တော်ဝင်ပန်းမို့ နမ်းလိုက်ချင်သည်

ဟိုဘက် ဟိုဘက်က အကိုင်းလေ”သူကတော့လွယ်ပါ့။ အောက်နေပြီး လက်ညှိးလေးညွှန်ရုံ ကျနော့်မှာဖြင့် အတင်းတွယ်ကပ်ပြီး တက်နေရတာ ပိတောက်ပင်က သိတဲ့အတိုင်းလေ။ အခန့်မသင့်ရင် ကျိုးကျတတ်တာ အဲ့အသိက စိုးမိုးနေလို့ ထင်ပါတယ် ။ အကိုင်းကိုနင်းထားတာတောင် ဒူးကတုန်နေသေးတယ်။ အောက်ကနေ လက်ညှိးညွှန်နေတာကတော့ ကျနော့်တို့အိမ်ခေါင်းရင်းက မမစုမြတ်နှင်းလေ။ ကျနော့်ထက်ငါးနှစ်ကြီးလို့ ၂၂နှစ် ကျနော့်နာမည်က ရန်နောင် အိမ်မှာကတော့အငယ်ကောင်ပေါ့ ၊ ဒီနှစ်က ၉ တန်းဖြေထားတယ်။မမစုမြတ်နှင်းကတော့ သချာင်္နဲ့ တတိယနှစ်။ ငယ်ငယ်ထဲက အတူနေနေကြတွေ။ ခုလဲ သြင်္ကန်ဦး မှာ ညကမိုးကြောင့် ဖူးပွင့်နေတဲ့ ပိတောက်တွေကို အငယ်ကောင်ရေ ခနလာအုန်း လို့ အခေါ်ရှိလို့ သူတို့အိမ်ထဲက ပိတောက်ပင်ပေါ် ကျနော်ရောက်နေရတာ။ တကယ်တော့ လူပျိုဖေါ်ဝင်စ ကျနော် မမစုမြတ်နှင်းရဲ့ကောက်ကြောင်းပဒေသာတွေကို ရိုးခွင့်ရလို့ အမှုထမ်းနေတာ အပင်ပေါ်က ပန်းချပေးတိုင်း ကုန်းကုန်းကောက်တဲ့ခါ လည်ဟိုက်ဆီက တောင်ပူစာနှစ်လုံးကို မစားရဝခမန်း ငမ်းဖမ်းတာလေ။ အပေါ်ကမို့ လည်ဟိုက်ဆိုတော့ နို့အုံတစ်ဝက်လောက် မြင်နေတော့ အောက်ကကောင်က ထောင်လာပါရော။

ဟိုက် အဲ့ဒါမှဒုတ်ခွဘဲ အထဲကဘောင်းဘီအတွင်းခံမပါဘူးဗျ။ဒီအချိန်မှာဘဲ စောစောကကြားခဲ့သလို နောက်တစ်ကိုင်းကို ညွှန်ကြားနေတာ အဲ့ကိုင်းကပန်းကလဲ သူလိုချင်စရာ လှနေပြန်ရော။ ဒါပေမယ့် အဲ့ကိုင်းကိုခြေလှမ်းဖို့ကလဲ မမှီတမှီလေ။ အပေါ်ကကိုင်းကို လက်တဖက်နဲ့ကိုင် အဲ့ကိုင်းခြေအလှမ်းမှာ ခါးက ပုဆိုးက ဗြုတ်ဆို ပြုတ်ကျပါ လေရော။ ကုန်းကောက်ဖို့ကလဲ ပြုတ်မကျအောင်ကိုင်ထားရတာမု့ိ ဘာမှမတတ်နိုင်တော့ဘူး။ အောက်ကအပေါ်မော့ပြီး မိန့်ခွန်းချွေနေတဲ့ မမစုမြတ်နှင်း တစ်ယောက် ကျနော့်ရဲ့ ပေါင်ကြားက တိုက်ချင်းပစ် ဒုန်းပျံကြီးကိုလဲ မြင်ရော”ဟယ် အမလေး”လို့အော်ပြီးအိမ်ထဲဝင်ပြေးသလို ကျနော့်လဲ အပင်ပေါကခုန်ချပြီး တစ်နေကုန် အိမ်မကပ်ဘဲ သူငယ်ချင်းတွေနား သွားပြီးဂလေရိုက်နေလိုက်ရတယ်။မမစုမြတ်နှင်းလဲ ပိတောက်ပန်း ထက် ပိုပြီးပွင့်တဲ့ ကျနော့် ရွှေပန်းကြောင့် အဖျားတက်သွားလားဘဲ နောက်နေ့ နေမကောင်းလို့ ဆေးခန်းပြရတယ်ပြောတာဘဲဗျာ။ နောက်အားမှ မမစုမြတ်နှင်းနဲ့အကြောင်းလေးဆက်မယ်နော်။ကျနော်နဲ့ မမ အဲ့လိုဖြစ်ပြီး လေးငါးရက် လောက်ကြာတော့ အရင်လိုဘဲ ပြန်ပြီးနေသားကျလာတယ်ဗျ။

တစ်ခုတော့ရှိတယ် မမရှေ့ရောက်ရင် ကျနော်လေ အလိုလိုနေပေါင်ကိုစိထားမိတာ။ ပုဆိုးပါနေတာသိရဲ့နဲ့ကို မလုံမလဲဖြစ်နေတာ။ မမ ကရော။ ကျနော်နဲ့ဆုံရင် သူ့မျက်လုံးတွေက ကျနော့်ခါးအောက် မချရဲဘူး။ ဟီးးး သူလဲအမြဲမြင်ယောင်နေလားမှမသိ ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် အစကထက်စာရင်တော့ နေရထိုင်ရ အဆင်ပြေလာတယ်။”အငယ်ကောင်ရေ..”အိမ်ရှေ့ဆီကအသံပြဲနဲ့ခေါ်သံကြောင့်” အေး လာပြီဟေ့”လို့ အသံပြုရင်းအိမ်ရှေ့ထွက်လာတော့ စက်ဘီးထိုင်ခုံပေါ်ကို ဖင်တစ်ခြမ်းတင်လို့ ခြေတစ်ဖက်မြေကြီးထောက်ထားရင်း ပြုံးဖြီးဖြီးလုပ်နေတဲ့ ဝင်းကို ကို မေးငေါ့ရင်း ဘာလဲဆိုတဲ့ အဓိပ္ပါယ်ကို ညွှန်းလိုက်တော့”လာ တက် မင်းကိုပြစရာရှိတယ်” တဲ့သူမျက်လုံးထိုးပြတဲ့စက်ဘီးနောက်ခုံကို ခွထိုင်လိုက်တာနဲ့ ဝင်းကို လဲစက်ဘီးနင်းထွက်လာလိုက်တယ်။ ကျနော့်စိတ်ထဲမှာမေး ချင်နေပေမယ့် မကြာခင်သိရတော့မှာဘဲလေဆိုပြီး ဘာမှမမေးဘဲ သူနင်းတဲ့စက်ဘီးကိုဇိမ်ခံစီးနေလိုက်တယ်။ ဝင်းကိုက မြို့နယ်ဘောလုံးကွင်းထဲ စက်ဘီးကိုချိုးကွေ့ဝင်ပြီး ပွဲကြည့်စင်ရှိရာဘက်ကိုနင်းလာပြီး ထိုင်ခုံတွေအနားရောက်တော့စက်ဘီးကိုဘရိတ်အုပ်ရပ်လိုက်သလို လူလဲ ဆင်းလိုက်လို့ ကျနော်လဲအလိုက်တသိ ဆင်းလိုက်တယ်။

ဒီမြို့နယ်ဘောလုံးကွင်းက ကျနော်တို့ရဲ့ ဘိ ကလေးပေါ့။ ဘောလုံးကန်ရင်ကန် လေကန်ချင် ကန် နှာထန်ချင်လဲ ထန်ပေါ့။ ကျနော်တို့ဝင်းကိုတို့ ခုနှစ်တန်းဖြေပြီးချိန် အသက်၁၃နှစ်အရွယ် လူပျိုဖေါ်ဝင်စ အပျံသင်စအရွယ် လောကကြီးကိုစူးစမ်းမှုကိုစပြီးလေ့လာတာကလဲ ဒီနေရာလေးဘဲ။ ဒီနေရာလေးမှာ စီနီယာ ကိုကိုများရဲ့သင်ကြားပို့ချမှုကို ဦးလည်မသုန် နာခံမှတ်သားကြတယ်။ ယောက်ျားတို့တတ်အပ်တဲ့ကာမပညာတွေကို အားကျိုးမာန်တက်ဆည်းပူးကြ ကိုကိုစီနီယာများရဲ့ ဖြစ်ရပ်မှန် ရင်သိမ့်တုန်ဇာတ်လမ်းတွေကို အရေတ တောက်တောက်ကျ အောင် နားထောင်ရတာလဲ အားရခြင်း တင်းတိမ်ရောင့်ရဲခြင်း မရှိနိုင်အောင်ပါဘဲ။ ဒီနေရာမှာ ကျနော်စဉ်းစားမိတာက ကျနော်တို့လိုဘဲ မိန်းခလေးတွေလဲ သူတို့ရဲ့စီနီယာ မမတွေဆီက ကာမပညာတွေသင်ယူကြသလားလို့လေ။ မသင်ဘဲနဲ့ ဘယ်လိုတတ်သလဲပေါ့လေ။ ဒါက ကျနော်စဉ်းစားမိတာပါ။ နီးရာထိုင်ခုံတန်းလေးမှာ ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး” ဟေ့ကောင် မင်းငါ့ကိုပြစရာရှိတယ်ဆိုတာ ဘာလဲကွ”စက်ဘီးကိုဒေါက်ထောက်နေရင်းကနေ” ပြောမှာပေါ့ကွ ပြောချင်ပြချင်လို့ဘဲ ခေါ်လာတာဘဲ”လို့ပြောပြီး သူ့ခါးကြားကစာအုပ်တစ်အုပ်ကို ထုတ်ပြီး” ရော့ ”တဲ့။ ကမ်းပေးလာတဲ့စာအုပ်ကိုယူပြီး ကျနော်လှန်ကြည့်လိုက်တယ်။

