ရွေရေးက သူ့လီးကို အဖုတ်ထဲက ထုတ်ခွင့်မပြုဘူး ။ စောက်ခေါင်းထဲမှာ ဆက် ထား စိမ်ထားခိုင်းတယ် ။ “ နင် တကယ်လိုးနိုင်တဲ့ကောင်ဘဲ…ထင်အောင်ကျော် …ငါ..ငါ ကြိုက်တယ်….” လို့ ရွေရေး မျက်လုံးမဖွင့်ဘဲ ပြောလိုက်တယ် ။“ နင့်စောက်ပတ်ကလည်း တအား လိုးလို့ကောင်းတာဘဲ ရွေရေးရယ် ..ငါ့လီးကို ရစ်ပတ်ဆွဲ.ူနေသလိုဘဲ…။ မျှော့်ပါတဲ့ စောက်ပတ် ဆိုတာမျိ ုး ဖြစ်မယ် … လို့ သူကလည်းရွေရေးကို ပြန်ပြောလိုက်ပါတယ် ။“ အဲဒါ အလိုလို ကောင်းတာ မဟုတ်ဘူး…ငါ ညှစ်ညှစ်ပေးလို့ ဟဲ့..နင်ကြိုက်ရင် ငါ အမြဲ အဲလို ညှစ်ပေးမယ် …နင် ကောင်းတယ် ဆိုလို့ ငါ ဝမ်းသာပါတယ် …” လို့ ရွေရေးက ပြောပါတယ် ။ အနည်းဆုံးတော့ နှစ်ချီလောက် ရွေရေးနဲ့ ဆွဲဖြစ်မှာပါဘဲ ..။ ရွေရေးရဲ့ စောက်ဖုတ် ကြွက်သားတွေ ညှစ်ပေးခြင်းက သူ့ကို အရသာ အရမ်းထူးကဲစေသည် ။ ထိုးဆောင့်လိုက်တိုင်း ကြပ်တည်းစီးပိုင်တဲ့ အရသာကို ရရှိသည် ။ ကြာကြာ ဆက်မလိုးနိုင်ဘဲ သုတ်တွေ ပန်းထွက်ခါ ပြီးခြင်းကို ရောက်သွားချင်သည် ။ရွေရေးက ကုတင်ပေါ်က ဆင်းသည် ။ “ ငါ ရေချိ ုးလိုက်အုံးမယ်…” “ ငါလည်း နင်နဲ့ အတူတူ ရေချိ ုးချင်တယ်…” “ အို..ထင်အောင်ကျော်..အေးဆေး နေစမ်းပါဟာ…ငါ အေးဆေး ချိ ုးပါရစေ…” ကိုယ်တုံးလုံးကြီး ရေချိ ုးခန်းဆီကို ရွေရေး လျှောက်သွားတာကို ကုတင်ပေါ်က ကြည့်နေမိသည် ။
နောက်တနေ့ မနက် ၁၀နာရီ ကျော်ကျော် ..။ “ မမတို့က ထင်အောင်ကျော့်ကို ဘယ်လောက် သဘောကျတယ်..သံယောဇဉ်ဖြစ်ကြတယ် ဆိုတာ ထင်အောင်ကျော်လည်း သိမှာပါ..ဒါပေမယ့်လေ..မမတို့မိသားစု အတွက်ထက် ထင်အောင်ကျော် ရဲ့ ရှေ့ တိုးတက်ရေးက အရေးကြီးသေးတယ်လေ..မမတို့ မိသားစု နဲ့ နေတာထက် အရေးကြီးတဲ့ တခြား တာဝန်တခုခုကို လုပ်ရင် မင်းအတွက် ပိုကောင်းလိမ့်မယ်လို့ မင်းတို့ “ အဘ ”က မမကို ပြောပြတယ်..” ဒေါ်ရွေဖြူသန့်က ကားမောင်းနေတဲ့ သူ့ကို ပြောပါတယ် ။ ဒေါ်ရွေဖြူသန့်က သူ့ကို ကားမောင်းခိုင်းလို့ ဒီနေ့ မနက် သူတို့အိမ်ကို ရောက်ရောက်ချင်း လိုက်မောင်း ပေးရပါတယ် ။ ရွေနန်းဘုံကတော့ မနိုးသေးပါဘူး ။ အိပ်နေတုံး ..။ သူ့နေရာမှာ အစားထိုးမယ့် အရာ ရှိလေးတယောက် ရောက်နေပြီ ။ သူက ရုံးချုပ်ကို ပြောင်းရမယ် ။ ဒေါ်ရွေဖြူသန့်က မြို့သစ်မှာ ဆောက်နေတဲ့ သူတို့ တိုက်ကို လိုက်ပို့ခိုင်းတာ ။ တိုက်က တော်တော်ပြီးနေပြီ ။တိုက်ကို ဒေါ်ရွေဖြူသန့်နဲ့ အတူတူ လိုက်ကြည့်တဲ့အချိန် ဒေါ်ရွေဖြူသန့်က “ အေမီကလည်း မင်းကို အကူအညီတခု တောင်းစရာ ရှိလို့တဲ့…အေမီ့ဆီကို သွားလိုက်ပါအုံး..ထင်အောင်ကျော်…” လို့ ရုတ်တ ရက် ပြောလိုက်တယ် ။ “ ဟုတ်ကဲ့..မမ ” လို့ သူဖြေလိုက်တယ် ။ ဒေါ်ရွဖြူသန့်က ဒီတိုက်က အဘ အနားယူပြီးတဲ့အချိန် နေဖို့လို့ ပြောပြပြီး ရွေနန်းဘုံအတွက်လည်း သူတို့မိဘတွေ ပေးခဲ့တဲ့ မြေကွက်တကွက် ရှိသေးတယ် ..ရွေနန်း အိမ်ထောင်ကျတဲ့အခါ နေဖို့ အိမ် ဆောက်ပေးဖို့စဉ်းစားနေတယ် လို့ ပြောပြတယ် . .။
