လရောင် တိမ်ဖုံး အလင်းပျောက်တဲ့ မိုးည မှောင်ရီ ကြယ်ခပင်းတို့ ရယ်(ရီ)ချင်း ဖွဲ့လည်း ရာဂ သံသရာ ကာမကြိုးလေး ချည်နှောင်မိပေါ့ စေလိုရာစေ တကယ် အလိုကျ မောင်သာ ကကြိုးတွေ ဖန်တီးရင် ကျွန်မက ဗုံတစ်လုံးပါ မောင်ရယ်….။ ” အမလေး … အအ …… နာလိုက်တာ… ဟင့် … တော်ပါတော့ ” နွေးလေ နာလွန်းလို့ တောင်ပန်ရင်း မျက်ရည်တွေပါ စီးကျလာတယ်။ ” အင့်… အင့်…… ခဏလေး အောင့်ခံလိုက်… အရမ်းကောင်း လာတော့မှာ” ” အားးးး……အ အ……ကွဲပြီ…… နွေးဟာလေး … ပြဲပြီနေမှာ……နာလိုက်တာ …… အဟင့် ဟင့် ” အချက် ၂၀ ခန့် ဆောင့်လိုးပြီးမှ နွေးအဖုတ်ထဲ လီးကို အရင်းထိ ကပ်ထားလိုက်တာ။ ” မနွေး … ကိုမိုး … အင်္ကျီ ချွတ်မယ်နော် ” ” ဟာ … မချွတ်နဲ့ ” ” အင့် … အင့် …ဘွတ်…ဘွတ် ” နွေး ရှက်လို့ နို့အုံပေါ် လက်နှစ်ဖက် ကာပြီး ငြင်းတော့ ကိုမိုးအောင် က ဖင်ကြီးပြန်ကြွပြီး နှစ်ချက် ဆောင့်လိုးရင်း နွေးလက်တွေ ဆွဲဖယ်ပစ်တယ်။ အချွတ်မခံရင် နာမယ် ဆိုတဲ့ သဘောပေါ့။ အဖုတ်ထဲ တင်းကြပ်အောင် နာနေလို့ နွေးလည်း လက်လျှော့ လိုက်ရတယ်။ ချည်သား အင်္ကျီပေါ်က နှိပ်သီးတွေ တစ်လုံးချင်း ဖြုတ်ပြီး ဘေးကို ဖြဲချပစ်တာ။ နို့အုံကို ဖုံးထားတဲ့ နွေးရဲ့ ဘော်လီကို နို့သီးခေါင်း ပေါ်အောင် ဆွဲချပြီး တစ်ဖက်ပြီး တစ်ဖက် စို့တော့တာပဲ။ နို့စို့နေရင်း ခဏကြာမှ လီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ထုတ်ပြီး တစ်ချက်ချင်း လိုးပေးနေတယ်။
” မနွေး ” ” ဟင် ” ” ကျနော် … မနွေးကို … ချစ်တယ် ” နွေး ဘာပြန်ပြောရမှန်း မသိဘူး။ အထိအတွေ့ အောက် သာယာမိပေမယ့် နွေးမှာ မောင်တစ်ယောက်လုံး ရှိနေတာလေ။ နောက်တစ်ယောက် ချစ်ဖို့ဆိုတာ မဖြစ်နိုင်ဘူး။ ” ကိုမိုးရယ် … နွေးက …… ကိုမိုး သူငယ်ချင်းရဲ့ … မိန်းမလေ …။ ဒီလိုမျိုး နေမိတာ … လူမသိရင် … ဘာမှမဖြစ်ဘူး …။ အချစ်ဆိုတာ ပါလာရင် … မတူတော့ဘူး … ခံစားရလိမ့်မယ် ” ” ဟင် … မနွေးက … ကျနော့်အပေါ် … မချစ်ပဲနဲ့ …… ” တစ်ချက်ချင်း လိုးရင်း ကိုမိုးအောင် မျက်ဝန်းထဲ မျက်ရည်တွေ ဝဲလာတော့ နွေးပါ ဝမ်းနည်းလာရတယ်။ မောင့်ကွယ်ရာ သူစိမ်းယောကျ်ားနဲ့ ကာမဆက်ဆံရင်း တကယ်များ ချစ်မိသွားပြီလား ပြန်စဉ်းစားနေမိတာ။ အလိုလိုပဲ နွေးအပေါ်က ဖိလိုးနေတဲ့ ကိုမိုးအောင် မျက်နှာကို ဆွဲပြီး နှုတ်ခမ်းကို အကြာကြီး စုပ်ပေးနေမိတယ်။ ” အခွင့်ရေး ရှိသလောက် … ဒီလိုလေးပဲ … နေရအောင်နော် … ကိုမိုး … ” စကားဆုံးတော့ ကိုမိုးအောင်က မျက်ရည်တွေနဲ့ နွေးမျက်နှာကို စိုက်ကြည့်ရင်း ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်လိုးပစ်တာ။
” ဇော်ထူး … ခရီးထွက်တိုင်း … ကိုမိုးကို …… လိုးခွင့်ပေးနော် ” ” နွေးကို … လိုးတဲ့ချိန် … တခြားဟာတွေ … မတွေးပါနဲ့ … ကိုမိုးရယ် … စိတ်ကို လျှော့ထားနော် ” ရှိုက်သံ သဲ့သဲ့လေးနဲ့ ပြောတော့ နွေး ခေါင်းညိတ်ပြရင်း ပြန်ပြောလိုက်တယ်။ ချက်ချင်း ပေါင်ကြားထဲ ကိုယ်လုံး လျှောဆင်းပြီး လိုးနေတဲ့ အဖုတ်လေးကို ယက်ပေး နေတာ။ နွေး သူ့မျက်နှာကို အဖုတ်နဲ့ ဆွဲကပ်လိုက်တယ်။ အစိလေး စုပ်ပြီး ပေါင်တံ၂ဖက် မြှောက်ကွေးရင်း လျှာနဲ့ ဖင်ဝလေး ဝိုက်ယက်ပြီး လျှာထိပ်လေး ထိုးသွင်းနေတာ။ လျှာထိပ်လေး နွေးဖင်ပေါက်ထဲ အထုတ်အသွင်း မြန်လာတော့ ရပ်ခိုင်း လိုက်ရတယ်။ ” ရှီးးးးး … အားဟ … ရပ် … ရပ်တော့ … နွေး … ကိုမိုးနဲ့ …… အတူတူ ပြီးချင်တယ်ကွာ ” ဖင်ဝလေး တအားယားလာတော့ နွေး မထိန်းနိုင်ပဲ ပြီးသွားမှာ စိုးရိမ်နေမိတာပေါ့။ ကိုမိုးအောင်က နားလည်ပါတယ်။ ချက်ချင်း ဖင်ပေါက်လေး လျှာနဲ့ လိုးပေးနေတာကို ရပ်ပြီး ခါးမတ်လိုက်တယ်။ ပြီးမှ နွေးကိုယ်ပေါ် မှောက်ပြီး မနားတမ်း ဆောင့်လိုးပေးတာ။ အချက်ပေါင်း များစွာ ဆောင့်ရင်း နှစ်ယောက်သား ရှေ့ဆင့် နောက်ဆင့် အထွတ်အထိပ် ရောက်ခဲ့ကြတယ်။