“အာ့ပါးပါး မိုက်လှချည်လား ဟ”ကျနော့်ပါးစပ်ကမနေနိုင်ဘဲအလိုလိုထွက်သွားရလောက်အောင်ကလဲဘဲ တွေ့ရတဲ့စာအုပ်က ကာလသားများအသဲစွဲ ပလေးဘွိုင် စာအုပ် ဖြစ်နေတာကို။” အေး အဲ့ဒါမနေ့က ရန်ကုန်ကပြန်လာတဲ့ သန်းဆွေဆီကရတာ ဟ”” မင်းကြည့်ပြီးပြီလား”” ကြည့်ရုံမကဘူးမောင် ဂွင်းတောင်သုံးချီရပြီ””ဟားဟား တော်တော်ထန်တဲ့ကောင်ဘဲ။ အေး အာ့ဆိုရင် ဒီနေ့ငါ့ငှါးကွာ” ဆိုတော့” ဖြစ်ပါ့မလား ဟ မင်းအိမ်နဲ့”ဝင်းကိုတစ်ယောက်သူ့ရဲ့စာအုပ်ကို တန်ဖိုးမဖြတ်နိုင်တဲ့ ရတနာလိုစိတ်မချဖြစ်နေတဲ့ပုံနဲ့” ဖြစ်ပါတယ်ကွာ တစ်ညတည်းပါ ငါအေးအေးဆေးဆေးကြည့်ချင်လို့ပါကွ။ မင်းကလဲ ငါ့တောင် မယုံဘူးလား””မယုံလို့မဟုတ်ပါဘူးကွာ။ ဒီစာအုပ်မျိုးက ရှာရခက်တယ်ဟ””ငါလဲသိပါတယ်ကွာ။ တစ်ညတည်းပါ”စာရှုသူဟာ လွန်ခဲ့တဲ့ဆယ်နှစ်လောက်က အခြေအနေကိုပြန်ပြီးတွေးကြည့်ရင် အခုလိုစာအုပ်ကို အာသာငမ်းငမ်း ရှာဖွေကြည့်ရှုခဲ့ရတာကို သဘောပေါက်မှာပါ။ ခု ကာလကတော့ဗျာ တခြားစီဘဲ မိန်းမစောက်ဖုတ်များ ဘယ်လောက်ကြည့်မလဲ။ လိုးပုံလိုးနည်းအစုံ ကြည့်ချင်သလို ကြည့်စမ်း။ အမှန်ပြောရရင် အဲ့အချိန်က ကျနော်လေ မိန်းမရဲ့ စောက်ဖုတ်ကို ဘယ်လိုနေမှန်းတောင်မသိဘူး။ အပြင်မှာ ပြောပါတယ်။

စာအုပ်ထဲဘဲမြင်ဘူးတာ။ဗီဒီယိုဆိုတာ မမြင်ဖူးဘူး။ အာ့တွေထားလိုက်ပါ။ အခုဝင်းကိုဆီက ပလေးဘွိုင် စာအုပ်ကို ကြည့်ချင်တာကြောင့်” ဟေ့ကောင် လာလက်ဘက်ရည်ဆိုင်သွားရအောင်””အင်း ဒီလောက်တော့ရင်းရမှာဘဲလေ”ဒီနေရာမှာ ကျနော့်အကြောင်းရယ် ကျနော်နဲ့ပေါင်းသင်းနေတဲ့ သူတွေရဲ့အကြောင်း တစ်စေ့တစ်ချောင်းကိုတော့ပြောပြဖို့ လိုမယ်ထင်တယ်ဗျ။ ကျနော့်နာမည်ကတော့ ပြောပြီးပြီနော်။ အဖေကတော့ ဦးမင်းထိုက် အညာသား အသားညိုညိုထောင်ထောင်မောင်းမောင်း အဖေကဝပ်ရှော့ဆရာ ဒီမြို့မှာ ဦးမင်းထိုက်ဆို မသိသူမရှိတဲ့ မက္ကင်းနစ်ပေါ့။မေမေကတော့မော်လမြိုင်သူပီပီ အသားဖြူဖြူအရပ်အနဲငယ်ပုပေမဲ့ အိုးကောင်း မျိုးကောင်း အဟိ။ ကိုယ့်အမေမို့ ပြောတာမဟုတ်ဘူး။ ခလေးကလဲ ကျနော့်တစ်ယောက်တည်းမွေးထားလို့ ရှိတဲ့ပစ္စည်းတွေက မလျော့မပါး ဖွံ့ဖွံ့ထွားထွား။ မေမေကတော့ ဝင်ငွေမရှာပေမဲ့ အိမ်ထောင်မှုကို ထိန်းသိမ်းပြီး အဖေ့တွက် ဇနီးကောင်း ကျနော့်အတွက် မိခင်ကောင်း ဒီအဖေ ဒီအမေနဲ့ ကျနော်တို့မိသားစုလေးက ပျော်ရွှင်စရာ မိသားစုလေးပေါ့။ ကျနော်က မမလို့ခေါ်တဲ့ မမစုမြတ်နှင်းတို့နဲ့ ကျနော်တို့က အိမ်ချင်းကပ်ရက် မမရဲ့မိဘတွေက ဦးသာအောင် ဒေါ်သန်းနွဲ့။ ဦးသာအောင်ရောဒေါ်သန်း နွဲ့ရော ကိုယ်လုံးကိုယ်ဖန်က အစရုပ်ရည်ရူပကာ တင့်တယ်ကြတာကြောင့် သူတို့ကမွေးတဲ့ သားသမီးတွေလဲ လှကြချောကြတာ မဆန်းဘူးပေါ့။

မမက အငယ်ဆုံး မမတို့ကမောင်နှမသုံးယောက်လေ။ အကိုအကြီးဆုံးက ကိုအောင်ထက်။ မမအထက်က အစ်မက မမစုမြတ်သင်း။ သူက အငယ်ဆုံးဆိုတော့ အကြီးလုပ်ချင်တော့ ငယ်ငယ်ထဲက ကျနော့်ကိုထိန်းကျောင်းပြီး အစ်မကြီးလုပ်နေကြ။ ငယ်ငယ်ကဆို သနပ်ခါးလိမ်းပေး အိပ်ရင်ပုံပြောသိပ် ထမင်းခွံ့ သူ့ကိုယ်သူ လူကြီးလုပ်ရတာ ကျေနပ်နေတာ။ ကျနော်ကလဲ အယုအယ ကြိုက်သမားဆိုတော့ သူနဲ့ကွက်တိ။နောက်တစ်ယောက် ဝင်းကို။ ဝင်းကိုနဲ့ကျနော်တို့က နဲနဲလှမ်းတယ်။ ဒါပေမဲ့နှပ်ချေးတွဲလောင်းထဲက ပခုံးဖက်ကြီးလာတာဝင်းကို အဖေကအဝေးပြေးကားသမား အိမ်ထက်ကားပေါ်နေရချိန်ကပိုတယ်။ တော်သေးတယ်။ ကားပေါ်နေချိန်များလို့ နောက်မို့ဆို မလွယ်လောက်ဘူးဗျ။ လုပ်အားက အစွမ်းထက်တယ်။ ဝင်းကိုအပါ ခြောက်ယောက် ဝင်းကိုက နံပါတ်လေး။ အထက်မှာ အကိုနှစ်ယောက်အစ်မ တစ်ယောက်။ အောက်မှာက ညီတစ်ယောက် ညီမ တစ်ယောက်။ အာ့ကြောင့် သူ့အိမ်မှာဆော့ကြရင် အမြဲနပန်းသတ်နေရလို့ ကျနော့်အိမ်မှာဘဲ စတည်းချတာ။ ကောင်းကောင်းစားရ ကောင်းကောင်းဆော့ရ ပေါ့။