ဒီအချိန်မှာဘဲ တိုက်ရှေ့ကို ဗိုလ်မှူးလွန်းမောင်ရဲ့ ကား ထိုးဆိုက်လာတယ် ။ ဗိုလ်မှူးလွန်းမောင်ကဘဲ ဒီတိုက်ကို အစစ တာဝန်ယူပြီး ဆောက်နေတာပါ ။ ဗိုလ်မှူးလွန်းမောင်က တိုက်ပြီးစီးတဲ့ အခြေအနေတွေကို ဒေါ်ရွေဖြူသန့်ကို ရှင်းပြပြီး “ အထူးဆိုင် ” ကနေ ပစ္စည်းတွေ သူထုတ်ပေးမယ့်အကြောင်းတွေ ပြောပြတယ် ။ အထူးဆိုင် ဆိုတာက လူကြီးမိသားစုတွေဘဲ ဝယ်နိုင်တဲ့ ထူးခြားတဲ့ ဆိုင်ပါ ။ဒေါ်ရွေဖြူသန့်လည်း အခုလထဲ မင်္ဂလာဆောင်တွေ တက်ရောက်ဖို့တွေ တော်တော်များများ ရှိနေတာကို သတိရသွားပြီး မင်္ဂလာလက်ဖွဲ့တွေ ဝယ်ရမယ် …ဗိုလ်မှူးလွန်းမောင်ကို အထူးဆိုင်ကို သွားရအောင်လား..လို့ ပြောလိုက်ပါတယ် ။ “ ဟုတ်ကဲ့..မမ…..ကျနော် လိုက်ပို့ပါမယ် …” လို့ ဗိုလ်မှူးလွန်းမောင်က ပြောလိုက်တယ် ။ ဒေါ်ရွေဖြူ သန့်က “ ဒါဆို..မမ..ဗိုလ်မှူးလွန်းမောင်ရဲ့ ကားနဲ့ လိုက်သွားလိုက်မယ်…ထင်အောင်ကျော်ရေ..အေမီ့ဆီ ကို အခုဘဲ သွားလိုက်ပါလား..ကွယ်…” လို့ သူ့ကို ပြောလိုက်ပါတယ် ။
သူဖြေရတာက “ ဟုတ်ကဲ့…မမ…” ပါဘဲ ။ ဒေါ်အေမီသွင်ရဲ့ အိမ်ကို သူရောက်သွားတယ် ။ သူ့အကူအညီကို လိုနေတယ် ဆိုကထဲက ဘာအကူအညီလည်း ဆိုတာ သူသိလိုက်ပြီးသား ။ အိမ်ဖေါ်မလေး တယောက်က ခြံတံခါး လာဖွင့်ပေးတယ် ။ “ ဒေါ်အေမီသွင် …ရှိလား …” “ ရှိပါတယ်…ရှင့်…” တိုက်ကြီးတခုလုံး တိတ်ဆိတ်နေတယ် ။ သူ ဧည့်ခန်းကြီးထဲ လျှောက်ဝင်သွားတဲ့အချိန်မှာ ဒေါ်အေမီသွင် အပေါ်ထပ် လှေခါးကနေ ဆင်းလာတယ် ။ အမလေး..ပေါ်တော်မူကြီး….မမ အပေါ် စိမ်းကားနေတာပေါ့လေ…. ဒေါ်အေမီသွင်သည် ခပ်ပါးပါး ပျော့ပျော့ပိတ်သားနဲ့ ချုပ်ထားတဲ့ အင်္ကျ ီပွပွလေးကို ဝတ်ထားတာ အတွင်းမှာ ဘရာစီယာ မပါတာကြောင့် ရင်စိုင်ကြီး နှစ်လုံးကို ဝိုးတိုး ဝါးတား တွေ့နေရတယ် ။ လမ်းလျှောက်လိုက်တိုင်း ဒီရင်သားတွေက တုန်တုန်သွားနေတယ် ။ “ မမလည်း တယောက်ထဲ အရမ်းပျင်းတာဘဲ…မမ ယောကျ်ားက နိုင်ငံခြား ထွက်သွားပြန်ပြီ …. မမလည်း မင်းကို အကူအညီတောင်းမလို့ …” “ ဟုတ်ကဲ့..မမ…ကျနော် ဘာလုပ်ပေးရမလဲဟင်…” မခို့တရို့ နဲ့ စူးစိုက်ကြည့်လိုက်တဲ့ ဒေါ်အေမီသွင်က သူ့နားနားကို နှုတ်ခမ်းကို ကပ်ပြီး တိုးတိုးလေး “ မင်း ဘာလုပ်ပေးရမလဲ ဆိုတာ မင်း သိပါတယ်ကွယ်…မမ တအား လိုချင်နေတယ် ..ဟိုတခါကလိုဘဲ.. ပေါ့….” လို့ လေသံလေးနဲ့ ပြောလိုက်ပါတယ် ။