နွေးတို့ လင်မယား ကိုမိုးအောင်အိမ်ကို တစ်ခြမ်း ငှားနေတာ ၈ လ ရှိသေးတာပါ။ မောင့် သူငယ်ချင်းမို့ ရင်းရင်းနှီးနှီး နေမိရာက ဒီလိုတွေ ဖြစ်ကုန်တော့တာ။ နွေးနာမည်က သီတာနွေး ။ နွေး ယောကျ်ား နာမည်က ကိုဇော်ထူး ။ ဖုန်းကုမ္ပဏီမှာ လုပ်ရင်း ဒီမြို့လေးမှာ ရှိတဲ့ သူတို့ကုမ္ပဏီ လက်ခွဲတစ်ခုကို ပြောင်းလာတာ။ နွေးက ယောကျ်ားကို မောင်လို့ပဲ ခေါ်တတ်တာ ချစ်သူဘဝ ကတည်းကပဲ။ မနက် ၈ နာရီဆို အိမ်ကထွက် ညနေ မှောင်ရီပျိုးမှ ပြန်ပြန် လာတတ်တယ်။ မောင် အလုပ် သွားရင် နွေး တယောက်ထဲ အိမ်မှာ ကျန်နေရစ်တာပေါ့။ ကလေးလည်း မရှိတော့ နေ့လည်နေ့ခင်း ပျင်းရင် အခန်းချင်း ကပ်လျက် ကိုမိုးအောင် အိမ်ဘက် သွားလည်မိတယ်။ ကိုမိုးအောင်က မောင်နဲ့ ရွယ်တူပဲ။ ၃၅ နှစ်လောက် ရှိပြီ နွေးထက် ၃ နှစ်လောက် ကြီးတာပါ။ ကလေးတစ်ယောက် အဖေပါ။ သူမိန်းမက ကလေးမွေးပြီး ပြီးချင်း ဆုံးသွားတာ ပြောတယ်။ ကလေးက ၃ နှစ်သားလေး။ စကားပြောရင် တီတီတာတာလေးနဲ့။ နွေးစရောက် ကတည်းက အူယားနေတာ။ လူချင်း ခင်တာနဲ့ ကလေးကို သွားသွား ထိန်းပေးမိတယ်။
တခါတခါ ကိုမိုးအောင်ရဲ့ အိပ်ခန်းထဲထိ ဝင်ပြီး ကလေးကို မြူမိတာပေါ့။ ကိုမိုးအောင်က အိမ်မှာပဲ ဖုန်းဆိုင်လေး ဖွင့်ထားပြီး တစ်ပတ် တစ်ခါလောက်ပဲ မြို့ထဲ ဆိုင်ကယ်နဲ့ ဖုန်းအပို ပစ္စည်းလေးတွေ သွားဝယ်တတ်တယ်။ အိမ်မှာဆို ကိုမိုးအောင်နဲ့ နွေးပဲ အမြဲ ရှိနေဖြစ်တာ။ မောင့်ကိုတောင် နွေး ထမိန်လေးပဲ လှန်ပြီး ခံတတ်တာ။ ကိုမိုးအောင်နဲ့ကြမှ ပုံစံအမျိုးမျိုး တုံးလုံးချွတ်ပြီး အကြာကြီး အလိုးခံရတော့တာ။ မောင်ဆို အလွန်ဆုံး ၅ မိနစ်လောက်ပဲ အရည်ထွက်ပြီး ထိုးအိပ် သွားရောပဲ။ နွေးက ရုပ်ရည် သာမန်ပဲ။ အရပ်ကတော့ မိန်းကလေးတွေထဲ တန်းမှီပါတယ်။ ၅ ပေခွဲ နည်းနည်းကျော်ပြီး ခန္ဓာကိုယ်ကတော့ ဆွဲဆောင်မှု အပြည့်ရှိတယ်။ နို့အုံက ပုံမှန်ဆိုဒ် ဆိုပေမယ့် ခါးအောက်က စွင့်ကား လုံးဝန်းနေတဲ့ ဖင်သားစိုင်တွေက အခုထိ မသိတဲ့သူဆို နွေးကို အပျိုပဲ ထင်နေကြတာ။
ကိုမိုးအောင်နဲ့ မှားမိကြတာ ၂ လလောက်ပဲ ရှိသေးတာပါ။ မောင်ခရီး ထွက်သွားပြီး ၃ ရက်မြောက်နေ့ နေ့ခင်းဘက် ထမင်းစား တီဗွီခဏကြည့်ပြီး အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာခဲ့တယ်။ အင်္ကျီနဲ့ ဘော်လီ ချွတ်ပြီး စကပ်နဲ့အင်္ကျီတွဲလျက် အိမ်နေရင်း ဝတ်တဲ့ဟာလေး ယူဝတ်လိုက်တယ်။ ပြီးမှ ထမိန်ကို ချွတ်ပြီး ခြေရင်းဘက် ခေါက်ထားလိုက်တာ။ အိပ်ယာပေါ်လှဲပြီး မနေ့က အဖြစ်အပျက်ကိုပဲ တွေးနေမိတယ်။ မနေ့ညနေ နွေး အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ဟိုဘက် အခန်းပေါက်ရှေ့ ကိုမိုးအောင်ရဲ့ ဖိနပ်တွေ့တယ်။ ကလေး အသံတော့ မကြားမိဘူး။ ပျင်းတာနဲ့ ကလေး သွားကြည့်မလို့ ကိုမိုးအောင် အိမ်ခန်းဘက် ကူးလာတော့ တံခါးက နည်းနည်းလေး ဟနေတယ်။ ဧည့်ခန်းလေးထဲ ကိုမိုးအောင်က လက်တစ်ဖက် ဖုန်းကိုင်ကြည့်ရင်း ပုဆိုးလှန်ပြီး ဂွင်းထုနေတာ။ ကလေးတော့ မမြင်ဘူး အိပ်နေတာနေမှာ။ မြင်ကွင်းက နွေးကို စိတ်လှုပ်ရှားစေတယ်။ မောင်က အဝေးမှာလေ။ ဆက်မကြည့်ပဲ ခြေသံမကြားအောင် ပြန်ထွက်လာခဲ့တာပေါ့။ သူစိမ်းယောကျ်ား တစ်ယောက်ရဲ့ လီးကို မြင်လိုက်ရတော့ စိတ်ထဲ တစ်မျိုးကြီးပဲ။ တွေးရင်း နွေးလက်က ဒူးဖုံးစကပ် အောက်နားစထဲ လက်သွင်းပြီး အဖုတ်လေးကို ပွတ်နေမိတယ်။