သူလဲ မမရဲ့ခလေးအဖြစ် သရုပ်ဆောင်ရတာဘဲ။ ဒါပေမယ့် သူ့စရိုက်က ကျနော်နဲ့မတူဘူး သိတ်အနုအရွတွေမကြိုက်ဘူး။ ဥပမာ မမက လာကြခလေးတွေ သနပ်ခါးလိမ်းမယ်ဆိုရင် ကျနော်က မျက်နှာလေးမော့လို့ မမမျက်နှာလေးကြည့်ပြီးငြိမ်ခံပေမဲ့ သူကတော့”အာ မမကလဲ ယောကျ်ား လေးက သနပ်ခါးမလိမ်းရပါဘူး ”လို့ စောဒကတက်ချင်တက်တာ။” အေး မလိမ်းချင်နေ။ မလိမ္မာတဲ့ခလေးကို မုန့်မကျွေးဘူး”ဆိုတော့မှမလိမ်းချင်လဲ မုန့်စားချင်လို့အလိမ်းခံတာ။ အဲ့လိုဘဲ ကျနော်အိမ်ရောက်ရင် ကျနော့်အခန်းထဲဝင်ပြီး သူ့ကို သူ အစ်မကြီး စတိုင်နဲ့ အဝတ်ညစ်တွေသိမ်းလိုသိမ်း အိပ်ရာကို ပြန့်ပြန့်ရံရံဖြစ်အောင် လုပ်လိုလုပ် စာကြည့်စားပွဲကစာအုပ်တွေကို အလုပ်မရှိစီလိုစီ။ အဲ့လိုလုပ်တော့ ပါးစပ်ကငြိမ်ငြိမ်နေမယ်ထင်လား။ပွစိပွစိနဲ့ အဖွားကြီးစတိုင်။ ခုလဲ အဲ့လိုအလုပ်ကောင်းလို့ပေါ့။ကျနော် ဝင်းကိုဆီက ပလေးဘွိုင် စာအုပ်ကို ညကကြည့်ပြီး ခေါင်းအုံးအောက် ထိုးထည့်ထားပြီး ရေချိုးခန်းထဲရေချိုးနေတာ ရေချိုးရင်း လူပျိုပီပီ ကိုယ့်ဟာကိုဆပ်ပြာတိုက် ဆွပေးလုပ်နေတာ ညကကြည့်တဲ့ ပုံတွေပြန်မြင်ပြီး မာန်ထလာတာနဲ့ ပြီးအောင်ကစားပေးလိုက်တယ်။

ပြီး ပုဆိုးလဲ ခေါင်းကရေကို မွှေးပွတဘက်နဲ့လက်တဖက်ကပွတ်ရင်း ကျနော့်အိပ်ခန်းထဲလဲဝင်ရော။ ဘယ်အချိန်ကရောက်ပြီး ဆရာကြီးလုပ်နေမှန်းမသိတဲ့ မမကိုမျက်နှာတွေရဲလို့တွေ့ရလို့ခေါင်းအုံးဆီလှမ်းကြည့်တော့ သွားပြီ။ အနေအထားက ရွှေငါးတော့မဟုတ် ပြဿနာဘဲ။ ကျနော့်ကို ကြည့်ပြီး”လူကလက်မလောက်ရှိသေးတယ်။ အတတ်ကောင်းတွေက တော်တော်တတ်နေ။ ငါ အန်တီ့ကိုတိုင်လိုက်ရမလား”အမလေး မယ်မင်းကြီးမရယ်မလုပ်လိုက်ပါနဲ့ အမေသိလို့ စာအုပ်မီးရို့ှတာ ဖြဲပစ်တာမျိုးသာလုပ်လို့ကတော့ ဝင်းကိုနဲ့သတ်ရမှာလို့. ရင်ထဲကပြောပြီး အပြင်ကတော့” မတိုင်ပါနဲ့ မမရယ် နောက်မဖြစ်စေရပါဘူး ”လို့ သူများတွေပြောတဲ့ မျက်နှာဇီးရွက်လောက်နဲ့ တကယ်တော့ ဒီလောက်ကြီးတဲ့မျက်နှာကို ဇီးရွက်လောက်ပြန်လုပ်လို့ရမလား။ တောင်းပန်တော့မှ”အငယ်ကောင်နော် သတိထား” တဲ့။ဘုရားဘုရား ဖြစ်လိုက်တိုင်း အဲ့လိုပါဆို။ နေ့လည်ရောက်တော့ ဘသားချောက သူ့စာအုပ်စိတ်မချဘူးထင်တယ်။ စက်ဘီးနဲ့ပေါက်ချလာရော ကျနော်လဲ စာအုပ်ခါးကြားထိုး အပေါ်ကအကျီင်္ဖုံးပေါ့။ စက်ဘီးဘဲလ်သံပေးနေတဲ့ ဝင်းကို ကို”ဟ လာပြီဟ အဲ့လောက်တီးမနေနဲ့”ဆိုပြီး အိမ်ကနေ လက်ဘက်ရည်ဆိုင်ထွက်လာကြတယ်။ အဲ့အချိန်က လက်ဘက်ရည်ဆိုင်ထိုင်ရတာကို သိတ်သဘောကျတာ။ ကိုယ့်ကိုကိုယ် လူကြီးဖြစ်ပြီ လူရာဝင်ပြီလို့ ခံစားရတယ်လေ။

ဒါကြောင့် ကျောင်းပိတ်ထားလို့ သူငယ်ချင်းတွေမဆုံရပေမဲ့ဝင်းကိုနဲ့ကတော့ မကြာခဏလက်ဘက်ရည်ဆိုင်ထိုင်ဖြစ်ကြတယ်။ ဆိုင်ထဲရောက်တာနဲ့ ချိုဆိမ့်နှစ်ခွက်လို့. အော်မှာပြီး အတွင်းဘက်ကျကျ စားပွဲမှာ နှစ်ယောက်သားထိုင်လိုက်ကြပြီး” ဟေ့ကောင်ရေ ကံကောင်းလို့ဟ ”လို့ အစချီပြီး မနက်က မမနဲ့အဖြစ်ကို ပြန်ပြောပြရင်း သူ့စာအုပ်ကိုပြန်ပေးလိုက်တယ်။”မင်း ငါပြောနေသားဘဲ။ တော်သေးတယ် စာအုပ်ကို ဘာမှ မလုပ်ပစ်လို့ နေအုန်းကွ မမက ဒီစာအုပ်ကိုကြည့်သေးလား”” ကြည့်လို့ အတတ်ကောင်းတွေတတ်နေတယ်လို့ ပြောတာပေါ့ဟ”” အေးဟ ဟီးးး ဘယ်လိုနေမလဲမသိဘူးနော်””သိမလား ဟ ” ဆိုတော့”မမလဲ တော်တော်လှတယ်ကွ”သူ့စကားကို ဘာမှမတုန့်ပြန်ပေမဲ့ ကျနော့်အတွေးမျက်လုံးအိမ်ထဲမှာတော့ မမရဲ့ကောက်ကြောင်းအလှတွေက ကဗျာလွတ်အက ကပြနေသလိုဘဲ။ အဲ့ချိန်ထဲက မမဆိုတဲ့ တော်ဝင်ပန်းလေးကို ကျနော်နမ်းချင်နေတာဖြစ်မယ်။ အဲ့နောက်ပိုင်းတွေမှာ မမက ကျနော်တို့နှစ်ယောက်ကို ဟိုအရင်ကလို ခလေးအနေနဲ့ မဆက်ဆံတော့သလို ကျနော်တို့ကလဲ မမကို မြင်ရင် မမအလှကိုယစ်မူးစွာခံစားမိတယ်။ကုန်ကုန်ပြောရရင် စိတ်ဖြေရင်တောင် ကျနော့်ရဲ့ အလှနတ်သမီးက မမ ပေါ့။ တစ်ခါတလေ သူ့အိမ် ကိုယ့်အိမ်မှာ ဆုံကြကြုံကြရင် မမခန္ဓာကိုယ်ကိုကြည့်ပြီး အားနာနေမိတယ်။သူကသာမသိတာ ကျနော်က အတွေးနဲ့ မမကို ထင်တိုင်းပြုနေတာကို။

ကာလရထားက ဘယ်ခါမှမရပ်နားတာကြောင့် ရက်မှ လ လမှနှစ် အလီလီပြောင်းခဲ့ပြီမို့ မမစုမြတ်နှင်းလဲ ဘွဲ့ရခဲ့သလို ကျနော်တို့ မြို့လေးက ကမ္ဘောဇဘဏ်မှာ အလုပ်ဝင်နေခဲ့ပြီ။ ဒီလိုဘဲကျနော်လဲ စီပွားရေး တတိယနှစ်ကျောင်းသား ဘဝကိုရောက်ခဲ့ပြီလေ။”အငယ်ကောင်ရေ”မမရဲ့ ချိုမြတဲ့သံစဉ်ကြောင့် ကျနော်”ဗျာ မမ””လာ မမနဲ့ဘဏ်လိုက်ပြီးဆိုင်ကယ်ယူပြန်သွား ပြီးမေမေ့ကို တရားစခန်းလိုက်ပို့ပေးနော်”ကျနော်တို့မြို့က ဘုန်းကြီးကျောင်းတစ်ခုမှာ နေ့တိုင်းအချိန်ပိုင်း တရားပြပေးတယ်။ ကြီးကြီးကအားရင်အားသလို သွားပြီးအား ထုတ်တတ်တယ်လေ။ ဒီနေ့လဲ သွားမှာမို့ ကျနော်ကိုအကူညီတောင်းတာ”ဟုတ်ကဲ့ မမ”လို့ ပြောပြီး မမနောက်က ထိုင်လိုက်တော့” ရော့ ဆောင်း”တဲ့ ဆိုင်ကယ်စီးဦးထုပ်ပေးလာတယ်။ မမက သိတ်စည်းစနစ်ကြီးတယ်။ ယာဉ်စည်းကမ်း လမ်းစည်းကမ်းလဲ အတိအကျ။ မမ ဆိုင်ကယ်မောင်းအထွက်မှာ ယိုင်ပြီး မမကျောပြင်လေးနဲ့ ကျနော့်လက်မောင်းအိုး ထိလိုက်တော့ နွေးခနဲ့ သိမ့်ခနဲ့ ခံစားလိုက်ရပြန်တယ်။ မမရယ် မမနဲ့ဆက်စပ်သမျှဟာ ကျနော့်အတွက်တော့ ရင်ခုန်တမ်းတစရာတွေချည်းပါ။ ======== “ဟေ့ကောင် ရန်နောင် ဘယ်လိုလဲ”ဝင်းကိုက အဲ့လိုဘဲ ကျနော့်ကို တစ်ခါတလေနာမည်ရင်းခေါ်ချင်ခေါ်တတ်တယ်။