ဖြူဖွေးတောင့်တင်းတဲ့ မိန်းမချောကြီးကို အလိုဖြည့်ပေးဖို့ တာဝန်ကျရောက်လာပြီ ။ အလှည့်ကျရင် မနွဲ့စတမ်း ..။ “ ဟုတ်ကဲ့မမ…မမ လိုအပ်နေတာတွေ ကျနော် အကုန် လုပ်ပေးမယ်…မမ…” လို့ သူပြောလိုက်တယ် ။ ဒေါ်အေမီသွင်က သူ့လက်ကို ဆွဲပြီး အပေါ်ထပ်ကို တက်သည် ။ မကြာခင် အလုပ်တွေ များတော့မှာ သိနေတဲ့ လက်နက်ကြီးက မတ်မတ်ထောင်လာသည် ။ ပစ်ရန် အသင့် အနေအထားပေါ့ ..။ အိပ်ခန်းထဲကို ဝင်လိုက်တဲ့အခါ ဒေါ်အေမီသွင်က သူ့ခါးကို လာဖက်တယ် ။ “ မင်းကို ဒို့က လွမ်းနေတာ သိလား….ဟင်း…ဘာလို့ ဒို့ဆီ မလာတာလဲ..ဖုန်းလေးတောင် မဆက်ဘူး” ကုတင်ကြီးပေါ်မှာ ထိုင်လိုက်ကြသည် ။ ရွေရေး..ရွေနန်းတို့ကို အိပ်ရတာနဲ့မတူတာက ရွေရေး..ရွေနန်း တို့က အပျို..အိမ်ထောင် မရှိသူတွေ..ဒီစော်ကြီးကတော့ လင်ရှိ မိန်းမတယောက် ။ သူ့လင်ကြီးက အ ချိန်မရွေး ပြန်ရောက်ချလာနိုင်သည် ။ လိုလားတောင့်တနေတဲ့သူကို လုပ်ရတာတော့ ကောင်းသည် ။ ဒေါ်အေမီသွင်က ကုတင်ဘေးနားက ဘီဒိုလေးပေါ်က အကောင်းစား ဝစ်စကီပုလင်းနဲ့ ဖန်ခွက်တွေဆီကို လျှောက်သွားလိုက်ပြီး ဖန်ခွက်နှစ် ခွက်ထဲကို ဝစ်စကီ လောင်းထည့်သည် ။ သူ့ဆီကို ပြန်လျှောက်လာပြီး ဖန်ခွက်တခွက်ကို ကမ်းပေးသည် ။ဝစ်စကီ သောက်ရင်း ဒေါ်အေမီသွင်ရဲ့ လက်တဖက်က သူ့ပေါင်ပေါ်ကို ရောက်လာသည် ။
မင်း ရွေဖြူ့ကိုကော နဲနဲ စမ်းမကြည့်ဘူးလား… “ မမ က ကျနော် အေးအေးဆေးဆေး နေနေတာကို မကြည့်ချင်ဘူးထင်တယ်…ဟင်းဟင်း..” “ ရွေဖြူလဲ မမလိုဘဲ အဖိုးကြီး ယူထားတာ ..မမသိတာပေါ့ကွယ်..သူလည်း ဆာနေတယ် ဆိုတာ..” ဒေါ်အေမီသွင်ရဲ့ လက်က သူ့ပေါင်အလည်က ဖွားဖက်တော် လက်နက်ဆီကို ရောက်နေပြီ ။ ဘောင်းဘီ အပေါ်ကနေ ညင်ညင်သာသာလေး ပွတ်နေသည် ။ လက်နက်ကလည်း တအားကို ကြွနေပြီ ။ ဒေါ်အေမီသွင် ဝတ်ထားတဲ့ အဝတ်တွေကို တခုပြီး တခု ချွတ်ပစ်နေသည် ။ သူလဲ ကုတင်ဘေးမှာ ထရပ်လိုက်ပြီး ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေကို အကုန် ချွတ်ပစ်လိုက်သည် ။ စိုပြေတောင့်တင်းတဲ့ ဖြူဝင်းပြီး ပစ္စည်းကောင်းတဲ့ မိန်းမချောကြီးရဲ့ ကိုယ်လုံးတီးအလှအပတွေကို မြင် ရတဲ့အခါ သူ့စိတ်တွေ ထကြွသထက် ထကြွလာရသည် ။ မတ်မတ်ထောင်နေတဲ့ သူ့ဖွားဖက်တော် ကို ဒေါ်အေမီသွင် သေသေချာချာ ကြည့်ပြီး လက်နဲ့ ဖမ်း ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည် ။“ တကယ့်ကို အားရစရာကြီးကွယ် ….မမလေ….လီးသေးပြီး မတောင်နိုင်တဲ့ မမရဲ့ လင်ကြီးနဲ့ ပေါင်းနေရ တာ တကယ့် လောက ငရဲဘဲ….။
အိပ်မပျော်တဲ့ ညတွေ များခဲ့ပြီလေ …ဒါကြောင့် မမလေ..မင်းကို အ ကူအညီ တောင်းရတာပေါ့… ပြောနေရင်း ဒေါ်အေမီသွင်သည် လင်တန်ကို ပွတ်သပ် ဖျစ်ညှစ်နေပါသည် ။ “ မင်းက လီးကြီးရုံမကဘူး..လိုးလဲ လိုးတတ်..လိုးနိုင်တယ်လေ ..မင်းနဲ့ တခါ ကြုံပြီးတဲ့နောက် မမလေ..မင်းကို စွဲသွားတယ်..မင်းကို တောင့်တမိတယ်..တမ်းတမိတယ်….ကွာ….” ဒေါ်အေမီသွင်သည် လင်တန်ရဲ့ ထိပ်ပိုင်း ဒစ်လုံးကြီးကို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ စနမ်းလိုက်ပြီး..