွန့်သွားတိုင်း တုံကနဲ တုံကနဲ လှုပ်ခါ၍သွားရသည်။ ဖြူဝင်းအိစက်သော နို့အုံသားအောက် အသားဖွေးဖွေးလေးများ နားမှ ရင်ခေါင်းချိုင့်ဝှမ်းလေးက ငေါက်ကနဲ ငေါက်ကနဲ ခုန်နေသည်ကို အတိုင်းသား တွေ့နေရသည်။ မင်းမင်းက ရီဝေဝေ မျက်လုံး များဖြင့် ဆွေဆွေ၏ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ကြည့်လိုက်သည်။
စောက်မွှေးဘုတ်စုလေးက ခြောက်သွေ့ကာ ချစ်စဖွယ်လေး ရှုပ်ထွေး နေ၏။ စောက် မွှေးနုနု နီကျင်ကျင်လေးတွေက ကြေးနီရောင်အဖျားဆွတ်ကာ ကြည်လဲ့ပြီး အရောင်တောက်ကာ အရင်းပိုင်း အမွှေး နုမှာမူ အနက်ရောင် အမှောင်နုနုဘက်သို့ လုစပြုနေပြီဖြစ်သည်။ အသက်(၂၅)ကျော်သွားလျှင် စောက်မွှေးလေးများ ကြမ်းထော်လာ တော့မည့် လက္ခဏာဖြစ်ပေသည်။ မင်းမင်းက သူမစောက်ပတ် ကို ငေးကြည့်နေမှန်း ဆွေဆွေသိတော့ သူမလက်တစ်ဖက်က စောက်ဖုတ်လေးကို မလုံမလဲလေး ဖုံးအုပ်လိုက်ရှာသည်။ ဆွေဆွေ က စောက်ဖုတ်ကိုလက်နဲ့ ဖုံးအုပ်လိုက်ကာမှ မင်းမင်းက သတိဝင်လာသလိုဖြင့် ဆွေဆွေ၏ လက်ကို ဆွဲဖယ်ကာ စောက်ပတ်အကွဲ ကြောင်းကြားသို့ သူ့လီးထိပ်ဖူးလုံးချောကြီးကို တေ့ကာ ခပ်နစ်နစ်လေးစိုက်ပြီး အောက်ဖက်သို့ ဆွဲချလိုက်လေသည်။ “ အ…အ ဟင့်…အိုး…ကျွတ်…” ဆွေဆွေခန္ဓာကိုယ်လေးက ဓာတ်လိုက်သွားသကဲ့သို့ ကျင်တက်သွား၏။ ကြီးမားပြင်းထန်သော လီး တန်ကြီး၏ စွမ်းပ ကားကို အံ့မခန်းခံစားထိတွေ့လိုက်ရခြင်းဖြစ်သည်။ အသဲထဲက အေးကနဲဖြစ်သွားကာ ပါးစပ်လေးဟပြီး မျက်စိ နှစ်လုံးအပေါ် သို့ လက်မောင်းလေး ကန့်လန့်ဖြတ်တင်ကာ တအားဖိပြီး တဆတ်ဆတ်တုန်နေရှာသည်။ မင်းမင်း၏ လီးတန်ကြီးက ဆွေဆွေ၏ စောက်ပတ်နှစ်ခြမ်းအကြား၌ ဒစ်မြုပ်ရုံလေးမျှသာ ဝင်လိုက်ရသေးသော်လည်း လီးတန်မှတဆင့် မင်းမင်း၏ ခန္ဓာ ကိုယ်အနှံ့အပြားသို့ စောက်ပတ်လေး၏ နူးညံ့အိစက်သော အထိအတွေ့ ဆန်းပြားစွာခံစားရသော ကာမအရသာကို ပို့လွှတ် ပျံ့နှံ့ စေလိုက်ရာ ခန္ဓာကိုယ်ကြီးတကိုယ်လုံးက ကျေနပ်ကြည်နူးစွာ တုန်ခါသွားသည်။