“ငါ လဲစဉ်းစားနေတာ””စဉ်းစားနေ သူများဦးသွားမှတော့ ငါ့လာငိုမပြနဲ့”ကျနော်နဲ့ဝင်းကို လက်ဘက်ရည်ဆိုင်ထဲမှာ အချီအချပြောနေကြတာက တခြားမဟုတ်ဘူး မမစုမြတ်နှင်းကို ကျနော်ချစ်ခွင့်ပန်ဖို့ ကိစ္စ။ မမကလဲ အရွယ်ရောက်လာလို့လား မသိဘူး လှသထက် လှလာလိုက်တာ မြင်သူတကာ လည်ပြန်ကြည့်ရတယ်။ ကမ္ဘောဇဘဏ်ယူနီဖောင်းအောက်က တင်းကားနေတဲ့ တင်သားတွေကို တခါတလေ ပြေးကိုက်ချင်စိတ်ပေါက်တယ် ဟီးးး ခွေးစိတ်များ ပေါက်နေလားလို့ ကိုယ့်ကိုကိုယ်ပြန်သုံးသပ်နေရတယ်။လမ်းထဲကအကိုကာလသားတွေက ယောက်ဖ ယောက်ဖနဲ့ စနောက်ပြီးခေါ်ကြတယ်။ အများအမြင်ကလဲ မောင်နှမလိုဘဲ မြင်နေကြသလို နှစ်ဖက်အိမ်သားတွေကလဲ အဲ့လိုမှတ်ထားကြတာ။ ကျနော်ကသာ မမဆိုတဲ့ တော်ဝင်ပန်းကို နမ်းချင်ရှိက်ချင်နေတာ။” အေးပါကွာ ငါမမကိုဖွင့်ပြောပါ့မယ်””အာ့ဆိုလဲမြန်မြန်လုပ် တကယ်ဆိုငါလဲဝင်ပြီးကံစမ်းမလို့မင်းမို့လို့ ဦးစားပေးတာ”” ကျေးဇူးကြီးလှပါတယ်။ မောင်မင်းကြီးသားရယ် ”ဆိုတော့ တဟီးဟီးနဲ့ စောက်ခွက်က ဖြတ်ရိုက်ချင်စရာ။……….အဲ့နေ့ညမှာဘဲ မြို့မှာအထူးတရားပွဲရှိတယ်။

ဖေဖေမေမေ တို့နဲ့မမရဲ့မိဘတွေလဲ တရားနာသွားကြလို့ မမရဲ့ အမေက”အငယ်ကောင်ရေ အိမ်မှာမင်းမမ တစ်ယောက်တည်း အဖေါ်လုပ်ပေးလိုက်အုန်းနော်” တဲ့”ဟုတ် ကြီးကြီး”လို့အာမဘန္တေခံလိုက်တယ်။ မမရဲ့အကိုကြီးနဲ့ အစ်မကြီးကအိမ်ထောင်ကျပြီး အသီးသီးအိမ်ခွဲနေကြလို့ မမတို့လဲမိသားစုသုံးယောက်ဘဲပေါ့။ ကျနော်မမအိမ်ရောက်တော့ မမကဧည့်ခန်းမှာ တီဗီ ကလာတဲ့ ကိုရီးယားဇာတ်လမ်းတွဲကြည့်နေတယ်။”လာ အငယ်ကောင် ငါလက်ဖက်သုပ်ထားတယ် ”ဆိုပြီး လက်ဖက်ပန်းကန်ကိုရှေ့ထိုးပေးတယ်။ ကျနော်လဲ လက်ဖက်စားရင်းတီဗီ ကြည့်နေတဲ့ မမကိုဘေးတိုက်အနေအထားလေးနဲ့ငေးနေမိတယ်။ လှလိုက်တာ မမရယ် နှာခေါင်းလုံးလုံးလေးအောက်ကနှုတ်ခမ်းလွှာလေးက ပွင့်အာတော့မယ့် နှင်းဆီပန်းလေးလိုဘဲ နဖူးပေါ်ဝဲကျနေတဲ့ ဆံစလေးတွေနဲ့ ပန်းချီဆရာတစ်ယောက်ရဲ့ချယ်မှုန်းထားတဲ့ ပန်းချီကားတစ်ချပ်ကြည့်နေရသလိုဘဲ။ ကျနော်ငေးနေတာကို မမသိသွားတော့”ဟဲ့ ငါ့များမမြင်ဖူးတာကြနေတာဘဲ ဘာငေးနေတာလဲ ””ဟုတ်ဘူး မမကလှလို့””အမလေး ခုကျွေးတဲ့ လက်ဖက်ဘဲရှိတယ် နောက်ကျွေးစရာလဲမရှိဘူးကိုယ်တော်” တဲ့” တကယ် လှတာမမရဲ့”” အေးပါ ကိုယ့်အစ်မကိုယ်မြှောက်””မမ ရပ်ကွက်ထဲက အကိုတွေကပြောတယ်””ဘာပြောလဲ””ကျနော့်ကို ယောက်ဖ တဲ့””အမ် အဲ့တော့နင်ဘာပြန်ပြောလိုက်လဲ””ဘာပြောရမလဲ ပြောစရာမှမရှိဘဲ”” အေး ပြီးရော”ဆိုပြီးတီဗီ ဆက်ကြည့်နေတယ်။

ကျနော်လဲ တစ်အိမ်လုံးမမနဲ့ကျနော်နှစ်ယောက်တည်းရှိတယ်ဆိုတဲ့ အသိကြောင့် နေ့လည်ကဝင်းကိုရဲ့ တိုက်တွန်း စကားတွေကိုပြန်သတိရတာနဲ့”မမ”ကျနော့ခေါ်သံကြောင့် မမကလှည့်ကြည့်ပြီး “ဘာလဲ””ဟို..ဟိုလေ မမ မှာရှိလား””ဘာလဲ ဘာရှိရမှာလဲ အရင်းမရှိအဖျားမရှိ””ဟိုရီးစားရှိလားလို့” “ရှိစရာလားဟဲ့””တကယ်လား မမ””တကယ်ပေါ့ ဘာလို့လဲ””မမကလှလို့လေ””လှတာနဲ့ဘာဆိုင်လဲ ဟ””လှတော့ချစ်ချင်သူများတယ်လေ””သူတို့ချစ်ချင်တိုင်း ငါကချစ်ရမလား””မမချစ်ရမယ့်သူမတွေ့သေးဘူးလား”” မတွေ့ပါဘူး” “ခုတွေ့လိုက်တော့””ဘာ ”မမတစ်ယောက်နားမလည်လို့ ဇဝေဇဝါနဲ့ မျက်မှောင်ကြုံ့နေတဲ့အခိုက်မှာဘဲ ကျနော်မမရဲ့နှစ်ယောက်ထိုင်ဆက်တီဆီပြောင်းထိုင်ရင်း မမရဲ့ညာဖက်လက် ကလေးကို ကျနော့်ရဲ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်လိုက်ရင်း”ကျနော် မမကိုချစ်တယ် မမရယ်””အို ”ဆိုပြီးသူ့လက်ကိုအတင်းရုန်းနေတော့ ကျနော်လဲ မမကိုယ်လုံးလေးကိုပွေ့ဖက်လိုက်တယ်။ မမကိုယ်သင်းနံ့လေးက မွှေးလိုက်တာဗျာ။