အရင်းပိုင်းကနေ အဖျားပိုင်းထိ လျာနဲ့ ယက်လိုက်သည် ။ “ ဟင်း…ကြိုက်တယ်ကွာ….” ထိပ်ဖျားကို နှုတ်ခမ်းထူထူအိအိတွေနဲ့ ပြွတ်ကနဲ ငုံကာ စုတ်လိုက်ရင်း ပြောလိုက်တာပါ ။ သူကလည်း ဒေါ်အေမီသွင်ရဲ့ နို့ထွားထွားကြီး နှစ်လုံးကို လက်နဲ့ ကိုင်မိရသည် ။ နို့ကြီးတွေက နဲနဲ တွဲကျနေပေ မယ့် တင်းမာလုံးဝန်းပြီး ကိုင်ဆုပ်လို့ ကောင်းတုံးပါဘဲ…။ နို့သီးခေါင်းအညိုရောင်ဖျော့ဖျော့လေးတလုံးကို လက်နဲ့ ပွတ်သပ်ကြည့်လိုက်တော့ မာတင်းနေတာ တွေ့လိုက်ရသည် ။သည်အချိန်မှာ ဒေါ်အေမီသွင်သည် သူ့လင်တန်ကို အားရပါးရဘဲ စုတ်နေပါပြီ ။ ရွေရေး အစုတ်ကောင်းလှပြီ သူထင်တာ ဒေါ်အေမီသွင်က ပိုလို့ တော်နေသည် ။ စုတ်တာတွေ ကောင်း လွန်းလို့ တကိုယ်လုံး တုန်ခါသွားရပြီး နုတ်ဖျားက တအီးအီး ညည်းမိရသည် ။လျာလေးနဲ့ ပတ်ခြာလှည့်ပြီး ကစားပေးတာ ဘယ်သူခံနိုင်မလဲ ..။ သုတ်ရည်တွေ ပြွတ်ကနဲ ပန်းထွက်သွားခါနီးကို ဖြစ်သွားသည် ။ မနည်း စိတ်ထိန်းလိုက်ရသည် ။ မဖြစ်သေးပါဘူး..သူ့ကိုလည်း ကောင်းအောင် ပြန်လုပ်ပေးအုံးမှပါ…ဆိုပြီး ဒေါ်အေမီသွင်ကို စုတ်တာ ရပ်လိုက်ဖို့ သူပြောလိုက်သည် ။ “ ဘာလို့ ရပ်ခိုင်းတာလည်းဟင်…” “ မမ စုတ်ပေးတာ အရမ်းကောင်းပါတယ် ..ကျနော် ရပ်ခိုင်းရတာက မမကို ကျနော် ယက်ပေးချင်လို့ပါ.. မမကို ကျနော် မှုတ်ပေးပါရစေ …” “ ဟင့်အင်း…မယက်ပါနဲ့….ရတယ်..ရတယ်…..” “ လာပါမမရယ်….လှဲအိပ်လိုက် ..မမ ကို ကောင်းစေချင်တယ်…မမ တအား ကောင်းအောင် ကျနော် မှုတ်ပေးမယ်
…” ဒေါ်အေမီသွင်က ပက်လက်လှဲချလိုက်တဲ့အခါ သူက ပေါင်တန်တွေကို ဖြဲကား လိုက်တဲ့အခါ ပေါင်ကြားက မိန်းမကိုယ် စောက်ဖုတ်ကြီးကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း တွေ့လိုက်ရတာနဲ့ သူ့လင်တန်က အစွမ်း ကုန် တင်းမာ ကြီးထွားလာတယ် ။ ဒေါ်အေမီသွင်ရဲ့ ပေါင်ကြားကို သူ့မျက်နှာ အပ်လိုက်ပြီး ထူထူအမ်းအမ်း နှုတ်ခမ်းသားကြီးတွေကို လျာအပြားလိုက်နဲ့ အောက်ကနေ အပေါ်ကို ပင့်တင်ကာ ယက်လိုက်တော့ ဒေါ်အေမီသွင်…“ အို..ဟိုဟို..အား…အ….” ဆိုပြီး တုန်ခါသွားပြီး သူမပေါင်တန်တွေကို စေ့ဖို့ ကြိုးစားတယ် ။ သို့ပေမယ့် သူက ပေါင်တန်တွေကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ဖြဲကားထားတာမို့ စေ့လို့မရဘူး ။ သူ့လျာက ဆက်တိုက်ဘဲ စောက်ဖုတ်ကြီးကို ဖိဖိ ယက်ပေးနေပြီ ..။“ အို….အား…ဟင်…အား…အ….အ……အင်ဟင်……အာ…အာ……” ဒေါ်အေမီသွင် သူ့ခေါင်းကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်ဖို့ ကြိုးစားတယ် ။ “ တော်..တော်ပြီ…အား…အမလေး..မမ..မမ….မခံနိုင်တော့ဘူး…..အီး….” ဒေါ်အေမီသွင် ဘယ်လောက် ရပ်ခိုင်းရပ်ခိုင်း သူက ဆက် ယက်တုံးဘဲ ..။ ဒေါ်အေမီသွင် တကိုယ်လုံး တုန်ခါ ခါးကော့ ခေါင်းရမ်းပြီး “ ပြီး ”သွားရတယ် ။