အစိလေးကို လက်ခလယ်ထိပ်နဲ့ ချေလိုက်၊ အဲ့လက်ချောင်းလေးကိုပဲ အဖုတ်ထဲ ထိုးထည့်လိုက်နဲ့ အသက်ရှူ မြန်လာရတာ။ လက်ချောင်းလေး အထဲရောက်တိုင်း ဖင်ကိုလည်း ကော့ကော့ နေမိတယ်။ ၁၀ မိနစ်လောက်ပဲ အရည်တွေ ပန်းထွက်လာရောပဲ။ နောက်ရက် နေလည်ဘက် ကလေးသံလေး ကြားတာနဲ့ ကူးလာတော့ သားအဖ ၂ ယောက် ဆော့နေကြတယ်။ ” ဟော …… မနွေး … ဇော်ထူး မရှိတော့ … ပျင်းနေတာ ထင်တယ် ” ” ဟုတ် …… ကိုမိုး … ” နွေးလည်း ကလေးကို ဝင်မြူရင်း အိမ်ရှေ့ ဖုန်းဆိုင်ထဲ ဈေးဝယ်လာတော့ ကိုမိုးအောင်က ထသွားတာ။ အဲ့ချိန် ဘာရယ်မဟုတ်ဘူး ကိုမိုးအောင် ထိုင်တဲ့နားက သူ့ဖုန်းကို တွေ့လို့ ကောက်ဖွင့်ကြည့်မိတယ်။ လော့ချမထားတော့ နွေးလည်း ဟိုကြည့် ဒီကြည့်နဲ့ ဂယ်လာရီ ဖွင့်ကြည့်တော့ အံဩသွားရတာပဲ။ နွေး နောက်ဖေး ရေချိုးနေတဲ့ပုံတွေ အိပ်ခန်းထဲ အိပ်ပျော်နေတဲ့ပုံတွေ ကလေးနဲ့ ဆော့နေတဲ့ပုံတွေ အများကြီး။ ထူးခြားတာက နွေး ပေါင်ရင်းထိ မြင်နေရတဲ့ ပုံတွေကို ခိုးရိုက်ထားတာ။ ချက်ချင်းပဲ ဟိုနေ့က ဖုန်းကြည့်ပြီး ဂွင်းမှန်းထုနေတာ နွေးပုံတွေ နေမှာဆိုပြီး တွေးမိတော့ အဖုတ်လေးထဲ ဆစ်ကနဲ့ ခံစားလိုက်ရတယ်။
ဗွီဒီယိုတွေ ကြည့်တော့ အပြာကားတွေ အများကြီး။ နွေး အိပ်ပျော်နေတုန်း တံခါးကြားကနေ ချောင်းရိုက်ထားတဲ့ မူဗီ အတိုလေးတွေရောပဲ။ အဲ့ချိန် အိမ်ထဲ ပြန်ဝင်လာတဲ့ ခြေသံ ကြားလိုက်ရလို့ ဖုန်းကို ပြန်ပိတ်ပြီး သူ့နေရာလေး ပြန်ထားလိုက်တာ။ ကလေးက အိပ်တောင်နေပြီ။ နွေးလည်း နွေးအိပ်ခန်းဘက် ပြန်လာခဲ့တာ စိတ်ထဲ ကတုန်ကယင် နဲ့ပဲ။ အိပ်ခန်းထဲ လှဲရင်း အိပ်လဲမရ ကိုမိုးအောင် ဖုန်းထဲက နွေးပုံတွေ အကြောင်းပဲ မတွေးပဲ ပေါ်ပေါ်လာတာ။ ၁၅ မိနစ် လောက်ကြ ကိုမိုးအောင် နွေးအိပ်ခန်းထဲ သူ့ဖုန်းလေး ကိုင်ပြီး ဝင်လာတယ်။ မောင်ကလည်း ခရီးထွက်နေတော့ အိပ်ခန်လေးထဲ ၂ ယောက်ထဲ ဆိုတဲ့ အသိက နွေးတကိုယ်လုံး ရှိန်းကနဲ့ ဖြစ်လာရတာပေါ့။ ပက်လက် အနေထားနဲ့ အိပ်ချင်ယောင် ဆောင်နေတဲ့ နွေးဗိုက်ကို ပွတ်ပြီး နိုးပါလေရော။ ” ဟင် …… ကို … ကို …… ကိုမိုး …… ” နွေးမျက်လုံး ဖွင့်ကြည့်တော့ ကုတင်စောင်း ခြေတစ်ဖက် ကွေးတင် ထိုင်ရင် ပုဆိုးအောက်နားစကို ပေါင်ရင်း လှန်တင်နေတယ်။ ” မနွေး … ကျနော့် ဖုန်း … ဖွင့်ကြည့်သွားတာ မလား ” ” ဟင် ” ကိုမိုးအောင် စကားကြောင့် နွေး ရှက်လည်းရှက် လန့်လည်းလန့်ပြီး ခြေဖျားလက်ဖျားတွေ အေးစက် ကုန်တာ။ အဲချိန် ဘာမှ ဆက်မပြောပဲ ဂွင်းထုပြတော့ ကြောင်ပြီး ကြည့်နေမိတယ်။
” ကျနော် … မနွေးကို … ချစ်နေတာ ကြာပြီဗျာ … သူငယ်ချင်း မိန်းမမို့ … အောင့်အီးနေခဲ့ရတာ … ” စကားပြောရင်း ဂွင်းထုနေတော့ မျက်နှာပူတာနဲ့ ကုတင်ပေါ်က ဆင်းပြီး အပြင်ထွက်ဖို့ ထထိုင်လိုက်တာ။ ” မသွားပါနဲ့ …… မနွေးရယ် … ဒီမှာ ကြည့်ပါဦး ” တဆက်ထဲ နွေးပုခုံးကို လက်နဲ့ တွန်းတားရင်း သူ့လီးကြီးကို ကော့ပြနေတာ။ ” အိုရ် … ” ” ကိုင်ထားပေးပါလား ” ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ နွေးလက်တစ်ဖက်ကို ယူပြီး သူ့လီးပေါ် တင်ပေးရင်း နွေးလက်ကို သူ့လက်နဲ့ အုပ်ကိုင်ထားတယ်။ ” ဟာ …… မလုပ် …… အွန့် … ပြွတ် …… ပြွတ် ပြွတ် ” ငြင်းနေတဲ့ နွေးကို နှုတ်ခမ်းချင်း တေ့စုပ်ပြီး လွတ်နေတဲ့ လက်တစ်ဖက်နဲ့ လည်ပင်းကို သိုင်းဖက်ထားတော့ လှုပ်မရဘူး။ ၅ မိနစ်လောက်ကြ နွေးလည်း အထိအတွေ့အောက် မျှောပါနေခဲ့တာပေါ့။ ပါးစပ်ထဲ ထိုးမွှေနေတဲ့ ကိုမိုးအောင်လျှာကို နှုတ်ခမ်းနဲ့ ပြန်စုပ်ပေးရင်း လက်ကလည်း အလိုလျောက် သူ့လီးကို ပွတ်သပ်ပေးနေမိတာ။ စိတ်ပါလာမှန်းသိတော့ နွေးလက်ကို အုပ်ကိုင်ထားတဲ့ သူ့လက်ကိုခွာပြီး နို့တွေ ညှစ်ပေးနေတယ်။ တဆက်ထဲ အနမ်းမပျက်ပဲ အင်္ကျီနဲ့ ဘော်လီချွတ်ပြီး နို့တွေ ပြန်ညှစ်ပေးပြန်ရော။ တဖြည်းဖြည်း နွေးကို ပက်လက် လှဲခိုင်းပြီး ထမိန်ဆွဲချွတ်တော့ သူ့လီးကို ကိုင်ထားရင်း ဖင်ကြီး ကြွပေးနေမိတာ။ အဖြစ်ပျက်တွေက မြန်လည်းမြန် စိတ်လှုပ်ရှားမှု့လည်း တအား ပြင်းထန်လာရတယ်။
ဘေးနား ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန် လှဲချတော့ နွေးဖင်နား သူ့မျက်နှာ ရောက်လာတာ။ မျက်နှာချင်းဆိုင်လှည့်တော့ သူ့မျက်နှာက နွေး အဖုတ်နဲ့ တည့်တည့် ရောက်သွားရောပဲ။ ပေါင်တံတစ်ဖက် မပြီး ပေါင်အတွင်းသားလေးတွေ နမ်းနေတုန်း နွေး စိတ်လောသွားရတယ်။ အဖုတ်နဲ့ သူ့မျက်နာကို ဆွဲကပ်မိတာပါ။ အလိုက်တသိပဲ အဖုတ်ကို ယက်လိုက် အစိလေး စုပ်လိုက်နဲ့ နွေးမျက်နှာတည့်တည့် ပုဆိုးကြား လီးကြီးက တန်းမတ်နေရော။ ပုဆိုးလှန်ပြီး ထိပ်လေးကို လျှာနဲ့ တို့ကြည့်တော့ တွန့်သွားသေးတယ်။ အ… ကနဲ ညည်းသံ တိုးတိုးလေး ကြားလိုက်ရတာနဲ့ ဒစ်ဖျားလေး ငုံပြီး ပါးစပ်ထဲမှာပဲ ဒစ်ကို လျှာနဲ့ လိပ်ယက်တော့ ကော့ထိုးနေတာ။ မကြာဘူး နွေးလည်း ကိုမိုးအောင် မျက်နှာကို စောက်ရည်နဲ့ ပန်းလိုက်သလို သူလည်း နွေးပါးစပ်ထဲ လရည်တွေ ညှစ်ထုတ်နေတာ။ ထထိုင်ပြီး နွေးနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင် တစောင်းလှဲတော့ အလိုလို နှုတ်ခမ်းချင်း စုပ်မိကြတယ်။
နွေး နှုတ်ခမ်းဒေါင့်က သူ့အရည်တွေ ယက်ပေးတော့ နွေးလည်း သူ့မျက်နာပေါ်က နွေးအရည်တွေ ပြန်ယက် ပေးလိုက်တာပေါ့။ နွေးအဖုတ်ကို ပွတ်ပေးတော့လည်း သူ့လီးကို ပြန်ဆွပေးနေမိတယ်။ ၁၅ မိနစ်လောက်ပဲ လက်ထဲပြန်မာလာပြီး အပေါ်က တက်လိုးတော့တာပဲ။ နွေးယောကျ်ား မောင့်လီးထက် နည်းနည်း တုတ်တော့ ဖြည်းဖြည်းနဲ့ ခပ်စီးစီး ဝင်လာပြီး နွေးပေါင်တံ နှစ်ဖက်ကို စိခံပေးတော့ ကိုမိုးအောင် တအား ကြိုက်သွားရတယ်။ နို့စို့ရင်း တစ်ချက်ချင်း ဖိဆောင့် ပေးနေပြီ။ ပထမအကြိမ် လိုးဖူးတာ ဆိုပေမယ့် နှစ်ယောက်သား တစ်ချီစီ ပြီးထားကြတော့ နည်းနည်း ကြာကြာလေး လိုးပြီးမှ နွေးအဖုတ်ထဲ ပူကနဲ့ လရည်ဝင်လာတာ။ အဲ့ချိန် လီးတံကို ပြန်ညှစ်ထားရင်း နွေးလည်း အတူလိုက်ပြီးလိုက်တယ်။ ကိုယ်ပေါ်က ဘေးလိမ့်ချတော့ နွေးလည်း အလိုက်သင့် ကိုယ်လုံးလှည့်ပြီး ကိုမိုးအောင် ရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းတိုးဝင်မိတာပေါ့။ နှစ်ယောက်သား ကိုယ်လုံးတီး အနေအထားနဲ့ လိုးပြီး ဖက်အိပ်နေတာ မောင်မြင်ရင် ဘယ်လိုနေမလဲ မသိဘူး။
တစ်ပတ်လောက် နွေး မျက်နှာပူလို့ ကိုမိုးအောင်ကို ရှောင်နေမိတယ်။ နောက်ရက် မနက်ပိုင်း ဈေးသွားပြီး ပြန်ရောက်တော့ ထမင်းဟင်းချက် အမှိုက်လှဲပြီး အိမ်ထဲ အမောဖြေနေတာ။ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီး အိမ်ပြတင်းပေါက် ငေးနေတဲ့ နွေးလေ အောက်စ လွတ်နေတာ သတိမထားမိဘူး။ ကိုယ့်အိမ်ထဲ ကိုယ်မို့ အမှတ်တမဲ့ ထိုင်မိတာပါ။ စိတ်ထဲ တစ်ယောက်ယောက် ကြည့်နေသလို ခံစားရလို့ မျက်လုံး ကစားမိတော့ ပြတင်းပေါက်ကနေ ကိုမိုးအောင်ပေါ့ နွေးပေါင်ကြားထဲ ခိုးကြည့်နေတယ်။ ” မနွေး … ကိုမိုး … မြို့ထဲ …… လိုတဲ့ ပစ္စည်းလေးတွေ …… သွားဝယ်မလို့ … ဘာမှာဦးမတုန်း ” ” အော် …… နွေး …… ဒီနေ့ … ဈေးသွားတာ … အကုန်ဝယ်လာတယ် … မမှာတော့ပါဘူး ” ” ကလေးအိပ်နေလို့ … နားစွင့်လိုက်ပါဦး ” ” ရတယ် … ကိုမိုး ……… သွား သွား ” အောက်စလွတ်နေတဲ့ ထမိန်ကို ပြန်ဖုံးရင်း ဖြေလိုက်တာ။ ကိုမိုးအောင် ထွက်သွားတော့မှ နွေးလည်း အိပ်ခန်းထဲ ဝင်ပြီး မှေးနေလိုက်တယ်။ ၁၂ နာရီ လောက်ကြ မောင် ထမင်းစား ပြန်လာတော့မှာမို့ ထမင်းဟင်း ခူးခပ်ပြီး စောင့်နေတာပေါ့။ လာတော့ ထမင်း အတူစား ခဏစကားပြောပြီး မောင်လည်း အလုပ် ပြန်ထွက်သွားတယ်။ ပြီးတာနဲ့ နွေး ရေချိုးမလို့ ထမိန်ရင်လျားပြီးမှ စားပြီးသား ပန်းကန်တွေ ဆေးဖို့ သတိရမိတာ။ ထမိန်ရင်လျားနဲ့ပဲ နောက်ဖေး အိုးခွက် ပန်းကန်တွေ ဆေးကြောနေတုန်း ကိုမိုးအောင် သေးလာပေါက်တာ အိမ်သာထဲ မပေါက်ပဲ နွေးဘက်လှည့်ပြီး ပေါက်ပြနေတယ်။
လီးမြင်တာ မဆန်းပေမယ့် မနက်က အဖြစ်အပျက်ကြောင့် နွေးစိတ်ထဲ ရှိန်းကနဲ့ အဖုတ်လေး ပူနွေး လာရတာပေါ့။ ပန်းကန်တွေဆေးရင်း ကိုမိုးအောင် လီးထိပ်က သေးပန်းထွက်နေတာကို ကြောင်ကြည့် နေမိတယ်။ အကွာအဝေးက ခြေလှမ်း ၁၀ လှမ်းလောက်ပဲ ကွာတော့ အတိုင်းသားပဲ။ ကိုမိုးအောင် က နွေးရှိနေတာကို သတိမထားမိသလိုနဲ့ သေးလည်းကုန်ရော လီးကို လက်နဲ့ကိုင်ရင်း လီးထိပ် အပေါက်က သေးစက်တွေ ခါချပြီးမှ သူတို့ အိမ်ခန်း နောက်ဖေးပေါက်ကနေ ပြန်ဝင်သွားတာ။ နွေးလည်း ဆေးထားတဲ့ ပန်းကန်တွေ အိမ်ထဲ သိမ်းဆည်းပြီးမှ နောက်ဖေး တစ်ခေါက် ပြန်ထွက် လာပြီး ရေချိုးလိုက်တယ်။ ရေချိုးနေတုန်း ကိုမိုးအောင်ကလည်း ဖိုးစည်လုံးလေး ချီပြီး ထွက်လာပါရော။ ” ဟော…ဟိုမှာ…သား … တီတီနွေး ရေချိုးနေတာ … ချိုးခိုင်းလိုက် ” ” ဟေး……ဖိုးစည်လုံးလေး…နိုးပြီလား… လာလာ… တီတီနွေးနဲ့ …… ရေချိုးရအောင် ” ” တီတီနွေး……သားကို ရေချိုးပေး ” စကား မပီကလာလေးနဲ့ ပြောပြီး ဖင်တုံးလုံးလေး လျှောက်လာတဲ့ ဖိုးစည်လုံးကို နွေးက ချိုင်းကနေ ဆီးပွေ့လိုက်တယ်။ ” ဟိတ် … ခလိ ခလိ…” ” ယား … ယားတာ မလုပ်နဲ့ … ခ်လ်း ခ်လ်း ” ကိုမိုးအောင်က အသားညိုသလောက် ဖိုးစည်လုံးက သူ့မိန်းမနဲ့ တူတာနေမယ်။ အသားက ဖွေးဥနေပြီး ဗိုက်ပူ ဖင်ကောက်လေးပေါ့။ ” လာခဲ့ကွ …ဗွမ်း ဗွမ်း…” ” ဖွီးး…ဖလူးးးး…ဟီး…ခ်ခ် ခ်ခ် ခ်ခ် ” နွေး ရင်ခွင်ထဲ မတ်တပ်ရပ်လျက်လေး ထားပြီး ရေဖလားနဲ့ ခွက် ၂၀ လောက် လောင်းပေးလိုက်တော့ တခိခိနဲ့ သဘောတွေ ကျနေရှာတာ။ ကိုယ်လုံးလေး တုန်ပြီး နွေး နို့အုံနှစ်ဖက်ကို လက်ဖဝါး သေးသေးလေးနဲ့ ဆွဲကုတ်ထားတယ်။ နွေးကလည်း ရေချိုးရဲ့ တန်းလန်းဆိုတော့ ထမိန်ရေစိုက နို့အုံ ကပ်နေတာပေါ့။
ကလေးက ချမ်းလို့ ကိုင်မိကိုင်ရာ ကိုင်လိုက်တာ လက်နှစ်ဖက်လုံးက နွေး နို့သီးခေါင်း တည့်တည့်ပဲ။ အားနဲ့ ကုတ်ဆွဲတော့ နို့သီးခေါင်း နှစ်ဖက် ကျိန်းလာရတယ်။ ” ကဲ……ဆပ်ပြာတိုက် မယ်ဟေ့ ” ပြောပြီး နွေးလည်း ဒူးထောက်ထိုင်နေရာ ခြေတဖက် ကွေးပြီး ဖင်ချထိုင်ရင်း ဖိုးစည်လုံးလေးကို ကွေးထားတဲ့ ပေါင်ပေါ် တင်လိုက်တယ်။ အနီးရှိတဲ့ ဆပ်ပြာခြင်းထဲက ဆပ်ပြာခဲယူပြီး တကိုယ်လုံး တိုက်ပေးလိုက်တာ။ ” ဟေ့……ဂျိုးလေးက…ဘယ်မှာတုန်း……ဒီမှာ ဒီမှာ…ခ်ခ် ခ်ခ် ” ဖိုးစည်လုံးလေးက တခြားကလေးနဲ့ မတူဘူး။ လီးတံလေးကို ထိရင် တအားယားတတ်တယ်။ အခုလည်း နွေးပေါင်ပေါ် ထိုင်ရင်း ပေါင်တံလေးစိပြီး နွေးလက်ကို သူ့လက်ကလေးနဲ့ ဆွဲခွာနေတာ။ အဲ့ချိန် ဘာရယ်မဟုတ်ဘူး။ ခပ်လှမ်းလှမ်းက မျက်စောင်းထိုး