“အငယ်ကောင် လွှတ်နော် လွှတ် ခွေးကောင်”သူဘာပြောပြောကျနော်ကတော့မလွှတ်ဘဲ”ချစ်လို့ပါ မမရယ် ကျနော့်ကိုပြန်ချစ်နော်””မချစ်ဘူး လွှတ်နော် အငယ်ကောင်”သူကရုန်းလေ ငြင်းလေ ကျနော်ပိုပြီးစိတ်ထဲ မရိုးမရွဖြစ်လေ နောက်တော့ မမရဲ့နှုတ်ခမ်းလေးကိုဖမ်းစုပ်လိုက်တယ်။ “အင် ”ဆိုပြီးမမလဲတစ်ချက်ငြိမ်ကျသွားလို့ တအားတက်ပြီး အနမ်းရှည်နမ်းမယ်အလုပ် အတင်းရုန်းထွက်ပြီး”ဖျန်း ဖျန်း”ကျနော့်ပါးကိုနှစ်ဆင့်ဆက်ရိုက်ချလိုက်တယ်။ ပါးပြင်တစ်ခုလုံး စပ်ဖျင်းဖျင်း ခံစားရတာထက် ရင်ထဲမှာမဖေါ်ပြနိုင်အောင် စို့နင့်ခံစားရတာကပိုဆိုးတယ်။ မမက ဝုန်းဆိုမတ်တပ်ထရပ်ပြီး ကျနော်ကို လက်ညှိးထိုးပြီးတော့”နင်ခုထွက်သွား ကာကွယ်ပေးရမယ့်သူက စော်ကားတာ ကောင်းလား””မဟုတ်ဘူး မမကိုကျနော်ချစ်တာ”” မကြားချင်ဘူး ခုထွက်သွားနော် ပြီးမှအဆိုးမဆိုနဲ့ ”တဲ့ ကျနော်မျက်ရည်တွေမထိန်းနိုင်အောင် ကျလာရပြီ။ “မမထွက်သွားစေချင်ရင် ကျနော်ထွက်သွားပါ့မယ်”” အေး ထွက်သွားနောက်ငါ့ရှေ့ဘယ်တော့မှမလာနဲ့””ရက်စက်လိုက်တာ မမရယ်”ကျနော်အိမ်ကအထွက် မမရဲ့တံခါးပိတ်လိုက်တဲ့ ဒုန်း ဆိုတဲ့အသံဟာ ကျနော့်အတွက်ကမ္ဘာပြိုသံရယ်ပါ မမရယ် ကျနော်နဲ့မမ အဲ့ကိစ္စဖြစ်ပြီး တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်မတွေ့အောင်ရှောင်နေကြတယ်။

ရင်ထဲမှာမကောင်းလို့ ထမင်းစားနဲသလို မျက်နှာမကောင်းလို့လဲ အမေက နဖူးစမ်းလို့”သား နေမကောင်းဘူးလား” တဲ့” ကောင်းပါတယ် မေမေ”လို့ပြန်ပြောရပေမဲ့ ရင်ထဲကတော့ မေမေရယ် သားအသဲတွေကြွေနေပြီလို့ ငိုငြီးနေမိတယ်။ လေးငါးရက်လောက်ရှိတော့ အမေက”အငယ်ကောင် နင့်နဲ့ မြတ်နှင်းရန်ဖြစ်ထားလား” တဲ့မေမေက မမအစ်မကို မြတ်သင်း လို့ခေါ်သလိုဘဲ မမကိုလဲမြတ်နှင်းဘဲခေါ်တယ်။”မဟုတ်ပါဘူး”လို့မလုံမလဲကျနော်ပြောတာကို”ရန်မဖြစ်ဘူးသာပြောတယ် နင်တို့အခေါ်အပြောမတွေ့ဘူးဘဲ ”တဲ့”အာ မေမေကလဲ သူလဲသူ့အလုပ်နဲ့ သားလဲ သားကိစ္စနဲ့မဆုံဖြစ်ဘူး”လို့ အကြောင်းပြလိုက်တော့ အမေလဲခေါင်းတငြိမ့်ငြိမ့်နဲ့ ဘာမှထပ်မပြောတော့ဘူး။ ဟူးးး ရင်ထဲကလေပူတွေကိုထုတ်လိုက်မိတယ်။ အမေတို့သာသိရင် ကျနော်ဘဲအကြိမ်းခံရမှာလေ။ ကျနော်လဲ အိမ်မှာနေရင် မမကိုရှောင်နေရတာ အလုပ်တစ်ခုဖြစ်နေတာနဲ့ ဦးလေးတို့ရှိတဲ့ပြည်ကို အလည်သွားမယ်ဆိုပြီးခွင့်တောင်းလို့ အမေ့ကကျောင်းဖွင့်တော်မယ် ၁၀ ရက်လောက်ဘဲလေဆိုပြီး လွှတ်လိုက်လို့ ကျနော် ပြည်တော်ရှောင်ခန်းနေ့ဘဲပြည်ကိုလစ်ခဲ့တော့တယ်။

မချွေလည်း ကြွေ ချွေလဲ ကြွေမပန်လည်းနွမ်း ပန်လည်း နွမ်းမနမ်းလဲ ပြယ် နမ်းလည်း ပြယ် မို့နမ်းခွင့်ပေးပါလား ချစ်သူရယ်။ ။သူရဇော်ကျနော်ပြည်ကပြန်ရောက်တဲ့နေ့. ပြည်လက်ဆောင်က တွတ်ယိုတွေကို မမတို့အိမ်ကို သွားပေးတော့ မမကို ဧည့်ခန်းမှာတွေ့လိုက်လို့ နောက်ပြန်လှည့်ပြီးပြန်မယ်အလုပ်”အာ့က ဘာလုပ်တာလဲ””မမ စကားနားထောင်တဲ့အနေနဲ့ ထွက်သွားမလို့ပါ”ကျနော့်စကားဆုံးတော့ ကမ္ဘာပေါ်မှာ အလှဆုံး မျက်စောင်းလေးတစ်ခု ကျနော်တွေ့လိုက်ရတယ်။ “ဟွန်းးခုမှ လိမ္မာချင်ယောင်ဆောင်နေ”တဲ့ ကျနော် ဝမ်းသာသွားတယ် မမအသံမှာစိတ်ဆိုးခြင်း မကျေနပ်ခြင်း တွေညှိကပ်လို့မနေမှန်း သိလိုက်ရလို့ ကျနော်လဲ စပ်ဖြီးဖြီးပြုံးပြရင်း”အာ့ကတော့ ချစ်တာကို” ဆိုတော့”မျက်မှောင်ကုတ်ပြီး မပြောနဲ့” တဲ့”ဟုတ်ကဲ့ခင်ဗျ” ဆိုတော့”ခု ဘာလာလုပ်လဲ”တဲ့ အသဲယားလိုက်တာနော် သိရဲ့နဲ့သက်သက်မေးနေတာကို” ပြည်လက်ဆောင်လာ့တာပါ ခင်ဗျ”” အေး ထားခဲ့” တဲ့ကျနော်လဲဧည့်ခန်းကစားပွဲပေါ် ယိုထုပ်တွေတင်ပြီး” ပြန်လိုက်ပါအုန်းမယ်ခင်ဗျ”ဆိုတော့ မျက်နှာကိုတမင်တည်တည်လုပ်ပြီး” အေးအေး ကောင်းကောင်းပြန်” တဲ့အပြန်မှာတော့ ကျနော့်အတွက်ရောင်ခြည်သန်းနေပြီမို့ ခြေနဲ့မြေကြီးထိမှထိရဲ့လားတောင် မသိတော့ပါဘူးဗျာ။

နောက်နေ့မနက် မမအလုပ်သွားမယ်ဆိုတော့”အငယ်ကောင်ရေ..””ဗျာ မမ””လာလိုက်ခဲ့အုန်း””ဟုတ်”အနေအထားကအရင်လို ကျနော်လဲ မမနောက်က တက်လိုက်တယ်။ ဆိုင်ကယ်ပေါ်ပြောတာဗျ။ ဒါပေမဲ့ အရင်လို ဘေးစောင်းမဟုတ်ဘူး။ ခွထိုင်တာ ပြီးခပ်တည်တည်နဲ့ မမရဲ့သေးကျဉ်တဲ့ခါးလေးကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အသာဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။”အာ့”ဆိုခါးလေးတွန့်သွားပြီး”ဟဲ့ ဘယ်လာကိုင်တာလဲ ယားတယ် ” ဆိုတော့”ဒါဆို ဒီနေရာလား”ဆိုပြီးလက်ကိုအောက်ဘက်နဲနဲချလိုက်တော့ အိနေတဲ့မမတင်ပေါ်ရောက်သွားရော” သေချင်နေလား ဘယ်မှမကိုင်နဲ့ မခေါ်ဘဲ ထားခဲ့ရမလား” “မထားခဲ့ပါနဲ့ မကိုင်နဲ့ဆိုမကိုင်ပါဘူး”ဆိုပြီး လက်နှစ်ဘက်ကို နောက်ပစ်ပြီး ဆိုင်ကယ်နောက်စွန်းကိုကိုင်လိုက်မှ”ဟွင်းး”ဆိုပြီးမောင်းထွက်တော့တယ်။ ဘာပြောပြော မီးကအစိမ်းရောင်ဆိုတာသေချာပြီမို့ ရင်မှာလေအပျော်ချောင်းလေးတစ်ခု သွင်သွင်စီးသွားလေရဲ့။