ဒီတော့မှ သူ ယက်တာကို ရပ်လိုက်ပြီး သူ့မျက်နှာကို ဒေါ်အေမီသွင်ရဲ့ စောက်ဖုတ်ကနေ ခွာလိုက်တယ် ။ “ မင်း..မင်း..အရမ်း လုပ်တတ်တာဘဲ ..” ဒေါ်အေမီသွင် ဆက်မပြောနိုင်တော့ဘူး ။ နှုတ်ခမ်းထူထူပြဲပြဲတွေ အနားကို သူ့လင်တန်ကြီး တေ့ပေးလိုက်လို့ ..။ ဒေါ်အေမီသွင် ဖမ်းငုံကာ စုတ်လိုက်လို့ ..။ သူ့လင်တန်က ဒေါ်အေမီသွင်ရဲ့ ပါးစပ်ထဲမှာ အပြည့်အသိပ်ကြီး ဖြစ်နေတယ် ။ ဒေါ်အေမီသွင်လည်း သူ့စောက်ဖုတ်ကို ကောင်းကောင်း ယက်ပေးခဲ့လို့ တုန့်ပြန်တဲ့အနေနဲ့ သူ့လင်တန်ကို စေတနာ ပါပါနဲ့ စုတ်ပေးနေတယ် ။ လျာနဲ့ ကလိပေးလွန်းလို့ တချက်တချက် ဆတ်ဆတ်ခါသွားရတယ် ။ ဒေါ်အေမီသွင်ရဲ့ လကတဖက်က သူ့ေ၈ွးစိနှစ်လုံးကို ဆုပ်ကိုင်ချေနယ်ပေးနေတယ် ။ ဒေါ်အေမီသွင် စုတ်နေတဲ့အချိန် သူကလည်း လင်တန်ကို နှုတ်ခမ်းထူထူတွေ အထဲကို ဖိဖိ ထိုးညှောင့်မိတယ် ။ ဒေါ်အေမီသွင်က ဂွေးစိတွေကို ဆုပ်နယ်နေတဲ့ လက်ကို ဂွေးစိတွေ အောက်ဖက်ကို ပွတ်သပ် ကုတ်ခြစ်ပေးနေရင်း လင်ချောင်းကို တအား စုတ်..သူကလည်း ထိုးညှောင့်တော့ မကြာခင်မှာဘဲ သူ့ တကိုယ်လုံးက အကြောအချင်တွေ အီဆိမ့်သွားအောင် ကောင်းလွန်းသွားပြီး သုတ်ရည်တွေ တဖျောဖျော ဒေါ်အေမီသွင်ရဲ့ ပါးစပ်ထဲကို ပန်းထုတ်လိုက်မိရတယ် ။ ဒေါ်အေမီသွင်လည်း ပါးစပ်ထဲ ပြည့်လျှံသွားတဲ့ သုတ်ရည်တွေကို တကွပ်ကွပ်နဲ့ မြိုချပစ်လိုက်တယ် ။ “ ကောင်းလားဟင်..မမ စုတ်ပေးတာ ….” “ အင်း..အရမ်း ကောင်းတာဘဲ …” ရေချိ ုးခန်းဆီကို လျှောက်သွားတဲ့ သူ့ကို ဒေါ်အေမီသွင်က “ မမကို တဝကြီး ချစ်ပေးရအုံးမှာနော် ….” လို့ ပြောလိုက်တယ် ။“ အင်း…ဒါပေါ့ မမ ..မမကို ကျေနပ်လောက်တဲ့အထိ ချစ်ပေးပြီးမှ ကျနော် ပြန်မှာ …။
တကယ်တော့ သူ ဒေါ်အေမီသွင်ကို ဒီလို လုပ်ပေးနေတာတွေက ဒေါ်ရွေဖြူသန့်အတွက် ပါ ..။ ဒေါ်ရွေဖြူသန့် ခိုင်းတာ ဆိုရင် သူ ဘာမဆို လုပ်ပေးမှာ လေ ..။ အလုပ်ပြောင်းရတဲ့အတွက် ရွေန်းဘုံနဲ့ရော ရွေရေးလွင်လွင်နဲ့ရော မတွေ့ဖြစ်တော့ဘူး ။ နေရာသစ် ဘော့စ်အသစ်နဲ့ အသားကျအောင် လုပ်ကိုင်နေရတယ် ။ နေရာသစ်က အတူတူ အလုပ်လုပ်တဲ့ အရာရှိတွေနဲ့ ေ၈ါက် အတူတူ ရိုက်ဖြစ်တယ် ။ အရင်တုံးက လူကြီးအိမ်မှာ တာဝန်ချထား ခံရတော့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို မပိုင်ဘူး ။ အခုတော့ စနေ တနင်္ဂနွေ ဆိုရင် ဂေါက်ရိုက် တင်းနစ်ရိုက် နဲ့ ဟန်ကျနေတာ ..။ ဂေါက်ရိုက်ပြီး အပြန် ကိုးမိုင်ဖက်က ဆိုင်တဆိုင်မှာ တဝိုင်းစားဖို့ ချိန်းလိုက်ကြတယ် ။ စားသောက်ဆိုင်ထဲမှာ ရွေရေးကို လူတယောက်နဲ့ ထိုင်စားနေတာ တွေ့လိုက်ရတယ် ။ ရွေရေးက လှမ်းခေါ်လို့ သူ သူတို့ စားပွဲကို လျှောက်သွားလိုက်တယ် ။ ရွေရေးက သူနဲ့ အတူတူ ထိုင်နေတဲ့ လူနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးတယ် ။သူ့လိုဘဲ စီးပွားရေး လုပ်တဲ့ ကိုဇော်ဝိတ်..သူ့ကို အမြဲ ဂရုစိုက်တယ်..သူ့မိဘတွေကလည်း ကိုဇော်ဝိတ်နဲ့ သဘောတူနေတယ် လို့ ပြောပြ မိတ်ဆက်ပေးတယ် ။ ကိုဇော်ဝိတ် ဆိုတဲ့ လူကလည်း သဘောကောင်းပုံရပါတယ် ။ ရွေရေးကတော့ သူနဲ့ အသွင်တူတဲ့ လူကို ရှာသွားပြီ ။ ကိုယ့်စော် တခြား လူ လက်ထဲ ရောက်သွားတာကို စိတ်ထဲမှာတော့ သိပ် မကြိုက်ပေမယ့် ကိုယ်ကိုယ်တိုင်ကလည်း သူကကို အချိန်မှ မပေးနိုင်ဘဲလေ ။ ဘာဘဲ ဖြစ်ဖြစ် ရွေရေးအတွက် သူ ဝမ်းသာပါတယ် ။
ဒီနေ့ အလုပ်ကနေ အိမ်ပြန်ခါနီး ဒေါ်ရွေဖြူသန့် ဖုန်းဆက်တယ် ။ သတိရတဲ့အကြောင်း..အားရင် အိမ်လာခဲ့ပါအုံး …ပြောတယ် ။ အိမ်ပြန်ရောက်ပြီး ရေချိ ုးပြီးခါစမှာဘဲ ဖုန်းလာလို့ ကောက်ကိုင်လိုက်တော့ ရွေနန်းဘုံ ဖြစ်နေတယ် ။ ရွေနန်းက “ ရာထူးတိုးလို့ ဘဝင်မြင့်နေပြီလား..ဆရာကြီး..” လို့ စတယ် ။ နောက်တယ် ။ “ ရွေနန်းကို မတွေ့ချင်တော့ဘူးလား..သတိမရဘူးလား..” လို့ မေးတယ် ။ “ တွေ့ချင်ပါတယ်..ရွေနန်းရယ် …ရွေနန်း အတွက် ဆိုရင် ဘာဘဲ ဖြစ်ဖြစ် လုပ်ပေးမယ့်လူပါ..တခုခု ခိုင်းစရာ ရှိရင် ခေါ်သာ ခေါ်လိုက်” လို့ ပြောလိုက်တော့ “ အခု ခိုင်းမယ်..လာမလား..” လို့ တခစ်ခစ်နဲ့ ရယ်မောပြီး ပြောတယ် ။ လာမယ်လေ..ဘယ်ကို လာရမလဲ ” လို့ ပြန်မေးလိုက်တော့ မြို့သစ်က တိုက် ပြီးသွားပြီ..အခုတော့ ဆရာအေးကျော် သူတို့ အိမ်မှာ ဘာဘာညာညာ လုပ်ကိုင်ပေးတဲ့ လူ ကို အစောင့်အဖြစ် ထားထားတယ် …အဲဒီကို လာခဲ့မလား…” လို့ မေးတယ် ။ “ လာခဲ့မယ်..” လို့ ပြောပြီး ရွေနန်း နဲ့ ချိန်းထားတဲ့ မြို့သစ်က တိုက်သစ် ဆီကို သူ သွားလိုက်တယ် ။ ရွေနန်း တယောက်ထဲ စောင့်နေတယ် ။ အက်စကော့ လိုက်တဲ့လူ တကောင်တမြည်းမှ မတွေ့ဘူး ။ တိုက်ကို စောင့်ပေးတဲ့ ဆရာအေးကျော်လည်း မတွေ့ဘူး ။ ရွေနန်း အားလုံးကို ဖယ်ရှားထားပုံ ရတယ် ။ တိုက်အပေါ်ထပ်ကို လိုက်ပြတယ် ။ အရမ်းကို ကောင်းပါတယ် ။ “ ရှင်ဘုရင့်ပုဆိုး ပိုးချည်း ” ဆိုသလိုပေါ့ ။ လူကြီး ဆောက်တဲ့ တိုက်ဆိုတော့လည်း သစ် အကောင်းစားတွေ ပေါပေါများ များ သုံးထားတာကိုး ။ ကျွန်းသား အကွက်လှလှနဲ့ နံရံတွေက လှမှလှ ..။ “ ကောင်းလား …” “ အင်း..အရမ်းကောင်းတာဘဲ…” သူက ရွေနန်းရဲ့ ခါးသေးသေး အောက်က တင်ပါးစွင့်စွင့်ကားကားတွေကို ကြည့်ပြီး ပြောလိုက်တာ ..။
“ အိုး..ဘာကြည့်နေတာလဲ..သူနော်…” “ တကယ်ဘဲ ရွေနန်းကို သတိရပါတယ် …” “ ဘာလို့ ဖုန်း မဆက်တာလဲလို့..” “ ကြောက်လို့..စိတ်ဆိုးမှာ စိုးလို့..” “ အံမာ..အပိုတွေ…ခိခိ …တကယ်ကြောက်လား ….” “ အင်း..” “ ခိုင်းတာ လုပ်မလား..” “ အင်း လုပ်မယ်..ခိုင်းလေ ….” သူ့နားနားကို နှုတ်ခမ်းလေး တိုးကပ်ပြီး..တိုးတိုးလေး..“ ချစ်ပေး..” လို့ ပြောပါတယ် ။ ကြက်သီးတွေ ထပြီး ပေါင်ကြားက ဖွားဖက်တော် က ဝုန်းကနဲ နိုးကြား လာရတယ် ။ “ အင်း..ဘယ်အခန်းသွားကြမလဲ…” “ လာ…လာ…” ရွေနန်းက အိပ်ခန်းတခန်းကို ခေါ်သွားပါတယ် …။ ဒီ အိပ်ခန်းထဲမှာ ကုတင်အသစ်တလုံးနဲ့ အိပ်ရာခင်းအဖြူရောင် ခင်းထားတဲ့ ရေမြုပ်မွေ့ရာကြီးကို ခင်းကျင်းထားတာ တွေ့ရတယ် ။ အိပ်ခန်းထဲကို လှမ်း ဝင်လိုက်ချိန်မှာဘဲ သူ့ ဒုတ်က အရမ်းကို မာကျောတောင်မတ်လာတယ် ..