ထိုအခါကျမှ မင်းမင်းသည် အောက် ဖက်ဆီသို့ ရွေ့လျားခွဲဆင်းလာသော လီးတန်ကြီး၏ ထိပ်ဖူးကို လက်နှစ်လုံးလောက်ထိ အထူရှိ သော စောက်ပတ်နှုတ်ခမ်း သားများကို လှိုင်းကလေးသဖွယ် လှုပ်ရှားဖောင်းကြွသွားစေပြီး လီးထိုးမိသော လမ်းကြောင်း တစ်လျှောက်က ဖောင်းသွားပြီး ကျန်နေရာများက ပုံမှန်အနေအထားသို့ ကျဆင်းကျန်ရစ်ကြသည်။ စောက်ပတ်အဝ၌ လီးက အပေါက်ကျွံသကဲ့သို့ ဇတ်ကနဲ နိမ့်ကျွံဆင်းသွားလေသည်။ “ ဗြွတ်…အမေ့….” လီးဒစ်ကြီး စောက်ပတ်ထဲသို့ ကျွံဝင်သွား သည်နှင့် ဆွေဆွေ၏ ရင်ဘတ်လေး ကော့တက်သွားကာ အမေ့ဟုလည်း လန့်အော်လေး အော်လိုက်သည်။ သူမ၏ လက်နှစ်ဖက်က လည်း မင်းမင်း၏ ရင်ဘတ်ကို အင့်ကနဲနေအောင်လှမ်း၍ ထောက် ကန်ထားမိသည်။ ဒစ်ခေါင်းကြီးက အလုံးထွားသဖြင့် စောက် ခေါင်းထဲသို့ ဇတ်ကနဲ ဝင်ရာ၌ ဖြေးဖြေးညင်းညင်းဝင်သွားသည် မဟုတ်လေရာ ဆွေဆွေ လန့်သွားခြင်းဖြစ်လေသည်။ စောက် ခေါင်းထဲသို့ လီးဒစ်ကြီး မြုပ်ဝင်သွားသည်နှင့် မင်းမင်း၏ လီးတန်ကြီးက အကြောတွေ တဗြင်းဗြင်းတင်းကာ တဖြေးဖြေးပို၍ မာ တောင်လာကာ သံချောင်းကြီးတစ်ချောင်းအလား ကြီး ထွားလျက် ဒေါင်ဒေါင်မြည်သွားသည်။ မင်းမင်း၏ လက်နှစ်ဖက်က ဆွေ ဆွေ့ နို့အုံကြီးနှစ်လုံးကို လှမ်းဆွဲကိုင်ထားကာ ဖြေး ဖြေးချင်းဆွဲလျက် ရှေ့သို့တိုးတိုးပြီး လီးတန်ကြီးကို ဖိ၍ သွင်းချပေးလိုက်သည်။ “ ဗြစ်…ဘွပ်….” “ ဟ….အား….ကျွတ်…” ဆွေဆွေမျက်လုံးထဲတွင် မီးဝင်းဝင်းတောက်သွားကာ စောက် ပတ်တစ်ခုလုံး ကျင်ကနဲ စိမ့်တက်သွားသည်။ ဖင်စအို အထိဝင်လာသော ထိုခံစားမှုက စောက်ခေါင်းထဲရှိ လီးတန်ကြီးကို ရန်တွေ့လို သဖြင့် စောက်စိလေးက ခေါင်းလေး တထောင် ထောင်ဖြစ်သွားသည်။“ ကြပ်…ကြပ်တယ်…မင်းမင်းရဲ့…အ…” ဆွေဆွေအသံက ငိုသံရှက်သံလေးဖြင့် အစ်တစ်တစ် ရှတတလေး ဖြစ်နေရှာသည်။ ထောက်ကန်ထားသော မင်းမင်း၏ ရင်ဘတ်မှ သူမ၏ လက်အစုံ က မင်းမင်း၏ ရင်အုံကြီးကို ကုတ်တွယ်ထားသည်။
သာမန်အချိန် ယင်းသို့ ဆုတ်ကိုင် ကုတ်တွယ်ခြင်းကြောင့် အသားထဲသို့ လက်သည်းရှည်လေးများ စိုက်ဝင်သွားသည်ဖြစ်ရာ အလွန်တရာ နာကျင်မိမည်ဖြစ် သော်လည်း ယခုမူ ထူးထူးခြားခြား မင်းမင်း၌ နာကျင်မှုမဖြစ်မိ။ နာကျင်မှု မဖြစ်ရုံမက ဆွေဆွေသူ့ကို ကုတ်ထားသည်ကိုပင် လုံးဝ သတိမထားမိပေ။ ကွေးညွတ်သွားသော သူ့ လီးကြီးကိုသာ ဖြူဖွေးပြဲအာနေသော ဆွေဆွေ၏ စောက်ပတ်ကြီးထဲ ဖြောင့် ဖြောင့်တန်းတန်းဝင်စေရန် ဂရုစိုက်၍ ထိုးသိပ်လိုး သွင်းနေမိသည်။ “ မင်း…မင်းမင်း…ကြပ်တယ်ဟာ နင်ကလဲ…” ဆွေဆွေ မျက်ရည်တွေဝဲသည်။ နှုတ်ခမ်းလေးတွေ တဆတ်ဆတ် တုံကာ ပါးသားလေးများလှုပ်နေရှာသည်။ “ တအောင့် နာတာပါဟ…” မင်းမင်း နှစ်သိမ့်ပုံက ရှည်လျားလွန်း၏။ ဒါဘဲဖြစ်သည်။ သူအရေးတကြီးဂရုစိုက်နေသည်က သူ့လီးမဲ မဲတုတ်တုတ် ကြီး ဆွေဆွေ့ စောက်ပတ်ထဲသို့ အဆုံးဝင်ရေးပင် ဖြစ်ပါသည်။ စောက်ခေါင်းထဲရှိ အသားနုလေးများက လီးထိပ်ကြီး ကို မနိုင် မနင်း ပိတ်ဆို့တားဆီးကြ၏။ လီးတန်ကြီးတဝက်ကျော် ဝင်လာသည်။ နုနယ်သော စောက်ပတ်အသားနုလေးများ ဘေး လန် ကုန်သည်။ ဒစ်ခေါင်းကြီးက အလုံးထွားသဖြင့် စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲသို့ ဝင်ရာ၌ ဖြေးဖြေးသာသာဝင်သွားခြင်း မဟုတ်လေ ရာ လီးလမ်းကြောင်းပေါ်၌ ပါးပါးတင်းတင်းနှင့် ခေါင်းကြောမာသော အပျိုမှေးလေးက ဆွေဆွေ၏ အပျိုရည်အဖြစ် မားမား မတ်မတ်ရပ်ကာ လီးထိပ်ကြီးတိုးဝင်လာရာ၌ ရှေ့မှနေ၍ ကာကွယ်လိုက်သည်။မင်းမင်း၏ လီးထိပ်ကြီးက ဆွေဆွေ၏ အပျို မှေး ကို ဇွတ်တရွတ်ဝင်၍ တိုးသည်။ “ အ….နာတယ်….အား…” ဆတ်ဆတ်ခါသွားသော ခံစားမှုဝေဒနာကြောင့် ဆွေဆွေက မင်းမင်း၏ ရင်ဘတ်ကို ဘယ်တွန်း ညာတွန်း ဘယ်ပြန် တွန်း ညာပြန်တွန်း အမျိုးမျိုးတွန်းလိုက်သော်လည်း လီးတန်ကြီးက အရှိန်မ သပ်…အပျိုမှေးပါးပါးကြီးကို ဇွတ်တိုးကာ ဝင်ပြန် သည်။ ပို၍ တင်းသွားရပြန်သည်။
အမေ့…အမလေး….“ ဗြွ တ်…ဗြစ်…ဖွတ်…ဖေါက်…” အပျိုမှေးက အံလေးတင်းရင်း နောက်သို့လုံးဝမဆုတ်ဘဲ တတ်နိုင်သမျှ အားတင်းခံပေမယ့် လည်း နောက်ဆုံးတော့ အရှုံးပေးသွားခဲ့ရတော့သည်။ ဆွေဆွေ၏ ရင်ထဲတွင် ဟာကနဲဖြစ်သွားသည်။ နာကျင်ခြင်းက လှစ်ကနဲ ပေါ်ပြီး ဖျတ်ကနဲ ပျောက်သွားသည်။ “ ဟင့်…အင်း…ရှုး အား…ကျွတ်…” အီဆိမ့်၍ ချိုသွားသည့်အရသာ ကာမအရသာ အလိုးခံရတဲ့အရသာ ကြောင့် ဆွေဆွေ တကိုယ်လုံးခါသွားရသည်။ “ မင်းမင်း…ဖြေးဖြေးဟာ…နာတယ်…” “ နာသေးလို့လား…ဆွေဆွေရဲ့…” “ အင်း…” “ အဆုံးဝင်နေပြီ…ထပ်ထည့်ရင် ဂွေးအုကြီးပါ ဝင်ရုံပဲရှိတော့တယ်…” “ နင်…နော်…ဘာတွေလျှောက်ပြောမှန်းမသိ ဘူး…” ဆွေဆွေက မင်းမင်းကို မျက်လုံးလေး မှေးကြည့်ရင်းမှ မကျေမနပ် မျက်နှာလေးဖြင့် မျက်စောင်းထိုးရင်း ပြောသည်။ သူ့ စကားက ရှက်စရာကြီးဖြစ်သော်လည်း နားထောင်ကောင်းသည်။ “ နင့်စောက်ပတ်ကြီးက