ကျောင်းဖွင့်တော့ ဆယ်တန်းမို့အရေးကြီးတယ် ဆိုပြီးအိမ်က ကျူရှင်ယူခိုင်းတယ်။ ကျနော်က ယူစရာမလိုပါဘူး ကျနော် အားနည်းတဲ့ သင်္ချာကို မမကိုပြခိုင်းမယ်လို့။ မမကလဲ ပြပေးမယ်လို့တာဝန်ယူလိုက်တော့။ ကျနော့်အတွက်တော့ နတ်တို့ဖန် ရေကန်အသင့် ကြာအသင့် ဘဲပေါ့။ စာပြတော့လဲ ဧည့်ခန်းကတီဗီ နဲ့ တခါတလေ ဧည့်သည်နဲ့ဆိုတော့ ကျနော့်အခန်းထဲက စာကြည့်စားပွဲမှာဘဲ ပြပေးတယ်။ ငယ်ငယ်ထဲက အတူနေလာကြ ဝင်နေထွက်နေကြရယ်မို့ လူကြီးတွေကတော့ မထူးခြားဘူးပေါ့။အကွက်ကောင်းချောင်းနေတဲ့ ကျနော်ကသာ ဘယ်လိုဗြူဟာခင်းရမလဲ ကြံနေတာ။ တစ်ခါသေဘူးပြီမို့ မပိုင်ရင် ခြင်မရိုက်ရဲတော့ဘူးလေ။ အာ့ကြောင့် အစပိုင်းမှာ မမစာသင်တာကို ကျိုးကျိုးနွံနွံနဲ့ တပြည့်လိမ္မာလေးလုပ်ပြနေရသေးတယ်။ ကျောင်းတက်တော့ ဝင်းကိုကတောင်”အငယ်ကောင် မင်းကိုမမစာပြနေတယ်ဆို” တဲ့” အေးကွ” ဆိုတော့”ငါလဲလာတက်မယ်လေ””ဟာ လာမရှုပ်စမ်းပါနဲ့ကွာ” ဆိုတော့”ငိုးမသား ငါသိသားဘဲ မင်းဂွင်ဆင်တာမဟုတ်လား””ဟီးးး”လို့သွားဖြီးပြလိုက်တော့”ဒဒေါင်းဇား ဟုတ်ရင်ဟုတ်ပေါ့ကွာ”လို့သြဘာပေးပါလေရောဗျာ။

မမ ကည၈ နာရီကနေ ၉ နာရီထိစာပြပေးတယ်။ ကျနော်က အဲ့ရတဲ့အချိန်လေး မမရဲ့ ရူပါရုံကိုခံစားရတာ။ ညလဲည အိမ်နေရင်းလဲ ဖြစ်တာမို့ မမကအဝတ်အစားကို အနွမ်းလေတွေ အဝတ်များတယ်။ အဲ့အနွမ်းလေးတွေက ပါးပါးအိအိမို့ မမပိုင်တဲ့ပစ္စည်းပစ္စယတွေကို ပိုပီပြင်စေပြန်တယ်။ တခါတလေ အောက်ခံပင်တီမဝတ်ထားတဲ့နေ့နဲ့ ပါးလွန်းတဲ့ ထမိန်ဝတ်တဲ့နေ့ဆို မမသွားလာထိုင်ထ ပြုတိုင်းတုန်ခါနေတဲ့တင်သားတွေ တင်သားနှစ်ခုကြား အကွဲမြောင်းကြီးက ကျနော်အာခြောက်ပြီး အောက်ကကောင်ငိုရတဲ့အထိဘဲဗျာ။ စာပြတဲ့အခါ မမမျက်နှာလေးကိုငေးနေရတာ လောကကြီးကိုမေ့မေ့ သွားတယ်။ မမလဲရိပ်မိတယ်ထင်တယ် ကျနော်ငေးနေတဲ့အခါမျိုးဆို”အငယ်ကောင် စာကိုဘဲအာရုံစိုက် တခြားစိတ်မ ရောက်နဲ့ကြားလား ” တဲ့အဲ့အခါကြတော့လဲ”ဟုတ်”ပေါ့ နောက်တော့လဲခိုးကြည့်တာဘဲ။ စိတ်ထဲကလဲ လက်ဖက်ကောင်းစားချင်ရင် ပလောင်တောင်တက်နှေးရမယ်။ တောင့်ထားကွ။ ကိုယ့်ကိုကိုယ် အားပေးနေရတယ်။ ဒီနေ့ည စာကြည့်စားပွဲမှာ ထိုင်လို့ဆယ်မိနစ်လောက်ဘဲရှိအုန်းမယ်ထင်တယ်။”မောင်နှမ နှစ်ယောက် စာလုပ်နေကြအုန်းနော်”မေမေက အပေါက်ဝကနေလှမ်းပြောတာနဲ့”အမေတို့က ဘယ်သွားမို့လဲ””ဟိုဘက်လမ်းက နင့်အဖေ မိတ်ဆွေဦးမောင်ကြီးလေ အဲ့ဒါ လေဖြတ်သွားလို့တဲ့ သတင်းမေးသွားမလို့”” ဝင်းသန်း တို့ အဖေလား အမေ” ဆိုတော့”အေး အေး ဟုတ်တယ် ခဏသွားလိုက်အုန်းမယ်နော်” တဲ့မမ ကလဲ”ရပါတယ် အန်တီ သမီးစာပြရင်း အဖေါ်လုပ်ပေးမယ်” တဲ့အဖေအမေတို့ထွက်သွားပြီး မမကသင်္ချာတစ်ပုဒ်ကို ရှင်းပြတွက် ပြနေတယ်။ ကျနော်ကတော့ ရှင်းပြနေတဲ့ မမရဲ့မျက်နှာလေးကို တစ်မက်တစ်မော ငေးနေမိတယ်။

မီးရောင်လေးကျနေတဲ့ မမမျက်နှာလေးက ကျနော့်အတွက်တော့ နတ်ရေးတဲ့ပန်းချီလိုလှချင်တိုင်းလှနေတော့တာဘဲ။ အထူးခြားဆုံးကတော့ မိန်းခလေးဖြစ်ပြီးနခမ်းမွှေးရေးရေးလေးပေါက်နေတာဘဲ။ မမကသချာင်္တွက်ရာက ကျနော့်ရဲ့အကြည့်ကို ရိပ်မိသွားတော့ ရှက်သွားပြီး”အငယ်ကောင်နော် စာပြတာမကြည့်ဘဲဘာကြည့်နေတာလဲ” တဲ့” မမ ကို””ဘာ ငါ့ကိုဟုတ်လား”” အင်း မမကတအားလှတာဘဲ”ကျနော့်စိတ်ဖောက်နေမှန်း မမသိသွားသလို တစ်အိမ်လုံးသူနဲ့ ကျနော်နှစ်ယောက်တည်းရှိတယ်ဆိုတဲ့ အသိကြောင့်ထင်တယ်။”တော်ပြီဟာ နောက်နေ့မှဆက်သင်တော့မယ်”ဆိုပြီးထိုင်ခုံကထတော့”ဟာ မမဘဲစောစောက မေမေ့ကိုအဖေါ်လုပ်ပေးမယ်ပြောပြီးတော့” ဆိုတော့”နင်က ယောကျ်ား လေးဘဲ မလိုပါဘူး” ” လိုတယ် မမရှိမှ ရမှာ”ပြောလဲပြော မမရဲ့လက်ကိုဖမ်းဆုပ်ထားလိုက်တယ်။

မမကအတင်းရုန်းရင်းနဲ့”အငယ်ကောင်နော် လုပ်ပြန်ပြီလား”တဲ့”ကျနော် မမကိုတကယ်ချစ်တာ မချစ်ရမနေနိုင်ဘူးမမ””သွား မသိပူး”ကျနော်သိလိုက်ပြီ မမကျနော်ကိုမငြင်းမှန်း။ အာ့နဲ့ဝမ်းသာအားရ မမကိုဆွဲပြီးဖက်ထားလိုက်တယ်။ပြီး မမပါးကိုနမ်းတော့ မမ မနမ်းမိအောင်ရှောင်နေလေ ကျနော်ကပိုနမ်းချင်လေ မရမကအတင်းလိုက်နမ်းတော့ ကျနော့်မျက်နှာကိုလက်နဲ့တွန်းထုတ်ပြီး”မဆိုးနဲ့ကွာ” တဲ့”ဆိုးတာမှမဟုတ် မမကလဲချစ်တာကို” ” တော်တော့ တော်ကြာအန်တီတို့ပြန်လာတော့မယ်” တဲ့”အာ့ဆို ကျနော့်ကို ချစ်တယ်လို့ပြော””အမ်မယ် ဘာလို့ပြောရမလဲ””ချစ်လို့ချစ်တယ် ပြောပေါ့””လာ လာချည်သေးတော် သူ့များဘယ်သူကချစ်လို့”” မမ နော် အသဲယားအောင် မလုပ်နဲ့””လုပ်တော့ ဘာဖြစ်””ဒါဖြစ်တာပေါ့”ဆိုပြီး မမရဲ့နှုတ်ခမ်းလှလှလေးတွေကိုအငမ်းမရ ငုံခဲလို့စုပ်နမ်းလိုက်တယ်။