။ ရွေနန်းက သူ့ကို သိုင်းဖက်ပြီး နှုတ်ခမ်းချင်း စ စုတ်လိုက်တယ် ။ သူ့လက်တွေက ခါးကို ဖက်ထားတာကို ရွေနန်းက သူ့လက်တွေနဲ့ ဆွဲဖြုတ်ပြီး တင်ပါးတွေဆီကို ပို့ပေးလိုက်တယ် ။ စွင့်အားတဲ့ တင်ပါးကြီးတွေကို ဆုပ်ညှစ်တော့ အောက်မှာ ဘာမှ ခံ ဝတ်မထားဘူး ဆိုတာ သိလိုက်တယ် ။ စိတ်ရိုင်းတွေက မွန်ထွန် ပြင်းထန်လွန်းလို့ ဘာကိုမှ မသိတော့ဘူး ။ရွေနန်းကို ဖြုတ်ဖို့ တခုဘဲ သိတော့တယ် ..။ ရွေနန်းကလည်း သူ့ပေါင်ကြားနေရာကို လက်ကလေးနဲ့ စမ်းလိုက်တယ် ။ နှုတ်ခမ်းချင်းအကွာ..“ ဟင်း..တောင်နေပြီ..” လို့ တိုးတိုးလေး ပြောတယ် ..။
ရွေနန်း ဒုတ်ကို ကောင်းကောင်း ပွတ်သပ်ကိုင်တွယ်တယ် ..။ ပြိုင်တူလို ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်အစားတွေကို ချွတ်ပစ်ကြတယ် ။ ရွေနန်း ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်သွားတာနဲ့ လုံးဝန်းတင်းမာတဲ့ ရင်စိုင်တွေကို သူ အငမ်းမရဘဲ စို့ပစ်မိတယ် ။ ဆုပ်နယ်မိတယ် ။ ရွေနန်း အချိ ုးအဆက်က တအား မိုက်နေတယ် ။ ရင်သားစိုင်တွေက တင်းမာ ကော့ထောင်နေ ကြတယ် ။ မတွေ့ကြတာ ကြာသွားတဲ့အချိန်မှာ ကိုယ်လုံး ကိုယ်ပေါက်က ပို ကြည့်ကောင်းလာသလိုဘဲ ။ စွင့်ကားတဲ့ ရွေနန်းရဲ့ တင်ပါးကြီးတွေကိုလည်း အားရပါးရကို နယ်ပစ်တယ် ။ နှစ်ယောက်စလုံး မတွေ့တာ မလုပ်တာ ကြာလို့ အရမ်းကို အငမ်းမရ ဖြစ်နေကြတယ် ။ ရွေနန်းကလည်း သူ့လင်တန်ကြီးကို ရှေ့တိုးနောက်ငင် ပွတ်တိုက်ရင်း သူတို့နှစ်ယောက် ကုတင်ပေါ်ကို လဲကျသွားကြတယ် ။ သူက ရွေနန်းကိုယ်ပေါ်ကို ရောက်သွားတယ် ။ ရင်စိုင်တဖက်က ရင်သီးမာမာလေးကို ငုံဟတ်ပြီး တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ စို့လိုက်ရင်း ပေါင်တန်တွေကို လက်နဲ့ ဘေးကို တွန်းပို့လိုက်ပြီး သူ့လင်တန်နဲ့ ရွေနန်းရဲ့ အင်္ဂါစပ်ကြီးကို တေ့လိုက်တယ် ။စိုစွတ်နူးညံ့တဲ့ အင်္ဂါစပ်ကြီးနဲ့ လင်တန်ထိပ်ဖူး ထိတွေ့လိုက်တော့ စိတ်တွေက ထိန်းမရအောင် ထကြွ သွားရတယ် ။ရွေနန်းက သူ့လက်မောင်းတွေကို တအား ဆုပ်ကိုင်ထားတယ် ။ လင်တန်ကို ဖိသွင်းလိုက်တော့ တထစ်ထစ်နဲ့ တင်းကြပ်တဲ့ အင်္ဂါစပ်ပေါက်ထဲကို တိုးဝင်သွားတယ် ။ ရွေနန်းလည်း “ အိုး…..အီး….” လို့ ညည်းငြူလိုက်ပြီး ခါးလေးကော့သွားတယ် ။ သူ့လက်မောင်းကို ဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့ ရွေနန်းရဲ့ လက်က လက်သဲတွေက သူ့လက်မောင်းသားထဲကို စူးနစ်ဝင်သွားတာကိုလည်း ခံစားလိုက်ရတယ် ။ သူ့လင်တန်ကို အဆုံးထိရောက်အောင် ထိုးသွင်းလိုက်တယ် ။