အနေအထားနဲ့ ထိုင်ပြီး ငြိမ်နေတဲ့ ကိုမိုးအောင်ဘက် နွေးမျက်လုံး ကစားကြည့်မိတယ်။ ကိုမိုးအောင်က ဒူးတစ်ဖက် ထောင်ထားတဲ့ နွေး ပေါင်ကြားထဲ စိုက်ကြည့်ပြီး ပုဆိုးအပြင်ကနေ လက်ကို သူ့ပေါင်ကြားထဲ ထည့်ထားနေတာ။ အဲကြမှပဲ နွေးကိုယ်နွေး သတိထားမိတော့တယ်။ ထမိန် အောက်နားစက တုတ်ပြီး ဒူးပေါ်တင်နေတော့ အောက်က လွတ်နေတယ်။ ထောင်ထားတဲ့ ဒူးခေါင်းကို ပြန်ချပြီး ဆပ်ပြာမြုပ်တွေနဲ့ ဖိုးစည်လုံး လီးတံ လေးရော ဥလေးတွေပါ မြန်မြန်တိုက်ရင်း ဖင်ကြား လေးပါ တိုက်ပေးလိုက်တာ။
” ကဲ……ပြီးပြီ ……ရေပြန်ချိုးမယ် ဟေ့ ” ဖိုးစည်လုံးလေးကို ရေအမြန်ချိုးပေးပြီး ကိုမိုးအောင်ဆီ ချီပြီး ပေးလိုက်တယ်။ ကိုမိုးအောင် ပေါင်ကြားက ဟာကြီး သိသိသာသာ ထောင်ထွက်နေတာ နွေး မြင်ဖြစ်အောင် မြင်လိုက်ရတာပဲ။ ရေဖလားနဲ့ ရေအဝ လောင်းပြီး ဆပ်ပြာတိုက်နေတုန်း ရေချိုးတဲ့နား လျှောက်လာတဲ့ ခြေသံ ကြားရတယ်။ ခြေသံပဲ ကြားရတယ် မျက်လုံးက ဆပ်ပြာနဲ့မို့ ဖွင့်မရသေးဘူး။ မျက်နှာသစ်ပြီး ကြည့်တော့ ကိုမိုးအောင်လေ နွေးရဲ့ ရေစို ကိုယ်လုံးကို ကြည့်ရင်း တံတွေးမျိုချနေတယ်။ ” မနွေး …… ဒီမှာကြည့်ဦး ” ပြောပြောဆိုဆို နွေးနားကပ်လာပြီး ပုဆိုးကို ဖြည်ပြ နေတာ။ ခါးပုံစ ဖြည်ပြီး ပုဆိုး အပေါ်အနားစကို ပေါင်လယ်လောက် လျှောပြတော့ လီးက အကြော ပြိုင်းပြိုင်းနဲ့ အထက်အောက် တုန်နေတယ်။ ” ဟင်…သွားပါ…ကလေး … အအေးပတ်နေမယ် ” ” ကလေးကို ရေသုတ်ပေးပြီးပါပြီ … မနွေးရယ်…။ ဒါကြီးက … တအားတင်းနေတာ … မခံနိုင်တော့လို့ ” ခုနက နွေးဟာကို မြင်တော့ စိတ်ကြွလာတာနေမယ်။ ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ နောက်ကျောဘက် ကပ်လာပြီး ဖင်ကြားထဲ သူ့ဟာနဲ့ ထောက်နေတာ။ နွေးဖင်က ထွားတယ် အလိုလို ကော့ထွက်နေတတ်တာ ခါးသေးတော့ ပိုဆိုးတာပေါ့။ ” မနွေး … ဟိုတစ်နေ့က … ကိစ္စ … ကျနော် တောင်းပန်ပါတယ် နော် ” ” ဟင် …… မပြောနဲ့တော့ …… ရတယ် ” ဖင်ကို လက်နောက်ပြန်စမ်းတော့ လီးထိပ်နဲ့ နွေး လက်ချောင်းတွေ ထိမိသေးတယ်။ လီးကြီး တွန့်ကနဲ့ နောက်ဆုတ်သွားပြီး ချက်ချင်း ပြန်ထောက်ထားတာ။ ” ဟာ …… မလုပ်နဲ့ …… ကိုမိုး … ” မောင့်ကွယ်ရာ အညှာလွယ်တဲ့ နွေးလည်း ကိုယ့်ဟာကို မကျေနပ်ဖူး။
” အဲဒါဆို … နွေး … ကျနော့်ကို … ဂွင်းတိုက်ပေးလေ ” စကားဆုံးတော့ ကိုမိုးအောင်က နောက်ကျောဘက်ကနေ ညာဘက်ဘေး ဝန်းထရံနား ကပ်ရပ်ပေးတယ်။ နွေးလည်း ဆပ်ပြာမြုပ်တွေ ကပ်နေတဲ့ လက်နဲ့ပဲ ဂွင်းထုပေးနေတာပေါ့။ ရုတ်တရက် လက်တစ်ဖက်က နွေးနို့တစ်လုံးကို လာကိုင်ပြီး ရေစိုထမိန် အပြင်ကနေ ဆုပ်နယ်ရင်း ထမိန်မှာ ကပ်နေတဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးကို လက်ညိုးလေးနဲ့ ကွင်းပေး နေတယ်။ နို့အုံလေး ညှစ်တုန်းက ဘာမှမဖြစ်ပေမယ့် နို့သီးခေါင်းလေး ဝိုင်းပေးတော့ ဆက်ကနဲ့ ကိုယ်လေးတွန့်ပြီး ဂွင်းထုပေးနေတဲ့ လက်က မြန်လာရောပဲ။ အိမ်ထောင်သည် မိန်းမတစ်ယောက်အနေနဲ့ နို့ကိုင်တာလောက်က အဆန်း မဟုတ်ပေမယ့် နေရာရယ် အခြေနေရယ်ကြောင့် နွေးအတွက် အတွေ့ထူးနေတာပါ။ နောက်ဖေးဆိုပေမယ့် ရေစည်ကန်က အပေါ်အမိုးပဲ မိုးထားတော့ ဘေးအိမ် ၂ ဖက်က ကြည့်ရင် ညာဘက်အိမ်က အိမ်သာ ကွယ်နေလို့ မမြင်ရပေမယ့် ဘယ်ဘက်အိမ်က ကြည့်ရင် နွေးဂွင်းထုပေးနေတဲ့ မြင်ကွင်းက အတိုင်းသားလေ။ ကိုမိုးအောင်လည်း ပါးနပ်ပါတယ်။