မမလဲ လူးလွန့်ရုန်းကန်ရင်းက သဘောတူကြည်ဖြူတဲ့ အခြေအနေကိုရောက်ပြီး နှစ်ယောက်သား အနမ်းချိုတွေနဲ့ အချစ်ကိုပုံဖော်လိုက်ကြတယ်။ အနမ်းရှည်တွေနဲ့အတူ လူပါပျော့ခွေလာတဲ့ မမက အရင်အသိဝင်ပြီး”တော်တော့ကွာ အန်တီတို့လာတော့မယ်”ဆိုပြီးကျနော့် ရင်ခွင်က ရုန်းထွက်လို့ အဝတ်အစားပြန်ပြီးသပ်ယပ်အောင်လုပ်သလို နဲနဲပွသွားတဲ့ဆံပင်တွေကိုလည်း လက်နဲ့ဘဲပြန်သပ်ပြီးပြုပြင်နေတာကို ကျနော်ကတော့ ကြည့်ရင်းအားမရမတင်းတိမ်ဖြစ်နေတုန်းဘဲ။ မမကတော့ မျက်စောင်းခဲဟန့်တားပြီး”နားမထောင်ရင်တော့ မချစ်ဘူးနော်” ဆိုတော့”အဟီးးနားထောင်မယ် ချစ်ရမှာနော်”လို့အတည်ပြုချက် ရယူတော့ မမက ပြုံးစိစိလေးနဲ့ခေါင်းငြိမ့်ပြတယ်။ ချစ်လိုက်တာ မမရယ်လို့ ရင်ထဲမှာပြောနေမိတယ် ။တော်သေးတယ် မမကြောင့်မေမေတို့မမိတာ။ ကျနော်တို့ခွာပြီးခဏမှာဘဲအဖေနဲ့အမေတို့ပြန်ရောက်လာတယ်လေ။”အမေ ဦးမောင်ကြီးဘယ်လိုနေလဲ””အခြေအနေကတော့စောင့်ကြည့်ရမှာပေါ့ တချို့လဲပြန်ပြီးကောင်းလာကြတာတွေလဲ ရှိတာဘဲ””အော် သနားစာနော်”ဆိုတော့ အမေက”ကံ တရားပေါ့ သားရယ်” တဲ့ကျနော့်ကံကတော့ ဒီညကောင်းသွားတာ အမေမသိလိုက်ဘူး အဲ့ညကတစ်ညလုံး အိပ်မပျော်ဘူး ပျော်လွန်းလို့။

မမနဲ့ကျနော် ချစ်သူတွေဖြစ်သွားကြပေမယ့် ရုပ်ရှင်ထဲ ဝတ္ထုထဲကလိုတော့ မဟုတ်ဘူး။ ရုပ်ရှင်ထဲဝတ္ထုထဲကချစ်သူတွေက ပန်းခြံတွေ ကစားကွင်းတွေမှာ တစ်ယောက်လက်တစ်ယောက် တွဲလို့ပြေးကြလွှားကြ ပျော်ကြပေါ့။ကျနော်တို့ကတော့ ညစာသင်ပြီဆိုမှ မမမျက်နှာလေးကိုငေးရ မမကကျနော့်ညာဘက်ကနေထိုင်တာမို့ မမရဲ့ဘယ်လက်ကလေးကို ကျနော့်လက်နှစ်ဖက်နဲ့ဆုပ်ထား လိုက်ရရင်ဘဲ အားလုံးကို လွှမ်းမိုးပိုင်စိုးရသလိုခံစားရတယ်။ မမက စာပြလို့ သူ့မျက်နှာဘဲငေးနေရင်”အငယ်ကောင်နော် စာကိုစိတ်ဝင်စားစမ်း” တဲ့”မမ ကလဲချစ်သူတွေတောင်ဖြစ်နေပြီ အငယ်ကောင်တဲ့””ဟဲ့ တစ်သက်လုံးခေါ်လာတာ ဘယ်လို ခေါ်ရမှာလဲ””မောင် လို့ခေါ်ပေါ့ မမကလဲ””ခေါ်နိုင်ပါဘူး” “မခေါ်ရင်လဲ ရတယ်လေ ခေါ်အောင်လုပ်ရမှာပေါ့”ဆိုတော့ မမလေ မျက်လုံးလေးကိုဝိုင်းနေတာ ကြောက်ပြီးတော့ ကျနော်ကလဲ စ ချင်တာနဲ့ အတည်ပေါက်နဲ့ ဖက်မယ့်ပုံလုပ်ပြနေတော့”ဟာ အငယ်ကောင်နော် မလုပ်နဲ့ကွာ””မလုပ်စေချင် ခု ခေါ် မခေါ်ရင်တော့ ဟင်းး” ” အေးပါ ခေါ်ပါ့မယ် “”ခေါ်မယ်ဆိုခေါ်လေ မခေါ်ဘူးလား”အတင်းခြိမ်းခြောက်မှ ကြောက်ကြောက်လန့်လန့်နဲ့” မောင်” တဲ့နားထဲမှာကြားရတာ အရသာရှိလိုက်တာဗျာ။ ကမ္ဘာပေါ်မျာအချိုမြိန်ဆုံးသံစဉ်ကိုပြောပါဆိုရင် မမရဲ့ “မောင်”ဆိုတဲ့ ခေါ်သံလေးပါဘဲ။”ဗျာ ဗျာ””ဟွန့် တော်တော်တတ်””ချစ်တော့လဲ သူ့အလိုလိုတတ်လာတာပေါ့ မမရယ်””ကဲ တော်ပါတော့ ပေးတာတဲ့ ပုစ္ဆာတွေပြီးအောင်တွက်”” မိုင်နာ ပါ မမရယ်”ကျနော်တို့ချစ်ချင်းက စာကြည့်စားပွဲလေးပေါ်မှာ အေးအေးငြိမ့်ငြိမ့်လေး ဖြတ်သန်းစီးဆင်းနေကြတာပါ။

အေးမြတဲ့ချစ်ခြင်းတွေကို ပြောင်းလဲပစ်လိုက်တဲ့ အခြေအနေလေးတစ်ခု ဖြစ်ထွန်းလာခဲ့တာဟာ ဖန်တီးလုပ်ယူတာတော့ မဟုတ်ခဲ့ပါဘူး။ ဒါကို မမလဲ သိတယ်။ အဲ့နေ့က အဖေနဲ့အမေက ဘုရားကိုးဆူဖိတ်လို့ သွားကြတယ်။ ကျနော်နဲ့ မမနှစ်ယောက်တည်းအိမ်မှာကျန်နေခဲ့တယ်။ ဒီလိုကျန်နေခဲ့တာကလဲ မကြာခဏဆိုတော့ မဆန်းပါဘူး။ဆန်းတာကတော့ အဖေတို့သွားပြီးမကြာခင်ဘဲ မီးပျက်သွားတယ်။ အရင်ကတော့မီးပျက်ရင် အဆင်သင့်ရအောင်ဆိုပြီးမီးခြစ်နဲ့ ဖယောင်းတိုင်ကို စာကြည့်စားပွဲပေါ်ထားနေကြ။ ခုတလောမှာ မီးမှန်နေတာရယ် တမြန်နေ့က စားကြည့်စားပွဲသန့်ရှင်းရေး လုပ်တာမှာ ပြန်မထားမိတာကြောင့် ခုဗြုန်း ဆို မီးပျက်တော့ ဘယ်ရှာရမှန်းမသိဘူး။ မှောင်ထဲမှာ မမကလဲထအသွား ကျနော်ကလဲအထ နှစ်ဦးသား တိုးမိတိုက်မိရော”အွန့်”မမဆီကအသံနဲ့အတူ မမရဲ့ကိုယ်လုံးနွေးနွေးလေးက ကျနော့်ရင်ခွင်ထဲရောက်လာတယ်။ မမက ပြန်ရုန်းအထွက် ကျနော်ကလဲရမ်းသန်းအဖက်မှာ ကျနော့်လက်ကမမရဲ့ သားမြတ်ပေါ်အံကိုက်ရောက်သွားတယ်။”အို”ဆိုပြီး မမကနောက်အဆုတ် မမရဲ့တင်းနေတဲ့ တင်သားတွေက ကျနော်ဆီးခုံမှာလာကပ်ပေးသလိုဖြစ်ပြီး ကျနော်ကောင်ကဒေါသထွက် ပါးပြင်းထောင်ပါလေရော။ လူကြီးတွေပြောသလိုဘဲ အတွေ့ကရှောင်ရခက်တယ်ဆိုတာကို ကျနော်လက်တွေ့သိလိုက်ရပြီ။မမကိုအတင်းဆွဲဖက်ထားလိုက်ပြီး မမနောက်ကနေကျနော့်အောက်ပိုင်းကို အတင်းကပ်ထား သလို မမရဲ့လည်တိုင်ကို နမ်းရှိက်လိုက်တော့ မမရဲ့ လည်ပင်းကသွေးကြောတွေရဲ့ သွေးခုန်နှုန်းတွေကို ကျနော့်သိနေရတယ်။