သူ့လင်တန်တခုလုံး ရွေနန်းရဲ့ ကိုယ်ထဲမှာ ရောက်နေပြီ ။ ဖြေးဖြေးချင်း အသွင်းအထုတ် ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ်တော့ ရွေနန်း တဟင်းဟင်း နဲ့ တင်ပါးကြီးတွေ လှုပ်ခါလာတယ် ။ ရွေနန်းရဲ့ ရင်စိုင်တွေကို ဆုပ်နယ်ပေးရင်း ဖင်ကို ကော့ပြီး သူလုပ်တော့ ရွေနန်း တအားကြိုက်ပြီး အောက်ကနေ ပြန် တုန့်ပြန်တော့တာဘဲ ..။ ရွေနန်းဟာ တော်တော် အောက်ပေးကောင်းတဲ့ မိန်းမတယောက်ဘဲလို့ မှတ်ချက်ချမိတယ် ။ ရွေနန်းကိုယ် အောက်ပိုင်းကို မွေ့ရမ်းပေးလိုက် ကော့ပင့်ပေးလိုက် လုပ်တော့ အရမ်းကောင်းလွန်းလာလို့ ပြီးခါနီး ဖြစ်ဖြစ်သွားရတယ် ။ ဒီလို မွေ့ရမ်း ကော့ပင့်ပေးနေတော့ ရင်စိုင်ကြီးတွေက တုန်ခါ လှုပ်နေကြတယ် ။ ရွေနန်းက “ နို့တွေကို ကိုင်ပေး…” လို့ ပြောလို့ သူ့ရင်သားစိုင် တဖက်ကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ခပ် ပြင်းပြင်း ဆောင့်ထည့်ပေးတယ် ။ တော်တော်လေး ကြာအောင် ဆောင့်ပေးအပြီး ရွေနန်းက “ ပုံစံ ပြောင်းရအောင်..” လို့ ပြောလို့ ဆောင့်ပေးနေတာတွေကို ရပ်ပစ်လိုက်တယ် ။ ရွေနန်းက ပါးစပ်က ဘာမှ မပြောပေမယ့် လေးဘက်ထောက် ကုန်းပေးလိုက်တယ် ။ တင်ပါးဖြူဖြူကြီးတွေရဲ့ အနောက်ကို သူ နေရာ ဝင်ယူလိုက်တယ် ။ စအိုပေါက် နီညိုညိုလေးရဲ့ အောက်က အင်္ဂါစပ်ကြီးက နှုတ်ခမ်းသားထူထူတွေနဲ့ အရေတွေ စိုပြောင်လို့ ပြေး ယက်ချင်စရာ တွေ့လိုက်ရတော့ သူ့လင်တန်နဲ့ ထိုးသွင်း စပ်ယှက်ရမယ့်အစား ကုန်းပြီး လျာနဲ့ ယက်ပစ်လိုက်မိတယ် ။“ အို့…မယက်နဲ့တော့လေ ..အကို…လိုး…လိုးပါ…..ရွေနန်း လိုချင်လှပြီ…..” “ စိတ်ချ..စိတ်ချ…..အကို လိုးမှာ…..ကောင်းကောင်းကို လိုးပေးမယ် .” အင်္ဂါစပ်ကြီး အဝမှာ လင်တန်ကို တေ့ပြီး ဖိသွင်းလိုက်တယ် ..။
“ အို့…အမေ့…ဖြေးဖြေး…..” တချက်ချင်း မှန်မှန်လေး အသွင်းအထုတ် လုပ်လိုက်တယ် ။ ရွေနန်း ဖင်ကြီး ထောင်ပေးပြီး မျက်လုံးလေး မှိတ်ထားတယ် ။ ရွေနန်း အင်္ဂါစပ်ထဲကို သူ့လင်တန် တစွပ်စွပ် တဖတ်ဖတ်နဲ့ ဝင်သွားလိုက် ပြန်ထွက်လာလိုက် ဖြစ်နေတာကို သူ တွေ့နေရတယ် ။လင်တန်ကတင် အရသာ ရှိနေတာ မဟုတ်ဘဲ ဒါကို မြင်နေရတဲ့ မြင်ကွင်းကလည်း အရသာ ရှိနေတယ် ။ အင်းဟင်း..အင်းဟင်း……..အင်း……အင်း…….. ရွေနန်း ရဲ့ ခါးသိမ်လေးကို လက်နဲ့ ဆုပ်ပြီး အားနဲ့ ဆောင့်ပေးနေတယ် ။ စိုစိုစီးစီး ကြပ်တည်းတဲ့ အ င်္ဂါစပ်ပေါက်ထဲ ထိုးဆောင့်နေတာတွေက တစွပ်စွပ် တဖတ်ဖတ် အသံတွေ ညံလာတယ် ။ “ အား….အမလေး…ဆောင့်..ဆောင့်…ဆောင့်……တအား…တအား…..ဆောင့်…ဟိ…အား…..ဟင့်….. ကောင်းတယ်..ကောင်းတယ်…..ဆောင့်…..ဆောင့်…..” သူဆောင့်လိုက်တိုင်း ရွေနန်းရဲ့ တင်ပါးကြီးတွေက တုန်ခါသွားတယ် ။ အသားချင်း ထိရိုက်သံတွေကလည်း တဖတ်ဖတ် နဲ့ ထွက်ပေါ်နေတယ် ရွေနန်းရဲ့ တင်ပါးသား ဖွေးဖွေးကြီး တွေကို ကြည့်ရင်း ဖီးတေ အရမ်းတက်လာပီး မထိန်းနိင်တော့ဘဲ အချက် ၄၀လောက် ခပ်မြန်မြန်လေးဆောင့်ရင်း လရည်ဖြူ ပျစ်ပျစ်များကို ရွေနန်းအဖုတ်ကျဉ်လေးထဲသို့ စိမ်းသွင်းရင်း ဘာနဲ့မှ နိင်းလို့မရတဲ့ ကာမ အရသာကို ခံစား ရလေးတော့သည် ရွေနန်းလည်း တစ်ဆတ်ဆတ်တုန်ခါကာ လက်များက ဖိပီး ဆုပ်ကိုင်လျက် ကာမအရသာကို ခံစားနေလေတော့သည် ……… ပြီးပါပြီ