ဘယ်ဘက်အိမ်ကို အကဲခတ်ရင်း နို့သီးခေါင်းလေး ကစားနေရာကနေ ပေါင်ကြားထဲ ပြောင်းနိုက်နေတယ်။နွေး စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်းနဲ့ ပတ်ဝန်းကျင် သတိထား ကြည့်နေတုန်း အဖုတ်ကိုနိုက်ရင်း ရေစိုထမိန် အပါးလေးပေါ် ချွန်ပြီး ထောင်ထွက်လာတဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးကို စုပ်တော့ ကိုယ်ဟာကို သတိမထားမိပဲ ရင်ဘတ်လေး ကော့ပေးနေမိတယ်။ တစ်ချက်တစ်ချက် နို့သီးလေး သွားနဲ့ ဖိခဲတော့ ဂွင်းထုပေးနေရာက ရပ်ပြီး လီးတံကို ခပ်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ညှစ်မိပြန်ရော။ လူစိမ်း တစ်ယောက်ယောက်များ မြင်သွားမလား ဆိုတဲ့ စိုးရိမ်စိတ်နဲ့ ညှစ်ထားတဲ့ လီးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြန်ထုပေးတော့ သိပ်မကြာလိုက်ပါဘူး လက်ထဲ လီးအရည်ပြားပေါ်က တဒုတ်ဒုတ်နဲ့ သွေးတိုးတာ ခံစားမိတယ်။ ခပ်သွက်သွက် ထုပေးလိုက်တော့ နွေး ရေစိုထမိန်ပေါ် လရည်တွေ ဖွေးကနဲ့ ပေကပ်ကုန်ရောပဲ။
ရေချိုးပြီးတော့ ကိုမိုးအောင်ကို နွေး ရင်မဆိုင်ရဲလို့ အပြင်ထွက်လည်ပြီး နေ့လည် ထမင်းစားချိန်လောက်မှ အိမ်ပြန်လာခဲ့တာ။ ” မနွေးရေ … မနွေး ရှိလား ” ” ရှင် ” ထမင်းစားပြီး ဧည့်ခန်းထဲ ဖျာခင်း ခဏလှဲနေတုန်း ကိုမိုးအောင်က ဖိုးစည်လုံးလေး ချီပြီး ဝင်လာပြန်ရော။ ” သားလေး … ဟိုမှာ … မင်း တီတီနွေး … အိပ်နေတာ ” ” တီတီနွေး ” ဖိုးစည်လုံးလေးကို နွေးရှိတဲ့နေရာ ပြပြီး အောက်ချ ပေးတော့ ကလေးက နွေးဆီ ပြေးလာတယ်။ နွေးလည်း လှဲနေရာက ထထိုင်လိုက်တာ။ အနား ရောက်တာနဲ့ ကွေးထားတဲ့ ဘယ်ဖက်ပေါင်ပေါ် တက်ထိုင်ပြီး နွေးပါးကို ဘယ်ညာ နမ်းတော့တာပဲ။ အဲချိန် ကိုမိုးအောင်က နွေးရဲ့ ဒူးတစ်ဖက် ထောင်ထားတဲ့ ညာဘက်ပေါင်နား ကပ်ထိုင်လိုက်တယ်။ ” အွန် ” ပေါင်သားလေး လာထိလို့ ကြည့်လိုက်တော့ ထမိန် အောက်နားစကနေ လက်သွင်းပြီး ပွတ်နေတာ။ ထောင်ကွေးထားတဲ့ ဒူးကို စိလိုက်တော့ မမှီတော့ပါဘူး။ နွေး အဖုတ်လေးဆီ လက်ချောင်းတွေ ကျရောက်လာတယ်။ ” မနွေး … မနက်က … အားမရဘူး … တစ်ခါလောက် … လုပ်ရအောင်နော် ” ” ဟာ … ကိုမိုး ကလည်း … ကလေးရှေ့ … ဘာတွေ ပြောနေတာလဲ ” ” ကလေးက …… မနွေးသိပ်ရင် … အိပ်ပါတယ် ” ” ဟမ် ” ” တီတီနွေး …… သား … ဆင်ကြီး စီးချင်တယ် ” ကိုမိုးအောင်နဲ့ နွေးတို့ ပြောနေတုန်း ဖိုးစည်လုံး လေးက ဆင်စီးချင်တယ် ပြောနေပြန်ရော။
ခါတိုင်း နွေးက မောင့်ပုဆိုးတစ်ထည်ကို ဆင်နှာမှောင်း ပုံစံ လုပ်ပြီး လေးဖက်ထောက်ပေးရင်း ဖိုးစည်လုံးလေးက ကျောပေါ် တက်စီးနေကြ။ အခုဟာ ကိုမိုးအောင် ရှိနေတော့ လေးဖက်ကုန်းရမှာ တမျိုးကြီးပဲ။ ” စီးရမှာပေါ့ … သားရယ် … မင်း တီတီနွေးကို … ဆင်ကြီး လုပ်ခိုင်းလိုက် ” စဉ်းစားနေတုန်း ကိုမိုးအောင်က နွေးပေါင်ကြားထဲ အဖုတ်နိုက်နေတဲ့ လက်ကို ပြန်ထုတ်ပြီး ထရပ်လိုက်တယ်။ နွေး ပါးပြင်လေး ပုဆိုးထဲက ဟာကြီးနဲ့ ထိမိသေးတာ။ နွေးတို့ အိပ်ခန်းထဲ ဝင်ပြီး မောင့်ရဲ့ ပုဆိုးတစ်ထည်ယူပြီး ပြန်ထွက် လာတယ်။ ” သားလေးရေ …… ဆင်ကြီး လာတော့မှာနော် ” ပုဆိုးကို ဆင်နှာမှောင်းပုံစံ လိပ်ပြီး နွေးကို မျက်ရိပ် မျက်ကဲပြနေတာ။ နွေး နဖူးပေါ် ဆင်နှာမှောင်းပုံစံ လုပ်ထားတဲ့ ပုဆိုးကို စွပ်ပြီး လေးဖက် ထောက်ခိုင်း နေတယ်။ နွေးလည်း ဘာပြောရမှန်း မသိတော့ပါဘူး ဖိုးစည်လုံးလေးက ပျော်နေရှာတာ။ လေးဖက် ထောက်ပေးတော့ ဖိုးစည်လုံးက နွေး ကျော်ပေါ် တက်ပါလေရော။ အဲချိန် နွေး ထင်တဲ့အတိုင်းပဲ။ ကိုမိုးအောင်က ကလေးကို နွေးကျောပေါ်က ပြုတ်မကျအောင် ထိန်းပေးသလိုနဲ့ နွေးဖင်နောက်က ဒူးထောက်ရင်း ကပ်ပါလာတယ်။ ထမိန် အောက်နားစကို ခါးထိ လိပ်တင်ထားတော့ သူ့ရှေ့ နွေးဖင်ကြီး အဖွေးသားပဲ နေမှာပေါ့။