အမြင်ကသာကြီးတာ အထဲက တော်တော်ကြပ်တာ လီးကို လက်နဲ့ ဆုတ်ထားသလိုပဲ…” မင်းမင်းက ထိုသို့မြိန်ရေယှက်ရေကြီး ပြန်ပြောတော့ ဆွေဆွေ ရှက်ရှက် နှင့် ဘာမှပြန်မပြောတတ် တဖက်သို့ မျက်နှာ လေးကို စောင်းပစ်လိုက်ရသည်။နှုတ်ခမ်းထောင့်လေးများ၌ အပြုံးစလေးများ မသိမသာ ကပ်ငြိနေသည်။ “ဗြစ်…ပြွတ်…” “ အ..အား…” မင်းမင်းက ယောက်ျား သဘာဝဗီဇတို့ စေ့ဆော်မှုအတိုင်း တသွေမတိမ်းလိုက်နာ၍ စတင်လှုပ်ရှားသည်။ ဖင်ကြီးကို နောက်ဆုတ်၏။ လီးတန်ကြီးက အရည်တွေအရွဲသားနှင့် ထွက်လာသည်။ ဒစ်မဆုံးခင် ဖင်ကြီးကို ပြန်ဆောင့်ကာ နင့်ကနဲနေ အောင် ဆောင့်ချသည်။ လီးတန်ကြီး အဆုံးထိ ဆတ်ကနဲ တိုးဝင်သွားသည်။ “ ပြွတ်…ဗြစ်…အ…အား…” ကြွသည်။ ဆောင့်သည်။ ဝင်သည်။ ထွက်သည်။ တဖြေးဖြေး မြန်မြန်လာသည်။
ထိုးသည်။ ဆောင့်သည်။ ဖိ၍ဆောင့်သည်။ “အမေ့…အမလေး…အား…” ဆွေဆွေ အသံလေး မသိမသာ ကျယ်လောင်သွားသည်။ မင်းမင်း၏ ဖင်ကြီးက လျင်မြန်စွာ အတက်အဆင်း လုပ် ရင်းလုပ်ရင်း ဆွေဆွေ၏ နို့ကြီးနှစ်လုံး ပေါ်သို့ သူ့မျက်နှာကြီးကို မှောက်ချလိုက်သည်။ ဖင်ကြီးက တဆတ်ဆတ် တသိမ့်သိမ့် တုံနေသည်။ ဆွေဆွေ၏ လက်နှစ်ဖက်က မင်းမင်း၏ ကျောကုန်းကို ဖက်ထားသည်။ ကျစ်နေသည်။ ကျစ်နေအောင်ဖက်ထား ရင်း ဖင်ကြီးကို လိမ်လိုက် စောင်းလိုက် ကော့ လိုက် ငိုက်လိုက်လုပ်ပေးသည်။ သူတို့နှစ်ယောက် ဘာဆိုဘာမှ မသိကြတော့ ပေ။ “ ဗြွတ်…ဖွတ်…ပြွတ်…စွပ်…” “အမေ့…အား…” ဆွေဆွေ ခြေဖဝါး ကြမ်းကြမ်းရှတတလေးများကို မင်းမင်း၏ ဖင်သားနုနုကြီးပေါ်သို့ဖိကပ်ကျလာပြီး ပွတ် ပေးသည်။ သူမ၏ ခြေဖဝါးကြမ်းရှရှလေး အထိအတွေ့ကို မင်းမင်းအကြောထဲများထိ စိမ့်ဝင်သွားကာ လီးတန်ကြီးကို သံမဏိ ချောင်းကြီး အလား မာသထက်မာသွားစေသည်။ မင်းမင်း ဆောင့်အားတွေ ပို၍ကြမ်းသွားသည်။ မီးပွင့်မတတ် ဖိဆောင့်ရင်း လီး ထိပ်မှ သုတ်ရည်များ ပန်းထွက်ကုန်သည်။ “ အား…မင်းမင်း…အား…” ဆွေဆွေတစ်ယောက် ရေနစ်သူလို တွေ့ရာအကုန်ဆွဲရင်း မင်းမင်းနာမည်ကို တစ်ချက်ခေါ်လိုက်သေး သည်။ စောက်ရည်များ ပန်းထွက်ကုန်တော့သည်။ မင်းမင်းက အရှိန်မသေ ဆက်၍ ဆောင့်ရင်း တဖြေးဖြေး အရှိန်ကျဆင်းလာ သည်။ နောက်ဆုံး လုံးဝဆိတ်ငြိမ်သွားကာ အသက်ရှူသံမျှင်းမျှင်းလေးသာရှိတော့သည်။