မမရဲ့မျက်နှာလေးကိုဆွဲလှည့်ပြီး နခမ်းရှိရာကိုမှန်း ပြီးနမ်းစုပ်လိုက်တယ်။ မီးမှောင်တာထက် မှောင်တဲ့ အမှောင်ထဲကို မမနဲ့ကျနော်ရောက်သွားခဲ့ကြတယ်။ ဘယ်လိုကနေဘယ်လို ကျနော့်ကုတင်ဆီရောက်သွားမှန်းတောင် မသိလိုက်ဘူး။ အချစ်ပင်လယ်ကိုနှစ်ယောက်သား ကူးခတ်လိုက်ကြတာ။ နောက်ဆုံးခြေကုန်လက်ပမ်းကျသွားသည်ထိပေါ့။ အသိပြန်ဝင်လာတော့ မီးလဲပြန်လာနေပြီ ကျနော့်ရဲ့ကုတင်ပေါ်မှာ ဟိုဘက်ကိုတစောင်းလေးအိပ်နေတဲ့ မမ။ ဆံကေသာ ဖရိုဖရဲနဲ့ ဝတ်လဲတော်တွေလျော့လျော့ရဲရဲနဲ့ မမ။ ကျနော်က မမနောက်ကဖက်ပြီး ကျနော့်ဘက်ဆွဲလှည့်လိုက်တော့ ပုလဲခုတဲ့ မမကိုတွေ့လိုက်ရတော့ ရင်ထဲနင့်သွားတယ်။”မမ ရယ် မငိုပါနဲ့ မောင် မမကိုချစ်လွန်းလို့ပါ”မမကခေါင်းသာခါပြနေတာမို့”မမ မကျေနပ်ရင် မောင့်ကိုကြိုက်တဲ့အပြစ်ပေးပါ မောင်ကျေကျေနပ်နပ်ခံပါမယ်”ဆိုတော့မမက ကျနော့်ပါးစပ်ကို လက်နဲ့လှမ်းပိတ်ပြီး”မောင် နဲ့ဘာမှမဆိုင်ပါဘူး” တဲ့”ဟင် အာ့ဆို မမကဘာလို့ငိုတာလဲ””သိပူး မျက်ရည်ကအလိုလိုကျလာတာမောင်ရဲ့” တဲ့ဘာမှနားမလည်တဲ့ ကျနော်”အော်”လို့ဘဲပြောနိုင်ပါတော့တယ်။ မမ နဲ့ ကျနော်အဲ့နေ့က အချစ်သစ်သီးစားမိပြီးတဲ့ နောက် လစ်ရင်လစ်သလို အချစ်တွေနယ်ချဲ့ပြီး အချစ်အင်ပါယာလဲ တဖြေးဖြေးတိုးလာခဲ့ပြီ။

ခုဆိုရင် မမနဲ့ကျနော် တကယ့်လင်မယားလို အရှက်တွေလဲကုန်ခဲ့ပြီ။ ဒီနေ့လဲ အဖေအမေနဲ့ မမရဲ့မိဘများပါ အထူးတရားပွဲသွားလို့နှစ်ယောက်သားလွတ်လပ်စွာ ချစ်ဗြူဟာခင်းဖို့ ကျနော့်အခန်းထဲရောက်နေကြပြီ။”မောင် မီးပိတ်ထားကွာ””မမ ကလဲရှက်နေပြန်ပြီ””ရှက်တာပေါ့ မိန်းခလေးဘဲ မောင်မသိဘူးလား””သိပါ့ဗျာ ပထမဆုံးမောင့်ညီလေးကိုတွေ့ ပြီးဖျားတောင်မှဖျားတာလေ ဟီးးး ” ဆိုတော့”ဟုတ်ပါ့ ရှက်လဲမရှက်ဘူး ပြီးတောင်နေလိုက်သေးတယ်””ဟီးးတောင်မှာပေါ့ အပေါ်ကကြည့်တော့ မမ ရဲ့နို့က တစ်ဝက်လောက်မြင်နေရတာကိုး””ဟယ် နှာဘူးလေး အဲ့ထဲကပြစ်မှားနေတာပေါ့လေ””ဟဲဟဲ အဲ့ဒါကြောင့် မမကိုညီလေးပြပြီးမြူဆွယ်လိုက်တာ”တကယ်ကမတော်တဆပုဆိုးကျွတ်တာပါ။ နဲနဲရှီုးလိုက်တာ။”တော်ပါ မြူလို့ရမလား””ရမရတော့မသိဘူး ခုကြိုက်နေတာတော့ဟုတ် တယ်ဟုတ်””မကြိုက်ပါဘူးနော်”လို့ မျက်စောင်းလေးထိုးပြီးပြောနေတဲ့ မမကို ပုဆိုးချွတ်လို့ ပေါ်လာတဲ့ ကျနော်ညီလေးဆီကို အတင်းတေ့ပေးလိုက်တော့ မမကလဲအလိုက်တသိနဲ့ မမရဲ့လှပလွန်းတဲ့နှုတ်ခမ်းလွှာကို ဖွင့်ဟလို့ ငုံခဲပေးလိုက်တော့ နွေးထွေးတဲ့ခံတွင်းအတွေ့ လှုပ်ရှားမွေ့ရမ်းလာတဲ့ လျှာကြောင့် ခံစားမှုဒီဂရီတွေအမြင့်ဆုံးရောက်လို့ မမပါးစပ်ထဲ ဝင်သထက်ဝင်ရောက် ကော့ပြီး ညီလေးကိုသွင်းလိုက်သလို ပါးစပ်ကလဲ”ကျေးဇူးပါ မမရယ်”လို့ မမရဲ့ပါးစပ်ထဲ ကျနော့်ညီလေး အဝင်အထွက်ကိုမြင်ရတာ တကယ်ဖီးလာတယ်ဗျာ။

မမ ရဲ့ကျွမ်းကျင်လာတဲ့ အစုပ်အနှုတ်တွေကြောင့် ပြီးချင်သလိုဖြစ်လာတာနဲ့”တော်ပြီ မမ ခုကျနော့်အလှည့်”ဆိုပြီး မမကိုတွန်းလှဲပြီးထမိန်ကိုဆွဲချွတ်လိုက်ရင်ဘဲ အမွှေးပါးလေးတွေနဲ့ တန်ဆာဆင်ထားတဲ့ မမညီမလေးက ဖောင်းဖောင်းမို့မို့ လေးနဲ့ အရေလေးတွေစို့လို့ ကျနော် မမပေါင်ကိုဆွဲကားလို့ ညီမလေးကိုဖြဲကြည့်တော့ အတွင်းသားရဲရဲလေးတွေနဲ့ ကော်ရည်လူးနေသလိုအစေးကပ်နေတဲ့ အရေလေးတွေကိုတွေ့ပြီး သေချာကြည့်နေမိတယ်။”ဟိတ် ဘာလုပ်နေတာလဲ မကြည့်နဲ့ကွာ ရှက်တယ်” တဲ့”ရှက်စရာမှ မဟုတ်တာ မမကလဲ ချစ်စရာကြီး”မမကသူ့ညီမလေးကို လက်နဲ့လာဖုံးနေလို့ သူ့လက်ကိုဆွဲဖယ်ပြီး လျှာပြားကြီးနဲ့ အောက်ကနေပင့်ပြီး အစိရောက်သည်ထိယက်ပစ်လိုက်တော့” အို”ဆိုပြီးမမဖင်ကြီးကော့တက်လာတယ်။ ကျနော်လဲအစိကိုဆွဲစုပ်လိုက် နခမ်းသားတဝှိက်ကို လျှာနဲ့ပတ်ရစ်လိုက် အသာဖြဲ ပြီးလျှာတဆုံး အထဲထည့်မွှေလိုက် မျိုးစုံဖျော်ဖြေမှုပေးသလို မမလဲ ကျနော့်ဖျော်ဖြေမှုကိုဖင်ကြီးကော့လို့ ဝှိက်လို့ လူးလို့ လွန့်လို့ တခါတလေ ကျနော့်ခေါင်းကိုစုံကိုင်ပြီး သူ့ညီမလေးနဲ့ပွတ်လို့တဖုံ မျိုးစုံအောင်ကာမ အရသာကို ခံစားနေသလို တဟင်းးဟင်းးနဲ့ ငှက်ဖျားတက်နေတယ်။

နောက်တော့ ခေါင်းဘယ်ညာရမ်းပြီး”အား အားး မရတော့ဘူးမောင် မရတော့ဘူး တော်ပြီ တော်ပြီ “ဆိုပြီးအလံဖြူတင်တော့မှ ကျနော်လဲ မမကျေနပ်အောင် ညီလေးကိုသွင်း တစ်ချက်ချင်းဘအားပါပါဆောင့်လိုးတော့ “အင့်” ခနဲ့ “ဟင့်”ခနဲ့ အသံလေးပေးပြီး လီးအရသာကောင်းကောင်းခံစားနေတော့တယ်။ ခုဆိုကျနော်ရော မမပါ လိင်ကိစ္စအတွေ့အကြုံရလာပြီမို့ အရင်လို ဂမူးရှူးထိုးမဟုတ်တော့ဘဲ ဖြေးတစ်ခါမြန်တစ်လှဲ့ ကြမ်းတစ်ခါနုတစ်လှည့် တစ်ဝကြီးခံစားတတ်နေပြီ။ ကျနော်ညောင်းတော့ မမကတစ်ခါ အပေါ်ကနေပြန်ပြီး တာဝန်တစ်လှည့်ထမ်းပြီး ချစ်ခရီးပန်းတိုင်ကို ညီညီညာညာလှမ်းနေကြပြန်တာပေါ့။ မမလို တော်ဝင်ပန်းကို နမ်းလဲနမ်းချင်သလို နမ်းလဲနမ်းရပြီမို့ ကျေနပ်နေမိပါတော့တယ်။ ပြီးသည်ထိအားပေးတဲ့အတွက် ကျေးဇူးပါ။ ကြိုးစားနေဦးမည့်