ဧည့်ခန်းလေးထဲ လေးဖက်ထောက် အနေအထားနဲ့ ကလေးကို ပတ်ပေးနေတုန်း ကိုမိုးအောင်က ဒူးထောက်လျက် အနေထားနဲ့ ဖင်နောက်ကပ်နေတော့ လီးထိပ်က ဖင်ဝလေးကို ထောက်မိလိုက် အဖုတ်လေးကို ထိုးမိလိုက်ပဲ။ တစ်ချက်တစ်ချက် အစိလေး လီးထိပ်နဲ့ ထိုးမိရင် နွေး လေးဖက်ထောက် လျှောက်ရင်း ခါးလေး တုန်တုန်သွားတယ်။ ” မနွေး…စောက်ဖုတ်လေး … တင်းလာပြီ ” နောက်က ပြောရင်း နွေးအဖုတ်လေးကို လက်ဝါးနဲ့ ပင့်ကိုင်ပြန်ရော။ ” ကိုင်လို့…ကောင်းလိုက်တာ……အိနေတာပဲ ” ” အ…ရှီးးး…ကလေး ရှိနေတာကို … အအ ” ” သားလေးက…နွေးကျောပေါ် … ငိုက်နေပြီ … အောက်ချလိုက်မယ် … ခဏလေး ” ချက်ချင်းပဲ နွေးကျောပေါ်ကနေ ဖိုးစည်လုံးလေးကို ချိုင်းကမပြီး ဘေးနားချလိုက်တယ်။ ဖိုးစည်လုံးက တကယ်ကို ငိုက်နေရှာတာ။ မျက်လုံးလေး စင်းပြီး နွေးဘေးနား ခွေခွေလေး လှဲအိပ်သွားတာ။ ” မနွေး … ဒီအတိုင်းလေးပဲ……နေနော် ” စကားသံကြားမှ ဖင်ကြီး ကုန်းထားတာ သတိရမိတာ။ ဘေးနားလှဲချရင်ရသားနဲ့ နွေးကိုယ်တိုင်က တစုံတရာကို စောင့်နေတဲ့ အဖြစ်မျိုးလေ။ နွေးလည်း ဘာမှ မပြောတော့ပါဘူး။ တစ်ခါ လိုးဖူးပြီးသားလေ။ တကယ်တော့ သွေးနဲ့ကိုယ် သားနဲ့ကိုယ်မို့ လင်ကွယ်ရာ သာယာမိတာပါ။ ” ဟင်…အဲဒါ…ဖင်ပေါက်ကြီး … မယက် … ယက် … အအ … ” ထမိန် အောက်နားစကို ခါးထိ လိပ်တင်ပြီး ဖင်ဝကို လျှာဖျားလေး လာထိတော့ ဆက်ကနဲ့ တုန်သွားရတယ်။
” ငြိမ်ငြိမ်နေပါ … မနွေးရဲ့ … ကလေး … နိုးသွား လိမ့်မယ် ” နွေးပြောမှ ဖင်ဝလေး ယက်နေရာကနေ အဖုတ်ကို ပြောင်းယက်ပေးတာ။ အစိလေး စုပ်လိုက် စောက်ခေါင်းထဲ လျှာနဲ့ ထိုးမွှေလိုက်မို့ အဖုတ်လေး ယားတက်လာတယ်။ ” အ…ဟင့်…နွေး…မနေနိုင်တော့ဘူး …ထွက်…ထွက် … ထွက်တော့မယ်…အ” နွေးပြောရင်း လေးဖက်ထောက် အနေထားနဲ့ ခေါင်းလှည့်ကြည့်တော့ ကုန်းယက်နေရာက ဒူးထောက်ရင်း လီးကို ညာလက်နဲ့ ထိန်းကိုင်ပြီး စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသား နှစ်ခုကြား ဒစ်နဲ့ ပွတ်ပေးနေတာ။ ” ကျွတ် … ရှီးးး … လုပ် … လုပ် … လုပ်ပါတော့…ဒီမှာ…နွေး သေတော့မယ် ” ” လိုးတော့မယ်နော် …မနွေး ” စကားဆုံးတော့ ဘယ်လက်နဲ့ နွေးခါးကို ကိုင်ပြီး သူ့လီးကို အဖုတ်ထဲ ဖိထည့်လိုက်တယ်။ ” ဗြိ…အ…ဇွိ…ဟင့်…အ…ဘွတ်…ဗျစ်…ဗွပ်……ဖွပ်..အ…အင့်…ဗျစ်……အား…အ…ကျွတ်…” လှည်ပြန် ကြည့်နေရာက လီးဝင်တာနဲ့ နွေးခေါင်းလေး မော့တက်သွားရတာပေါ့။ အံလေးကြိတ်ပြီး အသက်ပြင်းပြင်း ရှူနေတုန်း ကိုမိုးအောင်က အဖုတ်ထဲ လီးတဆုံး ဝင်တာနဲ့ ချက်ချင်း ခပ်သွက်သွက် ပြန်ဆွဲထုတ်ပြီး အားမနာတမ်း ဆောင့်လိုးနေတယ်။
” ဖွပ်…ပလွတ်…အား…အင့်…ကောင်းလိုက်တာ…နွေးရယ်…ရှီးးးး…အင့်… နာနေလား ဟင်…… ဖြည်းဖြည်း လုပ်ရမလား … ရှီးးးးး … အင့် … ဘွတ် … ဖွပ် ” ” အ…အ…ဟင့်……ရ…ရ…ရတယ်…လုပ်…ဟင့်…အင့်…” အချက် ၃၀ လောက်ပဲ နွေး ပြီးသွားခဲ့ရတယ်။ ကိုမိုးအောင်ကတော့ ၁၅ မိနစ်လောက် ဆောင့်လိုးပြီးမှ လရည်တွေ ပန်းထည့်ပစ်တယ်။ ကလေးနိုးရင် လာပို့ဖို့ ပြောပြီး နွေးတို့အခန်း အနောက်ပေါက်က သူတို့ အခန်းဘက် ပြန်ထွက်သွားတာ။ သူစိမ်းယောကျ်ား တစ်ယောက်နဲ့ မောင့်ကွယ်ရာ ခိုးပြီး အလိုးခံမိတဲ့ အဖြစ်ကို တွေးမိတော့ စိတ်ထဲ တစ်မျိုးကြီး ဝမ်းနည်းလာသလိုပဲ။ ရေချိုးပြီး ထမိန်ရင်လျားနဲ့ သနပ်ခါး လူးနေတုန်း မောင့်ဆီက ဖုန်းဝင်လာတယ်.. အခန်း ၂ ဆက်ရန်.။